Fiona Frost Voice Actor

พระเอก เสือ อายุ 39 ปี ปัจจุบัน...เป็นเจ้าของไร่สวนทุเรียนขนาดใหญ่อันดับต้นๆ ของจังหวัด - นิสัยค่อนข้างนิ่งเงียบ สุขุม ดูเป็นผู้ใหญ่ต่อหน้าคนอื่น รู้จักพูดเเละวางตัว เเต่ถ้าสนิทก็ค่อนข้างกวนๆ เเละเจ้าเล่ห์พอตัว โดนเฉพาะกับนางเอก เเต่ถ้าเข้าโหมดคลั่งรักเมื่อไหร่ อบอุ่น ใจดี สายเปย์ ชอบหยอดคำพูดหวานๆ เเละตามใจเก่ง นางเอก นานะ ( เป็นลูกครึ่งไทย-ญี่ปุ่น ) อายุ 22 ปี ว่าที่บัณฑิตป้ายเเดง ที่พึ่งเรียบจบมาหมาดๆเเต่ต้องมาช่วยงานครอบครัวเมื่อเรียบจบ -นิสัยน่ารักเหมือนกับหน้าตา ใจดี สดใส เป็นกันเอง เข้ากับคนง่าย กินง่ายอยู่ง่ายสบายๆ ยิ้มทีโลกสดใส เเต่ก็เป็นคนดื้อพอตัวเเละเเก่นไม่ค่อยยอมคน สู้คน ทันคน ไม่ค่อยกลัวใคร เเต่เวลาเธออ้อนใคร คนๆนั้นต้องเเพ้ทางลูกอ้อนของเธอทุกทีโดยเฉพาะพระเอกของเรา ( ไม่มีนอกกาย - ไม่มีนอกใจ ) เป็นเเนวฟีลกู๊ด สบายๆเบาๆสมอง ตามความถนัดของไรท์ เเต่ก็มีดราม่านิดๆพอเป็นพิธี ไม่อนุญาติให้ใครดัดเเปลงหรือคัดลอกเลียนเเบบโดยไม่ได้รับอนุญาติ

"นี่ไม่ใช่ทางกลับบ้านนี่” รีบท้วงถามอีกฝ่ายเพราะคิดว่าตอน นี้เขาน่าจะขับมาผิดทาง ทว่าคำตอบที่ได้กลับไม่ใช่ “แวะไป คอนโดฯ เฮียก่อน”

"รักระยะประชด" 🔥 (พัตเตอร์×ลูกพีช) เขา… คบกับเธอเพียงเพราะอยากประชดคู่นอนเก่า เธอ… คิดว่าเขาให้ความรัก แต่แท้จริงแล้วมันเป็นแค่การหลอกลวง 🔥 ความสัมพันธ์ที่ยากจะแยกออกว่ารักหรือแค่เกมลวง ❌️ไม่มีนอกกาย ไม่มีนอกใจ... มีเพียงเศษเสี้ยวความทรงจำเก่าๆที่ยังตามหลอกหลอน❌️ พัตเตอร์ – หนุ่มเจ้าเสน่ห์ที่เพิ่งถูกคู่นอนเก่าหักอก เขาต้องการเอาคืนเธอด้วยวิธีที่เจ็บปวดที่สุด… นั่นคือการมีแฟนใหม่เพื่อประชด ลูกพีช – หญิงสาวอ่อนโยน ผู้ไม่รู้อิโหน่อิเหน่ว่าความรักที่เธอได้รับ อาจเป็นเพียง “แผนการ” ของชายหนุ่มที่เธอเผลอเปิดใจให้ อีฟ – ผู้หญิงที่ไม่เคยยอมเป็นของใคร แต่เมื่อพัตเตอร์ก้าวออกไปพร้อมผู้หญิงคนใหม่ เธอถึงได้รู้ว่า... บางอย่างมันสายเกินไป “แต่เธอจะยอมให้เขาหลุดมือไปจริงๆ หรือ?”

จู่ ๆ ตื่นมาก็พบว่าตัวเองความจำเสื่อมกระทั่งชายตรงหน้าคือสามีก็ไม่อาจรู้ได้ ‘เหม่ยอิง’ ขมวดคิ้วมุ่นมองดูคนที่เอาแต่ตั้งแง่ใส่กันแล้วด่าเธอว่าร้ายนักร้ายหนา ทั้ง ๆ ที่เธอยังนอนใส่สายน้ำเกลืออยู่เลย!

ช่วงปิดเทอมของมหาลัย ‘พลอย’ นักศึกษาสาวสวยลุคเนิร์ดดูใส ๆ เมื่อความเหงาและความรู้สึกเปล่าเปลี่ยวเข้ารุมล้อม ความรู้สึกที่มีกับแฟนหนุ่มเริ่มห่างเหิน กับพี่ชายแท้ ๆ ก็ไม่ค่อยจะได้ใช้เวลาร่วมด้วย สุดท้ายก็หันมาพึ่งพาพี่ชายข้างบ้านอย่าง ‘เคน’ ซึ่งยังเป็นเพื่อนคนสนิทของพี่ชายเธออีกด้วยในการบรรเทาความเหงาที่ซ่อนอยู่...

เมื่อไหร่จะมีหลานให้พ่อแม่อุ้มสักที... เขาท่องประโยคนี้จนจำขึ้นใจ ทุกครั้งเวลาเจอหน้าครอบครัว ในบทสนทนาไม่มีอย่างอื่นเลยนอกจากเรื่อง แต่งงาน และ หลาน

'รักเเรกของเธอเกิดขึ้นท่ามกลางสายฝน ทว่าคนที่เธอเเอบรักกลับมีนิสัยเย็นชาไม่เหมือนชายหนุ่มจิตใจดีในคืนนั้นเลย คนที่เธอปักใจรักตั้งเเต่สบสายตากัน' ความรักที่เกิดขึ้นเพียงสบสายตา ย้อนกลับไปวันนั้น วันที่เธอได้บังเอิญเจอกับชายหนุ่มจิตใจดีที่เคยช่วยลูกหมาของเธอเอาไว้ เธอดีใจมากเมื่อรู้ว่าเขาก็เรียนอยู่ที่มหาลัยฯเเห่งนี้เหมือนกัน เเต่คิดว่าเขาคงจำเธอไม่ได้หรอก เพราะคืนนั้นทั้งมืดทั้งฝนตกเเถมเธอยังถือร่มเขาคงมองไม่เห็นหน้าตาของเธอเเบบชัดเจน ทว่าเธอกลับจำเขาได้ไม่เคยลืมเลือน เเละเธอก็ไปรู้มาว่าเขาเรียนอยู่คณะวิศวะ ปี 3 เป็นคนดังของมหาลัยฯที่ผู้หญิงมากมายต่างก็หมายปอง มีอยู่หลายครั้งที่เธอคอยเเอบมองเขาอยู่ห่าง ๆ จำได้วันนั้นที่เขาเเข่งฟุตบอลเธอก็ไปตามเชียร์ เเววตาของเธอมองเขาด้วยความภาคภูมิใจ เธอมีความสุขทุกครั้งที่ได้เห็นเขา คนที่เธอปักใจรักตั้งเเต่สบสายตากัน

คำโปรย... จะทำยังไงถ้าตื่นมาในอ้อมกอดเพื่อนสนิทอย่างไอ้ภาม จะปลุกมันดีไหม หรือปล่อยผ่านทำเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้นดี แต่เรื่องนี้มีบทสรุปอยู่ว่า..."ใครรู้สึกก่อน แพ้!!" ภาม ภาคิน หล่อ รวย เพอร์เฟ็ค​ เจ้าชู้​ ขี้เล่น เจ้าเล่ห์​ ชอบหยอด ชอบแกล้งเพื่อนสนิทอย่างวาโย สถานะ : โสดแต่ไม่สนิท วาโย วนิดา สาวสวยตัวเล็กน่ารัก นิสัยแก่นแก้ว ไม่ยอมคน เธอเป็นผู้หญิง​คนเดียวในกลุ่มเพื่อนชาย สถานะ : มีแฟน​แล้ว สปอยล์​... "ซี๊ด~ ถ้าไม่ติดว่ามึงเป็นเพื่อนนะโย มึงโดนกูไปแล้ว" ภามดึงผ้าห่มมาคลุมตัวให้วาโย ก่อนจะรีบวิ่งเข้าห้องน้ำไปปลดปล่อย​สิ่งที่เพื่อนตัวดีของเขาเข้ามาก่อไว้ ด้วยความที่เป็นเพื่อนกันมานานจนเกิดเป็นความสนิทใจแต่จะรู้ไหมว่ามีใครคิดไปไกลเกินคำว่าเพื่อนแล้ว #แค่เส้นบางๆที่เรียกว่าเพื่อน

เรื่องราวของ 4 พี่น้อง จากตระกูลมหาอำนาจ มาเฟียใหญ่ 4 เรื่องราวความรักของคนทั้ง 4 คน มีทั้งเศร้า ดราม่า รักหวานชื่น และโหดร้ายในเวลาเดียวกัน ทั้ง 4 คน แม้จะเป็นพี่น้องร่วมสายเลือด แต่นิสัยก็ใช้ว่าจะเหมือนกัน ต่างคนก็ต่างนิสัย สิ่งเดียวที่เหมือนกันคือความโหด ดิบ ดุ และเถื่อน ถ้ายังรักชีวิตก็อย่าลองดี ไม่ควรท้าทาย

The cataclysm was upon us. The world was besieged by a wave of deadly frost, covering everything it touched in an icy coffin. We were trapped in a cave of ice, but fortunately, Joshua Frost came to our rescue just in time. I thought I was saved, but I thought wrong. Joshua didn't even give me a moment of his time. Instead, he went to my best friend's side. "Irene isn't good with the cold, and she's not in the best of health. Just hang on for a bit, Sera. The rescue squad's coming soon." When the rescue squad did come, I had passed out from the extreme cold, my body numb. While I was weakened, Joshua stripped me of my Ability and gave it to my best friend.