Healing

After being reborn, I'm taken back to the day I confessed my love for my childhood friend. In my past life, I had to plead and beg before he begrudgingly agreed to marry me. "You look pathetic when you beg me for anything, Annabelle." That was what Hayden Gulman always said to me. He was so cold to me that he even canceled the part where we read our vows to each other during the wedding. When I was eight months pregnant, he took a photo of my belly covered in stretch marks. Then, he complained to his true love about the unhappiness he faced after marrying me. When I went into a difficult labor due to my agitation, he and his true love were on vacation. At that moment, my heart finally died. It turned out my one-woman show couldn't be considered love at all. Now that I've been reborn, I smile when I see the disdainful look in his eyes. I say, "We have nothing to do with each other from this moment on. I only wish to be happy."

I woke up staring at divorce papers—from the guy I'd crushed on all through college. My name. His. Right there on the page. He said I cheated. Last thing I remembered? Getting ready to finally tell him how I felt at our graduation party. Now suddenly, we've got a four-year-old. And him? He looked at me like I was some rando off the street. No trace of the sweet, soft guy I used to know. Just ice. What did I miss? What the hell happened in the last five years?

My stepson pushes me down from the second floor, all because I accidentally break a bowl. He stands over me, looking down with a cold, emotionless gaze. "You're just a stand-in my grandfather forced on us. Don't even think about replacing my mother!" I stare up at the boy I've raised for eight years, and his indifference cuts deeper than any wound. Blood slowly trickles down from my forehead. Fighting through the pain, I dial a number. "Whatever debt I owed has been paid. It's time for me to leave." Coincidentally, I already have the divorce agreement that his father has signed.

Willow Warma was known to be a well-behaved lady in the circle of socialites. The wildest thing she had ever done was dating her brother’s rival for three years behind his back and letting him take countless intimate videos of her.

My good friend, Kiera, committed suicide after being raped, yet I covered up for the murderer. Kiera's family begged me to identify the murderer, but I ruthlessly kicked them out. Pack members smashed the door and made a scene. I planted Wolfsbane around the house, preventing them from coming in. Years later, my best friend, Sienna White, who had become the Alpha Female, ordered my exile while I was dying. On the day of my exile, she summoned the most powerful witch, who bound me to an altar and used dark magic to share my memories with everyone present. "Nyla Gotham, Kiera considered you her best friend, yet you covered up for the murderer who hurt her. Today, I'll use dark magic to examine your memories and find out who the murderer you've been painstakingly protecting really is." When the true culprit's face appeared in everyone's minds, my best friend collapsed to the ground in horror.

The Moon Goddess offered me her protection. If I died, I'd get one chance to be reborn through the werewolf trials. I was born with "sensory impairment." I wasn't an Omega, but I couldn't shift into a wolf. I couldn't see or sense wolves in their lupine forms or their power. When I appeared alongside ninety-nine other trial candidates in an ancient rainforest shrouded in thick fog and darkness, everyone assumed I wouldn't make it past the first day. But here I was, in the terrifying rainforest nests, treating a ghostly wolf pup, drowned for its unusual coat color, as my own little cub. And, I flirted with a bloodthirsty vampire spirit who took pleasure in killing, treating him like a lover. I even befriended the evil twin Hexenbiest, treating them like sisters. The first time we met, I reached out and ran my hand over the vampire's abs. "Nice body," I commented, "just a bit on the short side." He let out a humorless laugh, reattached the head he'd been holding to his neck, and gripped my chin. "I'm six-foot-five," he said. "Want to take another look?"

ชีวิตผมกำลังอยู่ในเส้นระหว่างความเป็นกับความตายแต่แค่เพียงลมพายุพัดกระหน่ำท้องฟ้าวิปริตแปรปรวนเสียงร้องคำรามของสัตว์สี่ขาและเสียงร้องเอะอะของผู้ร้ายก็ดังสลับกับเสียงร้องหวยโหยก็ดังขึ้นมาพร้อมๆกับสัตว์สี่ขาร่างกายใหญ่โตลายพาดกลอนและเขี้ยวแหลมของมัน บ่งบอกได้ชัดเจนว่ามัน คือ 'เสือ'

"Kau bukanlah putri kandung kami. Kau tertukar saat berada di rumah sakit." Sejak kecil Danastri tak pernah mengetahui alasan dirinya diabaikan, tak dipedulikan dan keluarga yang bersikap dingin padanya hingga suatu hari datanglah sosok gadis angkuh yang menggantikan posisinya. Danastri hanyalah anak yang tertukar hingga warisan dari sang kakek jatuh ke tangannya secara mutlak. Keluarganya tak terima dan berusaha menyingkirkan Danastri dengan cara melenyapkan gadis itu selamanya. Namun rencana mereka gagal, Danastri diselamatkan oleh musuh bebuyutan sang ayah. Danastri disembunyikan, dirawat dan dibangkitkan dari reruntuhan luka dan pengkhianatan. Di balik semua itu ada Widipa, pria yang dingin dan penuh rahasia. Dia menyelamatkan Danastri, tetapi tak ada seorang pun yang tahu jika keluarganya menyimpan luka masa lalu terhadap keluarga Danastri. Danastri dan Widipa bekerjasama menghancurkan keluarga Wirajaya. Namun satu hal yang tak mereka ketahui, ada surat warisan kedua yang harus dibuka saat Danastri berusia dua puluh lima tahun. Mengapa surat itu justru ada di tangan Widipa? Mampukah Danastri menghancurkan keluarga angkatnya? Siapa yang akan benar-benar hancur saat semua rahasia terbongkar—mereka atau dirinya sendiri?

. นี่หรือคำว่ารัก ? “ หยุดนะมิน พี่บอกให้หยุด จะไปไหน ! ! ! ” “ ปล่อย ฉันไปที่ไหนก็ได้ที่ไม่ต้องเห็นหน้าคุณ ! ” “ อย่าฝันไปเลย ” “ มินหยุุด ! ” การฉุดกระฉากดึงและผลักของทั้งภวิชทั้งมินตราทำให้ทุกคนชะงัก มินตราสะบัดมือออกจากเขา ภวิชเองก็เริ่มโกรธจัดแล้วเหมือนกัน “ พี่บอกให้หยุด มิน ปัง ๆ ๆ ๆ ” เสียงปืนหลายนัดที่ดังขึ้นมาทำให้ทุกคนตะลึงตกใจ รฎายกมือขึ้นปิดปากไม่คิดว่าเขาจะกล้าทำ ภวิชมองปืนในมือตัวเองที่เล็งไปที่มินตราเขาเล็งลงพื้น ทุกคนในบริเวณนั้นไม่มีการเคลื่อนไหวใด ๆ มินตราเองก็นิ่งงันไม่แพ้กัน เขายิงเธออย่างนั้นเหรอ เขาทำแบบนี้ได้ยังไง ควันจากกระบอกปืนที่ยิงลูกกระสุนออกไปทำให้ภวิชถึงกับมือสั่น ไม่มีใครในบริเวณนั้นขยับไปไหนสักคน อากาศบริสุทธิ์ไม่น่าพิสมัยเช่นเดิม มันอึดอัดยิ่งกว่าอะไรดี...

"อึก ศิลาอย่าทำฉันเลย ฮือๆ ปล่อยฉันไปเถอะนะ" "ถ้าปล่อย แล้วเธอจะกลับมาคบกับฉันไหม?"