If Life Is So Short Lyrics

-กราฟ- คิดยังไงกับปั้นหยาเหรอครับ? ไซต์หมากระเป๋าแบบนั้นห่างไกลคำว่าสเปคของผมเยอะ ที่เห็นควงๆ ก็แค่เอามาแก้ขัดกับ...แก้แค้น -ปั้นหยา- อย่าถามว่าฉันคิดยังไงกับไอ้พี่กราฟอีกนะคะ ไอ้เฮงซวยที่ทั้งชีวิตมีแต่กราฟความเลวระยำแบบนั้นเอาไปทำหมันเถอะค่ะ อย่าปล่อยให้ไปแพร่พันธ์ที่ไหนเลย!

This marks the third year since Alan Cohen and I became mates, and today's finally the day of the Luna ceremony. As the ceremony begins, Alan takes my hand. But then he hesitates, refusing to move forward. I'm still trying to make sense of it when my adoptive sister, Eden Parker, suddenly breaks into the mind-link. She says she's just ended a failed mate bond with another Alpha and will be back within the hour. That's when I see a flicker of a smile on Alan's face. Then, without a second glance, he lets go of my hand and walks away. I turn to my adoptive brother, Dexter Parker, and my adoptive father, Hank Parker, hoping for some kind of comfort, only to realize they've already left the ceremony with Alan. And just like that, I became the joke of the entire pack. Eden sends me a photo. She's glowing beside Alan, her arm looped through Dexter's, with Hank beaming next to them. That's when I give up. I reach out through the mind-link to my birth father. "Dad, I'm ready to return to the Bloodmoon Pack."

I was married to Gideon Strathmore for eight years, but he was unfaithful, bringing home different women. The 100th, Vesper Quinn, smirked at me and turned to him, saying, "This is your useless wife, huh?" Gideon leaned back in his chair and lazily nodded. Emboldened by his attitude, she strutted over and patted my cheek. "Listen closely to what a real woman sounds like." That night, moans filled the living room. I couldn't escape them. The next morning, Gideon ordered me to breakfast as usual. I refused, unwilling to be his puppet any longer. He forgot our marriage was based on a contract, and it was due in three days.

"อื้อออ ซี๊ดด กระแทกแรงๆ เลยค่ะที่รัก อ๊ะ อ๊ะ" ปัง! "แอล!" "เฮ๊ย! เข้ามาทำไมวะ" "ยังกล้าถามอีกเหรอ ฉันมากกว่าไหมที่ต้องถามนายว่ากำลังทำบ้าอะไร" "ซี๊ดดด เอากันอยู่ไง ไม่มีตาดูรึไง" "ก็เพราะมีตาดูไง ถึงได้ถาม นายทำแบบนี้ได้ยังไง นายคบกับฉันแต่มาเอากับผู้หญิงคนอื่นนี่นะ!" "ก็เธอไม่ให้ฉันเอา ฉันก็ต้องมาเอากับคนอื่นสิวะ รู้แล้วก็รีบออกไปสักที ขัดจังหวะฉิบ"

จะมารักอะไรในวันที่เธอเดินออกมา ทำไมตอนที่เราสองคนอยู่ด้วยกันเขาจึงไม่เห็นคุณค่า นี่สินะที่เรียกว่าไม่เห็นโลงศพไม่หลั่งน้ำตา

"หัวใจของฉันมันอาจจะหมดรักนายไปตั้งนานแล้วก็ได้กระทิง ที่ผ่านมามันอาจจะเป็นความรู้สึกผูกพันธ์ ฉันถึงยังอยู่กับนาย" "เลิกรักผู้ชายคนนั้นได้ไหม กลับมารักฉันเหมือนเดิมเถอะนะ ผู้ชายคนนั้นรักเธอได้ไม่ถึงครึ่งที่ฉันรักเธอหรอกนะ" "แต่เขาไม่เคยทำให้ฉันต้องเสียใจหรือร้องไห้เพราะผู้หญิงเหมือนกับที่นายเคยทำกับฉันนะกระทิง" เธอเจ็บเพราะเขามามาก ไม่อยากกลับไปเจ็บซ้ำ ๆ เหมือนเดิมอีกแล้ว

"Earth cries when sun sets. If I am Earth will you be my sun?" I was a liar, but even liars deserve a love story. Everything turned into pure chaos when Bright, an alpha, started chasing after Win, an omega; who was unknown to him, hiding a huge secret. The alpha was such a charm, after all. Maybe Win's heart cells started betraying him. But past lies started haunting him. His actions turned into arrows which were dipped in pure poison piercing his heart in the most painful way. Would Win be able to resist Bright? Will they have their own love story? Even if that happens.. will it be a sweet one? Or end with tragedy?

For Mature Audiences 🔞 Explore a collection of compelling short stories that delve into intense emotions, forbidden desires, and raw human connections. Each tale pushes boundaries, offering a blend of intrigue and passion that captivates and fascinates.

Emillia Lucille has everything. Money, looks, fame, family. You name it, she has it. Her luxury is never ending, so is her career as a model in an international agency owned by her father. Many envy her. Many tried to be her, but they failed. She is invincible. With her cold heart and charming look, she became the person every man and woman wanted and hated at the same time. But everything changed when she received a photo from an anonymous sender. A photo she ought to keep until she dies. A photo that can harm not only her career but also herself. A photo that will reunite her with her lost self and its acquaintances. Will she be able to reconnect to the past and fight the situation she was fated to face? Or will she be forever locked from it? And just like it, will she remain so far away?

"ทำไม จ้องฉันทำไม คิดว่าฉันจะรับผิดชอบหรอ ฝันไปเถอะ อ้อหวังว่าสีจากตัวเธอคงไม่ตกใส่ที่นอนฉันนะ" ไร้ซึ่งเสียงโต้ตอบจากคนตัวเล็ก มีเพียงเสียงสะอื้นน้อย ๆ ที่ลอยออกมาให้ได้ยิน