Tae Mo

"Cleonne Marie Deigmen, do you accept Ashton Kleid Ditfreid as your lawful husband?" tanong ng pari habang nakatingin sa akin. Nakabibinging katahimikan ang umalingawngaw sa loob ng simbahan. Tila ba lahat sila ay takot na magsalita dahil alam nilang masama ang kahihinatnan niyon kung sakali. "I-I do..." garalgal ang boses ko na sumagot. Ramdam ko ang panginginig ng buong katawan ko habang nakatayo sa harap ng altar. Buong buhay ko, wala akong ibang pinangarap kundi magandang buhay para sa pamilya ko, at mahanap ang lalaking pakakasalan ko balang araw. Iyong lalaking makatatabi ko sa altar sa at kasama kong susumpa sa harap ng maykapal. Pero hindi ko akalaing ang araw ng kasal ko, ang siya ring magiging pinaka-masalimuot na araw sa buhay ko.... "I now pronounce you, husband and wife. Mr. Ditfreid, you may now kiss your bride." Ang panginginig ng buong katawan ko ay mas lalo pang nadagdagan nang sabihin iyon ng pari. Unti-unti ay humarap ako kay Ashton na seryosong nakatingin sa akin. Iniangat niya ang veil mula sa ulo ko at doon ko nakita ang mga mata niya. Hindi pagmamahal ang nakikita ko sa mga iyon, ang tanging nakikita ko lamang ay galit, poot, at paghihiganti. "You are mine now, Cleonne. At ito ang tatandaan mo, habang nabubuhay ako, hinding-hindi mo mararanasan ang salitang kaligayahan." bulong niya sa akin bago niya tuluyang ilapat ang labi niya sa mga labi ko. Magmula nang araw na iyon, alam kong ang buhay ko ay hindi na sa akin. Dahil magmula nang araw na iyon ay nakatali na ako sa lalaking hindi ko naman mahal, sa lalaking walang ibang gustong gawin kundi ang makapaghiganti sa akin, at iyon ay walang iba kundi si Ashton Kleid Ditfreid.

The story of PRINCESS BLYTHE SAMANA "Please forgive me princess, h-hindi ko sinasadya" nauutal na saad nito "H-hindi mo sinasadya? How could you f*cking say that you didn't mean to hurt me when in fact you choose to hurt me! " panunumbat ba saad ko dito. "believe me Blythe, p-please b-believe m-me" naluluhang saad nito habang nagmamakaawang paniwalaan ko siya. "two years dark, I've fcking suffer for two years just to say I'm fine! And now you want me to believe your lies? That you didn't mean to hurt me? Do you really want me to believe that? Tell me dark how can I believe the person who gave me so much pain? " naluluhang saad ko. "Get out Mr. Enozarde before I lose my temper " malamig na saad ko. "I love you princess, I will always do" puno ng emosyong saad nito. Tiningnan ko muna ito sa mga mata niya bago magsalita. "I don't love you anymore dark because whe the day I let you free is the day I totally hate you at wala akong nararamdamang iba ngayon kundi pagkamuhi sayo" malamig na saad ko dito. Tiningnan muna ako nito bago lumabas ng opisina ko. Pagkasarado nito ng pinto ay tuluyan ng dumaloy ang mga luha na kanina ko pa pinipigilan. Minahal kita, minahal kita ng sobra pero iyon ang pinakamalaking pagkakamaling nagawa ko dahil sa sobrang pagmamahal ko sayo nasira ang buhay ko, ang buong buhay ko. Bakit dark? Bakit mo ako nagawang saktan samantalang ang ginawa ko lang naman ay mahalin ka ng higit sa sarili ko. May mali rin ako dahil minahal kita at binigay ang lahat sayo. You really made me into mess dark and now its time for you to pay everything.

Unang araw sa trabaho ni Jean at hindi niya inaasahan na ang nakaaway pala niya sa shop ng kaniyang kaibigan ay ang magiging boss pala niya. “Good morning Ms. Jean Salazar! Remember me?” Sarkastikong sabi nito. At ako naman ay halos manigas sa kinatatayuan ko! At parang gusto ko na lang bumuka ang lupa at lumubog dito! Di ako makapag salita dahil parang walang lumabas na boses sa lalamunan ko, pinagpapawisan ako kahit ang lamig naman sa loob! Napakurap naman ako at tumikhim bago nagsalita. “Huh? Ah ehem,  g-good m-morning sir! I'm Jean Salazar sir! Nice to meet y-you!” "You can sit down Ms. Salazar baka sabihin mo wala akong manners?” sir Sandrex. “Po? si-sige po sir, t-thank you!” utal-utal kong sagot. “So Ms. Salazar, alam kong nagulat ka sa nalaman mo! Right? Na ang gago palang nakabungguan mo kahapon ay ang magiging boss mo ngayon!” sir Sandrex “S-sir! I...” “Ssshhh, Ms. Salazar don't worry I don't mix personal matters in my business!” sir Sandrex. 'Lord! Please gawin mo na kong invisible ngayon!' Binubulong ko to sa sarili ko habang nakatingin ako sa supladong lalaki na to! Aba, Malay ko bang siya pala ang magiging boss ko! Tadhana nga naman oo! Hinawakan nito ang magkabilang armrest ng upuan at inilapit ang muka sa akin! Na halos na aamoy ko na ang mabango nitong hininga at ang pabango nito na alam kong mamahalin! Ang lapit ng muka niya na halos ilang dangkal na lang ay lalapat na ang matangos niyang ilong sa ilong ko! Lord! Please ibuka mo na talaga ang lupa! Now na! “Afraid of what I'm going to do Ms. Salazar? Look straight into my eyes! And tell me what you said yesterday!” Sir Sandrex with his husky voice.

Zarfa was just a simple person who tried her best to help her family. Born and raised in the province of Aether, kasama niyang lumaki ang mga kambing at palayan ng kanyang mga magulang. She was content with the life she had despite the few problems here and there. After all, wala namang problemang hindi malalagpasan basta’t magkakasama, hindi ba? Meanwhile, Vanraj was the crown prince of the kingdom of Terabestia. Palapit na nang palapit ang araw na siya na ang maghahari sa buong lugar. He may have the innate desire to help people but he was uncertain and terrified of what would happen to the people once a man like him inherits the throne. When a series of problems stitched their paths together, they soon become each other’s refuge and solace. But in this universe where deities can interfere with their lives, sa dinami-rami ng mga tao, silang dalawa pa ang napili ng tadhana. As secrets get revealed, so do the deep-seated emotions of love, hatred, suffering, pain and betrayal. Zarfa’s fate to doom seemed to be predetermined before she was even born. If Vanraj wants to save her, he has to give up something. He has to fall from grace. Love runs deep. But there are times— many of them— when it’s not worth fighting for. Lalo na kung marami na ang nadamay at nasaktan, lalo na kung sa tingin mo, wala ng patutunguhan.

Paano nga ba masasabi kung ikaw ay umiibig na? Sino nga ba ang magdidikta kung sino ang iibigin mo, ang puso mo ba o ang utak mo? Sa bida nating si Portia ay malalaman natin ang kasagutan. Ano nga ba ang mas matimbang, ang utak mo ba na nagdidikta sa puso o ang puso na tumitibok lamang sa taong magustuhan nito?

Makakaya mo bang bigyan ng pagkakataon ang taong naging dahilan kung bakit ka nasaktan at kung bakit nawala ang iyong tiwala? Sabi nila ang pagmamahal ay syang magiging inyo dapat matatag na kandado upang manatiling matatag ang inyong relasyon. “Wala ka ba talagang ibang gagawin kung hindi ang pagtaguan ako?” inis na tanong ni Ashton kay Mitsuki. “Hindi ko alam kung bakit ba patuloy mo pa rin akong sinusundan kahit alam mong nilalayuan na kita!” litanya ni Mitsuki kay Ashton.

"Ang mahalin ka ay isang pagkakamaling 'di ko na dapat isinugal pa, Flint. I swear, walking on that aisle is the worst thing I did my whole life. Ang unfair mo naman, Flint! Hulog na hulog ako, oh!" *** After Thalea's nerve-wracking hangover from a party the previous night, she was taken by her best friend to a church for her to marry the man that her best friend was supposed to share a vow with. Bossy, rude and kinda playboy. Irish Flint will surely never be good to Thalea. He is sweet and soft, next minute he became obsessive and rude. Living with Flint is maybe a misfortune for Thalea and the betrayal her best friend did to her is also painful; but one thing is for sure... she fell in love with the man she mistakenly shared a vow with, despite knowing the fact that Flint was not really meant to be for her in the first place — but to her best friend. "That was a beautiful pain though. Salamat sa pansamantalang pagpapasilong mo sa'kin." She murmured before slowly walking away from the person she once called home.

Tahimik ang mansyon. Tahimik… maliban sa mahinang iyak ni Princess sa bisig ko—isang buwang gulang, walang alam, walang kasalanan. Pero siya ang unang nasaktan sa lahat ng ‘to. Siya ang naiipit sa pagitan ng dalawang taong hindi na alam kung paano magmahal nang sabay. Nakaluhod ako sa harap ni Elise. Mahigpit ang hawak ko sa laylayan ng bestida niya, parang batang takot na maiwan sa dilim. Nanginginig ang labi ko, pinipigilan ang mga luhang ayaw na sanang lumabas—pero hindi ko na kayang kontrolin. “Please, Elise…” garalgal kong pakiusap. “’Wag mo kaming iwan. Hindi ko alam kung paano palalakihin si Princess nang wala ka. Hindi ko alam kung paano mamuhay kung wala kayo…” Pero wala. Wala siyang emosyon. Wala siyang luha. Matigas ang titig niya, parang ako pa ang mali. Bitbit niya ang maleta niya—hindi lang punô ng damit, kundi punô ng lahat ng alaala namin. Lahat ng pangarap. Lahat ng ‘akala ko tayo.’ “Hindi ko ‘to pinlano, Levi,” mahina niyang sagot. “Pero kailangan kong piliin ang sarili ko. Pagod na akong umasa. Pagod na akong maging pangalawa sa trabaho mo, sa mundo mo. Hindi ko kayang maging ina habang ako mismo’y hindi buo.” Gumuho ako. Literal. Napayuko ako habang yakap ko si Princess, habang nararamdaman ko ang init ng iyak niya sa dibdib ko. Halik ako nang halik sa noo niya, para bang kaya kong takpan ng pagmamahal ang kawalan ng ina niya. “Anak mo ‘to, Elise. Anak natin…” pabulong kong daing. “Kung hindi mo na ako kayang mahalin… kahit siya na lang. Kahit siya. ‘Wag mong iwan ang anak mo…” Pero wala. Ni hindi siya lumapit. Ni hindi siya tumingin. Tumalikod siya, dala ang katahimikang mas malakas pa sa kahit anong sigaw ng pagtanggi. "Ayoko na" mahina niyang sabi at hinila ang maleta palabas ng mansion.

Sabi nila kaakibat ng pagmamahal ang masaktan. Paano naman kung sobra-sobra nang sakit ang nararamdaman mo? Magmamahal ka pa rin ba? ... Si Maria Ingrid Natasha Garcia, o kilala sa tawag na 'Ming' ay head over heels ang pagmamahal sa kanyang boss kahit pa walking freezer ito. At kasing liwanag man ng ilaw na may kasintahan na ito, patuloy niya pa rin itong minamahal. Martir na kung martir. Pero hindi naman mapigilan ni Ming ang patuloy na pagkabaliw ng kanyang puso sa kanyang gwapings na amo. At sa gabi-gabi niyang pagdarasal narindi na ang diyos ng pag-ibig kaya pinagbigyan na ang panalangin nito. Sa wakas! nakuha nito ang atensyon ng kanyang amo. Kaya lang hindi rin pala ito magta-tagal dahil muling magbabalik ang unang babaeng nag-patibok sa puso ng kanyang Boss.

What if ang taong sa matagal na panahon mo nang pinagtataguan ay makita mo ulit Dahil sa utang ng pamilya Alvarez sa pamilya Montenegro napilitan si celina na pakasalan si Clark Montenegro .naging buhay empy*rno si celina nang maging asawa nya ito kaya naman nang matapos ang kontrata nya bilang asawa nito ay nagpakalayo layo sa celina at pinutol lahat nang connection nya sa mga Montenegro even sa mga taong malapit sa kanya para sa sariling kapakanan at sa magiging anak nya alam ni celina pagnalaman ni Clark na nagdadalang tao sya ay kukunin nito ang bata at ilalayo sa kanya once na mailuwal nya ang bata .Lumipas ang taon naging mapayapa ang buhay ni celina kasama ang kambal na anak nila ni ClarkPero magiging mapayapa parin ba ulit ang buhay nya sa muling pagtatagpo nila ni ClarkABANGAN!!!!