Wave Bl

จากที่ไม่ค่อยชอบขี้หน้า ทำหน้าตาน่าหมั่นไส้ เห็นแล้วเป็นต้องคอยตามคอยแกล้ง พอไม่เห็นหน้าทำไมหัวใจมันร้อนรนอยู่ไม่ได้ต้องอยากเห็นหน้าตลอด หรือจะเป็นแบบที่โบราณว่าไม่เห็นหน้าเห็นหลังคาก็ยังดี

Après la mort de son premier amour, Ivan Mésange m'a haïe pendant dix ans. J'ai tout fait pour me rattraper, mais il ne lâche qu'un rire froid, « si tu veux vraiment me faire plaisir, meurs. » Mon cœur saigne, mais quand le camion me renverse, il me sauve au prix de sa propre vie. Avant de fermer les yeux, il me fixe intensément, « j'aurais voulu... ne jamais te rencontrer. » Lors des funérailles, sa mère est accablée de chagrin. « J'aurais dû laisser Ivan et Jenni s'unir, je n'aurais pas dû le forcer à te marier ! » Mon beau-père me blâme, « Ivan t'a sauvée trois fois. Il était si bon. Pourquoi tu n'es pas morte à sa place ? ! » Tout le monde regrette mon mariage avec Ivan, même moi. Désemparée, je me fais virer des funérailles. Trois ans plus tard, à la commercialisation d'une machine qui remonte le temps, je choisis de retourner dans le passé. Cette fois, je couperai mes liens avec Ivan, cela pour le bien de tous.

ภายใต้ใบหน้าที่เย็นชา และเต็มไปด้วยความหยิ่งทะนงของมาเฟียนักรัก แท้จริงคือหน้ากาก ที่ดักใจใครบางคนให้ตกหลุมพลาง รักที่เกิดขึ้นโดยคนสองคนโดยไม่ต้องมีเหตุผล แต่เมื่อไหร่เราไร้ตัวตนจากสายตาเขา เราก็ต้องหาเรื่องให้ได้ใกล้ชิด เพื่อเรียกร้องความสนใจ และให้อีกฝ่ายซึมซับว่าเรามีตัวตนเพื่อที่จะอยู่ในใจเขา แม้ว่าจะด้วยวิธีการเห็นแก่ตัวก็ตาม....

ซีรีส์ Bad Couple คู่ร้าย / ไขใจรัก 1. คู่ร้าย รักร้ายๆ ของ My Coulpe โปรย... เมื่อภามม์ ซีอีโอหนุ่มหล่อพ่อรวย นิสัยเอาแต่ใจ มีสัมพันธ์กับผู้หญิงไปทั่วเหมือนเด็กขาดความรักต้องการคนมาเติมเต็ม จนกระทั่งได้เจอกับ คิระ เด็กหนุ่มกำพร้าลูกครึ่งญี่ปุ่น คิระถูกลุงกับป้ายกให้ภามม์ เพื่อใช้หนี้ก้อนโตโดยไม่เต็มใจ เมื่อต้องอยู่ด้วยกันความผูกพันก็บังเกิดจนเกิดเป็นความรัก 2. ไขใจรัก โปรย... ตรีคชา : เขาจะทำยังไงเพราะจำได้ว่าเคยวันไนท์สแตนด์กับเด็กนี่ไป ไม่รู้เด็กดื้อจะจำได้ไหม แต่ที่แน่ๆ เขาติดใจเด็กนี่เข้าให้แล้วสิ! คีตา : เขาเป็นใครกันนะ ทำไมคุ้นๆ เหมือนเคยเจอกันที่ไหนมาก่อน แปลกๆ สายตาก็แปลก คำพูดก็แปลกๆ การกระทำก็ยิ่งแปลก คนบ้าอะไรมาพูดกับคนไม่รู้จักกันแบบนี้เนี่ย!

レストラン〝Aria（アリア）〟に勤めるの暮科静（くれしなせい）は、自ら終わらせたはずの想いをいまだに引きずっていた。 そんな胸中に変化が表われたのは、新たに入社してきた河原英理（かわはらえいり）の教育係に抜擢されてから。 河原は極度の人見知りであり、極度のあがり症だった。 けれども、それを補って余りあるほど素直で優しく、直向きな性格でもあり――。 そんな彼に接するうち、やがて暮科の世界にも色が戻り、止まっていた時間が再び動き始める。 だけど河原は確実にストレート。 この想いは伝えられない。今の関係を壊したくない。 そんな折、目の前に姿を現したのは――。

มีวลีที่ว่า ‘เกิดเป็นลูกคนรวย ถ้าไม่ทำตัวหัวxวย ยังไงก็ได้ดี’ แต่ไม่ใช่กับ ‘เดนีส ศศิภักดี’ เพราะเขาเป็นลูกคนรวยที่ทำตัวหัวกรวย แถมยังไม่ได้ดี จนท่านเจ้าสัวต้องส่งเลขามือทองมากำราบ “ท่านประธานยกเลิกซัพพลายเออร์กะทันหันด้วยอารมณ์เพียงชั่ววูบเนี่ยนะ!” “เปล่า ฉันไม่ได้ใช้อารมณ์ชั่ววูบซะทีเดียว ฉันคิดและไตร่ตรองมาอย่างดีแล้ว” “คุณนี่มัน…” “ด่าด้วยสายตาขนาดนี้ ด่าออกมาเถอะ” “คุณแม่ง! เจ้านายหัวxวยที่สุดเท่าที่ผมเคยเจอมาเลย” “…!…” เซต เพียงชั่ว… 1) เพียงชั่วข้ามคืน (จบแล้ว) พิพัฒน์ x เดนิม 2) เพียงชั่ววูบเดียว (On Air) เดนีส x วินตรา

感情を抑え、静かに日々を送る精神科医・朝倉澪。 その診察室に現れたのは、舞台の上で生きる若き俳優・葛城陽真だった。 心の奥に誰にも見せない痛みを抱えながら、陽真は「演じること」でしか感情を表現できずにいた。 一線を越えることを恐れ続けてきた澪と、本当の自分を見てほしいと願う陽真。 触れたいのに、怖い。けれど、離れたくない。 拒絶と欲望のあいだで揺れながら、ふたりは少しずつ互いの心と身体に触れていく。 「君といると、誰でもない自分でいられる」 静かな夜を重ね、痛みを抱えたまま、それでも求め合うふたりが辿り着く場所とは――。

ผมลาออกจากงานเพราะเจ้านายห่วยๆ พอไปบ่นกับพี่ๆชาวแก๊งขี้เมาว่าอยากเป็นหมาคนรวยนอนเล่นให้เจ้านายเกาพุงไปวันๆ พี่วศินก็เสนอตัวเป็นเจ้านายพร้อมแพคเกจอยู่ฟรีกินฟรีซะงั้น คนว่างงานอย่างผมก็รับสิครับจะไปเหลือเหรอ ว่าแต่เงื่อนไขอย่างเดียวคือขอกอดนี่กอดแบบไหนนะ?

砂漠の王宮に響く、夜ごとの語り。 「愛すれば死ぬ」という呪いを背負う孤独な王と、兄の死の影を纏った語り部――互いに満たされぬ心を抱えながらも、ふたりは夜ごと現実と寓話のあわいで心と身体を重ね合う。 果たして、過去と痛み、赦しと自己犠牲の連鎖を超えて、人は“ただ一人の自分”として誰かを愛することができるのか？ 物語ることでしか近づけなかったふたりが、やがて“語り部”と“王”という役割を超え、本当の自分として対等に向き合う瞬間―― 幻想と現実、官能と再生が交錯するこの王宮で、彼らはどんな結末にたどり着くのか。 静かな絶望の先に見える、ほのかな夜明け。 心を揺さぶる再生のドラマが、いま幕を開けます。

หูของทหารยศร้อยเอกได้ยินเสียงกระพรวนข้อเท้าดังกรุ๊งกริ๊งมาแต่ไกล มือหยาบละเมียดจับกระดาษบางขึ้นมาพิจารณา แม้จะมีเงาของผู้มาเยือนพาดผ่านโต๊ะไม้เนื้อดีก็ยังคงไม่เงยหน้าขึ้นไปพาที ตึง! เสียงฝ่ามือฟาดเข้าบนพื้นที่ทำงาน นายทหารมองว่าเป็นจังหวะเหมาะสมจึงได้เงยหน้าขึ้นมาแต่ก็ยังไม่ได้ปรับระยะสายตาให้ดี "คุณฝึกหนักเกินไปแล้วนะครับ ถึงพวกเขาจะเป็นยุวชนทหารแต่ยังไงก็เป็นเด็กนะ!" เขาชินชากับประโยคพวกนี้แล้วจึงฟังหูซ้ายทะลุหูขวา อย่างไรเสียก็คงจะเป็นผู้ปกครองที่ไม่เข้าใจบริบทของสังคมไทยตอนนี้ที่พวกญี่ปุ่นกดดันเราเข้ามาทุกที ทหารชั้นกลางหลับตา เอนกายกับพนักพิงก่อนจะหรี่ตามองแล้วเห็นว่าคู่สนทนาหาได้ใส่ชุดคลุมมิดชิดตามมารยาทแต่เป็นผ้าเกาะอกและผ้าถุงทว่าเผยเนื้อเอวบางส่วนแม้จะมีผ้าแพรคลุมสัดส่วนแต่ในมุมของกาลเทศะอย่างไรผิดก็คือผิด เขาจึงกล่าวตักเตือนไปอย่างไม่ยี่หระ "ผู้ปกครองครับ ผมเข้าใจในสัมมาอาชีพของคุณ แต่ที่นี่เป็นโรงเรียน รบกวนให้เกียรติสถานที่ราชการโดยการไม่ใส่ชุดนางรำมาพบด้วยครั- เสียงเข้มขาดห้วงเมื่อเขาเงยหน้ามามองเจ้าของเสียงเจี๊ยวจ้าวนั่นชัด ๆ 'อะไรกัน นักเรียนเขามีผู้ปกครองเป็น นางฟ้า ด้วยเหรอ'