ความรักหวาน

นางร้องครางกับความเสียวที่ไม่เคยพบเจอมาก่อน เพราะว่าเจียวจิ้นลูกชายของเขาก็ไม่เคยใช้ลิ้นทำเช่นนี้กับรูสวาทของนางเหมือนอย่างที่พ่อสามีกำลังทำให้อย่างดุดัน “รูของเจ้าน่าเลียเหลือเกิน… ” เจียวหย่งเอามือตะปบง่ามก้น จับแหกให้กลีบอ้าแล้วปาดลิ้นเสยเข้าใส่สองกลีบ แพล่บ… แพล่บ… แพล่บ… แพล่บ… “อ๊ายยยย… งือออ… ซี้ดดด… ท่านพ่อเลียเก่งเหลือเกิน” จางลี่คราง ก้นบิดส่ายไปมา โดนเจียวหย่งปาดลิ้นเลียกินคราบคาวน้ำใคร่ที่หลั่งเยิ้มออกมาจากกลีบสวาทของนางอย่างหิวกระหาย “อู้ววว… น้ำคาวของเจ้าช่างหอมรัญจวน” หลังจากลงลิ้นเลียจนกลีบเยิ้ม… เจียวหย่งหงายฝ่ามือหยาบใหญ่สอดเข้ามาระหว่างง่ามขา ตะล่อมคลึงหนอกเนินสวาทโค้งนูนเหมือนหลังเต่า คว่ำลงมาประกบกับอุ้งมือพอดี

จากเด็กผม เข้าสู่กระบวนการเด็กพี่อย่างเต็มรูปแบบ ใครจะรู้ว่าคนอย่างเขาพี่ชายคนโตของตระกูลดัง จะต้องมาวิ่งตามเด็กผู้หญิงธรรมดา

หูของทหารยศร้อยเอกได้ยินเสียงกระพรวนข้อเท้าดังกรุ๊งกริ๊งมาแต่ไกล มือหยาบละเมียดจับกระดาษบางขึ้นมาพิจารณา แม้จะมีเงาของผู้มาเยือนพาดผ่านโต๊ะไม้เนื้อดีก็ยังคงไม่เงยหน้าขึ้นไปพาที ตึง! เสียงฝ่ามือฟาดเข้าบนพื้นที่ทำงาน นายทหารมองว่าเป็นจังหวะเหมาะสมจึงได้เงยหน้าขึ้นมาแต่ก็ยังไม่ได้ปรับระยะสายตาให้ดี "คุณฝึกหนักเกินไปแล้วนะครับ ถึงพวกเขาจะเป็นยุวชนทหารแต่ยังไงก็เป็นเด็กนะ!" เขาชินชากับประโยคพวกนี้แล้วจึงฟังหูซ้ายทะลุหูขวา อย่างไรเสียก็คงจะเป็นผู้ปกครองที่ไม่เข้าใจบริบทของสังคมไทยตอนนี้ที่พวกญี่ปุ่นกดดันเราเข้ามาทุกที ทหารชั้นกลางหลับตา เอนกายกับพนักพิงก่อนจะหรี่ตามองแล้วเห็นว่าคู่สนทนาหาได้ใส่ชุดคลุมมิดชิดตามมารยาทแต่เป็นผ้าเกาะอกและผ้าถุงทว่าเผยเนื้อเอวบางส่วนแม้จะมีผ้าแพรคลุมสัดส่วนแต่ในมุมของกาลเทศะอย่างไรผิดก็คือผิด เขาจึงกล่าวตักเตือนไปอย่างไม่ยี่หระ "ผู้ปกครองครับ ผมเข้าใจในสัมมาอาชีพของคุณ แต่ที่นี่เป็นโรงเรียน รบกวนให้เกียรติสถานที่ราชการโดยการไม่ใส่ชุดนางรำมาพบด้วยครั- เสียงเข้มขาดห้วงเมื่อเขาเงยหน้ามามองเจ้าของเสียงเจี๊ยวจ้าวนั่นชัด ๆ 'อะไรกัน นักเรียนเขามีผู้ปกครองเป็น นางฟ้า ด้วยเหรอ'

เพราะความผิดพลาดในคืนหนึ่ง คนสองคนจึงเกิดความสัมพันธ์ที่ยากจะเปิดเผย จำต้องมีอะไรเกินเลยแค่ในที่ลับเท่านั้น #รักหวานแหวว แนวฟิน เน้นฟิลกู๊ด #อ่านสบาย เนื้อหาไม่ได้เข้มข้น ไม่มีดราม่าหนักหน่วงปวดใจแต่อย่างใด #นางเอกแอบแซ่บ #พระเอกแอบชอบ #เล่มเดียวจบ ไม่น่าเชื่อว่าริมฝีปากแดงๆ กับจมูกโด่งๆ จะมีประสิทธิภาพในการกักหัวใจใครสักคนเอาไว้ได้อยู่หมัด ยังไม่รวมพันธนาการสุดพิเศษชนิดหนึ่งยามตกอยู่ใต้ร่าง ในอ้อมแขนแสนอบอุ่น และจังหวะขยับเรือนร่างที่เรียกว่า... หญิงสาวคิดคำต่อจากนั้นได้หลากหลายบนความหมายใกล้เคียงกับคำว่าวาบหวามน่าอาย ทว่ามันกลับไม่ใช่แค่เรื่องของสัญชาตญาณตามธรรมชาติ ไม่ใช่แค่ความปรารถนาในเพลิงอารมณ์ตามวัย แต่มันเป็นรักซึมลึกที่เกิดขึ้นอย่างช้าๆ ทว่าที่ชัดเจนยิ่งกว่าคือความมั่นคงทางจิตใจ สำหรับเธอ ...เขาคือคนที่ใช่มาตั้งนานแล้ว แต่สำหรับเขา ...เธอจะเป็นคนที่ใช่ตลอดไปหรือเปล่า?

คืนหนึ่งที่เต็มไปด้วยความผิดพลาด ความเกลียดชังที่เขาสร้างไว้กลับพังทลาย เมื่อเขากลับ ‘ติดใจ’ ในตัวเธอจนยากจะถอนตัว

ราฟาเอล รอยยิ้มของเขามีให้แค่เธอเพียงผู้เดียว รวมถึงใจที่แข็งกระด้างก็ก็มอบให้เธอแต่เพียงผู้เดียว เวลาที่เขารอคอยมานานหลายปีได้สิ้นสุดลงแล้ว ใครหน้าไหนก็ไม่มีสิทธิ์มาแย่งคนที่เขาจับจอง!! แพรวพิชชา พอเท้าแตะพื้นแผ่นดินประเทศไทยหลังจากที่ไม่ได้กลับมาเนิ่นนาน ชีวิตที่ของเธอก็เริ่มจะไม่ปกติ ใจนี่ยิ่งแล้วใหญ่ มันสั่นไหวแทบตลอดเวลาเมื่อต้องชิดใกล้กับพี่ชายผู้มีพระคุณ

“งืออออ… ท่านคะหยุดเถอะ… ” เสียงร้องวิงวอนน่าเวทนา… ทว่าท่าทางหวามไหว มิอาจหักห้ามความรู้สึกไม่ให้เสียวซ่านที่แสดงออกมา ทำให้ท่านประธานจอมหื่นยิ่งได้ใจ ฝ่ามือที่กำลังหงายรองพูสวาทจึงกดนิ้วกลางชำแรกแหวกร่องกลีบ “อู้ววว… กลีบแน่นมาก” ไทเลอร์ชอบใจ ลำนิ้วที่ตวัดรัวรุกรานกลีบสวาททำเอาเลขาสาวร้องครวญคราง ก้นกระดกขึ้นโดยอัตโนมัติเพราะความเสียวซ่านที่โดนลำนิ้วสอดใส่เข้ามาในกลีบสาว ไทเลอร์ชอบใจ… แทงนิ้วรัวเข้าใส่อยู่อึดใจใหญ่ๆ จนน้ำคาวสวาทของไข่มุกหลั่งไหลออกมาอาบชุ่มโคนนิ้ว สไลด์เข้าออกในซอกกลีบไม่หยุด

"คิดจะจับเสืออย่างฉัน เหยื่อต้องเด็ดกว่านี้ป่าววะ" ธายุกร เหมบดินทร์....ยูตะ อายุ 22 ปี วิศวกรรมยานยนต์ มหาวิทยาลัย A ปี 4 ลูกครึ่งไทย-ญี่ปุ่น ทายาทโชว์รูมรถหรูนำเข้า "คิดจะกินเหยื่ออย่างฉัน ก็ต้องเสือจริงๆไม่ใช่หมาป่าววะ" มิณาริน แก้วกาน...มิณ อายุ 20 ปี คณะบัญชี มหาวิทยาลัย A ปี 2

พ่อบังเกิดเกล้าสร้างหนี้ไว้ก้อนใหญ่ ทว่าคนที่ต้องชดใช้กลับกลายเป็นลูกสาวแบบเธอ "มันถึงเวลาที่เธอต้องชดใช้หนี้ที่พ่อสร้างไว้แล้วเด็กน้อย" "ชดใช้ยังไงคะ" "ใช้ร่างกายเธอชดใช้หนี้ยังไงล่ะ" "หมายความว่างานที่คุณบอกว่าจะให้หนูทำตอนอายุครบยี่สิบ คือ เอาร่างกายขัดดอกรึคะ" "ใช่" สาวน้อยผู้แสนใสซื่อในวัยยี่สิบถึงกับน้ำตาคลอเบ้าเพราะหลงเข้าใจผิดมาตลอดว่าที่มาเฟียผู้แสนใจดีเลี้ยงดูเธอมาเป็นอย่างดีตลอดเวลาสามปีเพราะเขารัก และเอ็นดูเธอ แต่ที่ไหนได้กลับเห็นเป็นแค่ลูกหนี้

เมื่อตรงหน้าคืออดีตคนรักที่ยังไม่ตาย และปัจจุบันยังมีผู้หญิงที่เขารักกำลังรอเขาอยู่...