ฉลาด

ในชีวิตครั้งก่อน ฉันหลงรักกู้จือโม่อย่างถอนตัวไม่ขึ้น เป็นเหมือนสุนัขที่คอยเลียแข้งเลียขาเขา รู้ทั้งรู้ว่าเขามีคนที่ชอบอยู่แล้ว แต่ก็ยังตามตื๊อไม่เลิก หวังจะให้เขาเห็นใจ สุดท้ายหลายปีต่อมาฉันก็ใช้เล่ห์เหลี่ยมต่าง ๆ จนในที่สุดได้แต่งงานกับเขาสมดังใจหมาย ฉันเคยคิดว่าตัวเองได้พบกับความสุขแล้ว แต่งงานมาสามปี ฉันพยายามทำทุกวิถีทางเพื่อละลายน้ำแข็งในหัวใจของเขา จนกระทั่งรักแรกของเขากลับมา ฉันถึงได้ตาสว่าง มองย้อนกลับไปในชีวิตที่ผ่านมา มีแต่ความระเนระนาดและความเสียใจเท่านั้น เมื่อได้กลับมาเกิดใหม่ช่วงก่อนสอบเข้ามหาวิทยาลัย ฉันมองเด็กหนุ่มที่เคยทำให้ฉันหลงใหลในชาติก่อน ตัดสินใจแล้วว่าฉันจะไม่ตามตื๊อเขาอีกต่อไป ฉันต้องมีชีวิตเป็นของตัวเอง คนที่ทำให้หัวใจเขาอุ่นไม่ได้ ฉันจะไม่พยายามอีกแล้ว แต่เขากลับเปลี่ยนจากเย็นชาเป็นมาดักฉันไว้ในมุมที่ไม่มีใครเห็น แล้วเอ่ยลอดไรฟันด้วยความโมโหว่า “เฉียวซิงลั่ว เธอคิดจะหว่านเสน่ห์แล้วหนีไปงั้นเหรอ? ไม่มีทาง!”

เพราะปัญหาของพี่ชายของเธอ เข็มขาวเลือกที่จะทะเลาะกับพ่ออย่างรุนแรงเป็นครั้งแรก ด้วยความน้อยใจเธอวิ่งออกจากบ้านมากลางดึกเพื่อจะไปหาเพื่อนสนิท ในขณะที่เข็มขาวกำลังวิ่งข้ามถนนกลับมีรถยนต์ขับมาด้วยความเร็ว พุ่งเข้ามาหาเธออย่างไม่ทันได้ตั้งตัวเมื่อคิดจะหลบก็ไม่ทันแล้ว เธอจึงถูกรถยนต์คันนั้นชนเข้าอย่างแรงจนร่างกระเด็นลอยไปไกลหลายเมตร และแล้วเธอก็หมดลมหายใจจากอุบัติเหตุครั้งนี้ทันที เมื่อลืมตาอีกครั้งปรากฏว่าวิญญาณของเธอมาอยู่ในร่างของเด็กสาว ที่มีร่างกายซูบผอมและมีอายุเพียงสิบสองปีเท่านั้น ซึ่งเด็กคนนี้ทนพิษไข้ไม่ไหวจึงหมดลมหายใจในเวลาเช้ามืดที่ผ่านมา อีกทั้งครอบครัวของเด็กสาวก็มีชีวิตที่ลำบากเสียเหลือเกิน แต่ทุกคนกลับรักใคร่กลมเกลียวนี่สิครอบครัวที่เธอใฝ่ฝัน ในเมื่อเธอมาเกิดใหม่ในร่างนี้แล้วจากนี้ไปเธอจะทำให้ทุกคนมีชีวิตที่ดีขึ้นให้ได้อย่างแน่นอน

ซ่งจื่อเหยียนถูกน้องสาววางแผนร้าย ในงานวันเกิดองค์หญิงหกกลับพบว่านอนกอดก่ายอยู่กับเว่ยเซียวหยาง แต่เขารังเกียจสตรี แต่งกับนางหรือฝันเฟื่องหรือไง นางจึงถูกไล่ไปอยู่จวนร้างไกลเมืองหลวงถึงห้าสิบลี้ ****************** "อ๊ายย  โอ๊ยเจ็บโอ๊ยเวรกรรมฉิบหายยังไม่ทันมีผัว  ไม่ทันได้รู้รสชาติการป๊าบๆกับผู้ชายเลย  ก็ต้องมาเบ่งลูก  อื้อเจ็บ  อ๊ะ อ๊ายยย" "คุณหนู  ท่านเบ่งอีกนิด  น้ำร้อนเตรียมแล้ว  เย่วหลีกำลังไปเอาเจ้าค่ะ  เหตุใดท่านอ๋องพระทัยร้ายนักฮือๆๆ" "พอแล้ว ไอ้อ๋องสุนัขนั่นสมควรไปตายซะ อ๊าย ข้าเจ็บจะตายเจ้าจะมารำพึงรำพันอะไรเย่วเล่อ  ออกแล้วข้าคลอดแล้ว  อ๊ะ อ๊ายยย" หลี่จื่อเหยียนคลอดบุตรชายของร่างเดิมออกมาหนึ่งคน  จากนั้นนางก็เพลียจนหลับไป

“ฟิ้ว….ฟิ้ว…ฟิ้ว ๆๆ” “อ๊ากกก!!! ลูกพี่ หูข้า!!…” “อ๊าก!! ตะ…ตาของข้า ผู้ใดกัน!!” “ผู้ใดกัน ช่างกล้าเหิมเกริมต่อต้านข้างั้นหรือ เผยตัวออกมา!!” ไป๋ซูเม่ยเพียงแค่เดินกลับมาที่อาหยงอยู่และสลัดถั่วที่เหลือในมือไปทางจางอู่ เสื้อผ้าของเขาก็ฉีกขาดจนถูกถอดออกจนหมดเป็นที่น่าอับอายต่อหน้าชาวเมืองหลวงอีกทั้งดวงตาทั้งสองก็ถูกถั่วที่เหลือพุ่งเข้าไปอย่างตรงเป้าหมาย จางอู่ล้มเสียงดังสนั่นท่ามกลางความสะใจของชาวบ้านโดยรอบที่ไม่มีผู้ใดสนใจจะช่วยพวกมันเลยสักคนอีกทั้งยังพากันโยนข้าวของและดึงเอาเงินที่ถูกเก็บไปคืนกลับมา “นิ้วเท้าหายไปนิ้วหนึ่งแล้ว ดูสิว่าเจ้าจะทำเช่นไรเสวียนอวี่” นี่เป็นเพียงแค่น้ำจิ้มเท่านั้น ติดตามเส้นทางการล้างแค้นของไป๋ซูเม่ย ความสะใจผสมผสานกับการรับมือการรุกของซื่อจื่อ “ข้าอยากกลับไปอาบน้ำแล้ว” “ข้ามีอยู่ที่หนึ่งหากเจ้าอยากแช่ตัวอาบน้ำสักหน่อย รับรองว่าไม่มีผู้ใดรบกวน” “ที่ใดงั้นหรือ” “น้ำตกด้านหลังนี่เอง แต่น้ำจะเย็นนิดหน่อย” “ข้าอยากไปนะเจ้าคะ” “เจ้า….เจ้า…” “เฟิงหรง…ท่านชวนข้าเองนะ”

เสิ่นชิงเวยคุณหนูตกอับที่มารับจ้างในจวนแม่ทัพใหญ่ นางถุกคนหลอกให้มาที่เรือนต้องห้าม เผยซ่างกวนที่ถูกวางยาคิดว่านางคือคนที่ศัตรูส่งมา จึงย่ำยีนางร่างเดิมตกใจจนหัวใจวาย วิญญาณเสิ่นเว่ยเว่ยจึงมาแทนที่ "เมียจ๋า..เจ้าจะไปไหนแต่เช้า ให้พี่ช่วยดีไหม" "แม่ทัพเผย..ใครเมียท่านกันเอ่ยวาจารกหูแต่เช้าเลย ไสหัวกลับบ้านเช่าไป แล้วอย่าลืมจ่ายค่าเช่าบ้านของข้ามาด้วย" "เมียจ๋า..เรามีลูกด้วยกันเป็นตัวเป็นตนเลยนะ ดูสิหยวนหยวนน่ารักเพียงใด เขาเหมือนบิดาเช่นนี้แปลว่ามารดาของเขาต้องรักบิดาของเขามากแน่ๆ" "ท่านว่างหรือเผยซ่างกวน" "ว่างๆๆ อยากให้พี่ช่วยทำอะไรดี" เคล้ง!! "นี่เคียวไปเกี่ยวหญ้าหมูมา ตรงท้ายแปลงนามีเถามันเทศอยู่เกี่ยวมาด้วย อย่าเกี่ยวจนเตียนล่ะเกี่ยวแค่ให้มันแตกเลื้อยใหม่เท่านั้น" เผยซ่างกวนรับตะกร้ากับเคียวมาก่อนจะไปทำตามคำสั่งเมีย เขากับอาฝูมาถึงแปลงมันแต่ทำได้แค่นั่งมอง เมียห้ามเกี่ยวหมดแล้วเกี่ยวแบบไหนกันล่ะมันถึงจะแตกยอดใหม่ "อาฝูเจ้าไปเกี่ยวสิ" "ท่านอ๋องกระหม่อมชั่วดีอย่างไรก็เป็นถึงบุตรชายเจ้ากรม ให้มาเกี่ยวผักเกี่ยวหญ้าใครจะทำได้เล่าพ่ะย่ะค่ะ"

ชาติที่แล้วนางรักเขาสุดหัวใจแต่กลับต้องเจ็บปวดจนชีวิตพังทลาย ครานี้เหยียนซือเหยียนย้อนเวลากลับมา จึงตั้งใจแน่วแน่ว่าจะไม่ขอรักเขาอีกแล้ว! แต่ผู้ใดจะคิดเล่า ว่าสุดท้ายแล้ว กลับกลายเป็นเขาที่ตามนางไม่ปล่อย ต่อให้หนีก็ไม่พ้น ต่อให้หลบก็ไม่รอด บอกไว้เลยว่า... ชาตินี้นางไม่ขอรักเขาอีกแล้วจริงๆ! เรื่องนี้เป็นแบบสุขนิยม ไม่มีดราม่านะคะ สายฟินไม่ควรพลาด

ในโลกปัจจุบันความสามารถพิเศษของเธอ ถูกมองว่าเป็นเรื่องโกหก แต่เมื่อดวงวิญญาณหลงมาอยู่ในร่างใหม่ยุคจีนโบราณ ความสามารถพิเศษกลับเป็นสิ่งที่ผู้คนคิดว่าคือพรจากสวรรค์ 'หมอดูแม่น ๆ มาแล้วจ้า' หยกได้พบกับลูกค้าคนหนึ่งซึ่งเป็นผู้มีอิทธิพล เขามาหาเธอด้วยต้องการรู้ชะตาชีวิตของตัวเอง และหยกได้ทำการดูดวงชะตาให้พบว่าเขาจะเผชิญกับอันตรายที่ใหญ่หลวง ต้องทำตามคำแนะนำของเธอถึงจะผ่านไปได้ แต่เมื่อเธอบอกคำทำนายเขากลับไม่พอใจและคิดว่าเธอเป็นนักต้มตุ๋น “คุณต้องทำตามที่ฉันแนะนำแล้วชีวิตของคุณจะดีกว่าเดิม” “หึ ห้ามออกจากบ้านเป็นเวลาเจ็ดวันงั้นเหรอ วิธีการหลอกเด็กชัด ๆ แกมันก็แค่หมอดูเก๊ คิดจะหลอกเอาเงินจากคนอย่างฉันได้เหรอนางเด็กเมื่อวานซืน หมิง! เก็บกวาดซะอย่าให้ใครรู้ว่าฉันมาที่นี่” “ครับเจ้านาย” “เฮ้อ ได้เวลาเป็นอิสระแล้วสินะหยก” “มีอะไรจะสั่งเสียมั้ยสาวน้อย” “หากสิ่งศักดิ์สิทธิ์มีจริงขอชาติหน้าช่วยให้ฉันมีพ่อแม่ที่รัก ฐานะร่ำรวยนั่งกินนอนกินไม่ต้องลำบากเหมือนชาตินี้ทีเถิด สาธุ”             “ปุ! ตุบ!”             “โอ๊ยยยย!! ฉันไม่ได้ขอชีวิตแบบเดิมนะ อ๊ากกกกกก!!!”

ซูซูศิษย์พรสวรรค์สำนักกระบี่เมฆาถูกเพื่อนร่วมอาจารย์ทำให้ตาย แต่วิญญาณของซูซูกลับล่องลอยไปเข้าร่างเด็กน้อยชื่อเดียวกัน เธอยอมสลายความแค้นจากมิติเดิมมาเป็นเด็กน้อยซูซูที่มีภารกิจตามหาครอบครัวในมิติใหม่

เมื่อขวัญตาถูกพ่อบังคับให้แต่งงานกับผู้ชายที่ไหนก็ไม่รู้ เธอค้านหัวชนฝาแต่พ่อไม่ยอมบอกถ้าไม่แต่งครอบครัวเธอก็จะไม่เหลืออะไร "นี่พี่เองเหรอผู้ชายที่ฉันต้องแต่งงานด้วย" คิณมองคุุณหนูปากดีที่เขาเกลียดหนักหนาแล้วนึกสนุก จากที่ไม่อยากแต่งกลับรู้สึกสะใจขึ้นมาซะงั้น "สุดท้ายคูณหนูปากดีแบบเธอก็ต้องมานอนครางใต้ร่างคนอย่างฉัน" นิยายในเซตเดียวกัน อ่านแยกกันได้ค่ะ 1.วิศวะร้อนรัก เพลิง&ปิ่นมุก 2.วิศวะลวงรักร้าย คิณ&ขวัญตา 3.วิศวะร้ายพลาดรัก เสือ&มะปราง 4.เล่ห์รักพายุร้าย พายุ&ลินดา

ทันทีที่ฉินเจียวเยี่ยนข้ามมิติมา ก็จัดการรวบหัวรวบหางท่านอ๋องเจ้าสำราญที่เป็นพระเอกธงแดงของละครสั้นแพลตฟอร์มออนไลน์ที่นางกำลังเล่นละครอยู่ จะทำอย่างไรดี เพราะตัวละครที่นางข้ามมานั้น มันไม่ใช่นางเอก แต่เป็นนางร้ายที่โดนปักธงตายต่างหาก แถมยังเป็นธงตายจากท่านอ๋องที่นางกำลังนั่งคร่อมอยู่ด้วย เอาเถอะ ธงตายนั้นเป็นเรื่องของอนาคต แต่ซิกแพคแน่น ๆ ใต้ร่างนี้ เป็นเรื่องปัจจุบัน กองทัพต้องเดินด้วยท้อง นางขอกินให้หนำใจก่อน เรื่องที่เหลือค่อยว่ากัน!? ..... เมื่อครู่ ใครเป็นคนพูด แม่นางตรงหน้าก็ไม่ได้ขยับปากแต่อย่างใด แต่เหตุใด ข้าจึงได้ยินเสียงเล่า? หรือว่า... นี่คือเสียงในใจของนาง?