นอกใจ

กลอยใจถูกเพื่อนสนิทและคนรักหักหลัง เธอจึงหนีไปแต่งงานกับผู้ชายที่เจอกันในแอพหาคู่เพื่อประชดชีวิต

อยู่กินกันมาหลายปี มีลูกชายด้วยกัน1คน เขาเป็นบอดี้การ์ดให้เศรษฐี ส่วนเธอเป็นแค่แม่ค้าขายข้าวแกง วันหนึ่งTV เผยแพร่ข่าว ลูกสาวเศรษฐีพันล้านแต่งงาน เจ้าสาวสวยเจ้าบ่าวก็หล่อช่างเหมาะสมกันเหลือเกิน นลินดายืนนิ่งราววิญญาณหลุดจากร่าง สายตาจับจ้องที่หน้าจอTV เจ้าบ่าวคนนั้นคือสามีของเธอเอง

น้องสาวบุญธรรมของสามีนัดฉันออกไปทานข้าว ในตอนที่ทานข้าวได้เจอเหตุการณ์แผ่นดินไหว สามีที่เป็นนักดับเพลิงมาช่วยพวกเราทันที กลับเป็นเพราะพวกเราถูกทับอยู่ใต้หินก้อนใหญ่ ทำได้แค่ช่วยออกไปก่อนหนึ่งคน เพื่อช่วยน้องสาวบุญธรรมที่ร่างกายอ่อนแอป่วยบ่อยออกไปก่อน สามีจึงปล่อยฉันที่ตั้งครรภ์ห้าเดือนเอาไว้ ฉันขอร้องอ้อนวอนให้เขาช่วยฉัน เขาปล่อยให้หินขนาดใหญ่กระแทกแขนของฉันจนหัก "โยวโยวร่างกายอ่อนแอป่วยบ่อยตั้งแต่เด็ก ปล่อยเธอไว้ที่นี่เธอจะตาย" แต่หลังจากฉันตายไป เขาก็เกิดคลุ้มคลั่งขึ้นมา

Setอนุจะเป็นนิยายชุดต่อกัน3เรื่องนะคะ 1.อนุของบิดาช่างน่ากินนัก โดย มาวิญญา นางคืออนุของบิดาเช่นนั้นหรือ? เหตุใดจึงน่ากลืนกินนัก ทันทีที่คุณชายใหญ่สกุลฉู่ได้เห็นลู่ไป๋อิง เขาก็ถูกสะกดด้วยส่วนโค้งส่วนเว้าอันเย้ายวนที่ปรากฎชัดจนเลือดลมในกายแตกพล่าน 2.อนุของเรือนหลังช่างสุขสันต์หรรษา โดยมาวิญญา มารดาของนางเป็นอนุ ส่วนนางก็ยึดแนวทางของมารดา เป็นอนุผู้เลอโฉมเช่นกัน เป็นอนุแล้วอย่างไร ย่อมสุขสบายมีกินมีใช้และไม่ต้องลำบากตรากตรำเช่นภรรยาคนอื่น หากได้รับความโปรดปราน ข้าวของมีค่ามากมายล้วนกองอยู่ตรงหน้า ที่สำคัญคือหากต้องการสิ่งใด เพียงใช้ถ้อยคำหวานหูและเสน่หาบนเตียงก็ได้มา แล้วนางจะต้องตั้งคอแบกหน้าตาเป็นภรรยาเอกที่มีหน้าที่เพียงเลี้ยงบุตรชายเพื่อเหตุใด 3.อนุของน้องชายช่างน่าอร่อยนัก โดยมาวิญญา นางได้รับการอบรมสั่งสอนให้เป็นอนุที่ดี ไม่ว่าท่วงท่าลีลาใดล้วนฝึกฝนเพื่อนำมาบำเรอให้สามีติดใจ ผู้ใดจะคิดว่ากระทั่งพี่ชายของสามีก็ยังหลงใหลและลักลอบกินของอร่อยอยู่บ่อยครา ฝากติดตามด้วยนะคะ มาวิญญา

ฉันแต่งงานกับสามี ฮั่วเจ๋อซวี่ มาแปดปี ตลอดเวลานั้น เขาพาผู้หญิงกลับบ้านทั้งหมดเก้าสิบเก้าคน ฉันมองดูเด็กสาวคนที่หนึ่งร้อยตรงหน้า เธอจ้องมองฉันอย่างท้าทาย แล้วหันไปถามเขาว่า “คุณฮั่วคะ นี่คือภรรยาที่ไม่ได้เรื่องของคุณเหรอคะ?” ฮั่วเจ๋อซวี่เอนหลังพิงพนักเก้าอี้ ตอบอย่างเกียจคร้านว่า ใช่ เด็กสาวคนนั้นเดินเข้ามาตบหน้าฉันเบา ๆ พร้อมหัวเราะแล้วพูดว่า “คืนนี้ตั้งใจฟังให้ดีนะ ว่าผู้หญิงที่เก่งเขาเป็นยังไง!” คืนนั้น ฉันถูกบังคับให้นั่งฟังเสียงครวญครางที่ห้องนั่งเล่นตลอดทั้งคืน เช้าวันรุ่งขึ้น ฮั่วเจ๋อซวี่สั่งให้ฉันทำอาหารเช้าเหมือนเช่นเคย แต่ฉันปฏิเสธ ดูเหมือนเขาจะลืมไปว่า ฉันกับเขาแต่งงานกันด้วยข้อตกลง และวันนี้คือวันที่สามก่อนที่ข้อตกลงจะสิ้นสุดลง

ผู้หญิงที่หน้าตาสะสวย รูปร่างเซ็กซี่ ผู้ชายทุกคนก็ชอบมองเป็นเรื่องธรรมดา.. ไม่เว้นแม้แต่เมียเพื่อน.. เข้าทำนอง เห็นเมียคนอื่นมันชื่นหัวใจ.. โดยเฉพาะเมียเพื่อนสนิทกันมาก บ้านอยู่ใกล้กัน เห็นหน้ากันเกือบทุกวัน ความใกล้ชิด สนิทสนม และเป็นกันเอง อาจจะทำให้เกิดเหตุการณ์ไม่คาดคิดขึ้นได้..

เมื่อใกล้เลิกงาน เพื่อนร่วมงานเสียวหย่ามาหาฉันและอยากให้ฉันทํางานกะกลางคืนแทนเธอ ฉันปฏิเสธเพราะมีธุระหลังเลิกงาน คืนนั้น ระหว่างเข้าเวรเธอก็ถูกไล่ออกจากหน่วยงานเพราะออกจากหน้าที่โดยไม่ได้รับอนุญาต ด้วยเหตุนี้ จางเมิ่งหย่าจึงเกลียดฉันและผลักฉันลงบันไดเมื่อฉันท้องใกล้คลอด “หน่วยงานที่ฉันสอบเข้าได้อย่างยากลําบาก ถ้าไม่ใช่เพราะแก ฉันก็คงไม่ถูกไล่ออก” “ถ้าฉันต้องมีชีวิตที่ยากลําบาก แกก็อย่าคิดว่าจะมีชีวิตที่ดีเหมือนกัน” สุดท้ายฉันตกเลือดจนตาย หนึ่งศพสองชีวิต พอลืมตาอีกครั้ง ฉันกลัยกลับไปในวันที่จางเมิ่งหย่าหาฉันขอเปลี่ยนกะ ที่แท้คนที่เธอทิ้งหน้าที่ไปรนัดส่วนตัวโดยพลการด้วยก็คือสามีของฉัน

อันชิงเหมยเป็นคู่หมั้นของเสิ่นหว่านอี้ เขาให้คำมั่นสัญญาว่าจะรักนางมีนางเพียงผู้เดียว ให้รอเขากลับมาเราจะแต่งงานกันทันที ผ่านไป1ปีเสิ่นหว่านอี้ชนะศึกกลับมา แต่เขากลับพาสตรีนางหนึ่งมาด้วย บอกว่านางคือผู้มีพระคุณช่วยชีวิตเขาไว้ " ข้าหยางซือหรูเป็นภรรยาของพี่หว่านอี้" นางเจ็บปวดน้ำตาคลอ บุรุษผู้นี้ลืมสิ้นแล้วคำสัญญา มีเพียงนางที่หลงเชื่อคำสัญญาเลื่อนลอยอยู่ผู้เดียว " เหมยเอ๋อ ตำแหน่งฮูหยินเอกยังเป็นของเจ้า ส่วนนางเป็นเพียงฮูหยินรองเท่านั้น เจ้าช่วยเมตตานางหน่อยได้ไหม" " ไม่ต้องให้นางเป็นฮูหยินรองหรอก ให้นางเป็นฮูหยินเอกเถิด ข้าอันชิงเหมยผู้นี้ขอถอนหมั้น ต่อไปเราไม่เกี่ยวข้องกันอีก" อันชิงเหมยเดินไปใกล้หยางซือหรู "บุรุษหน้าบากขาเป๋ผู้นี้ข้ายกให้" ต่อมาชินอ๋องผู้เกรียงไกรกลับมาจากแดนใต้ขอสมรสพระราชทานจากฮ่องเต้ เขาชี้ไปที่นาง " ข้าจะแต่งกับนาง " เสิ่นหว่านอี้ร้อนรนเดินไปขวางหน้าขอร้องนางด้วยนัยตาแดงกร่ำ " เหมยเอ๋อ ให้โอกาสข้าสักครั้งได้ไหม " " คนอย่างข้าเลิกแล้วก็คือเลิก ไม่นิยมกลับไปกินของเก่า ใครบอกว่าสตรีต้องมีบุรุษเพียงคนเดียว "

เบอา ฤทธิ์ไกร เธอเป็นผลพ่วงของการนอกใจของพ่อ สาวลูกครึ่งโปรตุเกสที่แม่ไม่เลี้ยง เธอต้องเติบโตมากับพ่อและแม่เลี้ยงที่ดูแลราวกับเธอเป็นลูกในไส้ พ่อใช้เงินเก็บที่เก็บมาทั้งชีวิตและเงินบำเหน็จลงทุนกับสวนยางในอำเภอเล็ก ๆ แห่งหนึ่งของภาคใต้ และพาครอบครัวอพยพมาอยู่ตั้งต้นชีวิตใหม่ นาวินทร์ ผาสุก หรือนายหัวนาวินทร์ เจ้าของสวนยางและกิจการเกี่ยวข้องกับยาง ผู้มีอิทธิพลและร่ำรวยของเมือง ชายหนุ่มมากรักที่มีผู้หญิงเก็บมากมาย เขาพบเธอขณะที่เธอเป็นเพียงสาวน้อยวัยสิบแปดปีเพื่อนของน้องสาว แต่เขาจะไม่ยอมปล่อยเธอไปเด็ดขาด แต่แล้วในวันหนึ่ง เธอกลับพบว่าเธอไม่ใช่ผู้หญิงเพียงคนเดียวของเขา นายหัวนาวินทร์มีผู้หญิงคนอื่นและมันทำให้เธอเจ็บปวด เธอยังเด็กเกินกว่าจะเข้าใจ กรุ่นโกรธ ทั้งยังทิฐิ จึงทำให้เธอเดินทางไปเรียนต่อในเมืองหลวง ทิ้งเรื่องราวทุกอย่างไว้ที่อำเภอนั้นและไม่กลับไปอีกเลย จวบจนสวนยางเริ่มตกต่ำ เธอจึงต้องกลับบ้านเพื่อช่วยเหลือครอบครัวและพบว่า พ่อได้กู้เงินจากนายหัวจำนวนมากเกินกว่าที่จะชำระได้ทันตามกำหนด

เรื่องราวความรักของมาเฟียน้อยลำดับที่ 3 ที่ดันไปตกหลุมรักหญิงสาวที่อายุมากกว่าและแต่งงานแล้ว เขาไม่สนว่ารอบข้างจะเป็นยังไง ขอเพียงเขาได้ครอบครองเธอเท่านั้น แม้ต้องแลกด้วยชีวิตเขาก็ยอม