รวย

เส้นทางความรักระหว่าง นาตาเซียและลูคัส นั้นไม่ได้โรยด้วยกลีบกุหลาบ ไม่ได้หวานชื่นดั่งคู่รักในเทพนิยาย เมื่อนาตาเซียหลบหนีการแต่งงานแบบคลุมถุงชน แต่เธอเหมือนหนีเสือปะจระเข้เมื่อมาพบกับลูคัส ชายผู้สูญเสียคนรักจากอุบัติเหตุ

ลีวาย เจ้าพ่อแห่งแดนมังกรเดือด มาเฟียอันดับต้นๆของเอเชีย เขาเป็นคนที่นิ่งเงียบและเย็นชาที่สุด แต่กลับต้องมาปวดหัวไม่เว้นแต่ละวันกับเด็กสาวที่พ่อเลี้ยงเธอเอามาขัดดอก พัชชา เด็กสาววัยแรกแย้ม ชีวิตเธอต้องอยู่ในกำมือของเขา เจ้าพ่อแห่งแดนมังกรเดือด เมื่อพ่อเลี้ยงของเธอนำเธอไปขัดดอกให้กับเขา ชีวิตเธอจะเป็นอย่างไร โปรดติดตาม

เพียงแค่ไม่อยากเห็นเพื่อนสนิทของเธอเสียใจ เธอยอมทำทุกอย่างเพื่อความสบายใจของเขา แม้แต่การใช้ร่างกาย ตัวเองปลอบโยนเขา..... แม้ว่ามันจะเกิดขึ้นจากความรักของเธอเพียงฝ่ายเดียว อย่างน้อยเธอก็ทำมันได้อย่างเต็มที่แล้ว.....

อืม…ของขาดมานานหลายปีอยู่ ปกติไม่กินมั่วซั่วน่ะ ไม่กินของไม่ดี…ไม่กินซ้ำ แต่ถ้าถูกใจก็จะซ้ำถี่ๆ

นางเอกลงเขาไปทวงสัญญาแต่งงาน และได้แต่งกับคุณชายใหญ่แห่งตระกูลร่ำรวยที่มีรูปโฉมงดงามปานล่มเมืองซ้ำยังมีข่าวลือว่าเป็นบุรุษตัดแขนเสื้อ

สมใจเธอไหมล่ะ?! ได้นอนกับศิลปินที่ชอบเลยนี่ ไหนกล้อง? ซ่อนไว้ตรงไหน ถ่ายไปกี่คลิปแล้ว ยัยแฟนคลับโรคจิต!!!!

เขา ชายหนุ่มที่ถูกรับมาเลี้ยงหลังจากที่พ่อแม่เสียชีวิตกระทันหัน ทำให้เขาได้มาอยู่กับครอบครัวของผู้มีพระคุณของพ่อแม่เขา และที่นั่นทำให้เขาได้เจอกับเธอ สาวน้อยน่ารัก เอาแต่ใจนิดๆ แอบชอบพี่ชาย

"จะไปไหนคะ"รสรินถามด้วยน้ำเสียงร้อนรน เมื่อยังถูกลากมาตามทางเดิน อรรถไม่พูดอะไร เขายังพาเธอเดินไปเรื่อยๆ ใบหน้าหล่อเหลายกยิ้ม เมื่อสัมผัสถึงความเย็นที่เกิดขึ้นบนมือที่เขากุมอยู่ ไงล่ะยายโรสคนเก่ง แค่นี้ก็กลัวแล้วเหรอ อรรถคิดเมื่อพาเธอเดินมาถึงห้องพักของแขกวีไอพี "คุณอรรถ!"หญิงสาวกรีดร้อง เมื่อเขาแตะคีย์การ์ดกับประตูบานหนึ่ง "คุณอรรถ! ปล่อยฉันนะคะ"ร่างบางดิ้นหนี เมื่อถูกเหวี่ยงเข้าไปในห้อง ก่อนที่คนร่างสูงจะปิดประตูตามหลัง รสรินถอยหนี เมื่อชายหนุ่มปลดเนคไทออกจากคอ "ฉันจะกลับ!"เท้าบางยังคงถอยหนี เมื่อร่างสูงย่างสามขุมเข้ามา "ไงแค่นี้ก็กลัวแล้วเหรอ"เสียงห้าวทุ้มเอ่ยถาม เมื่อสลัดเสื้อสูทราคาแพงออกจากตัว ตาคมเข้มมองไปที่หญิงสาวที่ยืนตัวสั่นอยู่ตรงหน้า ไหนล่ะรสรินคนเก่ง คนที่จงใจมาฉีกหน้าเขา ภรรยาที่ถูกต้องตามกฎหมายงั้นเหรอ สงสัยเขาต้องเรียกร้องสิทธิ์ความเป็นสามีจากเธอซะแล้ว ปล่อยให้ลอยนวลมานาน ชักจะเหิมเกริมขึ้นทุกวัน "กรี๊ดดด!!!ปล่อยนะ"ร่างบางกรีดร้อง เมื่อร่างสูงกระโจนเข้าใส่ ทำไมมันถึงกลายเป็นแบบนี้ เธอพลาดตรงไหนกัน เขาถึงได้เข้าถึงตัว

ดอกฟ้าบอบบางหอมหวาน เบ่งบานล่อแมลงดอมดม สีสันงามล้ำชวนชม กลับถูกฉุดลงตมด้วยคนพาล “ไปไหนมาแต่เช้าเชียว” ใจดวงน้อยระทึกขึ้นกับความสนิทชิดเชื้อของเขา คิดอย่างอ่อนอกอ่อนใจว่าเมื่อไรเธอจะทำใจได้สักที เธอแทบไม่กล้ามองหน้าเขาด้วยซ้ำ ตัวสั่นใจสั่นทุกครั้งที่ชายหนุ่มแตะต้อง ทั้งยังรู้สึกร้อนวูบวาบบนเรือนกายรวมทั้งใบหน้าอย่างห้ามไม่อยู่ เพราะกลิ่นกายบุรุษที่ไม่เคยสัมผัสใกล้ชิดนอกจากพี่ชายก่อให้เกิดความหวามไหวแบบที่เธอไม่เคยรู้จัก ยิ่งตอนนี้ได้กลิ่นหอมของสบู่เหลวที่ตนใช้กับไอเย็นจากร่างสูงใจก็ยิ่งสั่น เปรมินทร์จับคนที่ทำตัวเกร็งพลิกให้หันหน้ามาหาเขาพร้อมกับอุ้มเธอขึ้น พาให้นั่งที่เตียงโดยให้ร่างอรชรอยู่บนตักของตน ก่อนจะเชยคางเล็กให้เงยขึ้นสบตาเขา “ผมถามว่าไปไหนมา” “ไปดูเพ็ญเตรียมอาหารค่ะ” ปากอิ่มสวยสีระเรื่อขยับเพียงน้อยนิดทั้งเสียงที่ตอบก็บางเบา หากชายหนุ่มก็ได้ยิน แม้ความสนใจของเขาจะหยุดอยู่ที่กลีบปากสวยมากกว่าสิ่งใดก็ตาม “ต่อไปตื่นมาต้องเห็นคุณอยู่บนเตียงกับผม” เพลิงแค้นในใจ 'เปรมินทร์' แผดเผา 'กัญญานัน' ด้วยไฟเสน่หา

“โห... ” เจมส์ตาวาว ค่อยๆ รั้งสายเสื้อในลงมากองที่ต้นแขน กระเปาะสีเนื้อร่นลงมากองอยู่ใต้ราวโนม สองเต้าอวบเต่งผุดเผยออกมาอวดความสวยงาม “ใหญ่มาก… ” เจมส์นิ่งพินิจสองเต้า ผิวของแพรนวลขาวเนียนจนแลเห็นเส้นเลือดสีเขียวกระจายเป็นสายรางๆ อยู่ภายใต้ความเปล่งปลั่ง บอบบางผุดผาดไปด้วยเลือดเนื้อของวัยสาว “ซี้ด…” แพรนวลสะดุ้ง ริมฝีปากของชายหนุ่มครอบลงมาบนยอดปทุมเย้ายวน ดูดปลายหัวนมจนเต่งตั้งขึ้นเป็นตุ่มไตแดงเรื่อเอาไว้ในอุ้งปาก ลิ้นที่วนเลียรัดรอบหัวนมสร้างความเสียวปลาบวาบแล่นลงไปตลอดเรือนร่างของหญิงสาวที่พริ้มตาสยิว สองมือโอบกอดลูบไล้แผ่นหลังของชายหนุ่ม “ผมทนไม่ไหวแล้ว… ” ใช้เวลาเล้าโลมไม่นานนักเจมส์ก็ผละออกมาจัดการถอดกางเกงใน เพียงอึดใจสั้นๆ เนื้อตัวก็เปลือยเปล่าเล่าจ้อน แพรนวลมองเห็นอาวุธประจำกายของเจมส์ซึ่งมีขนาดมาตรฐานชายไทย หล่อนเคยเห็นมาแล้วหลายครั้ง จึงไม่ได้รู้สึกตื่นเต้นมากนัก