รวย

หนึ่งคนเฝ้ารอและรักษาคำมั่นสัญญา หนึ่งคนละเลยจนหลงลืม เพราะถูกบังคับให้แต่งงานแค่ผูกพันธะ และมีลูกด้วยกันให้มันจบ ๆ ไป 'เหมือนมือที่สาม แต่จะเรียกอย่างนั้นได้ไงในเมื่อมือที่สามอย่างเขาต้องมานั่งสมเพชตัวเองอยู่แบบนี้' 'แต่งกันรอวันหย่าสิเป็นภาพที่ชัดเจนมากกว่า' 'แค่ให้มันจบ ๆ ไปตามที่พวกผู้ใหญ่ต้องการ' 'ทั้ง ๆ ที่เขามาก่อน แต่ทำไมถึงต้องมาอยู่ในสภาพนี้' นิยายเรื่องนี้เป็นแนวคลุมถุงชน ดรามา รักสามเส้า พระเอกมีคนรักอยู่แล้วแต่ต้องถูกบังคับให้แต่งงาน เพราะฉะนั้นบางฉากบางตอนจะมีการบรรยายถึงการนอกกายและนอกใจ ในส่วนของการนอกกายนั้นจะไม่เขียนบรรยายชัดเจน เพียงแต่ให้เป็นไปตามบริบท ฉากการมีเพศสัมพันธ์ (NC) จะมีระหว่างพระเอกกับนายเอกเท่านั้น

ปอร์เช่และมิรินคือเพื่อนกัน แต่แล้ววันหนึ่งทั้งสองมีความสัมพันธ์จนเกินเลยจากคำว่าเพื่อน แล้วความลับเรื่องนี้จะปิดบังคนในกลุ่มได้นานแค่ไหน ทั้งที่ปอร์เช่ต้องการบอกทุกคนว่า นี่คือเมียไม่ใช่เพื่อน!!

ในขณะที่ตากล้องสาวสวยกำลังช่วยตัวเองอยู่นั้น ก็ดันช็อคตายอาวุธที่ปรนเปรอสุขสม แล้วย้อนกลับไปในวันเกิดเรื่องของเพื่อนสนิทที่ตนแอบชอบสมัยมัธยมก่อนเขาจะก้าวเข้ามาในวงการรับตำแหน่ง พระเอกเอวีในดวงใจ!

เธอเป็นเจ้าสาวเพราะสถานการณ์บังคับ ส่วนเขารับเธอเป็นเมียด้วยความโกรธแค้นที่ถูกหักหลัง ==== "ลองเข้ามาสิ ฉันเอานี่ฟาดหัวคุณแน่" "คุณไม่กล้าหรอก" "จะลองดูไหมล่ะ คิดจะใช้กำลังกับฉันงั้นหรือ ฉันยอมตายซะดีกว่า" "แต่ผมเป็นผัวคุณ อยากจะมีอะไรกับคุณเมื่อไหร่ก็ได้ ทีกับผู้ชายคนอื่นคุณยังไปนอนกับมันได้" "ฉันไม่ได้ทำ!" ไม่มีอะไรจะทำให้โกรธมากไปกว่าถูกกล่าวหาโดยไม่เปิดโอกาสให้โต้แย้งอีกแล้ว พุดธิดาสติขาดผึง ปาโคมไฟราคาแพงใส่เขา เฉียดศีรษะปณิณไปนิดเดียว "นี่คุณกะจะฆ่าผมเลยหรือไง"

ให้มันรู้ไปสิว่ายัยเด็กดื้อที่ชอบหาว่าเขาแก่อย่างนั้นอย่างนี้ จะมานอนครางใต้ร่างของเขาไม่ได้!

ภัคพงศ์ไม่เคยรู้สึกหัวเสียเท่านี้มาก่อน ทันทีเมื่อเขาตื่นขึ้นมาแล้วพบว่าผู้หญิงที่เขาตั้งใจ'ตก'มาจากคลับเมื่อคืนนั้นหายไปหลังจากเขาและเธอผ่านค่ำคืนอันแสนร้อนแรงมาหมาด ๆ คาสโนว่าฆ่าไม่ตาย กลับถูกผู้หญิงชิ่งหนี แบบนี้ไม่ต่างอะไรกับการถูกฟันแล้วทิ้งชัด ๆ 'โรสริน อย่านึกว่าคุณจะหนีผมพ้น'