รวย

‘ชบาดง’ หญิงสาวบ้านป่าที่ไม่ประสาในเรื่องความรัก ทว่าสิ่งนั้นกลับเป็นเสน่ห์จนทำให้เขาหลงรักเธอจนถอนตัวไม่ขึ้น แต่ชบาไม่ใช่ดอกไม้ที่คู่ควรกับแจกันทอง เมื่อต้องเลือกระหว่างดอกไม้ในเมือง กับ ดอกชบาบ้านป่า เขาควรจะเลือกใคร ‘ความบริสุทธิ์ไร้เดียงสาของเธอ... ไม่เคยมีดอกไม้ดอกไหนงดงามเท่า’ ‘โลดแล่นไปในห้วงแห่งกลิ่นหอมรัญจวน’

"ไม่ได้โกหกใช่มั้ยอิง ตรวจกี่อัน" "เออ ไม่ท้องก็คือไม่ท้องดิวะ ทำไม อยากให้ท้องหรือไง"

สิ่งเดียวที่ทำให้ยังคงติดอยู่ในตระกูลนี้ก็คือคำว่า…หนี้บุญคุณ และสิ่งเดียวที่ฉันมีให้คุณ …มีแค่ความเกลียดเท่านั้น!

“หมอภีร์” ตลอดชีวิตของเขาโหยหา “ความรัก” และ “ความอบอุ่น” มาตลอด และมีเพียง “อ้อมดาว” คนเดียวเท่านั้นที่เติมเต็มให้เขาได้ แม้จะได้รับความรักความอบอุ่นจาก “เมียเด็ก” มามากเท่าไหร่แต่ในใจก็ยังหนาวเหน็บ.....แล้วใครเล่าเติมเต็มให้หมอหนุ่มได้? ++++++ “ดาวดีขึ้นรึยังฮึ ถ้าไม่ดีฉีดยาให้นะ” เขาลุกจากเตียงเดินเข้ามาถามคนตัวเล็กที่นั่งส่องกระจกหน้าโต๊ะเครื่องแป้ง “หมอภีร์ฉีดยาให้คงจะป่วยหนักกว่าเดิม เพราะหมอภีร์ฉีดยาให้เนี่ยแหละ ดาวถึงปวดหัวแบบนี้ หมอหื่น!”

อารมณ์หลากสี NC25++ จำเอาไว้เถอะ..ว่าความรักมันไม่มีจริง ถ้าเธอคิดว่าการที่มีเซ็กกับฉัน แล้วฉันจะรักเธอ ไม่มีวัน อินทรีย์ หรือเขื่อน อายุ 31 ปี ชายหนุ่มไทยลูกครึ่งจีน ผู้ถูกลิขิตมาให้มาช่วยรักษาอาการความต้องการของผู้หญิงทั้งหลาย ที่มีอาการทางเพศแตกต่างกันไป และแน่นอนว่าเขาจะต้องมีเพศสัมพันธ์ที่ลึกซึ้งกับทุกคนเพื่อการรักษา จนทำให้ผู้หญิงหลายคนหลงรักเขา เพราะติดใจ ในรสสวาทที่เขามอบให้ รูปร่างหน้าตาที่ดูสมส่วนไปซะทุกอย่าง รวมถึงว่าที่การงานที่ดี จึงทำให้หลายครั้งผู้หญิงตบตีเพื่อแย่งเขา ถ้าจะถามว่าเขาเลือกใครได้ไหม ไม่หรอก มันช่างยากลำบากเพราะถ้าเขารู้สึกรักใครคนใดคนใดคนหนึ่ง ผู้หญิงคนนั้นจะต้องตาย ทางเดียวที่จะช่วยได้ก็คือสนองความต้องการว่าพวกเธอคนนั้นให้สำเร็จความใคร่ให้หายไปเท่านั้น แม้ถึงจะกลายเป็นคนเลวในสายตาของผู้หญิงที่เขารักมากที่สุด ระริน สาวน้อยที่ต้องเข้าหยุดเรื่องทุกอย่าง กลับต้องเจอสิ่งที่ทำร้ายหัวใจจนไม่อยากจะเดินต่อ ยิ่งจะทำให้เรื่องมันจบแต่กลับผูกพันจนหาทางออกจากหัวใจผู้ชายใจร้ายคนนี้ไม่ได้สักที

“ไม่ว่าหญิงหรือชาย หากมีวาสนาต่อกัน ข้าย่อมเห็นชะตาของเจ้า” “แล้วเจ้าเห็นสิ่งใดเล่า” อ่า~ จะตอบอย่างไรดีล่ะ ดันเห็นสิ่งที่ไม่ควรเห็นเสียได้ ฮื่อ! ............................................................................................... หลังจากบิดาตายจาก สองพี่น้องก็ใช้ชีวิตในสกุลชุนอย่างยากลำบาก แต่ทั้งสองก็ยังอดทนเรื่อยมา ทว่าเรื่องครานี้มันหนักหนาเกินทน ชุนลี่มี่ "ข้าขอตัดขาดกับพวกท่าน ต่อจากนี้พวกท่านมิต้องเลี้ยงดูข้า ข้ามิต้องแทนคุณท่าน อย่าได้ยุ่งเกี่ยวกันอีก" . . "ท่านยาย ในนิมิตหลานเห็นเขากำลังควบขี่..." "ขี่ม้าหรือ" "มิใช่เจ้าค่ะ" "แล้วขี่สิ่งใดเล่า หรือจะเป็นกระบือ วัว ลา- " "เป็นข้าเจ้าค่ะ"

‘หอมดอกซ่อนชู้’ หญิงสาวที่มีเพียงความสวยเป็นเสบียงติดตัว เมื่อความเหงาเปล่าเปลี่ยวเพราะสามีไม่อยู่ บวกกับความเร่าร้อนของหญิงชายที่บังเอิญเห็น เธอจึงถลำเข้าไปในดงดอกซ่อนชู้ จนไม่อาจถอนความต้องการอย่างมากล้นออกมาได้ ดอกไม้กลีบบอบบางจึงกลายเป็นดอกไม้ประจำบ้าน ให้ชายทุกคนเชยชม ‘ชู้! ใครล่ะอยากมี หรือคุณอยาก? แต่เชื่อเหอะถ้าคุณได้กลิ่นแล้วจะติดใจ ‘ดอกซ่อนชู้’ น่ะ มันหอมแรง!!’ ‘โลดแล่นไปในห้วงแห่งกลิ่นหอมรัญจวน’

‘ใกล้รัก’ น้องชายต่างสายเลือดที่เป็นดั่งแก้วตาดวงใจของ ‘อุ่นใจ’ กำลังตกอยู่ในอันตราย ทางเดียวที่อุ่นใจจะสามารถช่วยน้องชายได้นั่นก็คือการยอมตกเป็นของผู้ชายปากร้ายเจ้าอารมณ์อย่าง ‘ทศกัณฐ์’ อุ่นใจ ยอมกล้ำกลืนความอดสูใจ ยอมรับชะตากรรมของตนเอง คนอย่างทศกัณฐ์ที่ไม่เคยแยแสสิ่งใดคงปฏิบัติกับเค้าและน้องชายไม่ต่างกับเศษฝุ่นเศษดินข้างถนน แต่ทุกอย่างกลับไม่เป็นไปอย่างที่คิด!! คุณเขาไม่เพียงไม่ดูถูก แต่คุณเขากลับดูแลใส่ใจอุ่นใจกับน้องชายเป็นอย่างดี...ดีเสียใจจนหัวใจดวงน้อยเริ่มจะสั่นไหว...ดีเสียจนอุ่นใจต้องยอมรับกับตนเองว่าเค้าได้ตกหลุมรักผู้ชายปากร้ายเจ้าอารมณ์คนนี้เข้าเสียแล้ว อุ่นใจจะทำอย่างไรต่อไปกับความรักที่ควรกักเก็บไว้ อุ่นใจจะทำอย่างไรความลับที่เริ่มเปิดเผยและทำให้ชีวิตพลิกผัน และที่สำคัญอุ่นใจ.....จะทำอย่างไรกับคนคนนั้น คนที่ดูเหมือนจะเป็นตัวจริงของคุณเขา....

หากการแต่งงานคือกรงขังอิสรภาพ เธอก็ถูกขังอยู่ในกรงเถื่อนของผู้ชายที่ไร้หัวใจ ยามสิ้นหวัง ท้อแท้ และหวาดกลัว กำลังใจที่ดีที่สุดก็คือตัวเอง ความเจ็บปวดที่ใจไม่ทำให้ใครตาย ‘นิชาดา’ เฝ้าบอกตัวเองให้กัดฟันสู้ ฝืนทนเข้าไว้ แม้ยังมองไม่เห็นหนทางหลุดพ้น แต่อย่างน้อยก็ไม่มีใครต้องมาเจ็บไปกับเธอ

รักคืออะไร??? คือการยอมให้เขาทำร้ายจิตใจ ยอมเป็นคนไร้ค่า ที่เขาจะทำอะไรก็ได้ใช่หรือเปล่า