รักสามเส้า

ทุก ๆ คำพูดยังดังกึกก้องอยู่ในความทรงจำไม่เคยเลือนหาย สถานะที่รักได้ คิดถึงได้ แต่ไม่สามารถครอบครองได้ มันเป็นแบบนี้สินะ...

จากแผนร้ายที่เห็นเธอเป็นแค่หมาก เขาต้องการแยกเธอออกห่างจากว่าที่สามีของน้องสาวตน แต่ดันตกหลุมรักหมากตัวนี้จนโงหัวไม่ขึ้น

“นายยคิดว่าชีวิตนาย รักเธอคนนั้นได้แค่คนเดียวหรือไง“ “ถ้าใช่แล้วมันจะทำไม” “นายแม่ง โครตกระจอก!”

สถานะ คนคุย จุดเริ่มต้นจากสถานะคนคุย แต่นานไปความรู้สึกยิ่งมากขึ้น สุดท้ายความสัมพันธ์...ต้องจบลง!! ร้องไห้เมียนหมา ข้างถนน🦮 .......................... "มีใครเคยบอกไหมว่าเฮียไม่ตรงปก" "แล้วใครบอกว่าผู้ชายใส่แว่น เนิร์ดๆแล้วจะเอาใครไม่เป็น คิดไปเองทั้งนั้น"

ความบังเอิญที่เขาได้เข้ามาช่วยเธอไว้ แต่เธอก็หาเขาไม่เจอ ถ้ามีโอกาสอีกครั้ง เธอก็อยากที่จะขอบคุณเขา จนกระทั่งมาเจอกันในคณะเดียวกัน ทำให้เธอได้รู้จักเขามากขึ้น

จ๊วบๆ ๆ ๆ ๆ ๆ “อ๊ะ… อ๊ายยย… ” แก้วร้องคราง ดิ้นไม่หลุด สู้แรงไม่ไหว สุดท้ายจึงได้แต่นิ่งทน ปล่อยให้ชะตาเป็นไป ลุงแสงได้ใจทั้งบีบทั้งดูดอย่างเมามัน “อูยยย… ” แก้วร้องคราง หลุบตาลงมองวงป้านลานหัวนมชูชันขึ้นมาเป็นช่อ แอ่นเต้ารับปลายลิ้นและริมฝีปากลุงแสง ดูดเลียด้วยความหิวกระหายเสียงดังอั่กๆ จนแทบจะสำลักน้ำนม “อ๊า… ซี้ดดดด… ” แก้วครางกระเส่า อดทนให้ลุงแสงดูดนมจนหนำใจ ความเสียวซ่านทำเอาหล่อนหนีบหน้าขาแน่น บิดตัวไปมา ลุงแสงชอบใจ รีบโอบสะโพกของแก้วพามาที่เตียงนอนตั้งอยู่กลางห้อง “ขอลุงกระแทกสักทีเถอะนะ… แอบมองมานานแล้ว… เดี๋ยวลุงจะพาขึ้นสวรรค์ชั้นเจ็ด” ลุงแสงกดแก้วให้คว่ำหน้าพาดลำตัวลงกับขอบเตียง ถลกผ้าถุงขึ้นมากองอยู่เหนือบั้นท้าย ตาวาวมองกลีบก้นอวบขาว เอามือดันก้นให้แอ่นเชิด

นางร้องครางกับความเสียวที่ไม่เคยพบเจอมาก่อน เพราะว่าเจียวจิ้นลูกชายของเขาก็ไม่เคยใช้ลิ้นทำเช่นนี้กับรูสวาทของนางเหมือนอย่างที่พ่อสามีกำลังทำให้อย่างดุดัน “รูของเจ้าน่าเลียเหลือเกิน… ” เจียวหย่งเอามือตะปบง่ามก้น จับแหกให้กลีบอ้าแล้วปาดลิ้นเสยเข้าใส่สองกลีบ แพล่บ… แพล่บ… แพล่บ… แพล่บ… “อ๊ายยยย… งือออ… ซี้ดดด… ท่านพ่อเลียเก่งเหลือเกิน” จางลี่คราง ก้นบิดส่ายไปมา โดนเจียวหย่งปาดลิ้นเลียกินคราบคาวน้ำใคร่ที่หลั่งเยิ้มออกมาจากกลีบสวาทของนางอย่างหิวกระหาย “อู้ววว… น้ำคาวของเจ้าช่างหอมรัญจวน” หลังจากลงลิ้นเลียจนกลีบเยิ้ม… เจียวหย่งหงายฝ่ามือหยาบใหญ่สอดเข้ามาระหว่างง่ามขา ตะล่อมคลึงหนอกเนินสวาทโค้งนูนเหมือนหลังเต่า คว่ำลงมาประกบกับอุ้งมือพอดี

“พี่ไม่ได้รักเธอ.....แต่พี่รักพี่สาวของเธอ” ………………………. "พี่ศิราไม่เคยยิ้มให้โลมาแบบนี้บ้างเลย" "เอะอะอะไรก็พี่ดาวตลอด" "เลิกหาเรื่องดาวได้แล้ว" "เธอโชคดีกว่าดาวทุกอย่าง มีแต่คนตามใจ อยากได้อะไรก็ได้ แม้แต่ชื่อก็ยังดีกว่า แล้วยังจะเอาอะไรอีก" "มันผิดหรอที่แม่กับพ่อตั้งชื่อให้โลมาว่าโลมา แล้วตั้งชื่อให้พี่ดาวว่าดาวทะเล" "มันคือความผิดของโลมางั้นหรอ" "ถ้าโลมาเกิดก่อน หรือ โลมา ชื่อว่าดาวทะเล พี่ศิรายังจะทำกับโลมาแบบนี้ไหม" "มันผิดที่ชื่อ หรือ.....แค่เพราะเป็นโลมาก็ผิดแล้ว" ……………………….

"จางเหม่ยอิง" นิติเวชสาวย้อนเวลามาสู่ยุคราชวงศ์ถัง เธอต้องสืบหาฆาตกรที่วางยาพิษร่างเดิม และจางเหม่ยอิงยังต้องเผชิญบทบาทใหม่ในฐานะว่าที่ชายาเอกขององค์ชายผู้ซึ่งเกลียดชังเจ้าของร่างนี้สุดหัวใจ

ถึงเขาจะเคยผ่านผู้หญิงมาไม่รู้กี่คนต่อกี่คน แต่เธอคนนี้เป็นคนเดียวที่เขาอยากจะรักและมีแค่เธอคนเดียวตลอดไป “เราเลิกกันเถอะนะคะ”