ร้อนแรง

"เป็นบ้าหรือไง จู่ๆ ก็มาแก้ผ้าให้ผู้ชายดู!" "เอ้า! ลุงไม่ได้จับหนูมาเพราะอยากทำแบบนี้เหรอ? แก้แค้นไง ลุงบอกว่าหนูทำลุงเสียอนาคต ลุงก็ทำให้หนูเสียอนาคตด้วยสิถึงจะสาสม" "เธอมันประสาท!! ใส่เสื้อผ้าเดี๋ยวนี้!!!"

เธอ ต้องการ ทำให้ พี่สาวต่างมารดา เจ็บปวด จึงวางยาปลุกเซ็กซ์คู่หมั้นพี่สาว ในงานวันเกิดพี่สาว แล้วจ้างให้ผู้หญิง มานอนด้วย แต่แผนดันผิดพลาด เมื่อตื่นขึ้นมา กลับกลายเป็นเธอ ที่นอนอยู่บนเตียงกับชายหนุ่ม "คุณได้เป็นเมียผมแค่ในใบทะเบียนสมรสเท่านั้นแหละ อย่าหวังว่าเรื่องในคืนนั้นจะเกิดขึ้นอีก และอย่าหวังอะไรไปไกล" "ฉันจะคอยดูว่าคุณทำได้ตามที่พูดไหม อย่ามาเป็นหมาทีหลังแล้วกัน" "ผมไม่มีวันยอมรับผู้หญิงร้ายกาจอย่างตุณเป็นเมีย นับดาว" "..."

นางไม่อยากเชื่อเลยสักนิด เมื่อครู่นางยังชื่นชมความงามของทัศนียภาพข้างทาง ทว่าเพียงพริบตา รถม้าวิ่งเร็วผิดจังหวะ นางกำลังจะตะโกนถามสารถีว่าเกิดเรื่องใดขึ้น รถม้าของนางก็เหมือนถูกกระแทกอย่างแรง รถม้าหมุนคว้าง ร่างของนางกระแทกผนังของรถม้าหลายครั้ง ราวกับกระดูกทุกชิ้นหลุดออกจากข้อต่อ นางหวีดร้องอย่างลืมตัว จนกระทั้งทุกอย่างสงบลง นางขยับตัวเพียงเล็กน้อยแต่เจ็บปวดจนต้องหลั่งน้ำตา หูสองข้างยังอื้ออึง สมองยังมึนงง นางรับรู้การเคลื่อนไหวที่เข้ามาใกล้ ดวงตากลมพยายามเบิกกว้างจ้องมองภาพผ่านม่านน้ำตา มือที่พอขยับได้ควานหาอาวุธ ทว่านางกลับพบมีดสั้นที่อาจารย์มอบให้ติดตัว นางกำมีดพกแน่นเป็นเพียงสิ่งเดียวที่นางจะไว้ป้องกันตนเองได้ “อย่าขยับ!” น้ำเสียงแข็งกร้าวดังขึ้นทำเอาร่างของจางฟางซินชะงักงันไปชั่วขณะ นางมองเห็นใบหน้าผู้เข้ามาไม่ชัด แต่เป็นกระบี่เปื้อนโลหิตนั้นกลับทำให้เบิกตากว้าง ปลายกระบี่อยู่ใกล้ใบหน้านางมากจนแทบจะรู้สึกได้ถึงรสชาติคาวเลือดที่ติดอยู่ที่กระบี่ ความเจ็บปวดถาโถมปล้นชิงสติของนางไปจนหมดสิ้น รสชาติความตายเป็นเช่นนี้หรือ? แล้วผู้ที่อยู่เบื้องหน้านางคือผู้ใดกัน มัจจุราชมารับดวงวิญญาณนางหรือ? เหตุใดใบหน้ามัจจุราชจึงดูคุ้นตาเหลือเกิน!

แอร์โฮสเตสสาวสวยที่คบกับแฟนมาห้าปีถูกบอกเลิกอย่างไร้เยื่อใย โดนบอกเลิกว่าเจ็บแล้ว แต่สิ่งที่ทำให้เธอเจ็บยิ่งกว่าคือ.. เขาพาผู้หญิงคนนั้นมาหยามถึงที่และบอกข่าวดีที่ว่าเขาทั้งคู่กำลังจะแต่งงานกัน! ความเจ็บปวดจากการถูกนอกใจทำให้เธอขาดสติและต้องการประชดชีวิต... จึงไปนอนกับผู้ชายที่เธอจำไม่ได้แม้กระทั่งใบหน้าของเขา!!

“กลิ่นของคุณทำให้ผมอดใจไม่ไหว… ” เขาซุกหน้าเข้ามาใกล้ “ท่าน… เอ่อ… ท่านได้กลิ่นอะไรหรือคะ” หัวใจของอัญญาเต้นแรง หล่อนรู้สึกประหม่า ทั้งเกร็งทั้งกลัวขึ้นมาอย่างบอกไม่ถูก “ก็กลิ่นสาบสาวของคุณ… กลิ่นตรงนี้ไง” ท่านประธานเอื้อมมือเข้ามาใต้...

มันเหมือนมีลางสังหรณ์ ดาวเรืองรู้สึกกลัวผู้ชายคนนี้ขึ้นมาอย่างบอกไม่ถูก ด้วยรับรู้ได้ว่ามีกระแสความร้อนแรงอันประหลาด วูบไหวอยู่เบื้องหลังดวงตาสีน้ำผึ้งชวนฝันของเขา ดวงตาที่อ่านไม่ออก เดาไม่ถูก… ว่าเขาจะมาไม้ไหน? นี่แค่วันแรกที่เจอหน้ากันเขาก็ทำท่าราวกับว่าเกลียดชังหล่อนมาแต่ชาติปางก่อน นี่กระมัง ที่ทำให้ป้านิ่มเตือนว่า ‘อยู่ให้ห่างคุณคมน์เอาไว้’ คุณคมน์ไม่เหมือนกับคุณราเมศซึ่งเป็นน้องชาย

นัยนานอนกระสับกระส่ายอยู่พักใหญ่ๆ อารมณ์ค้างที่ผุดขึ้นมารบกวนจิตใจเป็นระยะๆ ทำให้หล่อนรู้สึกทรมานจนอยากแอบไปปลดปล่อยให้ตัวเอง

นิยายเรื่องนี้เป็นเพียงเรื่องที่สมมติขึ้น ไม่เกี่ยวข้องกับเรื่องจริงแต่อย่างใด ชื่อบุคคล และสถานที่ที่ปรากฏในเนื้อเรื่อง ไม่มีเจตนา อ้างอิงหรือก่อให้เกิดความเสียหายใดๆ

ตายแล้วก็ยังไม่หมดทุกข์ ชีวิตต้องมาวนเวียนเป็นผีในโลกที่นางไม่รู้จัก เห้อออ เวรกรรมอะไรของนางกันเนี่ยยยย จะบ้าตาย พอลืมตาขึ้นมาอีกทีทำไมมันเสียวแปลก ๆ ล่ะ

“ผึ้ง… นี่ลุงจอม” กวินทร์แนะนำภรรยาให้รู้จักกับลุงจอมซึ่งมีศักดิ์เป็นพ่อบุญธรรม “สวัสดีค่ะคุณลุง… ” น้ำผึ้งส่งลูกให้สามีอุ้ม ยกมือไหว้ชายร่างสูงใหญ่ ด้วยเขาเปลือยอก นุ่งเพียงกางเกงขาก๊วย ทำให้เห็นรูปร่างกำยำล่ำสันไปด้วยมัดกล้าม ลายสักรูปพญาเสือโคร่งที่อกยิ่งทำให้ชายผู้นี้ดูขรึมขลัง ใบหน้าหล่อเหลาคมคร้ามสะดุดตา ไม่ว่าจะมองมุมไหนมีความเป็นชายชาตรีในทุกกระเบียดนิ้ว