หย่าร้าง

“คุณจำคำพูดของตัวเองไม่ได้เหรอคะ ตอนที่พูดกับเพื่อนคุณบอกว่ายังไง ถ้าม่านท้องขึ้นมาคุณจะหย่ากับม่าน และสัญญาของม่านกับคุณมันก็สิ้นสุดลงแล้วด้วย” “ม่าน…” เพียงเขาอ้าปากเรียกชื่อเธอ ม่านทิวาก็พูดแทรกขึ้นมาอย่างไม่ยอมให้โอกาสคนใจร้ายอย่างเขาได้พูดอธิบายสักคำ “ที่คุณทำไปทั้งหมดก็เพราะต้องการแก้แค้นให้ยัยวิเจ็บใจแล้วก็เอาชนะเดิมพันเพื่อนของคุณ” เธอยอกย้อนเสียงราบเรียบ แต่มันกลับบาดลึกเข้าไปในหัวใจของชายหนุ่มจนเจ็บปวด “ฉัน...” รณพีร์กำลังจะเอ่ยค้าน แต่ก็ถูกม่านทิวาพูดดักคอเอาไว้เสียก่อน “อย่าไปทำแบบนี้กับใครอีกนะคะ เพราะการหลอกลวงให้ ผู้หญิงคนหนึ่งรักคุณจนหมดใจ แต่คุณกลับตอบแทนเขาด้วยความเจ็บช้ำ มันจะทำให้ ผู้หญิงคนนั้นหมดความหวัง ความศรัทธา ความเชื่อใจในความรักจนหมดสิ้น” เสียงสั่นเครือของหญิงสาวทำเอาชายหนุ่มอยากจะกอดปลอบ แต่เธอคงไม่ต้องการ “ม่าน...ฉันขอโทษ”

“ราคามันน้อยเกินไปหรือไงถึงต้องรีบถอดออก” เสียงห้วนที่ดังอยู่ด้านหลังทำให้อีกคนตัวแข็งทื่อ พยายามคิดว่าตัวเองหูฟาดไป แต่มันไม่ใช่ เมื่อเธอเห็นเงาของเขาในกระจก “คุณ...คลินท์” นิธาราตกใจหน้าซีดเผือด ใจหล่นหายไปอยู่ตาตุ่มเมื่อได้พบหน้าคนเคยรักอีกครั้ง ทั้งที่เธอคิดว่าชาตินี้คงไม่ได้มีวันได้พบเขาอีกแล้ว “แค่เห็นหน้าผัวเก่าก็ถึงกับช๊อกไปเลยหรือไง” พูดจบ คลินท์ก็ยิ้มมุมปาก “ฉะ...ฉัน...” “นอกจากช๊อกแล้วยังพูดไม่ออกอีกด้วย คงดีใจมากที่ได้เห็นหน้าผัวเก่า น่าประทับใจจริงๆ” พูดจบคลินท์ก็ตบมือสองสามครั้ง “ฉัน...ฉันไม่ได้เป็นอะไรกับคุณ” นานหลายนาทีกว่าเธอจะเอ่ยตอบเขากลับไป อึดใจต่อมาก็รีบถอยหนี “รังเกียจผัวเก่าเหรอ ถึงไม่ยอมให้ผัวเก่าโดนตัว” คลินท์เหยียดปากยิ้ม พลางสอดสองมือล้วงกระเป๋าด้วยท้วงท่าสบาย “คุณไม่ใช่สามีของฉัน กรุณาอย่าพูดแบบนี้อีก” พูดจบก็เดินหนีตรงไปที่ประตู แต่ช้าไปว่ามือหนาที่กระชากเพียงครั้งเดียวร่างเล็กก็ถลาเข้ามาอยู่ในอ้อมกอด

พิมพ์’ ที่โสดซิงจนอายุอานามปาเข้าไป 27 ปีแล้วก็ยังไม่ได้สละความบริสุทธิ์ออกไป ได้ถูกเชื้อเชิญให้ไปทำงานในบริษัทของคนที่เธอแอบชอบ อย่างไรก็ตาม คนคนนั้นหรือ ‘กวิน’ ดันมีภรรยาอยู่แล้ว และภรรยาที่ว่าก็ยังเป็นเพื่อนของเธอ นั่นทำให้พิมพ์แอบเศร้าเล็กน้อย แต่สถานการณ์กลับยิ่งเลยเถิดเมื่อกวินเริ่มลวนลามเธอ และเธอก็เริ่มมีอารมณ์ จากนั้นการแอบแซ่บกันของทั้งคู่ก็เริ่มต้นขึ้น

เมื่อการมีชีวิตไม่ได้เป็นไปอย่างปกติ ชีวิตของเธอและเขาจะจัดการมันอย่างไรเมื่อแรกเริ่มเขาเสนอการหย่าให้กับเธอ แต่เธอกลับยอม และพร้อมที่หย่าและจากเขาไป เขากลับห้ามใจไม่ยอมเสียเอง นั้นมัน...เขารักเธอ?

"ซูซินหยางเจ้ามันสตรีใจคอคับแคบ คิดริษยาหมายเอาชีวิตอนุตัวเล็กๆ นางนึงได้เช่นไร ฮวาเอ่อก็เป็นตรีเช่นเดียวกันกับเจ้า เหตุใดเจ้าไม่เห็นใจนางบาง นางตัวคนเดียว นางและปู่ของนางมีบุญคุณช่วยชีวิตข้า ที่เป็นสามีเจ้า ข้าเพียงแค่จะรับนางมาเป็นอนุเพื่อตอบแทน เหตุใดเจ้าต้องทำให้เป็นเรื่องใหญ่ด้วย!!" "เด็กๆ โบยอูหยินสามสิบไม้โทษฐานคิดสังหารอนุภรรยา" "หึ ท่านไม่คิดจะถามข้าบ้างหรือไร" "เหตุใดต้องถาม ข้าถามพวกบ่าวแล้วทุกคนล้วนพูดตรงกัน วันนี้ข้าต้องลงโทษเจ้าให้ได้ จะได้ไม่ต้องหึงหวงข้าจนเกินขอบเขตเช่นนี้อีก โบยนางซะ!" "ท่านแม่ๆ ท่านพ่อๆ อย่าตีท่านแม่นะ"

หยางชิวเหยา บุตรสาวคนโตของจวนสกุลหยาง ผู้เกิดจากอนุต่ำศักดิ์ มีใจรักมั่นกับจางลู่เหวิน บัณฑิตยากไร้ผู้ต่ำต้อย แต่แล้วโชคชะตากลับชักนำให้นางต้องแต่งงานกับหานอี้หลง บุตรชายคนเดียวของสกุลหาน เมื่อคนหนึ่งถูกพรากจากคนรักพร้อมความแค้นที่สุมอก ส่วนอีกคนหนึ่งก็รักมั่นและเฝ้ารอเพียงแต่นางผู้เดียว เรื่องราวความรักสามเส้าจึงเกิดขึ้น....

แต่งงานมาสามปี ฉันรู้สึกพอใจกับชีวิตที่เป็นอยู่มาก เพราะมีสามีที่ทั้งหล่อ ทั้งรวย นิสัยอบอุ่นอ่อนโยน อารมณ์มั่นคง ไม่เคยโกรธหรือโมโหฉัน เราไม่เคยทะเลาะกันเลย กระทั่ง... ฉันเห็นสามีที่เป็นคนเก็บตัวและอ่อนโยนมาโดยตลอด คร่อมสาวสวยกับกำแพง แล้วถามหล่อนด้วยน้ำเสียงโกรธเกรี้ยวว่า "ตอนนั้นเธอเป็นคนเลือกที่จะแต่งงานกับผู้ชายคนอื่นเอง ตอนนี้มีสิทธิ์อะไรมาร้องขอฉัน?!" ฉันถึงได้รู้ว่า แท้จริงแล้ว เวลาที่เขารักใครสักคน เขาทั้งเร่าร้อนและดุเดือด ฉันก็หย่าและจากไปเงียบๆ อย่างสำเหนียกตัวเองดี หลายคนบอกว่าฟู่ฉีชวนเป็นบ้าไปแล้ว เขาแทบจะพลิกแผ่นดินเพื่อตามหาเธอให้เจอ คนที่สุขุมและควบคุมตัวเองได้ดีอย่างเขา จะเป็นบ้าได้ยังไงกัน ยิ่งไปกว่านั้นเพื่ออดีตภรรยาที่ไม่มีค่าแม้แต่ให้เอ่ยถึงอย่างฉันด้วยแล้ว หลังจากนั้น เมื่อเขาเห็นฉันยืนอยู่ข้างกายชายหนุ่มคนนึง เขาคว้าข้อมือของฉันไปกุมแน่น ดวงตาทั้งสองข้างแดงก่ำ แล้วอ้อนวอนฉันด้วยความต่ำต้อย "อาหร่วน ฉันผิดไปแล้ว เธอกลับมาได้ไหม?" ฉันถึงได้รู้ว่า ข่าวลือบนโลกนี้จะเกิดขึ้นมาไม่ได้ถ้าไม่มีมูล เขาเป็นบ้าไปแล้วจริงๆ

แต่งเข้าบ้านภรรยามาสามปี ฉินหมิงต้องทนรับความอัปยศอดสูมากมาย หลังจากหย่าแล้ว เขาจะยิ่งใหญ่ให้เหมือนมังกรผงาดทะยานฟ้า ไปให้ถึงจุดสูงสุดของชีวิต

“ครั้งหนึ่ง เธอเคยยืนข้างเขาในฐานะภรรยา แต่วันนี้ เธอยืนอยู่ข้างตัวเอง…ในฐานะผู้หญิงที่ไม่ต้องการใคร” “เธอไม่ได้รอการให้อภัย… เธอรอวันที่เขารู้ว่า การเสียเธอไป คือบทลงโทษที่โหดร้ายที่สุด”

วิ่งตามโจรวิ่งราวอยู่ดีๆ ทะลุมิติมาโผล่ในสถานที่ที่ไม่รู้จัก รู้ตัวอีกทีก็กลายเป็นภรรยาของสามีที่แสนเย็นชาแถมยังมีลูกด้วยกันอีกหนึ่งคน มิหนำซ้ำแม่สามีก็ไม่ชอบหน้า จะอยู่ที่นี่ไม่ได้ก็ให้มันรู้ไปสิ