อีโรติก

ตะวัน อิทธิพล พัชรสินธิ์ุ ปีสี่ คณะวิศวะ 187/60 หนุ่มวิศวะต่างจัดหวัด ที่เข้ามาเรียนในกรุงเทพเพราะความชอบของตัวเอง นิสัยเป็นคนสนุกสนาน รักสนุก เป็นที่รักของเพื่อนทุกคน คาเทียร์ กชมน ธนหิรัญกิจ ปีสาม คณะบริหาร 163/47 ลูกสาวคนสวยของคิณกับขวัญตา ภายนอกเป็นลุคลูกคุณหนู ผู้ชายตามจีบเป็นขบวนรถไฟ แต่ยังไม่เจอคนที่ใช่ เลยปฏิเสธด้วยท่าทางสวย ๆ นิสัย เป็นคนรักเพื่อน สนุกสนาน ไม่ชอบผู้ชายที่เรียนวิศวะเพราะคิดว่าเถื่อน คำโปรย เพราะความผิดพลาดในคืนนั้น ทำให้เปลี่ยนความสัมพันธ์ของเขาและเธอที่ไม่มีวันมาบรรจบกันได้ไปตลอดกาล “เธอมันนิสัยไม่ดี ได้ฉันแล้วคิดจะทิ้ง ผู้หญิงดี ๆ เขาไม่ทำกันหรอก” “ถ้าฉันมันผู้หญิงไม่ดี พี่ก็อย่ามายุ่งกับฉันสิ” “เรามาไกลเกินกว่าที่จะพูดคำนั้นแล้ว ไปตกลงกันดี ๆ ดีกว่า” "ได้กันแล้ว พี่ต้องทำตัวเบอร์นี้เลยเหรอ" "เบอร์ไหน?"เขายักคิ้วกวนเธอ"เบอร์ตองหรือเปล่า"

ความสัมพันธ์ร้อนแรงที่เริ่มต้นด้วยความใคร่ ค่อยๆเปิดเผยบางสิ่งที่เธอไม่เคยคาดคิด ภายใต้รอยยิ้มของเขากลับซ่อนความมืดมิดเอาไว้ เธอจะได้พบความรักอีกครั้ง หรือจมดิ่งสู่ความมืดที่ไม่มีวันหวนกลับ?

'ข้าวหอม'ซึ่งโคตรขี้เหร่ ใส่แว่นโคตรหนา ถักผมเปียสองข้าง เชยๆ ไม่สวยอะไรเลย ( ถ้าถอดแว่นหนาๆออกจะเป็นคนที่โคตรน่ารักมากเลย) แต่โชคโคตรดีที่เธอได้สามีที่เป็นถึงหนุ่มฮอตของมหาลัย ซึ่งก็คือ 'ซันเดย์'

คืนหนึ่งที่เต็มไปด้วยความผิดพลาด ความเกลียดชังที่เขาสร้างไว้กลับพังทลาย เมื่อเขากลับ ‘ติดใจ’ ในตัวเธอจนยากจะถอนตัว

ขนมนักศึกษาแพทย์ปีสี่ เธอวันไนต์สแตนด์กับชายคนหนึ่ง เยเย่มารุโกะกันจบก็แยกย้าย เพราะไม่มีทางกลับมาเจอกันอีกแน่นอนแม้จะถูกใจมากแค่ไหน แต่ฟ้าไม่ได้เข้าข้างเธอขนาดนั้น เธอกับเขากลับมาเจอกันอีกครั้ง พีคแรกคือเจอเขาที่โรงพยาบาลมหา'ลัย พีคสองคือเขาเป็นอาจารย์หมอ! เพียงหัวใจได้มีรัก หมอกร น้องขนม

ตอนนี้ภูริทัศน์ยืนหน้าถมึงทึงอยู่ ในห้องเช่าที่อพาทร์เม้นเล็กๆแห่งหนึ่ง ร่างบางของผู้หญิงในวัย25กำลังยืนประจันหน้ากับเขา ร่างสูงมองไปยังเด็กวัย3ขวบที่เธออุ้มอยู่ก่อนจะเอ่ยออกมา "เอาลูกมาให้ฉันแพรชมพู เธอต้องการเท่าไหร่ว่ามา" "ลูกของแพรทำไมแพรต้องให้คนอื่นด้วยคะ คุณป๋ากลับไปเถอะคะ อย่ามาสร้างเรื่องให้คนอื่นเขาลำบากใจเลย" "อย่างเธอเนี่ยเหรอจะมีปัญญาเลี้ยงลูกฉัน" "แพรก็เลี้ยงของแพรมาได้ตั้งนานนี่คะ" "เลี้ยงได้กับเลี้ยงให้ดีมันต่างกันนะแพรชมพู แล้วไอ้ห้องที่เธอเช่าอยู่เนี่ย เอากันทีก็ลั่นไปทั้งตึกแล้วมั้ง" "อย่ามาหยาบคายนะ แพรก็อยู่ของแพรกับลูกมาได้ คุณป๋าก็คิดเสียว่าเราไม่เคยรู้จักกัน" "อ้อ เธอชอบแจกฟรีสินะ ฉันต้องการพระพายไปเลี้ยงเอง ส่วนเธอฉันไม่สนใจ" "แต่ในใบเกิดพระพายระบุว่าไม่มีบิดา คุณป๋าไม่มีสิทธิ์ในตัวแก ประตูอยู่ตรงนั้นไม่ส่งนะคะ"

ฉันถูกทิ้ง จากคนที่รักมาก จึงตั้งใจจะ….กับคนแปลกหน้า แต่พอตื่นเช้ามากลับเจอเด็กชายคนหนึ่งถามฉันด้วยประโยคที่ว่า ….พี่มาทำอะไรในห้องพ่อ….

เพราะความผิดพลาดในคืนหนึ่ง คนสองคนจึงเกิดความสัมพันธ์ที่ยากจะเปิดเผย จำต้องมีอะไรเกินเลยแค่ในที่ลับเท่านั้น #รักหวานแหวว แนวฟิน เน้นฟิลกู๊ด #อ่านสบาย เนื้อหาไม่ได้เข้มข้น ไม่มีดราม่าหนักหน่วงปวดใจแต่อย่างใด #นางเอกแอบแซ่บ #พระเอกแอบชอบ #เล่มเดียวจบ ไม่น่าเชื่อว่าริมฝีปากแดงๆ กับจมูกโด่งๆ จะมีประสิทธิภาพในการกักหัวใจใครสักคนเอาไว้ได้อยู่หมัด ยังไม่รวมพันธนาการสุดพิเศษชนิดหนึ่งยามตกอยู่ใต้ร่าง ในอ้อมแขนแสนอบอุ่น และจังหวะขยับเรือนร่างที่เรียกว่า... หญิงสาวคิดคำต่อจากนั้นได้หลากหลายบนความหมายใกล้เคียงกับคำว่าวาบหวามน่าอาย ทว่ามันกลับไม่ใช่แค่เรื่องของสัญชาตญาณตามธรรมชาติ ไม่ใช่แค่ความปรารถนาในเพลิงอารมณ์ตามวัย แต่มันเป็นรักซึมลึกที่เกิดขึ้นอย่างช้าๆ ทว่าที่ชัดเจนยิ่งกว่าคือความมั่นคงทางจิตใจ สำหรับเธอ ...เขาคือคนที่ใช่มาตั้งนานแล้ว แต่สำหรับเขา ...เธอจะเป็นคนที่ใช่ตลอดไปหรือเปล่า?

#บัวริมทาง เมื่อความสาวถูกตีราคา บัวจะทำอย่างไรให้ราคานั้นเปลี่ยนเป็นคุณค่า #นวลนาง นาง... จะทำยังไงเมื่อสิ่งที่ถูกใจพ่อกำนันคือเรือนร่าง นาง... ควรยอมหรือหลีกหนี ความรักไม่เคยพานพบ แต่ความหิวเคยชิน หากร่างกายนี้จะทำให้ครอบครัวได้อิ่มท้อง ‘นาง’ จะยอม #นิ่มนวล จากสาวน้อยไม่เคยมือชาย ได้เห็นบทรักจังๆ กลางป่า นิ่มจะเร่าร้อนรุมเร้าร่อนร่านได้มากแค่ไหน หล่อนจะหนีพ้นไหม ในเมื่อใจก็อยากเหลือทน #นวลสวาทนาง พี่ทุยขอหล่อนแต่งงานและยินดีเป็นพ่อของลูก โดยไม่รังเกียจว่าหล่อนท้องแก่ อ้วน จน ถูกผัวทิ้ง หล่อนควรตอบแทนความดีของพี่ทุยอย่างไร ในเมื่อพี่ทุยติดใจน้ำพริกกะปิฝีมือหล่อนเหลือเกิน ‘น้ำพริกถ้วยไหนก็ไม่อร่อยเท่าน้ำพริกของนวล’

ในฐานะของหนุ่มบ้านนอกคนหนึ่งที่ต้องการช่วยเหลือคนที่มีใจให้ เมื่อแรกสบตาเขายอมรับว่ามันคือความรู้สึกอันฉาบฉวย แต่เพราะเขาไม่อยากให้มันเป็นเช่นนั้น พันตำรวจโท พดุงกิตติ์ ชยธาดา จึงเต็มใจจะยอมมอบเงินและเวลาอันมีค่าเพื่อจีบนายสถานีตัวเล็กให้เข้ามาเป็นส่วนหนึ่งอันแสนวิเศษในชีวิต แต่อดีตตำรวจภูธรจากพิษณุโลกคนนี้กลับไม่รู้เลยว่าแท้จริงแล้วพระนครอันใครต่อใครต่างก็เชื่อว่ามีเพียงความเจริญรุ่งเรืองกลับแฝงไปด้วยมุมอื่น ๆ ซึ่งไม่มีใครอยากให้เห็น ยิ่งไปกว่านั้นเขากลับได้มารู้ทีหลังว่าแท้จริงแล้วน้องแผน นอกเหนือไปจากงานนายสถานีอันได้ช่วยเหลือเหล่าผู้โดยสาร และงานเสริม ณ ร้านกินดื่มย่านสีเทา ยังมีอีกหนึ่งงานซึ่งซ่อนไว้เบื้องหลัง "เฮียอยากรู้ไม่ใช่เหรอว่าผมหาเงินใช้หนี้ให้พ่อยังไง" พูน ได้แต่อ้ำ ๆ อึ้ง ๆ กับภาพอันเย้ายวนตรงหน้า กายเล็กบดเบียดเข้าหาอย่างออกรสออกชาติ ปลายนิ้วที่เขาปรารถนาจะได้สัมผัสอย่างทะนุถนอม กำลังลูบไล้ไปตามแผ่นหลังและกรอบเข็มขัดเงินเงาด้วยความเร่งเร้า "ผมถ่างขาให้แล้ว เฮียก็รีบถอดกางเกงสิ"