LOGINShare
บทที่ 8 คิดถึง
Last Updated:
2025-05-25 19:40:57ปึก!
เซบาสเตียนเปิดประตูรถเข้ามานั่งก่อนจะปิดประตูลงจนเกิดเสียงดังปึ้ง เมื่อเห็นว่าลูกน้องหนุ่มกำลังหลับสบายอยู่บนเบาะคนขับ สภาพอย่างกับคนไม่ได้พักผ่อนมาเป็นอาทิตย์ พอนึกคิดดูก็ใช่ว่าเขาจะสั่งงานสั่งการจนลูกน้องไม่ได้หลับไม่ได้นอนสะหน่อย ใครมาเห็นเข้าคงนึกว่าเขามันเจ้านายอำมหิต ซึ่งไม่ใช่แน่นอน เมื่อผู้ชายอย่างเซบาสเตียนเป็นคนสุภาพอ่อนโยน นั่งคิดแล้วก็ภูมิใจในตัวเองขึ้นมาอีกเท่าตัว แต่หารู้ตัวไม่ว่าความอ่อนโยนนั้นเขาได้แสดงให้วิเวียนเห็นเพียงคนเดียว สายตาชำเลืองมองลูกน้องชายที่ดูเหมือนจะงัวเงียตื่น สงสัยจะได้ยินเสียงประตูรถที่ถูกปิดลง ก็ไม่ให้ได้ยินได้ยังไงกันล่ะ เมื่อตัวเขาเองจงใจปิดให้เกิดเสียงดังปั้งขนาดนั้น “สบายเชียวนะมึง” เสียงห้วนเปร่งขึ้นพรางกับยกมือขึ้นกอดอก สายตาจ้องอยู่ในกระจกหลังจากที่นั่งอยู่เบาะด้านหลัง ทำเอารอยตาสว่างทันทีเมื่อเห็นหน้าเจ้านายที่ดุอย่างกับเสือ ไม่เห็นจะเหมือนนตอนอยู่กับสาวเลยสักนิด “อุ้ย…” รอยยิ้มแหยๆ แก้สถานการณ์ รีบเผยคำแก้ตัวออกมาเป็นชุดใหญ่ กันไม่ให้ผู้เป็นนายบ่นตัวเองยับเสียก่อน “บอสจะมาบ่นผมไม่ได้นะครับ บอสนั่นแหละครับ ที่ลืมการลืมงานลืมลูกน้องอย่างผมด้วยอีกต่างหาก ผมอุตส่าห์ยํ้าแล้วยํ้าอีกว่ามีประชุมสำคัญตอนเช้า ดูเวลาตอนนี้สิครับ มันเที่ยงอยู่แล้วนะครับ” รอยบ่นเป็นชุดใหญ่ ในใจก็เตรียมรับคำด่าจากเจ้านายไว้แล้ว ทว่าวันนี้กลับแปลกไปจากวันอื่น เมื่อดูเหมือนเซบาสเตียนจะไม่ได้สะทกสะท้านอะไรกับคำบ่นอุบอิบของลูกน้อง มิหนําซํ้ายังปล่อยผ่าน กอดอกพิงเบาะรถพร้อมหลับตาลงอย่างสบายอกสบายใจเฉย เพิ่มเติมคือพูดจาเอ่ยชมลูกน้องแปลกๆ อย่างที่ไม่เคยเป็นมาก่อน “กูรู้มึงเก่ง มึงจัดการได้อยู่แล้ว เรื่องแค่นี้เอง” คำพูดคำจาที่แปลกไปของเจ้านายทำเอารอยงงกันไปพักใหญ่ นี่มันเกิดเรื่องบ้าอะไรขึ้นกับนายกูวะเนี่ย “เฮ้อ… นายใหญ่ให้ไปหาครับ” สุดท้ายก็ได้แต่ถอนหายใจแล้วบอกถึงตารางภารกิจต่อไป ไม่โดนด่าก็บุญหัวแล้วล่ะไอ้รอยเอ้ย ถ้ารู้ว่าบอสอยู่ในช่วงครั่งรักแล้วจะอาการแบบนี้ คงหาเมียให้เขาไปนานแล้ว ทำอะไรก็จะได้ไม่โดนบ่นโดนว่าแบบแต่ก่อน บุญหัวไอ้รอยแล้วสิทีนี้ “อืม กูก็ว่าจะไปหาป๊าพอดี ไปสิ” เซบาสเตียนตอบในขณะที่เปลือกตาปิดติดกันสนิท แม้คำพูดที่บอกกับวิเวียนว่าซื้อดอกไม้ไปให้พ่อนั้นเป็นเพียงข้ออ้าง แต่ก็ใช่ว่าเขาจะโกหก เมื่อดอกไม้พวกนั้นกำลังจะไปเยือนบิดาเขาจริงๆ ก็นอกจากพ่อก็ไม่รู้จะไปให้ใครแล้ว ไม่นานรถคันหรูเงาก็ถูกขับเคลื่อนเข้ามาจอดประจำที่เฉพาะผู้ถือหุ้นใหญ่ของบริษัท เท้ายาวก้าวลงจากรถพร้อมยกมือขึ้นจัดคอเสื้อ ก่อนจะก้าวเข้าบริษัทไปในท่าทางสะเท่เชียว “ว่าไงครับ คุณเบรย์เดน” ทันไดที่ฝีเท้าหยุดลง เซบาสเตียนเปิดประตูเข้ามาในห้องประจำโดยที่ไม่มีการเคาะประตูอะไรทั้งสิ้น ก่อนจะเอ่ยทักทายคนที่นั่งหันหลังอยู่บนเก้าอี้ผู้บริหาร ทันไดที่เสียงของเขาดังขึ้น คนที่นั่งอยู่จึงหมุนเก้าอี้กลับมา เซบาสเตียนยิ้ม มองหน้าชายวัยกลางที่แม้จะอายุเยอะแล้วแต่ก็ยังคงเรียกได้ว่าหล่อเหลากล้ามเนื้อเป็นหมัดๆ กับหนวดเคราตามช่วงปากที่เป็นสไตล์ประจำตัวของบิดาแต่ไหนแต่ไร ซึ่งแตกต่างจากเขาที่ไม่ชอบให้มีอะไรมาผุดอยู่บนใบหน้าอย่างสิ้นเชิง “เชิญนั่ง” ชายวันกลางกล่าวเสียงห้วน พร้อมผายมือไปยันเก้าอี้ตรงหน้า “ไม่บอกก็นั่งครับ” เซบาสเตียนยิ้มกวนตามสไตล์ ก่อนจะหย่อนก้นนั่งลงบนเก้าอี้ที่อยู่ฝั่งตรงข้ามของบิดา ชายวัยกลางไม่ได้สนใจอะไรกับความกวนประสาทของลูกชาย หนําซํ้ายังดูภูมิใจ เมื่อรู้ตัวเองดีว่านิสัยมันถ่ายทอดมาจากผู้เป็นพ่ออย่างเขาหมด มันต้องแบบนี้สิ อุตส่าห์ตั้งใจปั๊มมันขึ้นมา จะให้เสียแรงได้ยังไง เชื้อพ่อมันต้องข้นกว่าอยู่แล้ว “ได้ยินว่าติดสาวหรอ” เบรย์เดนไม่รอช้าที่จะเข้าประเด็น เมื่อตัวเองกับลูกชายคุยกันได้ทุกเรื่อง ไม่ว่าจะเป็นคำถามแบบไหนก็ถามกันได้ง่ายๆ ไม่ต่างจากคำว่ากินข้าวรึยัง เซบาสเตียนยิ้มกริ่มเมื่อได้ยินที่พ่อถาม ไม่ต้องบอกก็รู้ คงไม่มีใครแล้วล่ะที่จะกล้านำเรื่องพวกนี้มาแจ้งให้บิดาเขาทราบ แต่เขาก็ไม่ได้ซีเรียสอะไร ดีด้วยซํ้า หากบิดายืนยอมที่จะช่วยงาน เขาก็จะได้มีเวลาไปจีบวิเวียนมากขึ้น "แน่นอนสิครับ เธออ่อนโยนเหมือนแม่…” เซบาสเตียนตอบเสียงเบาลง เหมือนมีอะไรอยู่ในใจเมื่อพูดถึงมารดา และใช่… ผู้หญิงที่เป็นดั่งชีวิตของเขาคนนั้นคือผู้ให้กำเนิด ทุกครั้งที่เห็นวิเวียน ภาพจำของมารดามักจะผุดขึ้นมาในหัวของเขาเสมอ “ให้ไปสู่ขอให้มั้ย” ชายวันกลางถาม ซึ่งเขาเองไม่ได้ล้อเล่น เห็นลูกชายเอาแต่เหลวไหลมานาน ไม่ยอมคบใครจริงใครจังซักที เมื่อถูกผู้เป็นมารดาปลุกฝังมาอย่างดีกับการเลือกคู่ชีวิตที่เมาะสม “ค่อยเป็นค่อยไปดีกว่าครับ” เขาไม่ได้อยากรีบร้อนอะไร เชื่อว่ายังไงวิเวียนก็ต้องกลายมาเป็นแม่ของลูก หากรีบร้อนเกินไปก็กลัวว่าจะมีอะไรผิดพลาด สู้ค่อยๆเป็นค่อยๆไปแล้วได้ครอบครองทั้งตัวและหัวใจเธอดีกว่า " ดอกไม้ครับ " ชายหนุ่มเปลี่ยนประเด็นเป็นการยื่นดอกไม้ที่พกมาด้วยให้กับบิดาหน้าตาเฉย "แกไปเหมาเค้ามารึไง " ชายวัยกลางถามในเชิงประชด ซึ่งก็ไม่ได้ซีเรียสอะไร เมื่อเจ้าลูกชายมันยื่นดอกไม้ช่อใหญ่มาให้ตั้งสองช่อพร้อมกัน "อีกช่อของแม่…" เซบาสเตียนกล่าวเสียงเบา พร้อมมองไปที่ดอกไม้ช่อสีขาวสะอาดตา เช่นเดียวกับผู้เป็นบิดาที่จับจ้องอยู่บนช่อดอกไม้สวยเหมือนจะครุ่นคิดถึงอะไรบางสิ่ง แม้จะไม่มีการแสดงออกถึงอารมณ์ไดๆบนใบหน้า แต่ก็เห็นได้ชัดว่าแววตาสองคู่มีความเศร้าโศกปนเปียนเข้ามา “อืม… นึกถึงแม่แกขึ้นมาเลยแฮะ แม่หนูนี่ฝีมือไม่เลวจริงๆ” “ใช่มั้ยล่ะครับ” ชายวัยกลางกล่าว แล้วอีกคนก็สมทบทันที ไม่แปลกใจที่ลูกชายจะไปติดเธองอมแงมขนาดนั้น เขาเองเพียงเห็นดอกไม้ไม่กี่ช่อซึ่งยังไม่ใช่เจ้าของมันยังทำให้รำลึกถึงผู้เป็นภรรยาขึ้นมาทันที ไม่ว่าจะเป็นการจัดแต่งที่ออกมาอย่างระเบียบ ทั้งการเลือกใช้ดอกไม้ชนิดที่ดึงดูดสายตา กับกลิ่นอายความอ่อนโยนที่สะท้อนกลับถึงคนทำ มันช่างคล้ายคลึงกับหญิงคนรัก
Latest chapter
Obsessed มาเฟียผู้เชิ่ดชูเมียดั่งเทพธิดา Special END
กรี๊ดดดดด!! “ที่รัก..ฮึกก อดทนอีกนิดนะครับทูลหัว” “เบ่งอีกนิดเดียวนะคะคุณแม่” “ฮึกกก อร๊ายยย!” ภายในห้องคลอดที่บรรยากาศเต็มไปด้วยความวุ่นวายและเสียงกรี๊ดร้องของคนบนเตียง ผู้เป็นสามีเองมองดูภรรยาแล้วเจ็บปวดหัวใจเหลือเกิน หากเป็นไปได้เขาอยากจะเป็นคนที่นอนอยู่บนเตียงนั้นด้วยซํ้า มือหนาคอยเช็ดเหงื่อจับมือและคอยลูบหัวทุยให้กำลังใจเธออยู่ไกล้ๆไม่ยอมห่าง เพียงเห็นความทรมานของเธอเขาไม่คิดอยากจะมีลูกอีกเลยด้วยซํ้า กรี๊ดดดด! อุแว้ อุแว้! เสียงกรี๊ดเฮือกสุดท้ายดังขึ้นก่อนจะดับลงและมีเสียงเด็กน้อยดังก้องขึ้นเรียกรอยยิ้มของคนทั้งห้องรวมถึงคนที่คอยรอลุ้นอยู่หน้าห้องก็ตาม “เก่งมากเลยที่รัก… เก่งมากครับ…“ มือหนายังคงคอยลูบหัวทุยเบาๆไม่หยุด ก้มหน้าจุ๊บเหม่งเธอเบาๆก่อนผู้เป็นแม่จะหมดสติไปทั้งรอยยิ้มและคราบนํ้าตาที่เปียกชุ่มสองพวงแก้ม . . . . . ”หลานรักของปู่~” “เจ้าจิ๋วของลุงงง” “เจ้าจิ๋วของหนูต่างหาก!” เสียงเกรี้ยวกราดถกเถียงกันดังแว่วเข้ามาในหูคนที่หลับไหลอยู่บนเตียง ก่อนเปลือกตาที่หนักอื้อจะค่อยๆลืมขึ้นมองภาพตรงหน้า ซึ่งเต็มไปด้วยรอยยิ้มของทั้งป๊า ซาร่าและโอท
Obsessed มาเฟียผู้เชิ่ดชูเมียดั่งเทพธิดา บทที่ 58 กลับบ้านเรากัน ตอนจบ
“ที่รักตื่นพอดีเลย มาครับ ผมพาไปล้างหน้า” เซบาสเตียนเมื่อเดินเข้ามาในห้องก็กล่าวประโยคพาคนเพิ่งตื่นมึนงงอยู่บนเตียง ”วิทำเองได้ค่ะ ก็แค่ล้างหน้าเอง ทำไมต้องพาไป“ “ไม่ได้สิครับ เกิดที่รักลื่นแล้วคงตัวไม่อยู่ทำยังไง ให้ผมเฝ้าดีกว่า” ไม่พูดเปล่า เขารีบเดินแจ้นเข้ามาสอดมือเข้าไต้ขาเธอก่อนจะอุ้มพาเข้าห้องนํ้า จนคนที่ยังมึนๆจากการตื่นปฏิเสธไม่ทัน “เสร็จแล้วไปกินข้าวนะครับ ผมทำกับข้าวไว้เยอะเลย ผมไปเสริจกูเกิ้ลมาแล้วเค้าบอกว่าแต่ละอย่างดีต่อคนท้องมากๆ พอกินข้าวเสร็จแล้วเราไปฝากครรภ์กันนะครับ” วิเวียนที่ยืนแปรงฟันได้แต่ตั้งหูฟังเขาที่ยืนรออยู่ด้านหลังไปด้วย เขายืนรอเธออยู่แบบนั้นไม่ไปไหนจนเสร็จธุระแล้วลงมากินข้าว บนโต๊ะเต็มไปด้วยอาหารอ่อนๆสารพัดที่เตรียมไว้เพื่อเธอโดยเฉพาะ จนวิเวียนต้องเงยหน้าถาม “แล้วคุณไม่กินหรอคะ” “ผมยังไม่หิวหรอก ที่รักกินให้อิ่มๆนะครับ เดี๋ยวผมกินต่อจากที่รักก็ได้” วิเวียนเงียบ ก้มหน้าตักข้าวเข้าปาก เพราะขืนมองหน้าแพรวพราวเขาต่อคงได้กลับไปเขินเหมือนตอนจีบกันแรกๆเป็นแน่ “ที่รักค่อยๆกินนะครับ เคี้ยวให้ละเอียดๆ“ เขาเหมือนพ่อที่คอยดูแลลูกสาวห้าขว
Obsessed มาเฟียผู้เชิ่ดชูเมียดั่งเทพธิดา บทที่ 57 กอดที่โหยหา
“ทำไมยังไม่กลับ…” คนรอก็ลุกรอนั่งรอยืนรอเดินรอวนอยู่แบบนั้นทั้งวันจนฟ้าเริ่มมืดก็ยิ่งใจคอไม่ดีเมื่อภรรยายังไม่ยอมกลับมาสักที หากจะไปตามก็กลัวเธอจะโกรธยิ่งกว่าเก่า แกร๊ก… เสียงประตูเปิดเหมือนหัวใจที่กระวนกระวายเมื่อครู่เลือนหายทันทีที่เห็นหน้าวิเวียน เซบาสเตียนรีบอมยิ้มแป้นเดินแจ้นเข้าไปรับคนที่เดินเข้ามา “ที่รัก“ ”เอ่อ… ที่รักเหนื่อยมั้ยครับ มานั่งก่อน“ รอยยิ้มดีใจกลายเป็นยิ้มเจื่อนทันทีเมื่อเห็นสายตานิ่งเรียบที่มองมาไม่เปลี่ยนสักที ”เดี๋ยวผมไปเอานํ้ามาให้นะ ที่รักนั่งรอก่อนนะครับ“ พูดแล้วรีบเดินแจ้นเข้าไปเอานํ้าในครัวดั่งว่ารีบร้อนกลัวเมียคอแห้งยังไงอย่างนั้น ส่วนวิเวียนนั้นได้แต่มองตามเงียบๆ เธอหนักใจอยู่ใช่เล่นกับสิ่งที่ตัดสินใจกำลังจะทำ ไม่ใช่เพื่อแก้แค้นหรือยังโกรธ แต่เพียงเพราะอยากจะมั่นใจเท่านั้น… “นํ้าครับ” แก้วนํ้าใสถูกยื่นให้กับคนบนโซฟา หญิงสาวรับมันมาอย่างว่าง่ายทว่าแทนที่เธอจะดื่มสักหน่อย กลับวางมันลงบนโต๊ะ คนมองก็เกิดน้อยใจก้มหน้างุดพร้อมรอยยิ้มที่หายไป “ฉันยังไม่หิวน่ะ” แต่พอได้ยินเสียงหวานของเธอเท่านั้นแหละ รีบเงยหน้ากลับมามองภรรยาตัวน้อยพร้อ
Obsessed มาเฟียผู้เชิ่ดชูเมียดั่งเทพธิดา บทที่ 56 เรื่องที่ไม่คาดคิด
(สำหรับเมนูอาหารนี้นะคะ เราจะมาเริ่มจากการต้มนํ้าให้เดือดก่อน…) เสียงคริปทำอาหารในยูทูปดังแว่วออกมาจากโทรศัพท์มือถือของเซบาสเตียนที่ยืนตั้งหน้าตั้งตาทำตามอยู่ในครัว เป็นเวลาสามวันที่เขาหาข้ออ้างสารพัดมาต่อรองกับภรรยาเพื่ออยู่กับเธอต่อเพื่อดำเนินภารกิจง้อเมีย แล้วเช้านี้ชายหนุ่มก็วุ่นอยู่ในครัวคนเดียว ไม่รู้ว่านิ้วโดนมีดไปกี่ครั้ง เลือดซึมกี่ที่ เขาตั้งใจทำตามคลิปที่สอนจนเวลาผ่านไปเกือบสามชั่วโมง “ที่รักต้องชอบแน่ๆ” รอยยิ้มอิ่มใจปรากฏอยู่บนใบหน้าหล่อ เขายืนชื่นชมชามข้าวต้มฝีมือตัวเองที่ทำออกมาเป็นครั้งแรกในชีวิตสีหน้าภูมิใจ หากเธอเห็นต้องชอบแน่ๆ เพราะวิเวียนชอบกินข้าวต้มหมูสับมาก ”เอ๊ะ.. แต่ว่าเหมือนลืมบางอย่าง“ เซบาสเตียนขมวดคิ้วเหมือนเพิ่งนึกอะไรขึ้นได้ ลืมอะไรไม่ลืม แต่เขาลืมทำข้าวต้มเผื่อตัวเอง!! “แต่ช่างเถอะ ที่รักอิ่มก็พอ” ชายหนุ่มหันกลับมาสนใจชามข้าวต้มตรงหน้าด้วยสีหน้ายิ้มแย้มอิ่มใจ ก่อนจะยกไปวางบนโต๊ะ เป็นเวลาที่วิเวียนเดินออกมาจากห้องนอนพอดี “ที่รัก ผมทำข้ามต้มที่คุณชอบไว้ให้ กำลังร้อนๆเลย” เสียงทุ้มรีบเอ่ยเรียกภรรยาด้วยความตื่นเต้นอย่างลืมตัว ลืมไปว่
Obsessed มาเฟียผู้เชิ่ดชูเมียดั่งเทพธิดา บทที่ 55 เมียไม่ให้อภัย
“ที่รัก…ฮึกก.. ผม——“ ”ไม่ต้องพูดแล้ว ฮึกก.. ไปโรงพยาบาล“ คนตัวเล็กโน้มตัวลงพยุงเขาลุกขึ้นจากพื้นทั้งนํ้าตา เสียงสะอื้นเบาๆสองคนประสานกันราวกับบทเพลงแห่งความเจ็บปวดที่ไม่มีใครได้ยิน “มีอะไรก็ค่อยๆคุยกันล่ะโยม“ ส่วนหลวงตาที่ยืนมองอยู่เงียบๆก็พอจะเข้าใจถึงสถานการณ์บ้างแล้วจึงกล่าวตักเตือนไปในทางที่ดีแล้วก้าวจากไป “ฮึกก..ที่รักหายโกรธผมแล้วใช่มั้ย” แววตาเขาที่มองเธอเต็มไปด้วยความหวัง เสียงที่ถามก็สั่นเครือเฝ้ารอคำตอบจากเธอ “บอกว่าอย่าเพิ่งพูดไง” “ครับ.. ฮึกก ผมจะฟังที่รัก” หญิงสาวเม้มปากแน่น เวลานี้เขาเหมือนเด็กที่กลัวแม่จะจากไปจึงยอมเชื่อฟังทุกคำพูด ภายในอกเกิดรู้สึกผิดที่แอบตำหนิเขาไปนิดๆ . . . . . “รบกวนคนไข้นอนลงก่อนนะครับ หมอต้องทำการฆ่าเชื้อให้ก่อน ดูแล้วน่าจะติดเชื้อแรงเลยล่ะครับ มีทั้งหินทั้งทรายเต็มไปหมด” เซบาสเตียนยอมนอนราบลงกับเตียงคนไข้ พื้นที่ที่เขาไม่ชอบที่สุด เงยหน้ามองวิเวียนที่ยืนดูอยู่ข้างเตียงตาแป๋วจนอีกคนต้องหลุบตาหนี “ที่รัก…” แต่แล้วเขาก็ยื่นมือไปจับชายเชื้อเธอเบาๆด้วยเสียงเรียกที่แผ่วเบาดั่งว่าเด็กน้อยที่กำลังอยากร้องขออะไรสักอ
Obsessed มาเฟียผู้เชิ่ดชูเมียดั่งเทพธิดา บทที่ 54 ขอแค่คุณหายโกรธผมจะทำทุกอย่าง
“ไปเลยค่ะ” เสียงสั่นสะท้านเอ่ยบอกคนขับแท็กซี่ สองมือกำกันแน่นหวังให้หัวใจที่เริ่มอ่อนระทวยไม่พังทะลายลงง่ายๆ วิเวียนหลับตาลงเพื่อปิดกั้นตัวเองจากภาพในกระจกที่สะท้อนถึงเงาของเขาที่กำลังวิ่งตามรถเธอด้วยเท้าเปล่า “อย่าทิ้งผม.. ฮึกก” เขาตะโกนตามหลังเธอซํ้าๆจนแรงเสียงแทบเลือนหายกลับเข้าไปในหลอดคอ เซบาสเตียนวิ่งตามหลังออกมาด้วยเท้าเปล่าไม่สนเศษหินเศษทรายที่ทะลุผิวเนื้อ เลือดไหลซึมออกมาเป็นทางยาว ทว่าเขายังวิ่ง… วิ่งด้วยหัวใจที่ปวดร้าวยิ่งกว่าเท้าที่กำลังฉีกขาด “ฮึกก… ที่รักอย่าไป ฮึกกก“ เซบาสเตียนแทบจะทรุดอยู่กลางทาง แต่หัวใจกลับสู้ไม่ยอมลดละความพยายาม เขาจะมานั่งร้องไห้อยู่กลางถนนแบบนี้ไม่ได้ เมื่อนึกขึ้นได้ก็รวบรวมแรงเฮือกสุดท้ายที่มีทั้งใจแล้วลุกขึ้นโบกแท็กซี่รีบตามหลังเธอไปอย่างไม่ยอมถอย รถแท็กซี่คันสีฟ้าที่นำหน้าอีกคนเข้ามาจอดเทียบท่าหน้าบ้านวิเวียนก่อนจะมีอีกคนที่ตามหลังเข้ามาไม่นานหลังจากนั้น วิเวียนรีบเดินเข้าบ้านในขณะที่มีเขาตามหลังมาด้วยเสียงเรียกเบาแผ่วสิ้นเรี่ยวแรง ”ที่รัก… ได้โปรดฮึกกก“ เท้าที่เจ็บแสบจนเดินได้ไม่ถนัด แต่เขาก็ยังดึงดันเดินตามเธอมาจนถึงเส้นทา
You may also like
ยั่ว
มังกรเล่นน้ำ72.4K viewsขยี้รักคู่หมั้น NC-20
C22.3K views3P อาหมวยโดนอาเฮียใหญ่ทั้งสองจับทำเมีย
Sadistic_X20.1K viewsคลั่งรักอันธพาล NC20+
ฅนบนดอย24.8K viewsบำเรอรักชนเผ่าลับ
ฺBigangel - น้ำตาลไหม้ - หอมชื่นใจ76 viewsสินธรภัทรทิรา[นิยายชุดหนุ่มบ้านไร่]
มณีภัทรสร38 viewsน้องแป้งสุดเนิร์ด ถือศีล กินมัง(กร)
Peach Poyy155 viewsรวมเรื่องสั้นสุดสยิว SS2 (NC25+)
Chocolate lily 376 views
