แชร์

เกือบโดนจับเสียเอง

ผู้เขียน: Chalam whale
last update ปรับปรุงล่าสุด: 2025-01-26 12:04:51

ร้อยดาววิ่งเข้าไปตามหาสมุดไดอารี่ของตนเองอีกครั้ง เธอวิ่งกลับไปยังจุดที่เธอคิดว่าน่าจะทำสมุดร่วงหล่นตอนที่เธอเดินชนกับกลุ่มของมาคินแน่นอน เธอวิ่งไปยังจุดที่เดินชนเธอเดินหาตามพื้นไปทั่วเผื่อมีคนเตะไปไหนต่อไหน เธอเดินถามคนที่เดินผ่านไปผ่านมาว่าเจอสมุดไดอารี่ของเธอไหม หน้าสมุดของเธอจะเป็นรูปการ์ตูนที่คล้าย ๆ เธอ จะมีผ้าผูกผมบนหัวเหมือนที่เธอชอบคาดเอาไว้ทุกวันเวลาออกมาข้างนอก

"พี่ค่ะ พี่เห็นสมุดบันทึกที่หน้าปกเป็นรูปผู้หญิง ผมยาว คาดโบว์แบบนี้ไหมคะ " เธอเอ่ยถามคนที่เดินผ่านไปผ่านมา แทบจะทุกคน แต่ไม่มีใครสักคนที่เจอสมุดเล่มนั้นเลยสักคน

เธอแหงนหน้าขึ้นไปมองเจอกล้องวงจรปิดที่กำลังหมุนวนไปมา เธอเลยคิดว่าจะต้องมีคนเก็บไปแน่นอน เธอเลยอยากจะขอเข้าไปในห้องควบคุม เธออยากขอดูกล้องวงจรปิดตรงมุมดังกล่าว เธอเลยเดินไปขอติดต่อขอดูกล้องวงจรปิดตรงประชาสัมพันธ์

"คุณค่ะ เอ่อคือว่าถ้าฉันอยากขอดูกล้องวงจรปิดตรงมุมนั้นต้องทำยังไงคะ" เธอเอ่ยถามประชาสัมพันธ์

"กล้องวงจรปิด ต้องเป็นคนสำคัญของที่นี่ หรือต้องมีเหตุจำเป็นค่ะ ไม่ทราบว่าน้องจะขอดูกล้องจุดประสงค์อะไรคะ" เจ้าหน้าที่เห็นว่าเธอยังเป็นนักศึกษา คิดว่าเธอจะเป็นมิจฉาชีพ

"หนูทำสมุดเขียนเพลงหล่นตรงบริเวณกล้องตรงนั้นนะคะ เลยอยากดูกล้องตรงนั้นค่ะ ว่าใครเก็บสมุดของหนูไปไหม"

"สมุดหรอค่ะ"

"ค่ะสมุดบันทึก หนูเป็นนักแต่งเพลง ในนั้นมันมีเพลงของหนูที่จะเอาให้พี่โปเต้ค่ะ" ร้อยดาวเอ่ยถึงงานของตนเอง

"โอ๊ยคุณน้อง ใครที่เดินผ่านไปผ่านมามีเยอะแยะ ถ้างั้นน้องต้องไปแจ้งความก่อนนะคะ" เจ้าหน้าที่บอกเธอในการดูกล้องวงจรปิด

"ต้องแจ้งความเลยหรอค่ะพี่คะหนูแค่ขอดูกล้องอยากดูของที่มันหล่นหาย"

"ทุกวันมีมาแบบน้องขอดูกล้องวงจรปิด ตามหานั่นนี่เยอะแยะ เต็มไปหมด แล้วน้องเนี่ยะนะคะเป็นนักเขียนเพลง" เขามองเธอแบบเหยียด ๆ

"นี่พี่ไม่เชื่อหรอค่ะ งานเพลง ของนักร้องดัง ๆ ผลงานของหนู พี่ลองค้นหาดูบ้างก็ได้นะคะ "

"โอ๊ยน้องพวกพี่ต้องทำงานไม่ว่างมาเล่นปาหี่หรอกนะคะ ร.ป.ภ. มาทางนี้หน่อย " เจ้าหน้าที่เรียกร.ป.ภ. มาเพื่อพาเธอออกไปจากตรงนี้

"ไม่ต้องเรียกก็ได้ค่ะ" เธอเดินออกมาด้วยความรู้สึกโดนเขาดูถูก

ร้อยดาวเลยเดินออกมาจากตรงนั้น ก้าวพ้นประตูออกมาเรียกรถเพื่อที่จะกลับบ้าน เธอจำเนื้อเพลงไม่ได้ด้วย เธอก้าวขึ้นรถโดยสารด้วยความรู้สึกเหม่อลอย หยอดเหรียญจ่ายเงินค่าโดยสาร และไปนั่งริมหน้าต่าง นั่งครุ่นคิดว่าเธอเดินชนกับนายคนนั้น เขาต้องเป็นคนเก็บสมุดโน๊ตของเธอแน่นอน

"พรุ่งนี้พี่โปเต้นัดนายนั่นไปคุยที่ค่ายเพลง งั้นเราโทรหาพี่โปเต้ก่อน"

ร้อยดาวโทรหาโปเต้ รอสายสักพักพี่เขาก็รับสายของเธอ และส่งเสียงมาตามสาย

"มีอะไรอีกค่ะ แม่สาวน้อยร้อยเรื่อง" โปเต้เอ่ยออกมาด้วยน้ำเสียงแกมหยอกน้องแบบนี้เป็นประจำ

"พรุ่งนี้พี่จะให้หนูเข้าไปที่ค่ายเพลงกี่โมงค่ะ"

"สักหกโมงเย็นได้ไหม ร้อยดาวเย็นไปไหม"

" ไม่ค่ะพี่ พรุ่งนี้เข้าไปนะคะ " ร้อยดาวบอกเขาไปรีบวางสาย เพราะรถที่เธอนั่งมาจอดหน้าปากซอยบ้านแล้ว เธอก็รีบมากดออดเพื่อลงจากรถ และก็ต่อรถมอเตอร์ไซค์เพื่อจะเข้าบ้าน

ทางด้านมาคิน ที่เพื่อนๆ พากันขับรถมาจอดที่หน้าประตูบ้านของมาคิน บ้านพักข้าราชการครูที่มีรถกระบะสี่ประตูจอดอยู่ในบ้าน เป็นรถคุณพ่อของมาคินที่กลับมาถึงบ้านก่อนหน้านั้นแล้ว ทำเอามาคินเหงื่อตก

"พ่อแกคงยังไม่ทันได้ดูข่าวหรอกมั้ง" เจเจ พูดเพื่อให้เพื่อนสบายใจ

"แต่ถ้าพ่อแกรู้แล้วล่ะนักข่าวแทบจะทุกช่องเลยนะเว้ย" เอินนี่ที่ยิ่งพูดมาคินก็ยิ่งหวั่น ๆ

"มึงนี่ก็พูดตัดกำลังเพื่อน แทนที่มันจะกล้าเข้าบ้านเอาไงวะ หรือจะไปนอนกับพวกเรา" เจเจชวนมาคินไปนอนด้วยกันก่อน

"เออ ก็ดีนะ นี่กูยังไม่พร้อมจะเจอหน้าพ่อกูเลยกลัวจนขี้หดตดหายแล้ว" มาคินพูดออกมาน้ำเสียงกล้า ๆ กลัว ๆ สักพักเสียงประตูรั้วก็เปิดออก แม่ที่เดินออกมาทิ้งขยะพอดี เห็นรถของเจเจที่จอดอยู่ กำลังจะเดินเข้าไปหาที่รถ เจเจเองก็เลยถามเพื่อนอีกครั้ง

"มึงจะเอายังไงไอ้คิน แม่มึงเดินมาทางรถกูแล้ว" เจเจเองก็หันมาถามเพื่อนอีกครั้งถ้ามาคินไม่ลง เจเจก็จะขับออกไปเลย

"กูนอนที่บ้านนี่หละ พรุ่งนี้เข้าไปที่ค่ายกัน กูจะไม่ยอมพลาดโอกาสเด็ดขาด กูต้องทำให้พ่อแม่กูปลดหนี้ น้องกูต้องเรียนต่อสูง ๆ " มาคินบอกเพื่อนทั้งสองคนก่อนเดินลงจากรถ เดินไปหาแม่ที่กำลังเดินมาจะถึงรถ

"มันคงไม่อยากให้พวกเราเดือดร้อน" เอินนี่ บอกเจเจ ก่อนจะลงจากรถมาสวัสดีแม่ของเพื่อนพร้อมกับเจเจ

"สวัสดีครับแม่ดา" เสียงสองหนุ่มที่ลงมาสวัสดีแม่เพื่อน

"มาส่งมาคินกันหรอ เข้าบ้านก่อนไหมลูฏ " แม่ดาเอ่ยปากชวนเพื่อนของลูกชาย

"พวกมันมีธุระต่อครับแม่ ไป ๆ รีบไปสิ พรุ่งนี้เจอกันนะ" มาคินเอ่ยปากไล่เพื่อนทั้งสองคน

"ไอ้ลูกคนนี้ทำไมไปไล่เพื่อน"

"พวกผมมีนัดกันจริง ๆ ครับแม่ " เอินนี่พูดเสียงแมน ๆ บอกแม่เพื่อน

"พวกผมลาแล้วครับอแม่ดา สวัสดีครับ" สองหนุ่มไหว้ลาแม่ของมาคินอีกครั้ง แม่เองก็รับไหว้ ก่อนที่เด็กทั้งสองคนจะขึ้นรถแล้วขับออกไป

"แล้วนี่แกไปไหนมา กลับบ้านผิดเวลา เดี๋ยวพ่อแกก็โวยวายขึ้นมาอีกหรอก" แม่หันมาถามแกมต่อว่าลูกชายคนโตที่ไปไหนมาจนเย็น

"มีงานต้องทำนี่ครับแม่ มาเย็นหน่อย ช่วงนี้งานที่มหาลัยผมเยอะ" มาคินยังไม่ได้บอกที่บ้านเรื่องดร็อปเรียน เพราะเขายังคงไปเรียนทุกวันมาตลอด

"ไป ๆ เข้าไปข้างใน พ่อมาตั้งนานแล้ว " เพียงแค่แม่เอ่ยชื่อพ่อก็ขนลุกขนพองขึ้นมา

" พ่ออารมณ์ไหนครับวันนี้ วันนี้ดูรายการทีวีกันไหมครับ"

"มีอะไร ปกติเขาก็ดูทุกวัน แกดูแปลก ๆ ไปทำอะไรมา "

" ผมบอกแม่แล้วแม่อย่าเพิ่งไปบอกพ่อนะ ให้ผมทำสำเร็จก่อน" มาคินยอมเล่าให้แม่ตนเองฟังที่หน้าบ้าน

มาคินกับแม่ที่มานั่งคุยกันที่ม้าหินหน้าบ้าน มุมเล่นกีตาร์เป็นประจำ เขาเล่าเรื่องที่ตนเองแอบไปร้องเพลงทำงานมา

"ผมแอบไปประกวดร้องเพลงมาครับแม่ พรุ่งนี้พี่โปรดิวเซอร์เขาเรียกไปคุยเรื่องงานเพลงครับแม่"

"ทำอะไรแบบนี้อีกแล้ว เดี๋ยวพ่อแกก็โวยวายอีกหรอกลูกคนนี้ " แม่ดาตีเข้าที่แขนลูกชายคนโตเบา ๆ

"วันนี้แม่เลี่ยงๆ รายการบันเทิงไปก่อนนะครับ ที่ผมทำ ทำเพื่อให้ทุกคนสบาย ไม่ต้องคอยหลบเจ้าหนี้แบบทุกวันนี้นะแม่" มาคินเอ่ยออกมาด้วยความรู้สึกที่มีเจ้าหนี้มาตามทวงเงินที่บ้านหรือที่ทำงาน

"แล้วเรื่องเรียนของลูกหละ ตอบแม่มาตรง ๆ ทุกวันนี้แกมีเงินมาให้แม่ทุกวัน จนแม่เองเริ่มสงสัยแล้วนะคิน" แม่ดาเอ่ยถามตรงไปตรงมากับลูกชาย

"ผมให้สัญญาครับแม่ ผมจะเรียนจบให้แม่ดู ตอนนี้ผมอยากเดินตามความฝันของผมก่อน " มาคินยังยืนยันที่จะเดินตามรอยตนเองเขาอยากทำงานเพลงเป็นนักร้อง

สองแม่ลูกนั่งคุยกันสักพักก็พากันเข้าบ้าน คุยกันไปตลอดทางแต่เรื่องที่คุยกลับกลายเป็นเรื่องอื่น ตอนเข้าไปในบ้านพ่อก็ไม่ได้นั่งอยู่ในห้อง คุณพ่อเดินขึ้นบ้านไปแล้ว

อ่านหนังสือเล่มนี้ต่อได้ฟรี
สแกนรหัสเพื่อดาวน์โหลดแอป

บทล่าสุด

  • มัดใจยัยร้อยเล่ห์   งานผ่านไปด้วยดี

    หลังจากวันที่ร้อยดาวมีเรื่องกับพี่นักข่าวคนหนึ่งที่สถานีตำรวจ โดยที่เรื่องวันนั้นยังไม่ทันถึงค่ายเพลง และวันที่ปล่อยโปรโมตเพลงก็เข้ามา และก็มีพี่สื่อมวลชนมากมายหลายสำนักมาทำข่าว เพราะเพลงของน้องทั้งสองคนที่ปล่อยออกไปทั้งเอ็มวี และ ซิงเกิลตามหน้าปัดวิทยุมาแรงติดอันดับหนึ่งของประเทศ หลายสถานีวิทยุ ก็ถึงวันที่น้องทั้งสองคนจัดแถลงข่าวรับงานเดินสายที่มากขึ้น นักข่าวที่มาลงทะเบียนและหยิบใบโบชัวร์ รวมถึงนักข่าวคนนั้นที่เดินเข้ามา เขามองไปยังภาพโปสเตอร์ด้านบน ของนักร้องคู่กรณี ด้วยความแค้นเคืองร้อยดาว ที่โรงพักในวันนั้น "ยัยเด็กคนนี้ เป็นนักร้องงั้นเหรอ" นักข่าวคนนี้เริ่มเข้าไปนั่งตรงมุมเสามุมหนึ่งที่หลบสายตาของคนอื่น ๆ เมื่อเวลาใกล้เข้ามาแล้ว เฮียคราม พี่โปเต้ พี่อู๋ เข้ามาส่งกำลังใจให้เด็กทั้งสองคนในห้องแต่งตัว เพื่อเป็นกำลังใจ มาคินเองที่ไม่ได้รู้สึกตื่นเต้นมากนัก แต่คนที่กำลังจะหลุดน่าจะเป็นร้อยดาว เธอพยายามนั่งอ่านคำถามวนไปหลาย ๆ รอบ เธอกลัวที่จะตอบคำถามผิด เธอกลัวที่จะทำให้มาคินต้องมาพังเพราะงานแถลงข่าววันแรกครั้งนี้ พี่ ๆ สื่อมวลชน พี่ ๆ เอฟซีที่ได้รับเชิญจากทางค่ายเข้ามากันจนเต็มสตู

  • มัดใจยัยร้อยเล่ห์   ขึ้นโรงพัก

    มาคินที่ทำหน้าที่คนขับรถ มาส่งร้อยดาวและแม่ของเธอที่บ้าน ถึงแม้ว่าเขาจะมาเพียงครั้งเดียว แต่เขากลับจำได้ ว่าอยู่ตรงไหนหลังไหน“นี่พ่อหนุ่มรู้จักบ้านเราด้วยหรือจ๊ะ” แม่ของร้อยดาวที่จำมาคินไม่ได้ ว่าเคยมาที่บ้านของตนเองมาก่อน“คุณน้าจำผมไม่ได้หรือครับ ผมเคยไปส่งน้องคราวก่อนไงครับ” มาคินตอบคุณแม่ร้อยดาว“ก็ที่มาขอเข้าห้องน้ำบ้านเราไงคะแม่” ร้อยดาวบอกให้แม่ตนเองทราบ“ถึงแล้วครับ “มาคินกลัวโดนถามต่อ เขาเองขับมาถึงบ้านพอดี“วันนี้อยู่ทานข้าวด้วยกันก่อนนะลูก” แม่ของร้อยดาว ที่กำลังก้าวลงจากรถ เอ่ยชวนเขาด้วย"ไปชวนเขาทำไม นายหิวข้าวก็ไปหาซื้อกินเอาเองเลย บ้านฉันยังไม่ได้หุงข้าวหรอก""เอ๊ะ ลูกสาวคนนี้ไปไล่แขกได้ยังไงกัน" คุณแม่ของร้อยดาว ฟาดฝ่ามือลงที่หน้าขาของลูกสาว เบา ๆ ที่นั่งหน้ารถข้างมาคิน แล้วแม่เดินลงจากรถไป"อุ้ย ... แม่ " ร้อยดาวสะดุ้ง ส่งเสียงร้องจนมาคินหันมามอง เขาขำมุมปาก จนร้อยดาวหันมาเห็น เธอทำปากเชิดแบบไม่พอใจใส่เขากลับมา ทำเอามาคินยิ่งตกหลุมรักเธอมากขึ้นเสียงมืิอถือของมาคินที่ดังขึ้นมา เป็นเสียงของน้องชาย ที่โทรเข้ามา มาคินรีบกดรับสายของน้อง เพราะเขาคิดว่าน้องคงมีเรื่อง"พี่คิ

  • มัดใจยัยร้อยเล่ห์   ถ่ายทอดอารมณ์ผ่านบทเพลง

    มาคินที่รู้สึกเป็นห่วงว่าเธอไม่ออกมาจากห้องเลย เขาพอจะมีแบรนด์ดฺซุปไก่สกัด เขาหยิบออกมาพร้อมซาลาเปาหนึ่งลูกที่อุ่นด้วยไม่โครเวฟพอร้อน ๆ เขาใส่ถุงหิ้วเอาไว้ห้อยที่หน้าประตูห้องแล้วเคาะเรียกเธออยู่สักพักจนมีเสียงคนเดินออกมาเปิดประตู แต่มาคินเดินไปหลบตรงมุม ซุ่มแอบมอง จนร้อยดาวเปิดประตูออกมาแต่ก็ไม่มีใครสักคน เธอจะปิดประตูกลับเข้าห้อง แต่ดันมีของมาขวางตรงลูกบิด" ของใครกันหละ มาแขวนที่หน้าห้องเรา " ร้อยดาวเอ่ยด้วยความงุนงง แต่ก็ยอมหยิบเข้าไปด้วย คิดว่าต้องเป็นของคนในบ้าน"ขอบคุณนะ" ร้อยดาวที่ตะโกนออกมาลอย ๆ แต่ใครอีกคนที่แอบมองอยู่กลับมีรอยยิ้ม ร้อยดาวหยิบของแล้วกลับเข้าไปในห้อง มาคินเดินออกมาจากมุมมานั่งที่โซฟาแทน อ๊อฟที่เห็นทุกอย่างเดินเข้ามาแซวพี่ชายตรงโซฟา"จะดูแลเขา ก็ต้องหลบด้วยนะพี่ชายเรา" อ๊อฟเองเริ่มรู้สึกว่าพี่ชายแอบชอบพี่สาว"อ๊อฟ เห็นหรอ " มาคินถึงกับสะดุ้งเมื่อโดนน้องชายแซว "เห็นตั้งแต่ พี่เวฟซาลาเปาแล้ว ผมแอบถ่ายพี่อยู่ยังลงคลิปในติ๊กต๊อกเลย" อ๊อฟเอ่ยออกมา ทำเอามาคินแทบอาย "ว่าอะไรนะ เอาลงติ๊กต๊อกด้วย อ๊อฟ เดี๋ยวร้อยดาวก็โดนอีกหรอก ทำอะไรไม่คิดก่อนเลย " มาคินที่พอรู้ก็ต่

  • มัดใจยัยร้อยเล่ห์   แอบชอบกันและกัน

    ยิปซีที่ไม่ได้เป็นอะไรมาก เธอเข้ามาแต่งหน้าแต่งตัวเพราะวันนี้เธอถ่ายเอ็มวี วันนี้ทีมงานจะน้อยลง ไม่เยอะเหมือนคราวที่เธอมาเล่นเอ็มวีให้รอบก่อน พี่ ๆ ช่างแต่งหน้าทำผมกำลังสาละวนกับตัวเธอ"ทำไมวันนี้ดูคนน้อย ๆ ทุกทีจะทำงานเร็วกว่านี้ไหมคะ " ยิปซีที่กำลังแต่งหน้าทำผม"วันนี้ทีมงานน้อยนะคะ เลยแบ่งออกไปช่วยงานข้างนอกด้วย ในนี้เลยวุ่น ๆ หน่อยค่ะ" พี่ช่างแต่งหน้าตอบ"อ๋อ" ยิปซีฟังแล้วก็เข้าใจ"จะใช่หรอเจ๊ เมื่อวานเฮียปลดคนออกไปพอสมควรนะ เห็นว่าช่วงนี้ไม่ค่อยดี" น้องที่ทำผมบอกเจ๊ที่แต่งหน้า ทำเอายิปซีคิดตามว่าที่นี่เริ่มไม่ค่อยดีแล้ว"ไม่หรอกมั้ง เขาหมดสัญญากันด้วย ช่วงนี้ทีมของพี่โปเต้เขากำลังเร่งทำงานที่กำลังจะเปิดตัวเร็ว ๆ นี้นะ ""เปิดตัวนักร้องใหม่หรอ ใครกันหละ พวกเธอรู้ไหม " ยิปซีเองที่อยากรู้"น้องมาคิน กับ น้องร้อยดาว นะคะ วันนี้มีเข้าห้องอัดทำเพลงด้วยนะคะ"ยิปซีที่ฟังตามพี่ช่างแต่งหน้า แล้วคิดขึ้นมาได้ที่เธอมีเรื่องเมื่อสักครู่ อีกคนหนึ่งคือมาคินแน่ ๆ เด็กสาวที่ชื่อร้อยดาวก็คงเป็นเธอ//***//**//**//+++***++++***++++////****/////ทางด้านมาคินที่นั่งทำแผลให้เธอจนกระทั่งใส่ผ้าพันแผลให้เรี

  • มัดใจยัยร้อยเล่ห์   อุบัติเหตุ

    ห้องอัดเพลงของโปเต้และแล้ววันที่ทั้งสองคนต้องเข้าห้องอัดทำเพลงคู่กัน พี่ศรที่ทำเพลงให้ผ่านการพิจารณาจากเฮียครามและพี่โปเต้แล้วเรียบร้อย แต่มีใครบางคนที่ยังคงกลัวและเป็นกังวลในเสียงของตนเอง เธอไม่อยากเอาอนาคตของมาคินมาทำลายลงด้วยมือของเธอ"พี่ร้อยดาวหาอะไร" อ๊อฟเห็นร้อยดาวเดินวนไปวนมา "เปล่า...พี่ไม่ได้หาอะไร พี่.." ร้อยดาวเสียงสูงกลบเกลื่อน"พี่เดินวนเวียนหาอะไรของพี่หละ" "ฉันไม่ได้หาของอ๊อฟ แต่วันนี้พี่โปเต้ให้ไปเข้าห้องอัดไง พี่ตื่นเต้นพี่เป็นกังวลกลัวไปทำให้มาคินพังนะสิ" "โธ่ ไอ้เรานึกว่าอะไรเดินวนจัง พี่คิดมาก" อ๊อฟพูดไปเดินไปชงกาแฟมาแก้วนึง"แกก็รู้ว่าพี่ไม่ได้เป็นคนร้องเพลงเพราะเสียงเพี้ยนแบบตกร่องเลยนะ" ร้อยดาวที่ยังเดินวนไปวนมา"ผมว่าพี่ลงมานั่งก่อนเถอะ ผมเห็นพี่เดินไปเดินมา ""ฉันไม่เป็นไรหรอกน่า แค่เดินวนไปมาเอง""พี่ไม่เป็น แต่ผมเป็นลงมานั่งนี่ก่อน ผมลายตาเวียนหัว" อ๊อฟบอกพี่สาว ทั้งสองพี่น้องเถียงกันเสียงดังจนอีกคนต้องเปิดห้องออกมาอาการสะลึมสะลือนอนเพิ่มตื่น"เสียงดังจังอ๊อฟใครเป็นอะไร" มาคินถามน้องที่ลากร้อยดาวมานั่ง"ก็พี่ร้อยอะดิ วันนี้น่าจะไม่เต็มร้อย" อ๊อฟนั่งจิบก

  • มัดใจยัยร้อยเล่ห์   ฮีลใจของร้อยดาว

    ในทุก ๆ สัปดาห์ เด็กสองคนจะต้องมาจัดรายการด้วยกัน ก็ทำให้ทั้งสองคนสนิทกันมากขึ้น ทุกวันนี้ร้อยดาวกล้าที่จะร้องเพลงคลอตามเพลงที่เปิดมากขึ้น เฮียครามที่คิดว่าต้องให้สองคนเข้ามาทำเพลงแล้ว เลยเรียกทีมเพลง และโปรดิวเซอร์ รวมถึงผู้กำกับเอ็มวี และหัวหน้าวงดนตรี คุยเรื่องเพลงแรกที่จะทำให้เด็กทั้งสองคน เมื่อทีมงาน มาคิน และ ร้อยดาว เข้ามาพร้อมหน้าพร้อมตากัน ก็เริ่มคุยงานกันทันทีในที่ประชุม" มาครบกันแล้วนะ คืออย่างงี้ เฮียอยากทำเพลงให้พวกเขาสองคน ร้อยดาวพอจะแต่งเพลงที่มันเหมาะกับเราสองคนไหม หรือจะให้พี่ศรรักษ์ทำเพลงให้ เพราะพี่เขาจะมองเราสองคนแบบที่คนอื่นมอง เราแต่งเอง เราอาจจะได้แค่มุมมองเรา" เฮียครามเอ่ยถามสองคน"เพลงแรก อยากให้คนอื่น ๆ มองตัวตนของพวกเราครับ เป็นเพลงแรกของเราสองคนด้วย " "โอเค โปเต้นายว่ายังไง เห็นด้วยกับเด็ก ๆ ใหม่ " เฮียครามถามโปรดิวเซอร์ของเด็ก ๆ "ผมรอน้องเข้าห้องอัดทำเพลงเลยครับ กำลังมาแรง" โปเต้ที่อยากทำงานเพลงให้สองคนนี้แล้ว" ถ้างั้นอีกสามวัน เอาเพลงมาให้ทีมโปเต้นะศร ทันไหม " เฮียคราม สั่งให้ศรรักษ์เร่งงาน"จะพยายามแล้วกันเฮีย ขอตัวก่อนนะครับ" ศรรักษ์บอกเฮียคราม และ

บทอื่นๆ
สำรวจและอ่านนวนิยายดีๆ ได้ฟรี
เข้าถึงนวนิยายดีๆ จำนวนมากได้ฟรีบนแอป GoodNovel ดาวน์โหลดหนังสือที่คุณชอบและอ่านได้ทุกที่ทุกเวลา
อ่านหนังสือฟรีบนแอป
สแกนรหัสเพื่ออ่านบนแอป
DMCA.com Protection Status