ตอนที่9
ดุจดาว
วุ้นเย็นยิ้มแหย ๆ ก่อนจะมองซ้ายขวา แล้วเขย่งปลายเท้าขึ้นกระซิบบอกอีกฝ่ายเบา ๆ
“คือหนูไม่เคยกินแล้วก็กินไม่เป็นด้วยค่ะ แฮ่” วุ้นเย็นหัวเราะแห้ง ๆ แบบที่เมธัชไม่เคยเห็นมาก่อน เขาจึงหัวเราะออกมาเบา ๆ ก่อนจะหันไปตักขนมให้
“รู้ใช่ไหมว่างงานเลี้ยงแบบที่ต้องตักเองแบบนี้เขาเรียกว่าอะไร” ในขณะที่ตักก็เอ่ยถามไปด้วย เพื่อทดสอบความรู้ของน้องสาว
“รู้ค่ะ แบบนี้เขาเรียกว่าบุฟเฟ่ต์ อ๊ะ!พี่ชายอย่าตักเยอะนะคะ เดี่ยวหนูกินไม่หมดจะเป็นการเสียมารยาทค่ะ บุฟเฟ่ต์ควรตักแต่พอกิน แต่เอาจริงหนูก็เคยไปกินบุฟเฟต์นะคะ”
“หือ แล้วไหนบอกไม่เคยกิน” เมธัชขมวดคิ้วถาม พร้อมกับยื่นจานขนมกับแก้วน้ำส้มให้เด็กหญิง ก่อนจะหันไปตักของตัวเอง
“ก็แบบนี้ไม่เคยกินจริง ๆ นี่คะ”
“อ้าว แล้ว..เคยกินแบบไหน” คราวนี้เมธัชหันมาถามด้วยความสนใจจริง ๆ ดูเหมือนว่าเขาจะกลายเป็นคนขี้สงสัยเหมือนกันไปเสียแล้ว
วุ้นเย็นหัวเราะคิก ก่อนจะตอบอย่างร่าเริง
“ก็...บุฟเฟ่ต์หมูกระทะไงละคะ แพงสุดที่หนูเคยกินก็สองสามร้อยมีหมู มีเนื้อ มีอาหารทะเล อ้อ! มีขนมหวาน ผลไม้แล้วก็ไอศกรีม ด้วยค่ะสำหรับหนูแค่นี้ ก็หรูแล้วล่ะค่ะ แต่พี่ชายไม่น่าจะเคยกินนะคะแบบที่หนูเคยกินน่ะ”
เอ่ยถามพร้อมกับเดินตามเมธัชไปนั่งอยู่ที่โต๊ะ ริมกราบเรือ มองออกไปเห็นวิวแม่น้ำเจ้าพระยา ที่ประดับประดาด้วยแสงไฟ ส่งแสงระยิบระยับคล้ายกับดวงดาวบนท้องฟ้า
เมธัชพยักหน้าเบา ๆ เพราะเขาก็ไม่เคยกินจริง ๆ นั่นแหละ
“แล้วมันอร่อยหรือเปล่า” เขาเอ่ยถามพร้อมกับจิบน้ำส้มไปอึกหนึ่ง
“อร่อยมากค่ะ หนูนี่กินจนพุงกางเลย เอาไว้ให้หนูโตกว่านี้แล้วจะแอบคุณอาพาพี่ชายไปลองชิมดีไหมคะ แต่เอ..ที่กรุงเทพหนูไม่รู้จักร้านแบบนี้ที่ไหนเลยนะ พี่ชายพอรู้จักไหมล่ะคะ” ถามพลางตักขนมกินตุ้ย ๆ
“อือ ก็พอรู้ แต่ว่าคุณพ่อคงไม่อนุญาตหรอก” เมธัชตอบเบา ๆ เพราะรู้นิสัยของผู้เป็นพ่อดี
แต่เด็กหญิงกลับพูดต่อด้วยความเบิกบาน ดูเหมือนเด็กน้อยที่สนุกกับทุกอย่างในชีวิต
“ก็ถ้ารู้ว่าคุณอาจะไม่อนุญาต งั้น...”วุ้นเย็นเว้นช่วงนิดหนึ่ง ก่อนจะโน้มตัวไปข้างหน้าใกล้กับใบหน้าหล่อเหลาเพียงแค่คืบ ดวงตาสุกใสจ้องลึกเข้าไปในดวงตาคม พร้อมกับรอยยิ้มเจ้าเล่ห์
“งั้นพวกเราก็แอบไปกันอย่างไงล่ะคะ สนุกตื่นเต้นดีออก คิก ๆ” พุดจบก็ถอยกลับไปนั่งที่เดิม
เมธัชที่กลั้นหายใจไปชั่วคราว ก็ถอนหายใจออกมาอย่างหนักหน่วง พร้อมกับขยับเนคไทน์นิดหนึ่ง ก่อนจะกระแอมออกมาเบา ๆ
“เป็นเด็กควรเชื่อฟังผู้ใหญ่ อะไรที่เขาห้ามก็ไม่ควรฝ่าฝืนเข้าใจไหม พี่ไม่ไปด้วยหรอกนะ” พูดพลางยกแก้วน้ำส้มขึ้นจิบอีกครั้ง
“เอาน่า กว่าจะถึงวันนั้นก็ยังอีกนาน ว่าแต่พี่ชายมีมีแฟนหรือยังคะ” จู่ ๆ วุ้นเย็นก็ถามโพล่งออกมา
พรวด!
“แค่ก ๆ” เมธัชสำลักจนหน้าแดง เขามองหากระดาษชำระที่อยู่บนโต๊ะตัวถัดไป ในขณะที่วุ้นเย็นรีบลุกไปหยิบมาให้ แต่ผ้าเช็ดหน้าขาวสะอาดมีกลิ่นหอมอ่อน ๆ ก็ถูกยื่นให้เมธัชตัดหน้าวุ้นเย็นไปเสียก่อน
“เอานี่ไปก่อนสิคะ ธัช”
ดุจดาว ลูกสาวของภากรกับญาดา หนึ่งในกรรมการบริษัทของวิชัย ยื่นผ้าเช็ดหน้าไปให้เมธัช พร้อมรอยยิ้มที่แสนหวาน
เมธัชมองกระดาษชำระที่อยู่ในมือของน้องสาว สลับมองกับผ้าเช็ดหน้า ในมือของดุจดาว เพื่อนสาวที่เรียนห้องเดียวกันอย่างลังเลอยู่ครู่หนึ่ง แต่ยังไม่ทันได้ตัดสินใจ ดุจดาวก็ยกผ้าเช็ดหน้า ไปเช็ดปากให้อย่างเบามือ
เมธัชนิ่งงันไป ส่วนวุ้นเส้นนั้นอ้าปากหวอพร้อมกับกระพริบตาปริบ ๆ ภาพตรงหน้าทำให้เกิดความไม่พอใจขึ้นมาโดยไม่รู้ตัว
“ขอบคุณครับดาว” เมธัชกล่าวขอบคุณ ก่อนจะรับผ้าเช็ดหน้าไป
“ไม่เป็นไรเลยค่ะ เอ้..สาวน้อยน่ารักนี่ใครคะ ดาวไม่เคยเห็นมาก่อนเลย” ดุจดาว หันมามองวุ้นเส้นที่กำลัง ที่ยืนนิ่งอยู่ข้าง ๆ
‘โห..สวยจัง อย่างกับดาราเกาหลีเลย’วุ้นเย็นคิดในใจ
เมธัชขยับตัวนิดหนึ่งก่อนจะแนะนำ
“นี่วุ้นเย็นน้องสาวของผมเอง ลูกสาวของคุณน้าโสภาน่ะ” เขาบอกพร้อมกับปรายตาไปที่เด็กหญิง
“น้องวุ้น นี่พี่ดุจดาวเพื่อนพี่”
ดุจดาวมองเด็กหญิงด้วยสายตาที่เต็มไปด้วยความเอ็นดู และเมื่อเห็นว่าอีกฝ่ายยังคงยืนนิ่ง จึงเป็นฝ่ายพูดขึ้นก่อน
“สวัสดีค่ะ ชื่อน่ารักจังเลยนะคะ วุ้นเย็นพี่ชอบกินมากเลยล่ะ” ดุจดาวพูดพลางจะแตะหัวเล็ก ๆ นั่น แต่วุ้นเย็นกลับเบี่ยงหลบโดยอัตโนมัติ
เมธัชเห็นแบบนั้นจึงเอ่ยเสียงสูงนิดหนึ่ง
“สวัสดีพี่ดาวหน่อยสิครับ”
แต่ดุจดาวกลับโบกมือพัลวัน
“โอ๊ย! ไม่เป็นไรหรอกค่ะ ดาวไม่ถือสาหรอก”
“สวัสดีค่ะพี่ดาว”วุ้นเย็นยกมือไหว้ ดุจดาว เพราะเมธัชส่งสายตาดุ ๆ มาให้ ก่อนจะนั่งที่เดิม
“นั่งด้วยกันสิครับ” เมธัชเอ่ยชวน พร้อมกับขยับเก้าอี้ให้ด้วยความเป็นสุภาพบุรุษ
ตอนที่31อยากได้พี่เป็นผัววุ้นเย็นขยับได้เพียงก้าวเดียว เอวเล็กคอดกิ่วก็ถูกฝ่ามือหนากระชากร่างของเธอเข้าไปปะทะกับแผ่น อกกว้างอย่างแรงมือหนาอีกข้ากำหลังคอบางเอาไว้ แล้วโน้มใบหน้าอันหล่อเหลาลงมาจนปลายจมูกแทบจะชนกัน ก่อนพูดลอดไรฟันด้วยน้ำเสียงทุ้มต่ำเย็นชาชวนขนลุก “เธอรู้ไหมว่าดุจดาวเป็นคนดีและรักเธอมากแค่ไหน แล้วมันสมควรแล้วหรือที่จะให้คนอย่างเธอ มาพูดถึงแบบนี้ ฮะ”เมธัชตะคอกจนวุ้นเย็นได้กลิ่นมิ้นต์จากปากของเขา เธอตกใจมาก แต่เพราะความริษยาที่เก็บซ่อนไว้ลึก ๆ ภายใน แทรกขึ้นมาเหนือเหตุผลตามความเป็นจริง ทำให้หญิงสาวลืมกลัว ตะโกนกลับไปอย่างโมโหเช่นกัน “ทำไม พี่ดุจดาวสูงส่งมากอย่างนั้นหรือ แตะต้องไม่ได้เลยว่างั้น หรือว่าติดใจเรื่องบนเตียงมากจนถึงกับ อื้อ..”วุ้นเย็นร้องอู้อี้ด้วยความตกใจและเจ็บปวด เมื่อถูกริมฝีปากร้อนของอีกฝ่ายบดขยี้ปากเล็กอิ่มด้วยความรุนแรง จูบแรกของเธอช่างไร้ความอ่อนโยน อ่อนหวา
ตอนที่30 ดูแลกันถึงบนเตียงเมธัชกลับมาถึงคอนโดก็อาบน้ำแล้วสวมเพียงกางเกงบ็อกเซอร์ กับเสื้อกล้ามสีขาว อวดกล้ามแขนที่เรียงเป็นมัดสวยแบบพอดี ไม่เหมือนกับคนที่เพาะกล้ามหรือนักยกน้ำหนักอะไรแบบนั้น แต่มัดกล้ามที่อยู่บนเรือร่างของเมธัชนั้นดูละมุน มีเสน่ห์แบบพอดิบพอดีชายหนุ่มสวมเสื้อผ้าเรียบร้อยก็เดินเข้าไปในครัว จัดการต้มบะหมี่ใส่หมูสับอย่างง่าย ๆ เสร็จแล้วก็กำลังจะกิน แต่ยังไม่ทันได้คีบบะหมี่เข้าปาก เสียงกริ่งก็ดังขึ้นเสียก่อน คิ้วเข้มขมวดเข้าหากันเล็กน้อย ตาคมก็หรี่ลงด้วยความแปลกใจ แต่เมื่อเสียงกริ่งดังขึ้นซ้ำ ๆ เขาจึงเดินไปดูที่ตาแมวเมื่อเห็นร่างที่อยู่ตรงประตู รูม่านตาของเขาก็หดเล็กลง ก่อนจะหันหลังกลับเข้าไปในครัว พร้อมกับหัวใจที่เต้นแรงชายหนุ่มคีบบะหมี่เข้าปาก ทำเป็นไม่ได้ยินเสียงกริ่งที่ดังมาเป็นระยะ สุดท้ายเขาก็ทนไม่ไหว คว้าแก้วน้ำขึ้นดื่ม แล้วลุกขึ้นเดินเร็ว ๆ ไปกระชากประตูออกด้วยความหงุดหงิด โดยลืมไปว่ากำลังอยู่ที่ชุดที่หมิ่นเหม่แค่ไหน “มาทำไ
ตอนที่29 รอผลตรวจ “คุณธัช ยายดาวล่ะคะ ยายดาวเป็นอย่างไรบ้าง เจ็บมากหรือเปล่า โถ่เอ๊ย! แม่บอกว่าไม่ให้พูดอะไรที่ไม่เป็นมงคลก่อนแต่งงานก็ไม่ฟัง เกิดเรื่องจนได้ ฮือ..”ญาดาร้องถามทันทีที่เห็นเมธัชยืนอยู่หน้าห้องฉุกเฉิน พร้อมทั้งโวยวายตีโพยตีพายด้วยความเป็นห่วงลูก สีหน้าก็ซีดขาวราวกระดาษ เนื้อตัวอ่อนปวกเปียกคล้ายจะเป็นลม จนภากรต้องเข้ามาพยุงไว้เมธัชขยับจะพูดแต่ประตูห้องฉุกเฉินก็เปิดออกมาเสียก่อน ดุจดาวเดินออกมา เมื่อเห็นว่าแม่กำลังร้องไห้และมีท่าทีคล้ายจะเป็นลมเธอก็ถลาเข้าไปหาทันที “คุณแม่” “ยายดาว ฮือ...เจ็บตรงไหนไหมลูก แม่แทบจะช็อคตายเมื่อรู้ว่าเกิดอุบติเหตุขึ้นกับลูก ฮือ..” ญาดาพูดพลางสังเกตุไปตามเนื้อตัวของลูกสาวไปด้วยดุจดาวจับมือของแม่ไว้ พร้อมกับพูดด้วยน้ำเสียงที่อ่อนหวานและอ่อนโยน&nb
ตอนที่28 หากต้องจากกันชั่วนิรันดร์ “ทำไมดาวถึงอนุญาตให้เจ้าของร้านเอารูปไปทำโปสเตอร์ติดหน้าร้านละครับ” เมธัชเอ่ยถาม ระหว่างการเดินทางกลับบ้านดุจดาวแหงนมองเขา ด้วยสีหน้าที่กังวลเล็กน้อย “ทำไมคะธัชไม่ชอบหรือ งั้นดาวโทรไปยกเลิกไม่ให้เขาเอารูปไปใช้นะ” พูดพลางล้วงหยิบมือถือขึ้นมา เพื่อที่จะโทรหาเจ้าของร้าน เพราะเข้าใจผิดคิดว่าเมธัชจะไม่โอเค แต่ข้อมือบางก็ถูกคว้าไว้ด้วยฝ่ามือหนาเสียก่อน “เปล่า ๆ ผมโอเค แต่อยากฟังความคิดของดาวแค่นั้นเอง ผมรู้ว่าทุกอย่างที่ดาวทำจะต้องมีเหตุผล แค่อยากรู้เหตุผลนั้นเองครับ” น้ำเสียงของเขาอ่อนโยนและจริงใจ ดุจดาวจึงยิ้มหวานออกมา “ธัชแน่ใจนะว่า จะฟังความคิดและเหตุผลของดาวได้ โดยที่ไม่ตกใจ”ถามหยั่งเชิงดูก่อน เพราะความคิดบางอย่างของเธออาจทำให้คนฟังตื่นตกใจได้ ต
ตอนที่27เลือนรางราวหมอกควันเรือนร่างบอบบางที่อยู่ในชุดแต่งงานสีขาว ค่อย ๆ ก้าวออกมาจากห้อง ผ่านผ้าม่านบาง ๆ ชายหนุ่มมองไล่ขึ้นไปจากเท้าเล็ก ๆ ที่อยู่ในรองเท้าส้นสูงสีเดียวกับชุดผ่านช่วงเอวที่คอดกิ่ว ไปจนถึงผิวเนื้อเหนือเนินอกที่ขาวนวลเนียน ลำคอที่บางระหง แต่พอถึงใบหน้าเรียวเล็ก เขาก็ต้องผงะ นิ่งงันไปชั่วคราวเพราะนั่นไม่ใช่ดุจดาว แต่เป็นใบหน้าของวุ้นเย็นน้องสาวของเขานั่นเอง “ธัชคะ ธัช” ดุจดาวเห็นเมธัชเอาแต่จ้องมอง ด้วยสีหน้าที่แปลก ๆ จึงร้องเรียกขึ้นเบา ๆเสียงหวานทำให้เขาได้สติ ที่แท้ก็แค่เกิดภาพหลอน มองเห็นดุจดาวเป็นวุ้นเย็นไปได้ “เจ้าสาวสวยมากจนเจ้าบ่าวตกตลึง พูดไม่ออกเลยเชียวค่ะ” เจ้าของร้านดีไซเนอร์ชื่อดัง เอ่ยแซวพร้อมกับขยิบตาให้ดุจดาวอย่างมีจริตดุจดาวก้มหน้าลงเล็กน้อย หลบตาคมด้วยความเอียงอาย ถึงแม้เธอกับเขาจะสนิทกันมาก และรู้จักกันมานานแต่เธอก็ไม่เคยกล้าสบตาคม
ตอนที่26 หนูก็หวังว่าจะเป็นแบบนั้นโสภากอดลูกสาว พยายามฝืนกลั้นน้ำตาไว้ภายในอย่างเข้มแข็ง เพราะรู้ว่าลูกกำลังอ่อนแอ เธอจะต้องเป็นหลักให้ลูก “มันก็อยู่ที่ว่าหนูจะรอให้ใครมาปลดปล่อยความรู้สึกนั้น หรือหนูจะปลดปล่อยด้วยตัวเอง มันก็อยู่ที่หนูจะเลือก หัวใจเป็นของหนู หนูจะยอมให้ใครหรืออะไรมากักขังมันไว้ทำไมล่ะ” “แต่หัวใจของหนูมันไม่ดีนี่คะ ทั้งอ่อนแอทั้งขี้เกียจ พร้อมที่จะหยุดทำงานได้ทุกเมื่อ หนูเกลียดหัวใจดวงนี้เหลือเกินค่ะ ทำไมละคะแม่ ในเมื่อให้หนูเกิดมาแล้ว ทำไมถึงไม่ให้หนูเอาหัวใจที่แข็งแรงเหมือนคนอื่นมาด้วย มันอ่อนแอกับทุกความรู้สึกของหนูเลยค่ะ”เธอรำพึงรำพันด้วยความทุกข์ที่อัดอั้นอยู่ในใจ พร้อมกับซุกใบหน้าเล็กเข้าหาความอบอุ่นจากอกของผู้เป็นแม่ “แม่ถึงบอกให้หนูอยู่กับความเป็นจริงอย่างไรล่ะลูก หากเลือกได้แม่ก็จะเลือกเอาหัวใจของแม่ ให้กับลูก