รถยนต์ของเอดิสันแล่นฝ่าความมืดของค่ำคืนในลอนดอน เสียงเครื่องยนต์เป็นจังหวะเดียวกับเสียงเต้นของหัวใจที่ยังคงตื่นเต้นจากการไล่ล่าอันดุเดือด เมรี่ เฟรเดอริค และอเล็กซานเดอร์นั่งเงียบอยู่ในรถ แต่ละคนจมอยู่ในความคิดของตัวเอง พินัยกรรมลับของโรเบิร์ต แบล็ควู้ด ซึ่งเป็นเบาะแสสำคัญสู่ 'ขุมทรัพย์แห่งความรู้' และความจริงเกี่ยวกับ 'ปรมาจารย์แห่งเงา' อยู่ในกระเป๋าของเอดิสัน บาดแผลที่ต้นแขนของเมรี่ยังคงปวดจี๊ด แต่ความมุ่งมั่นของเธอกลับเพิ่มขึ้นเป็นทวีคูณ
"เราจะไปที่ไหนกันต่อคะคุณเอดิสัน?" เมรี่ถามขึ้นทำลายความเงียบ "บ้านพักของผมอีกแห่งครับ" เอดิสันตอบ "เป็นบ้านที่ปลอดภัยกว่า และเราจะได้วางแผนกันอย่างละเอียด" ไม่นานนัก พวกเขาก็มาถึงบ้านพักอีกแห่งของเอดิสัน เป็นบ้านเก่าแก่สไตล์วิกตอเรียนที่ซ่อนตัวอยู่ในตรอกเงียบๆ ของย่านเชลซี บรรยากาศภายในบ้านอบอุ่นกว่าที่คิด มีเตาผิงที่กำลังลุกโชน แสงไฟสลัวๆ ส่องสว่างไปทั่วห้องนั่งเล่น "ก่อนอื่น เราต้องรักษาบาดแผลให้เมรี่ก่อนครับ" อเล็กซานเดอร์กล่าว "แล้วเราค่อยมาคุยเรื่องพินัยกรรมกัน" เอดิสันพาเมรี่ไปยังห้องเล็กๆ ที่ดูเหมือนจะเป็นห้องพยาบาลย่อมๆ เขามีอุปกรณ์ปฐมพยาบาลครบครัน เอดิสันทำความสะอาดบาดแผลอย่างเบามือ และพันผ้าพันแผลอย่างประณีต "ขอบคุณมากค่ะคุณเอดิสัน" เมรี่กล่าว "ไม่เป็นไรครับมิสแบล็ควู้ด" เอดิสันตอบ "คุณกล้าหาญมากจริงๆ" เมื่อเมรี่ได้รับการปฐมพยาบาลเรียบร้อยแล้ว พวกเขาก็กลับมานั่งรวมกันในห้องนั่งเล่น อเล็กซานเดอร์จัดการชงชาอุ่นๆ มาให้ทุกคนดื่ม เฟรเดอริคกุมมือเมรี่ไว้แน่น เขาเป็นห่วงน้องสาวมาก "เอาล่ะครับ" เอดิสันกล่าว "ตอนนี้เรามาคุยเรื่องพินัยกรรมลับกันดีกว่า" เอดิสันคลี่พินัยกรรมออกมา โรเบิร์ต แบล็ควู้ด เขียนบันทึกด้วยลายมือที่ประณีต แต่แฝงไปด้วยความรู้สึกเร่งด่วน พินัยกรรมกล่าวถึง 'ขุมทรัพย์แห่งความรู้' ซึ่งไม่ใช่ทรัพย์สินเงินทอง แต่เป็นบันทึกโบราณที่รวบรวมความลับของ 'เงาแห่งลอนดอน' และตัวตนที่แท้จริงของ 'ปรมาจารย์แห่งเงา' "พินัยกรรมบอกว่า ขุมทรัพย์นี้ถูกซ่อนอยู่ในที่ที่ 'แสงอาทิตย์ไม่เคยสาดส่องถึง' และ 'เสียงระฆังไม่เคยดังไปถึง' " เอดิสันอ่านออกเสียง "มันคือเบาะแสเดียวที่บอกตำแหน่ง" "อุโมงค์ใต้ดิน หรือห้องใต้ดินลับอย่างนั้นหรือคะ?" เมรี่ทบทวน "ใช่ครับ" เอดิสันยืนยัน "แต่ลอนดอนมีอุโมงค์ใต้ดินและห้องใต้ดินลับมากมาย เราจะรู้ได้อย่างไรว่าที่ไหนคือที่ที่ถูกต้อง?" เฟรเดอริคครุ่นคิด "มันต้องมีเบาะแสอื่นซ่อนอยู่แน่ๆ ครับ บางทีอาจจะอยู่ในเอกสารประกอบ หรือในตัวมีดสั้นที่พบพร้อมพินัยกรรม" เอดิสันหยิบมีดสั้นด้ามทองคำขึ้นมา มันสลักลวดลายวิจิตรบรรจง และมีสัญลักษณ์บางอย่างที่ดูคล้ายกับ ตราประจำตระกูลแบล็ควู้ด แต่มีรายละเอียดที่แตกต่างออกไปเล็กน้อย "นี่มันไม่ใช่แค่มีดธรรมดาครับ" อเล็กซานเดอร์กล่าว "มันดูเหมือนจะเป็น กุญแจ หรืออุปกรณ์บางอย่าง" เคาะประตูยามวิกาล ขณะที่พวกเขากำลังปรึกษาหารือกันอยู่นั้น จู่ๆ ก็มีเสียงเคาะประตูที่หนักแน่นดังขึ้นในความเงียบยามค่ำคืน "ใครกันคะ?" เมรี่กระซิบถาม เอดิสันทำท่าให้ทุกคนเงียบ เขาหยิบปืนพกขึ้นมาอย่างระมัดระวัง แล้วเดินไปที่ประตู เขาชะโงกหน้ามองผ่านช่องตาแมว แล้วถอนหายใจด้วยความโล่งอก "เป็นสุภาพสตรีครับ" เอดิสันกล่าว แล้วเปิดประตูออก หญิงสาวผู้หนึ่งยืนอยู่หน้าประตู เธอสวมเสื้อคลุมสีเข้มปกคลุมร่างกาย ใบหน้าของเธอซีดเผือด ดวงตาแดงก่ำจากการร้องไห้ เธอมีใบหน้าที่สวยคม แต่เต็มไปด้วยความทุกข์ระทม "ขอโทษนะคะที่รบกวนในยามวิกาล" หญิงสาวกล่าวด้วยน้ำเสียงสั่นเครือ "ฉันได้รับข่าวมาจากมิสซิสเพอร์ซิวัลว่าท่านนักสืบเอดิสันอยู่ที่นี่...ฉันชื่อ เลดี้อลิซาเบธ ฮาร์ทเวลล์ ค่ะ" เอดิสันเลิกคิ้วเล็กน้อย "มีอะไรให้ผมรับใช้ครับเลดี้ฮาร์ทเวลล์?" เลดี้อลิซาเบธ ฮาร์ทเวลล์มองไปที่เมรี่และพี่ชายทั้งสองคนด้วยสายตาที่เต็มไปด้วยความหวัง "ฉันได้ยินว่าพวกท่านคือนักสืบตระกูลแบล็ควู้ดใช่ไหมคะ?" เมรี่พยักหน้า "ใช่ค่ะ" เลดี้อลิซาเบธน้ำตาคลอเบ้า "ฉันมาที่นี่เพื่อขอความช่วยเหลือจากพวกท่านค่ะ...ฉันอยากให้พวกท่านช่วยสืบสวนคดีการตายของพี่ชายของฉัน ลอร์ดเจมส์ ฮาร์ทเวลล์ ค่ะ" อเล็กซานเดอร์ก้าวออกมาข้างหน้า "เกิดอะไรขึ้นกับพี่ชายของคุณครับ?" "ทางการประกาศว่าเขาฆ่าตัวตายค่ะ" เลดี้อลิซาเบธตอบ น้ำตาไหลอาบแก้ม "แต่ฉันไม่เชื่ออย่างนั้น! พี่ชายของฉันไม่มีทางฆ่าตัวตายเด็ดขาด! เขาถูกฆาตกรรมค่ะ!" เฟรเดอริคสัมผัสได้ถึงความเจ็บปวดและความไม่ยุติธรรมในน้ำเสียงของเธอ "คุณมีเหตุผลอะไรที่คิดอย่างนั้นครับ?" "พี่ชายของฉันเป็นนักข่าวค่ะ" เลดี้อลิซาเบธกล่าว "เขาเป็นคนดี ซื่อสัตย์ และมีความมุ่งมั่นที่จะเปิดโปงความจริง เขาได้ขุดคุ้ยเรื่องราวเกี่ยวกับ 'องค์กรลับ' ที่ทรงอิทธิพลบางอย่างที่อยู่เบื้องหลังความวุ่นวายในลอนดอน" เมรี่มองเลดี้อลิซาเบธด้วยความเข้าใจ " 'องค์กรลับ' ที่คุณพูดถึง ใช่ 'เงาแห่งลอนดอน' หรือเปล่าคะ?" เลดี้อลิซาเบธเบิกตากว้างด้วยความประหลาดใจ "พวกท่านรู้เรื่องนี้ได้อย่างไรคะ!" อเล็กซานเดอร์ตัดสินใจเล่าเรื่องราวทั้งหมดที่พวกเขาเผชิญมาให้เลดี้อลิซาเบธฟัง รวมถึงการที่พวกเขากำลังตามหา 'ปรมาจารย์แห่งเงา' และ 'ขุมทรัพย์แห่งความรู้' ที่จะเปิดโปงความลับขององค์กรนี้ เลดี้อลิซาเบธฟังอย่างตั้งใจ ใบหน้าของเธอเปลี่ยนจากความเศร้าโศกเป็นความหวังและแสงสว่าง "ถ้าอย่างนั้นก็เป็นเรื่องจริงค่ะ!" เลดี้อลิซาเบธกล่าว "พี่ชายของฉันกำลังสืบเรื่อง 'เงาแห่งลอนดอน' อยู่จริงๆ! เขาบอกฉันว่าเขากำลังจะเปิดโปงความลับที่น่าตกใจบางอย่าง และเขาก็ถูกฆ่าตายหลังจากนั้นไม่นาน!" "คุณมีเบาะแสอะไรที่พี่ชายของคุณทิ้งไว้บ้างไหมครับ?" เอดิสันถาม เลดี้อลิซาเบธถอนหายใจ "ฉันไม่แน่ใจค่ะ...พี่ชายของฉันเป็นคนระมัดระวังมาก เขาไม่เคยเล่าเรื่องงานให้ฉันฟังอย่างละเอียด เขาแค่บอกว่าเขาเจออะไรบางอย่างที่น่าตกใจมาก และมันจะสั่นสะเทือนลอนดอนทั้งเมือง" "แล้วศพของพี่ชายคุณล่ะครับ?" เฟรเดอริคถาม "คุณจำรายละเอียดได้ไหม?" "ตำรวจบอกว่าเขาพบศพของพี่ชายฉันในบ้านพักส่วนตัวของเขาเองค่ะ" เลดี้อลิซาเบธตอบ "พวกเขาบอกว่ามีร่องรอยการต่อสู้ แต่สุดท้ายก็สรุปว่าเป็นการฆ่าตัวตาย" "มีสิ่งของอะไรของพี่ชายคุณหายไปบ้างไหมครับ?" เมรี่ถาม เลดี้อลิซาเบธครุ่นคิด "อืม...มีสิ่งหนึ่งค่ะ! สมุดบันทึกเล่มเล็กๆ ที่พี่ชายฉันพกติดตัวอยู่เสมอ มันหายไปค่ะ!" เมรี่มองไปยังพี่ชายทั้งสองและเอดิสัน พวกเขารู้ว่าสมุดบันทึกเล่มนั้นอาจจะเป็นเบาะแสสำคัญที่จะเชื่อมโยงคดีการตายของลอร์ดเจมส์ ฮาร์ทเวลล์ เข้ากับ 'เงาแห่งลอนดอน' "เราจะช่วยคุณครับเลดี้ฮาร์ทเวลล์" อเล็กซานเดอร์กล่าว "เราจะสืบสวนคดีการตายของพี่ชายคุณ และเราจะเปิดโปงความจริงให้ได้" เลดี้อลิซาเบธน้ำตาคลอเบ้าด้วยความซาบซึ้ง "ขอบคุณมากค่ะ! ขอบคุณพวกท่านมากจริงๆ!" เมรี่มองไปที่พินัยกรรมลับและมีดสั้นที่อยู่บนโต๊ะ เธอรู้ว่าการตามหา 'ขุมทรัพย์แห่งความรู้' และการสืบสวนคดีการตายของลอร์ดเจมส์ ฮาร์ทเวลล์ นั้นจะเชื่อมโยงกันอย่างแยกไม่ออก และนี่คือโอกาสที่จะเปิดโปง 'เงาแห่งลอนดอน' ให้สิ้นซากเสียงสัญญาณเตือนภัยดังลั่นไปทั่วศูนย์บัญชาการลับขององค์กร 'กาลเวลา' แสงไฟสีแดงกะพริบไปมา สร้างบรรยากาศที่ตึงเครียดและอันตรายยิ่งกว่าเดิม เมรี่และทีมต้องเผชิญหน้ากับท่านลอร์ดวิลเลียมส์และเหล่า 'ยมทูต' ที่พุ่งเข้ามาจากทุกทิศทาง"พวกแกไม่มีทางทำลาย 'แกนกลาง' ของข้าได้หรอก!" ท่านลอร์ดวิลเลียมส์คำราม "ข้าได้เตรียมการทุกอย่างไว้แล้ว!"เขากดปุ่มบางอย่างที่ซ่อนอยู่ในข้อมือของเขา และทันใดนั้นเอง กำแพงเหล็กขนาดใหญ่ก็เลื่อนลงมาปิดกั้นทางเข้าออกทุกทาง ทำให้พวกเขาติดอยู่ในห้องควบคุมแห่งนี้"ไม่นะ!" เฟรเดอริคอุทาน "เราติดกับแล้ว!""ไม่ต้องห่วงครับ!" มิสเตอร์คลาร์กกล่าว "ผมรู้ทางออกครับ!"เขาชี้ไปที่ช่องระบายอากาศขนาดเล็กที่อยู่บนเพดาน "เราต้องเข้าไปในนั้น!"แต่ก่อนที่พวกเขาจะได้ทำอะไร ท่านลอร์ดวิลเลียมส์ก็พุ่งเข้ามาโจมตีพวกเขาอย่างรวดเร็ว เขามีพละกำลังและความว่องไวที่เหนือกว่ามนุษย์ทั่วไปราวกับว่าเขามีพลังงานบางอย่างที่มองไม่เห็นคอยเสริม"แกจะต้องเป็นคนแรกที่ตาย!" ท่านลอร์ดวิลเลียมส์คำรามใส่เมรี่เมรี่หลบการโจมตีของเขาได้อย่างหวุดหวิด เธอใช้มีดสั้นป้องกันตัวเองจากคมมีดของท่านลอร์ดวิลเลียมส์ที่พุ่งเ
รถยนต์ของมิสเตอร์คลาร์กแล่นฉวัดเฉวียนไปตามถนนในลอนดอนอย่างรวดเร็ว โดยมีรถของหัวหน้าใหญ่แห่ง 'ยมทูต' เป็นเป้าหมาย พวกเขาขับผ่านผู้คนและรถยนต์คันอื่นๆ อย่างไม่ลดละ การไล่ล่าดำเนินไปอย่างดุเดือดท่ามกลางบรรยากาศที่เต็มไปด้วยความวุ่นวายของมหานคร"เราต้องไปจากที่นี่ให้เร็วที่สุดครับ!" มิสเตอร์คลาร์กกล่าว "ก่อนที่พวกเขาจะไปถึงสำนักงานใหญ่ของพวกเขาได้!""สำนักงานใหญ่อยู่ที่ไหนคะ?" เมรี่ถามด้วยความสงสัย"มันอยู่ในใจกลางเมืองครับ" เอดิสันตอบ "เป็นที่ที่เราไม่คาดคิดว่าจะเจอเลย"ในที่สุด รถของ 'ยมทูต' ก็แล่นเข้าไปในอาคารสูงระฟ้าแห่งหนึ่งที่ดูเรียบง่าย แต่กลับมีระบบรักษาความปลอดภัยที่แน่นหนาอย่างน่าตกใจ"นั่นไงครับ!" อเล็กซานเดอร์กล่าว "พวกเขาเข้าไปในนั้นแล้ว!""เราจะเข้าไปได้อย่างไรครับ?" เฟรเดอริคถาม "ระบบรักษาความปลอดภัยที่นั่นเข้มงวดมาก""เราไม่ต้องเข้าไปครับ" มิสเตอร์คลาร์กยิ้ม "เราจะใช้ทางลับ"เขาพาพวกเขาไปยังทางเข้าอุโมงค์ใต้ดินแห่งหนึ่งที่อยู่ไม่ไกลจากอาคารนั้น มันเป็นทางเข้าที่ถูกปกปิดไว้อย่างมิดชิด จนแทบไม่มีใครสังเกตเห็น"อุโมงค์นี้จะนำเราไปสู่ทางเข
สองสัปดาห์หลังจากเหตุการณ์วุ่นวายที่ลอนดอน ชีวิตของเมรี่และทีมก็เปลี่ยนไปอย่างสิ้นเชิง พวกเขาไม่ได้เป็นแค่นักสืบธรรมดาอีกต่อไป แต่ได้กลายเป็นวีรบุรุษผู้เปิดโปงองค์กรลับที่สั่นสะเทือนสังคมอังกฤษทั้งประเทศ ข่าวของพวกเขาถูกตีพิมพ์ลงบนหน้าหนึ่งของหนังสือพิมพ์ทุกฉบับ และชื่อของตระกูลแบล็ควู้ดก็กลับมาเป็นที่รู้จักอีกครั้งในฐานะนักสืบที่ยิ่งใหญ่ที่สุดในยุคนี้เช้าวันหนึ่ง จดหมายฉบับหนึ่งจากราชสำนักได้ส่งมาถึงพวกเขา มันเป็นจดหมายเชิญให้พวกเขาไปรับรางวัลเกียรติยศที่พระราชวังบักกิงแฮม ในฐานะผู้ที่มีส่วนช่วยในการคลี่คลายคดีสำคัญของประเทศ"นี่มันเหลือเชื่อจริงๆ!" เฟรเดอริคกล่าวด้วยความตื่นเต้น "เราจะได้ไปพระราชวังบักกิงแฮม!""เราไม่ได้ไปเที่ยวครับพี่เฟรเดอริค" อเล็กซานเดอร์กล่าว "เราไปในฐานะผู้ได้รับเชิญให้ไปรับรางวัล"เมรี่มองไปที่จดหมายเชิญ เธอรู้สึกดีใจและภูมิใจในสิ่งที่พวกเขาทำลงไป แต่ในใจลึกๆ เธอก็ยังรู้สึกถึงความกังวลบางอย่างที่ไม่อาจทราบสาเหตุ"ทุกคนเตรียมตัวให้พร้อมนะครับ" เอดิสันกล่าว "เราจะไปพระราชวังกันวันนี้"พวกเขาแต่งกายในชุดสูทและชุดราตรีที่ดูสง่างาม และนั่งรถม้าคันหรูที่ราชสำนักส่
ท้องฟ้าเหนือลอนดอนเป็นสีเทาหม่น แสงอาทิตย์ยามเช้าส่องผ่านก้อนเมฆหนาทึบ บรรยากาศเงียบสงัดราวกับกำลังรอคอยบทสรุปของเรื่องราวที่ยืดเยื้อมานาน เมรี่และทีมยืนเผชิญหน้ากับท่านลอร์ดเอียน เกรย์ ใบหน้าของเขามีรอยยิ้มที่เต็มไปด้วยความเย่อหยิ่งและอำมหิต"คิดว่าการจับกุมผู้การฟิลลิปส์จะหยุดย้าข้าได้งั้นหรือ!" ท่านลอร์ดเอียนกล่าว "ข้าคือ 'ท่านลอร์ดผู้สูงศักดิ์' ที่แท้จริง และพวกเจ้าทุกคนจะกลายเป็นเถ้าธุลีอยู่ตรงนี้!"เขาไม่ได้มาคนเดียว ชายฉกรรจ์ในชุดดำหลายคนปรากฏตัวขึ้นจากเงามืด รายล้อมพวกเขาไว้จากทุกทิศทาง"พวกแกมีกันแค่หกคน" ท่านลอร์ดเอียนเยาะเย้ย "จะสู้กับคนจำนวนมากอย่างพวกเราได้อย่างไร!""เราสู้เพื่อความถูกต้อง!" เมรี่ตะโกน "ความจริงจะเปิดเผยทุกอย่าง!""ความจริงอย่างนั้นหรือ!" ท่านลอร์ดเอียนหัวเราะ "ข้าคือความจริง! ข้าคือผู้กำหนดชะตากรรมของลอนดอน!"การต่อสู้ครั้งสุดท้ายเริ่มต้นขึ้นแล้ว!เบ็นกับเอดิสันที่อาการบาดเจ็บยังไม่หายดี พยายามเข้าจัดการกับลูกสมุนของท่านลอร์ดเอียนอย่างสุดกำลัง เฟรเดอริคกับอเล็กซานเดอร์ต่อสู้อย่างดุเดือดเพื่อปกป้องเลดี้อลิซาเบธ เมรี่คว้ามีดสั้นที่มิสเตอร์คลาร์กเก็บไว้ให้เ
รถยนต์ของมิสเตอร์คลาร์กจอดนิ่งอยู่ท่ามกลางความมืดมิดของยามค่ำคืน ผู้การฟิลลิปส์ยืนจ้องมองพวกเขาด้วยแววตาที่เต็มไปด้วยความแค้น ใบหน้าของเขาดูเย็นชาและน่ากลัวยิ่งกว่าปีศาจเสียอีก"ส่งสมุดบันทึกนั่นมาให้ข้า!" ผู้การฟิลลิปส์คำราม "แล้วข้าจะไว้ชีวิตพวกแกทุกคน!""ไม่มีทางหรอก!" อเล็กซานเดอร์ตอบ เขาคว้าปืนพกที่เก็บซ่อนไว้ในรถขึ้นมาเล็งไปที่ผู้การฟิลลิปส์"คิดว่าปืนกระบอกเดียวจะทำอะไรข้าได้งั้นหรือ!" ผู้การฟิลลิปส์ยิ้มเยาะ "ข้ามีกำลังคนมากกว่าที่พวกแกคิดนัก!"ทันใดนั้นเอง ก็มีรถยนต์คันหนึ่งแล่นมาจอดข้างๆ ผู้การฟิลลิปส์ แล้วชายร่างใหญ่ในชุดสูทสีดำหลายคนก็ลงมาจากรถ"นี่ไง! พวกเขาทั้งหมดก็อยู่ที่นี่แล้ว!" หนึ่งในนั้นตะโกนสถานการณ์ดูเลวร้ายลงเรื่อยๆ เมรี่รู้ว่าพวกเขาตกอยู่ในวงล้อมแล้ว"เราต้องสู้ครับ!" เอดิสันกล่าว เขาพยายามพยุงตัวเองให้ยืนได้ด้วยขาที่บาดเจ็บ"เราจะสู้ด้วยกัน!" เลดี้อลิซาเบธกล่าวอย่างเด็ดเดี่ยวการต่อสู้เกิดขึ้นอย่างดุเดือด!เฟรเดอริคและเบ็นพุ่งเข้าใส่ลูกสมุนของ 'เงาแห่งลอนดอน' อย่างรวดเร็ว พวกเขาต่อสู้กันอย่างไม่ลดละ ส่วนอเล็กซานเดอร์ก็ยิงปืนใส่คนร้ายอย่างแม่นยำเมรี่และเอดิสัน
หลังจากเหตุการณ์วุ่นวายในร้านอาหาร เมรี่ก็ได้ที่อยู่จากจดหมายที่อยู่ในมือของชายชราผู้ล่วงลับ มันเป็นที่อยู่ของบ้านหลังหนึ่งที่ดูเก่าแก่ในย่านชานเมืองของแมนเชสเตอร์ เมรี่รู้ว่าเธอต้องไปที่นั่นเพื่อหาเบาะแสเพิ่มเติม แต่เธอก็รู้ว่าเธอไม่สามารถไปคนเดียวได้"ฉันต้องหาทางติดต่อพี่ชายให้ได้" เมรี่พึมพำกับตัวเองในขณะที่เธอกำลังคิดอยู่นั้น เธอก็เห็นรถตำรวจคันหนึ่งแล่นผ่านมา เธอจำตำรวจนายนั้นได้ทันที เขาคือตำรวจที่เคยช่วยเธอไว้ที่ร้านอาหาร!"คุณเมรี่!" ตำรวจนายนั้นกล่าว "คุณกำลังจะไปไหนครับ!""ฉันต้องไปที่ที่อยู่แห่งหนึ่งค่ะ" เมรี่ตอบ "มันอาจจะเกี่ยวข้องกับ 'เงาแห่งลอนดอน' "ตำรวจนายนั้นมองไปที่เมรี่ด้วยความสงสัย "ผมไม่คิดว่าคุณควรไปคนเดียวนะครับ""ฉันไม่มีทางเลือกอื่นแล้วค่ะ" เมรี่ตอบ "เพื่อนและพี่ชายของฉันถูกจับตัวไป และฉันต้องหาทางช่วยพวกเขาให้ได้"ตำรวจนายนั้นมองไปที่เมรี่ด้วยความประทับใจในความกล้าหาญของเธอ "ผมจะไปกับคุณครับ"เมรี่เบิกตากว้าง "คุณจะไปกับฉันอย่างนั้นหรือคะ?""ใช่ครับ" ตำรวจนายนั้นตอบ "ผมเชื่อในสิ่งที่คุณพูด และผมเชื่อว่าคุณกำลังต่อสู้เพื่อความถูกต้อง"เมรี่รู้สึกดีใจ เธอรู้