เพื่อนชายทั้งเจ็ด(ยับ) [3]

หลังทานอาหารช่วงบ่ายนี้ คิมหันต์นั่งกินข้าวกับนาวิน พร้อมคุยเรื่องเรียน แต่เขาไม่รู้ตัวเลยว่าตกเป็นเป้าสายตาของไข่มุก เธอแอบมองเขาตลอดเวลา หากคนที่จีบเธอไม่ใช่กัปตันจะดีแค่ไหน

ใช่ว่ากัปตันจะนิสัยไม่ดี เขาชวนคุยสนุกและชอบเธอมาก เพียงแต่ไข่มุกรู้สึกว่าเขายังไม่ใช่ชายในดวงใจ เพราะตอนนี้ความคิดของไข่มุกสนใจแต่คิมหันต์ จะบอกปัดคบเป็นแฟนก็กระไรอยู่ในเมื่อ กัปตันเลี้ยงข้าวเธอและชวนไปหอพัก ไข่มุกอยากปฏิเสธแต่มือหนาชายหนุ่มบีบเธอราวกับ ไม่อยากให้ไข่มุกปฏิเสธ หญิงสาวก้มหน้าเม้มปาก ยอมรับปากอย่างเสียมิได้

โชกุนจูงมือฟางฟางไปกับเขาหลังจากทานอาหารเสร็จ โดยเขามิได้สนใจจะบอกเพื่อนสักคำว่าแยกกันตรงนี้ แต่ฟางฟางเรียกไข่มุกและบอกลา แม้สายตาจะมองหาไอริณ แต่เธอไม่ได้อยู่ร้านเดียวกัน บางทีอาจจะต้องโทรคุยกันทีหลัง

“พรุ่งนี้เจอกันตอนบ่ายนะ” ฟางฟางทักไข่มุกก่อนจะเดินตามโชกุนไป ท่าทางเขาไปเพียงลำพังโดยมิได้มีเพื่อนตามไปด้วย เธอรู้ตัวว่าเขาจะพาไปไหน เห็นว่าจะชวนไปเที่ยวที่บ้านกลางกรุง พร้อมมีคนขับรถมารับที่ห้างอีก... หัวใจฟางฟางตื่นเต้นรุนแรงมาก แอบอมยิ้มว่าทำไมเธอช่างโชคดีอะไรแบบนี้

คิมหันต์รู้สึกหงุดหงิดใจที่เพื่อนๆ ของเขาแยกย้ายกันแบบนี้ เพราะผู้หญิงทั้งสามคนแท้ๆ จึงคิดว่าหลังทานอาหารมื้อนี้แล้ว เขาควรจะกลับบ้านพร้อมกับนาวินเสียดีกว่า แค่ผู้หญิงใจง่าย

เลี้ยงข้าวแค่มื้อเดียวก็ยอมง่ายดายเพียงนี้ คิมหันต์จึงมิได้สนใจหญิงสาวคนใด นอกเสียจาก เขารู้ตัวว่าถูกไข่มุกแอบลอบมองตลอดเวลา ตั้งแต่อยู่ในรถประจำทางเดินทางมาตั้งแต่ทีแรกแล้ว...

ความหงุดหงิดใจเกิดขึ้นกับคิมหันต์ ยิ่งเขามองกลับมาที่ไข่มุก หญิงสาวผมยาวหน้าตาอ่อนเยาว์ คุยกับกัปตันขัดๆ เขินๆ ดวงตาไม่ค่อยจะเต็มใจหลายๆ เรื่อง เขากำมือแน่นหัวใจเต้นเร็วแรง จะยอมปล่อยให้กัปตันพาไข่มุกไปฟันที่หอพักรึ? เขาถามใจตัวเองขณะที่กำลังเดินทางกลับบ้านกับนาวิน...

******

ตัวรถออดี้จีทีรุ่นล่าสุด ขับเคลื่อนมาจอดรออยู่หน้าห้าง ผู้คนเดินผ่านไปมายกมือถือทัชสกรีน ถ่ายรูปรถคันงามสวยหรู ระหว่างนั้นเองที่มีชายหนุ่มในชุดมหาวิทยาลัย ควงสาวสวยผมหยักศก โอบกอดเธอพาเข้าไปนั่งในรถด้วยกัน ฟางฟางค่อนข้างขัดเขินที่จะต้องเดินทางร่วมกับโชกุน

“คืนนี้ผมไปส่งบ้านนะ วันนี้อยากพาไปเที่ยวที่ห้อง” โชกุนกล่าวกับเธอตรงๆ สีหน้าเรียบตาย ฟางฟางอยากจะปฏิเสธแต่รู้สึกกลัวขึ้นมาเลยไม่กล้าพูด จึงพยักหน้าก้มตัวลงเข้าไปนั่งในรถกับโชกุน

นาวินเดินออกมานอกห้างเตรียมตัวเดินทางกลับบ้าน ซึ่งเขามากับคิมหันต์ แววตาอ่านการ์ตูนก็จริง แต่ยังอุตส่าห์เหลือบดูรถคนเดิมของโชกุน ทำไมเขาจะจำรถของเพื่อนตัวเองไม่ได้ล่ะ ระหว่างนั้นคิมหันต์รู้สึกร้อนรนใจ ยืนไม่อยู่กับร่องกับรอย พลางคุยกับนาวินค่อนข้างเร่งรีบ

“พอดีนึกขึ้นได้ว่าจะไปซื้อของที่แผนกเครื่องเขียน ขอตัวก่อนนะ นาวิน” คิมหันต์เริ่มชักเท้ากลับ แยกทางกับนาวินกลางทาง ชายหนุ่มถือกหนังสือการ์ตูนพยักหน้า ยิ้มเล็กน้อยแยกกับคิมหันต์กันตรงนี้...

ความจริงคิมหันต์มิได้ไปซื้อเครื่องเขียนอย่างที่ปากเขาว่า... แค่รู้สึกเป็นห่วงเรื่องไข่มุกจะถูกกัปตันฟันฟรีแล้วทิ้ง เขาแค่ไม่อยากให้เด็กปีหนึ่ง ซึ่งก็รุ่นเดียวกับเขา จะต้องมาเจออะไรที่สะเทือนใจ เพราะเขาไม่อยากให้มันเกิดขึ้น เหมือนคราวน้องสาวเขาถูกหลอกไปรุมโทรม จนกลายเป็นเด็กขี้กลัว ไม่ยอมออกไปเรียนหนังสืออีก...

คิมหันต์กัดฟันพลางชักเท้าออกวิ่ง เพื่อไปให้ทันหอพักของกัปตัน ยังไงๆ เสีย เขาจะต้องไปขัดขวางมิให้เพื่อนสนิททำอะไรกับหญิงสาวในหอพักที่นั้น มันอาจจะเกิดเรื่องไม่ดี ถ้าไม่ใช่กับไข่มุก ก็อาจจะกับเพื่อนเขาก็ได้ โดยเฉพาะผลกระทบกับเรื่องเรียนโดยตรง

******

กัปตันพาไข่มุกเดินขึ้นบันไดมาจนถึงชั้นสาม ทำให้หญิงสาวเดินทางอย่างเชื่องช้า หอพักที่นี่น่าจะมีลิฟต์สักตัว เธอคงจะต้องหอบขาดอากาศหายใจระหว่างเดินบันไดนี่แหละ ชายหนุ่มยังคงจูงข้อมือไข่มุกแน่น ไม่ยอมปล่อยให้เธอหลุดมือ เพราะเขากำลังได้อารมณ์และมีความต้องการจนเป้ากางเกงตุงเต็มที่

ไข่มุกรู้สึกขัดๆ เขินๆ อยู่ พึ่งจะเคยมาห้องผู้ชายครั้งแรก โดยไม่มีเพื่อนตามมาด้วย มันทำให้หน้าอกหน้าใจ อกสั่นขวัญแขวน ราวกับหัวใจจะหล่นไปอยู่ตาตุ่ม เสียงฝีเท้ากัปตันดังขึ้นเรื่อยๆ ราวกับอดใจรอไม่ไหว พลางล้วงกุญแจในกระเป๋ากางเกง รีบหยิบขึ้นมาอย่างลุกลี้ลุกลน

ไข่มุกเม้มปากเหลือบมองกัปตันอย่างระมัดระวัง ไม่รู้ว่าภายในห้องผู้ชายจะเป็นยังไง ในความคิดเธอแล้วท่าทางชายหนุ่มจะลนลานไม่อยู่กับร่องกับรอย หรือว่าเขามีความคิดดีๆ ที่จะตั้งใจทำอะไรร่วมกับเธออยู่แล้ว ไข่มุกยังนึกภาพไม่ออก เธอเคยนอนกับผู้ชายที่ไหนล่ะ...

เสียงฝีเท้าวิ่งเร็วรัวๆ ค่อยๆ ดังขึ้นมาเรื่อยๆ จนกระทั่งปรากฏร่างของคิมหันต์ พึ่งขึ้นบันไดมาถึงชั้นสาม หันกายมองไปรอบด้านเพื่อมองหาห้องของกัปตัน... เขาพบว่ากัปตันเปิดประตูห้องเข้าไปแล้ว และร่างของไข่มุกกำลังกอดหนังสือ เดินเข้าห้องของกัปตันตามเข้าไป

เท้าเบอร์ใหญ่รีบออกก้าววิ่งไปเพื่อไปขัดขวางประตูห้องของกัปตันปิดได้ทัน มือหนาคว้าประตูหอพักและดึงมันเปิดออกกว้างอีกครั้ง สีหน้าของกัปตันตกใจเมื่อคิมหันต์วิ่งมาถึงห้องเขาทันได้อย่างไร

แววตาของไข่มุกเบิกกว้าง เมื่อปรากฏชายรูปร่างสำอาง ดึงประตูเปิดออกกว้าง และยื่นมือหนาดึงข้อมือเธอแน่นให้ออกมาจากห้องของกัปตันแทน เพื่อมิให้อยู่กับแฟนหนุ่มพึ่งคบกันได้ไม่เกินชม. ภายในห้องนี้ตามลำพัง

“ไอ้คิมหันต์ แฟนกู...!!!” กัปตันอยากจะทวงสิทธิ์ เพราะตั้งแต่คุยกันที่มหาวิทยาลัย เขาจองเธอไว้ก่อนแล้ว ทำไมเพื่อนสนิทมาดึงเธอออกไปแบบนี้ มันไม่ถูกเลย

“เออ กูรู้แล้ว คนเป็นแฟนที่ดีต้องพาเธอไปส่งบ้าน ไม่ใช่พาเธอมาฟันที่ห้อง เจอกันพรุ่งนี้ไอ้กัปตัน เข้าห้องอาบน้ำ แล้วทำรายงานวันนี้ซะ!!!” คิมหันต์กล่าวจบใช้อีกมือปิดประตูใส่หน้ากัปตัน ในขณะที่มือซ้ายยังคงกุมมือไข่มุกไม่ปล่อย

หญิงสาวกล่าวอะไรไม่ถูก นึกตกใจและแอบดีใจแค่ไหน เมื่อคิมหันต์กลับมาหาเธอทันก่อนประตูหอพักจะปิดลงเมื่อสักครู่ หัวจิตหัวใจเธอโล่งอกเมื่อคนที่เธอชอบจริงๆ เขากำลังกำข้อมือเธอเอาไว้ หญิงสาวรู้สึกแอบอมยิ้มสุขใจเพียงลำพัง

“พึ่งจะมาเป็นคนดีตอนนี้หรือไงวะ? ไอ้คิมหันต์...ไข่มุกมาอยู่กับผมเถอะ” กัปตันเปิดประตูอีกครั้งด่ากราดใส่หน้าเพื่อน พลางเรียกไข่มุกให้อยู่กับเขา เพื่อเขาจะได้เปิดกระโปรงและถ่างขาเธอเสีย

“ฉันรู้สึกอยากกลับบ้านแล้วล่ะ ขอโทษด้วยนะ กัปตัน... ฉันเป็นแฟนเธอไม่ได้หรอก” ไข่มุกตอบไปตามตรง เธอยอมรับว่า รู้สึกไม่ดีเอามากๆ เลย ที่เขาแค่เลี้ยงข้าวเธอและจะกินเธอต่ออีก... แววตาเธอรู้สึกแย่ที่ทำอะไรแบบนั้นลงไป เมื่อไอริณยุให้เธอรับปากเป็นแฟน เพื่อกินข้าวฟรี...

“เอางั้นก็ได้... เชิญพวกเธอสองคนเลย แค่ข้าวมื้อเดียวเลี้ยงได้อยู่แล้ว ยังมีผู้หญิงอีกเยอะแยะให้ฉันเลี้ยงข้าว” กัปตันกล่าวอย่างไม่พอใจและโกรธที่อดงาบสาววันแรก เขาเหวี่ยงประตูหอพักปิดใส่หน้าคิมหันต์ พลางลงกลอนประตูทันที

“ขอโทษนะ คิมหันต์ พลอยทำให้เธอต้องทะเลาะกับเพื่อนเลย” ไข่มุกรู้สึกผิดเหลือเกิน สีหน้าคิมหันต์ไม่ค่อยตึงเครียดและไม่ด่าอะไรกัปตัน อย่างน้อยเขาก็มาดึงไข่มุกออกจากห้องของกัปตันทันเพียงเสี้ยววินาที

“ไม่เป็นไรหรอก จะกลับบ้านหรือยังล่ะ? จะไปส่ง...” คิมหันต์พูดจาค่อนข้างห้วน แต่มือเขายังกำข้อมือของไข่มุกแน่นอยู่

“จริงรึ? ดีใจจัง ถ้างั้นรบกวนด้วยนะ” ไข่มุกยิ้มหวานออก พลางมองไปยังมือของตัวเอง ซึ่งถูกมือหนาเขาพันธนาการไว้ คิมหันต์ลืมตัวเพราะไม่อยากให้กัปตันได้ตัวเธอไป... เผลอแอบหลงรักรอยยิ้มของไข่มุกจนได้... คิมหันต์เกิดเขินอายขึ้นมา ระหว่างพาเธอเดินออกจากหอพักของกัปตัน เพื่อไปส่งบ้านของหญิงสาว

******