“ฉันก็แค่อยากช่วยเพื่อนให้ห่างจากผู้หญิงแบบเธอ” “ผู้หญิงแบบฉันมันเป็นยังไง” “ก็อยากได้ผัวของคนอื่นไง!!!”
ดูเพิ่มเติมภายในห้องนอนของคอนโดแห่งหนึ่ง
“เฮียจะกลับมาตอนไหนคะ” เสียงหวานเอ่ยถามคนในสายอย่างมีความหวัง หวังในที่นี้คืออยากให้เขากลับมานอนกอดเธอเหมือนอย่างเช่นแรกเริ่มในตอนที่พึ่งคบกันแต่แล้วปลายสายก็ทำให้ได้รู้ว่าวันนี้ก็เหมือนอย่างเช่นที่ผ่านมานั่นก็คือเขาเลือกที่จะอยู่กับเพื่อนแทนที่จะอยู่กับเธอ
(เธอนอนเลยไม่ต้องรอเฮีย)
“ค่ะ” หญิงสาวทำได้เพียงขานรับในลำคอความรู้สึกชินชาเริ่มทำให้เธอค่อยๆปรับตัวได้เพิ่มมากขึ้น ร่างบางยิ้มอย่างให้กำลังใจตัวเองไม่กลับมาก็คงไม่เป็นไรอย่างน้อยเธอก็เริ่มชินจนนอนคนเดียวได้แล้ว
(แค่นี้ก่อนนะ เดี๋ยวเฮียขอดื่มกับเพื่อนก่อน) ปลายสายเลือกที่จะตัดสายลงด้วยความเย็นชาส่วนหญิงสาวนั้นหลังจากที่วางสายบุคคลผู้ซึ่งเป็นที่รักไปแล้วก็เริ่มเอนหลังนอนลงบนเตียงนอน
เช้าตรู่ของวันต่อมา
“ยังไม่กลับมาอย่างนั้นสินะ” ร่างบางลืมตาตื่นขึ้นหลังจากที่นอนหลับใหล ความเหนื่อยล้าจากการร้องไห้ทำเธอเผลอหลับไปตั้งแต่ตอนไหนก็ไม่รู้ ทอดมองไปยังข้างกายก็พบแต่เพียงความว่างเปล่าหญิงสาวเลือกที่จะแสยะยิ้มออกมาเพื่อเป็นการเย้ยหยันให้กับตัวเองว่าเขาคงไม่คิดที่จะเลือกเธออีกต่อไป
เฮ้อ~
เสียงถอนหายใจของหญิงสาวดังขึ้นอย่างเหนื่อยหน่ายใต้ตาของเธอนั้นบวมช้ำอย่างเห็นได้ชัด คนตัวเล็กค่อยๆหยัดกายลุกนั่งเพื่อหวังที่จะลุกขึ้นไปอาบน้ำชำระล้างร่างกาย
แอ๊ด~
เสียงประตูจากทางหน้าห้องดังขึ้นและคงจะไม่ต้องเดาว่าจะเป็นใครไปได้นอกเสียจากเขา..ผู้ชายคนนั้นที่ทำเธอนอนร้องไห้แทบจะทั้งคืน เสียงฝีเท้าหนักแน่นเดินเข้ามาพร้อมกับเสียงเรียกชื่อของเธอ
“หนิง..ตื่นหรือยังเฮียซื้อน้ำเต้าหู้มาฝาก” ผู้ชายคนนั้นเดินเข้ามาในห้องนอนด้วยสีหน้าและท่าทางที่ดูจะอารมณ์ดีเป็นพิเศษ ก็นะจะไม่ให้เขาอารมณ์ดีได้อย่างไรเมื่อคืนเขาคงจะสนุกสุดเหวี่ยงมากเลยสินะ
“ลุกไปล้างหน้าแปรงฟันซะสิ” ชายหนุ่มในลุคมาเฟียส่งยิ้มพร้อมกับชูถุงน้ำเต้าหู้ขึ้นให้หญิงสาวได้มองเห็น เขาต้องการให้เธอรีบไปล้างหน้าแปรงฟันเพื่อที่จะได้ออกมากินน้ำเต้าหู้ไปพร้อมๆกันกับเขา
“เมื่อคืนเฮียไปดื่มเหล้ากับเพื่อนคนไหนมาเหรอคะ” แต่หนิงเองกลับเลือกที่จะเงียบและยังคงนั่งนิ่งไม่ขยับเขยื้อนลุกขึ้นไปไหน ในแววตาของเธอนั้นสั่นไหวอย่างเห็นได้ชัดเมื่อต้องเริ่มถามคำถามที่เธอเองก็รู้คำตอบของมันดีอยู่แล้ว
“....” ชายหนุ่มตัวดีที่โดนแฟนสาวถามกันตรงๆก็เลือกที่จะเงียบเพราะเขานั้นก็ยังไม่ทันได้เตรียมพร้อมไปกับคำถามนี้ สายตาคมนึกคิดอยู่ครู่หนึ่งแล้วจึงเลือกที่จะบอกแฟนสาวออกไปว่าร้านที่ตนเองไปนั้นคือร้านของ ‘พายุ’ เพื่อนรักเพื่อนสนิทของเขานั่นเอง
(พายุ พระเอกจากเรื่องปราบรักร้ายนายมาเฟีย)
“เฮียไปดื่มกับไอ้พายุที่ผับของมันไง!” ใบหน้าหล่อเหลาส่งยิ้มบางๆเธอก็คงแค่สงสัยและอยากรู้เฉยๆนั่นแหละคงไม่ได้มีอะไรหรอก ต่อไปเขาคงต้องเตี๊ยมกันกับเพื่อนเอาไว้ก่อนเผื่อคราวหลังหนิงถามอีกเขาจะได้ตอบโดยไม่ต้องมัวมาคิดแบบนี้
“อย่างนั้นเหรอคะ เมื่อวานเพื่อนหนิงก็ไปที่ผับแห่งนั้นเหมือนกัน ไม่เห็นนางจะบอกเลยว่าเจอเฮีย” ร่างบางที่ได้ฟังคำแก้ตัวของเขาก็เลือกที่จะยิ้มมุมปากแล้วแกล้งพูดออกไปว่าเพื่อนของเธอก็ไปที่ผับแห่งนั้นซึ่งคำพูดของหนิงทำชายหนุ่มเริ่มแสดงอาการเลิ่กลั่กออกมาให้เธอได้เห็น
“เพื่อนเธอไม่เห็นเฮียเองหรือเปล่า ลุกไปอาบน้ำเร็ว!” เขายังคงแก้ตัวต่อไปเรื่อยๆแล้วยังพูดเปลี่ยนเรื่องด้วยการบอกให้เธอไปอาบน้ำ หนิงที่อดทนอดกลั้นมาเนิ่นนานก็ทนต่อไปอีกไม่ไหว เธอลุกขึ้นยืนเต็มความสูงประกาศก้องขอเลิกกับเขา
“เราเลิกกันเถอะนะคะ..เฮียเจมส์!!”
“เธอว่าไงนะ!!” เจมส์เบิกตากว้างอย่างไม่อยากจะเชื่อว่าเธอนั้นจะพูดคำว่า‘เลิก’ออกมาจากปากทั้งๆที่เขาก็ให้เธอทุกสิ่งทุกอย่างหรือว่าเธออาจจะน้อยใจที่เขาไม่ยอมกลับมานอนกับเธอ
“หนิงพูดว่าเราเลิกกันเถอะ หนิงทนอยู่กับเฮียต่อไปแบบนี้ไม่ไหวแล้ว ฮึก~” หนิงเริ่มมีน้ำตาไหลซึมออกมาเธอรักเขามากก็จริงแต่ถ้าจะให้อยู่แบบเราสองสามคนแบบนี้เธอก็คงจะรับไม่ไหวเช่นกัน สู้ออกไปใช้ชีวิตของตัวเองบางทีสักวันเธออาจจะพบเจอกับคนใหม่ๆที่เขาอาจจะดีและรักเธอเพียงคนเดียวก็ได้
“ทำไม..เฮียทำอะไรให้เธอไม่พอใจ” เจมส์ที่ยังไม่รู้ถึงสาเหตุที่โดนบอกเลิกก็เลือกที่จะเอ่ยถามไปยังคนตัวเล็กที่เอาแต่ยืนร้องไห้สะอึกสะอื้นอยู่อย่างนั้น หนิงเงยหน้าขึ้นมองสบสายตาคมไม่นึกเลยว่าเขาจะเป็นผู้ชายแบบนี้ในตอนแรกเขาเป็นผู้ชายที่ดีมากเปย์เธอทุกอย่างแต่พอหลังๆเขาก็เริ่มเปลี่ยนไป
ทั้งไม่กลับบ้านและยังชอบออกไปดื่มแต่อะไรก็ไม่เสียใจเท่ากับการที่เขาบอกเธอว่าออกไปดื่มกับเพื่อนแต่ความจริงแล้วเขาออกไปหาผู้หญิงคนอื่น นี่ถ้าเพื่อน(เลว)ของเธอไม่ส่งคลิปวิดีโอมา เธอก็คงจะโง่โดนเขาหลอกต่อไป
“ยังจะถามอีกเหรอคะทั้งๆที่เฮียเองก็รู้อยู่แก่ใจ” หญิงสาวแสยะยิ้มอีกครั้งอย่างคนที่ดูเหมือนคนไร้สติหัวใจของหนิงในตอนนี้มันสั่นไหวไปหมดเขาจะรู้บ้างมั้ยว่าเธอนั้นต้องใช้ความกล้ามากแค่ไหนในการบอกเลิกเขา เลิก..ทั้งๆที่ยังรัก รัก..แต่อยู่ด้วยไม่ได้สาเหตุก็เกิดจากเขาทั้งนั้น เขาที่ยังไม่รู้จักพอและยังแอบเธอไปมีคนอื่น
“หนิงรู้นะว่าเฮียไปไหนมา เมื่อคืนเฮียอยู่กับเมเบลใช่มั้ย?” หนิงหลับตาลงแล้วพูดขึ้นด้วยความกล้าทั้งหมด เมื่อคืนในตอนที่เธอได้หลับไปแล้วจู่ๆก็มีเสียงแจ้งเตือนจากทางแอปพลิเคชันไลน์ดังขึ้นทำให้หนิงเอื้อมไปหยิบมือถือขึ้นมากดเปิดดูเพราะเธอเกรงว่าอาจจะเป็นเฮียเจมส์แฟนของเธอที่เป็นผู้ส่งมา
แต่มันกลับไม่ใช่อย่างที่เธอคิด คนที่ส่งข้อความมาหาเธอก็คือ..เมเบล เพื่อนรักที่เธอรักมาก ไม่รอช้าหนิงรีบกดเปิดดูคลิปที่เพื่อนของเธอได้ส่งเข้ามา
“อ่าส์~ เมเบลสุดยอด ฉันจะแตกแล้ว อีกนิด ซี้ด~”
มืออันน้อยนิดเริ่มสั่นไหวภาพและเสียงในคลิปบ่งบอกอย่างชัดเจนว่าผู้ชายที่ปรากฏอยู่ภายในคลิปก็คือ..เขา เฮียเจมส์แฟนของเธอ
ในคลิปนั่นผู้ชายกับผู้หญิงกำลังทำเรื่องอย่างว่ากันอยู่โดยที่ฝ่ายชายนั้นอยู่ด้านล่างฝ่ายหญิงกำลังนั่งขย่มด้วยใบหน้าที่ดูจะเคลิบเคลิ้ม
“เมเบลเสียวจังเลยค่ะ พี่เจมส์ช่วยดูดนมหน่อยได้มั้ยคะ เมเบลจะแตกแล้ว”
“ได้สิ” แล้วหลังจากนั้นคงไม่ต้องพูดอะไร แฟนของเธอก็โน้มใบหน้าขึ้นมาดูดเลียหน้าอกสวยให้กับเพื่อนสนิทของเธออย่างไรล่ะ
“อย่าลงมานะไม่งั้นเจอดีแน่!!” ก็ดูที่ไอ้บ้านี่มันพูดขู่เธอสิจะไม่ให้สาวตัวเล็กแบบเธอหวาดกลัวได้อย่างไรเจมส์รีบปิดประตูรถฝั่งลินดาและสาวเท้าเดินไปยังฝั่งคนขับเขาเปิดประตูรถและรีบเข้าไปนั่งอย่างรวดเร็วปึง~รถถูกรีบขับเคลื่อนออกไป...“ปล่อยฉันไปแล้วฉันจะไม่มายุ่งกับพี่พายุอีก” ลินดาที่ไม่รู้ว่าจะต้องทำจึงได้ลองยื่นขอเสนอบอกเขาซึ่งเขาก็ทำแค่เพียงหันมายิ้มแค่นั้นหึ~ลินดามองดูการกระทำของเขา นี่เขาหัวเราะเธออย่างนั้นเหรอ...มือเล็กรีบทำการเปิดประตูรถในทันใดแต่เพราะอะไรกันทำไมมันถึงได้เปิดไม่ออก“อย่าพยายามเลยฉันล๊อกไว้หมดแล้ว” นั่นไงเป็นเพราะเขาล๊อกจากทางฝั่งเขาเอาไว้หมดแล้วนี่เอง ลินดาหันหน้าไปส่งเสียงดังบอกกับไอ้ผู้ชายบ้าคนนี้อย่างเร่งรีบเพราะในตอนนี้ไม่มีเวลาที่จะมาพูดคุยกันแล้ว“ปล่อยฉันลงเดี๋ยวนี้นะ อย่าคิดทำอะไรบ้าๆเด็ดขาด”เขาเงียบและไม่ได้ตอบกลับอะไรเธอทำเพียงเหมือนว่าเธอนั้นเป็นแค่อากาศ...เจมส์เลี้ยวรถเข้ามาในคอนโดแห่งหนึ่งและเข้าจอดอย่างรวดเร็วเขาดับเครื่องรถพร้อมกับเปิดประตูด้านคนขับแล้วลงจากรถปิดประตูแล้วสาวเท้าผ่านทางด้านรถมาเปิดประตูฝั่งคนนั่งข้างของลินดา“ลงมาคนสวย”เขาเอ
“ดื่มด้วยกันดีไหมคะ” ลินดาหยิบขวดไวน์รินใส่แก้วพร้อมกับยกชูแก้วไวน์ขึ้นมาดมดอมความหอมหวานของมัน“ไม่! เดี๋ยวแฟนฉันจะมาแล้ว เธอควรออกไปได้แล้ว เรื่องไวน์ตัวใหม่ได้เรื่องยังไง ฉันจะให้ลูกน้องติดต่อไปเหมือนเดิม” พายุรีบตัดบทเพราะไม่อยากที่จะพูดคุยสนทนากับลินดาอีกต่อไป มองดูนาฬิกาจวนจะถึงเวลาที่ชะเอมจะเดินทางมาถึงที่นี่แล้วด้วย“น้องลินชอบพี่พายุจริงๆนะคะ” ลินดาตัดสินใจสารภาพรักกับพี่พายุออกไปตามตรง เธอชอบเขามากจริงๆ ชอบมาตั้งนานแล้ว ชอบตั้งแต่แรกเห็นเลยก็ว่าได้“แล้วไง ฉันไม่ได้ชอบเธอและที่สำคัญฉันมีคนรักอยู่แล้ว ออกไปได้แล้ว!” พายุผู้ซึ่งไม่เคยหวั่นไหวกับผู้หญิงคนไหนนอกจากแฟนตัวเองก็โต้กลับด้วยน้ำเสียงหนักแน่นทำไมเธอคนนี้ถึงยังดื้อรั้นแบบนี้ไม่เข้าใจเลยจริงๆ“พี่พายุไม่ลองให้โอกาสน้องลินดูบ้างคะ” ลินดาจุกในอกเมื่อคำสารภาพรักของเธอโดนปฏิเสธจากชายหนุ่มที่เธอพึ่งจะเอ่ยปากบอกชอบเขาออกไป เธอเดินดุ่มๆเข้าไปกอดพี่พายุถึงยังเก้าอี้ทำงานตัวโปรดแอ๊ด!เสียงเปิดประตูดังขึ้นพร้อมกับร่างบางของคนตัวเล็กที่จ้องมองมายังเขาที่ยืนตัวแข็งทื่อยอมให้ลินดาโอบกอดอยู่แบบนั้น“พี่พายุอีกแล้วนะ!” ชะเอมชี้นิ้วมา
และเหมือนคุณแม่ของเขาจะชี้มือมาที่ฉันแล้วยังตะโกนส่งเสียงเรียกอีก“นั่นไง! หนูลินดามานั่นแล้ว ทางนี้ลูก” ไม่รอช้าฉันรีบเดินเข้าไปหาคุณแม่ของพี่เขาทันที“สวัสดีค่ะคุณแม่ สวัสดีค่ะพี่พายุ นี่น้องลินมาช้าไปหรือเปล่าคะ” ลินดาเดินยิ้มมาแต่ไกลพร้อมกับยกมือขึ้นไหว้สวัสดีไปยังคุณแม่ของพี่พายุและรวมไปถึงตัวของพี่พายุด้วยวันนี้เธอแต่งตัวสวยด้วยชุดเดรสสายเดี่ยวสีชมพูหวานแหววโดยที่มีเสื้อคลุมไหล่ปกปิดอยู่ไม่ให้ดูโป๊จนเกินไป“ไม่ช้าหรอก แม่เองก็พึ่งจะมาถึง” คุณแม่ของพี่พายุหันมาส่งยิ้มให้กับฉัน“แล้วนี่ เอ๊ะ! นี่น้องชะเอม” ลินดาหันไปสบตาเข้ากับแฟนสาวของพายุเข้าจึงทำให้เธอส่งเสียงแสดงถึงความตกใจออกมาทำไม เธอต้องมาอยู่ในสถานการณ์แบบนี้ด้วยนะ“หนูลินดา นี่คือหนูชะเอมจ้ะลูก ส่วนนี่พี่ลินดาเป็นลูกสาวของเพื่อนแม่จ้ะชะเอม” แม่พายุได้ทีจึงได้เริ่มแนะนำเด็กสาวทั้งสองให้ได้รู้จักกันแต่หารู้ไม่ว่าลินดา..เธอน่ะรู้จักชะเอมแล้ว“อ่อค่ะ สวัสดีนะคะ ว่าแต่จะไปไหนกันเหรอคะ” ชะเอมยิ้มรับและยกมือไหว้ไปยังลินดาที่มีอายุมากกว่าเธอ ร่างบางไม่ลืมที่จะถามคุณแม่ของพี่พายุด้วยว่าเขาจะไปไหนกัน“แม่ว่าจะชวนตาพายุกับหนูลินดาไ
(มีเนื้อหาบางส่วนจากเรื่องปราบรักร้ายนายมาเฟีย)“อยู่รอกินข้าวด้วยกันกับป้าก่อนนะ” ถ้าผู้ใหญ่ชวนแบบนี้เธอก็คงไม่มีสิทธิ์ที่จะปฎิเสธได้แล้วแหละมั้ง“เอ่อ..คือ..ได้ค่ะ”19:00น.“คุณแม่ครับ..” เสียงทุ้มดังขึ้นมาแต่ไกลและเสียงนี้มาพร้อมกับจังหวะฝีเท้าที่กำลังเดินเร่งเข้ามา ดวงตาคู่สวยหันไปมองยังเสียงนั้นแล้วก็พบเข้ากับ..เขานะนั่น คุณพายุนี่ว่าแต่เขามาที่นี่ได้ยังไงหรือว่าเขาจะเป็นลูกชายของคุณป้า ต้องใช่สิก็เขาเรียกคุณป้าว่าแม่นี่นี่ฉันควรจะต้องดีใจใช่ไหมที่เขาคือลูกชายของเพื่อนสนิทแม่ฉัน แล้วแบบนี้ถ้าแม่เป็นเพื่อนกันจะทำให้ฉันกับเขามีสิทธิ์ได้สนิทกันไปด้วยหรือเปล่า“คุณแม่มีเรื่องอะไรเหรอครับถึงเรียกผมให้เข้ามา” พายุเดินสาวเท้าเข้ามาในบ้านอย่างรวดเร็วและใจร้อนเขาไม่แน่ใจว่าแม่ของเขามีธุระด่วนอะไรหรือเปล่าถึงได้เรียกเขาเข้ามาอย่างเร่งรีบด่วนจี๋แบบนี้“มาแล้วเหรอลูก นี่หนูลินดาเป็นลูกสาวของเพื่อนแม่เอง” แม่พายุส่งยิ้มให้กับลูกชายตัวเองและเริ่มแนะนำฉันที่ยืนอยู่ข้างกายของท่านให้ลูกชายของเธอได้ทำความรู้จัก“เธอ!” คุณพายุมองมาที่ฉันก็ชะงักไปเล็กน้อยเมื่อเห็นว่าฉันก็คือผู้หญิงคนนั้นคนที่ไปนำเ
“ครับ ผมขอลองชิมได้หรือเปล่า” ด้วยความที่อยากรู้และลิ้มลองสัมผัสความหอมของรสชาติไวน์เจ้าของผับจึงเอ่ยปากขอเธอ“ได้สิคะไม่มีปัญหา” ลินดายิ้มอย่างยินดีและเต็มใจพร้อมกับลุกขึ้นยืนหยิบแก้วใส่ไวน์นำออกมาวางเธอเทไวน์ใส่แก้วให้เขาได้ลองดื่ม ได้มองเขาใกล้ๆแบบนี้ยิ่งทำให้เธอรู้สึกชอบเขาเข้าไปใหญ่ ผู้ชายอะไรหล่อดูดีชะมัดติดอย่างเดียวคือเย็นชาเหลือเกินบอกเลยว่าเขานี่แหละคือสเปคเธอ ว่าแต่จะชวนเขาคุยเรื่องอะไรดีน้า...“เป็นไงบ้างคะ รสชาติไวน์ดีหรือเปล่า” ลินดาเอ่ยถามเจ้าของผับที่ตัวเองรู้สึกชอบ เธอถามเขาด้วยใบหน้ายิ้มแย้มแจ่มใสซึ่งเจ้าของผับที่เห็นแบบนั้นก็นิ่งและสวนยิ้มตอบกลับไปตามมารยาท“ครับ รสชาติดีมาก”แอ๊ด~เสียงประตูห้องทำงานเปิดออกกว้างพร้อมกับใครบางคนที่สาวเท้าเดินเข้ามา“พี่พายุ! โอ๊ะ! ขอโทษค่ะ..หนูไม่รู้ว่าพี่มีแขก” เธอคนนั้นเปิดประตูเข้ามาแล้วพอเห็นว่าฉันกับคุณพายุกำลังนั่งพูดคุยกันอยู่เธอก็เอ่ยคำขอโทษออกมาด้วยโทนเสียงสำนึกผิด“สวัสดีค่ะ นี่น้องสาวของคุณเหรอคะคุณพายุ หน้าตาน่ารักเชียว” และด้วยความที่ฉันไม่รู้และไม่ทราบว่าเธอเป็นใครฉันจึงกล่าวคำสวัสดีออกไปก่อนและคิดไปเองว่าเธอคือน้องส
หางตาคู่สวยมองไปยังชายหนุ่มตรงหน้าซึ่งเขาก็ยอมถอยห่างออกไปแต่โดยดี เธอทั้งสองสาวเท้าเดินพากันออกไปโดยทิ้งชายหนุ่มเอาไว้กับความโกรธเคืองและหัวเสีย เขาคิดไม่ตกว่าตัวเขาเองผิดอะไร หน้าตาก็ดีรูปก็หล่อ รวยก็รวยแต่ทำไมยังมีผู้หญิงไม่ชอบเขาอีก“หยิ่งจังวะ” มือหนาเกาหัวแกรกทั้งที่เขาก็หล่อขนาดนี้เธอยังเลือกที่จะปฏิเสธกันอีกแต่ก็นะ..ช่างเธอเถอะ ผู้หญิงสวยๆหน้าตาดีๆยังมีอีกเยอะ ชายหนุ่มเดินกลับโต๊ะอย่างคนที่หัวเสียเล็กน้อยส่วนหญิงสาวทั้งสองหลังจากที่ได้เดินออกมาหยุดยืนอยู่ตรงบริเวณลานจอดรถก็หยุดนิ่งเพื่อรอคนของทางร้านขับเคลื่อนรถของเธอมายังตรงบริเวณที่เธอยืนรอกันอยู่“ผู้ชายคนเมื่อกี้หน้าตาดูดีมากเลยนะแกไม่คิดที่จะชอบเขาหน่อยเหรอ ฉันว่าหล่อกว่าผู้ชายคนนั้นอีกนะ ดูน่ากินกว่าด้วย” เพื่อนคนที่ไม่ได้ถูกผู้ชายจีบเอ่ยขึ้นเมื่อนึกขึ้นได้ว่าผู้ชายคนนั้นก็ดูหน้าตาดีมากๆ ลินดา..หญิงสาวที่ถูกผู้ชายคนนั้นจีบจึงมองค้อนถอนหายใจเสียงดังเมื่อเพื่อนของเธอพูดจาอะไรก็ไม่รู้ออกมา นี่เมษาเพื่อนของเธอไม่รู้หรือไงว่าในใจของเธอมีเขาคนเดียวก็คือคนที่เป็นเจ้าของผับแห่งนี้“ฉันชอบคุณพายุคนเดียว” เธอยืนกรานคำเดิมและยิ้มอ
ความคิดเห็น