แชร์

บทที่ 1882

ผู้เขียน: ฮวาฮวาตีลังกาแปล
“เรื่องราวที่นี่สิ้นสุดลงแล้ว ข้าก็ควรจะจากไปเสียที”

กู้หว่านเยว่ลุกขึ้นกล่าวลา แคว้นตงโจวยังมีเรื่องราวมากมายรอให้นางไปจัดการ

“พี่หญิงหว่านเยว่ ท่านไม่รอร่วมงานมงคลของข้าก่อนแล้วค่อยไปหรือ ข้ากำลังจะเข้าพิธีสมรสในไม่ช้าแล้ว”

ฉีเยว่มองด้วยความเสียดาย นางรู้แล้วว่า “เผยหยวน” ก็คือกู้หว่านเยว่ที่ปลอมตัวมา

“ไม่ล่ะ ข้ามีเวลาจำกัด ต้องรีบไปเดี๋ยวนี้”

หว่างคิ้วของกู้หว่านเยว่แฝงไปด้วยความกังวลเล็กน้อย ทอดสายตามองไปยังที่ไกลออกไป

กำหนดเวลาหนึ่งปีใกล้จะถึงแล้ว ไม่รู้ว่าทางสามีของนางเป็นอย่างไรบ้าง นางยังไม่ได้ทำความปรารถนาในการรวมที่ราบแห่งความโกลาหลให้เป็นหนึ่งได้ คงต้องเร่งฝีเท้าแล้ว

“พวกเรา ยังจะได้พบกันอีกหรือไม่?” ดวงตาของเป่ยหมิงโยวหลานสั่นไหว ในใจพลันเกิดความรู้สึกอาลัยอาวรณ์ขึ้นมา

“แน่นอนอยู่แล้ว ในอนาคตพวกเรายังมีโอกาสร่วมมือกันอีกมากนัก”

กู้หว่านเยว่ยิ้ม แล้วพลิกตัวขึ้นหลังม้า โบกมือให้พวกเขา

“เอาละ ไม่ต้องมาส่งแล้ว พอกลับไปถึงตงโจวอย่างปลอดภัยแล้ว ข้าจะเขียนจดหมายมาบอก”

“พี่หญิงหว่านเยว่ ท่านต้องระวังตัวระหว่างทางด้วยนะ”

ใบหน้าของฉีเยว่เต็มไปด้วยความอาลัยอาวรณ์ วิ่งตามไ
อ่านหนังสือเล่มนี้ต่อได้ฟรี
สแกนรหัสเพื่อดาวน์โหลดแอป
บทที่ถูกล็อก

บทล่าสุด

  • ชายาแพทย์พลิกชะตา   บทที่ 1900

    “เกิดอะไรขึ้น?”ลั่วหลิงมีสีหน้าตื่นตระหนกนางจับกระบี่เทพธิดานั้นไว้แน่น ทั้งยังออกแรงทั้งหมดที่มี แต่กระบี่เทพธิดากลับไม่ขยับ เหมือนโดนตอกตะปูติดกับรูปปั้นอย่างไรอย่างนั้น“ทำไมดึงกระบี่เล่มนี้ไม่ออกสักที?”ลั่วหลิงตรวจสอบอย่างละเอียด จนแน่ใจว่ากระบี่เทพธิดาเล่มนี้และรูปปั้นหินด้านล่างแยกออกจากกันแล้วในเมื่อเป็นเช่นนี้ ไม่มีทางที่นางจะดึงไม่ออกต่อให้กระบี่เล่มนี้จะหนักมาก แต่อย่างน้อยนางก็ใช้แรงทั้งหมดที่มี ก็น่าจะขยับได้บ้างแต่ไม่มีการเคลื่อนไหวกระบี่เทพธิดาไม่ขยับเลยสักนิด“หลุดออกมาสักทีสิ มันเกิดอะไรขึ้นกันแน่?”ลั่วหลิงคลุ้งคลั่งอย่างควบคุมไม่ได้ สบถออกมาเสียยกใหญ่ในตอนที่ใบหน้าและคอแดงเถือกนั้น จู่ ๆ ก็มีเสียงหัวเราะสดใสเสียงหนึ่งดังขึ้นด้านหลัง“เจ้าของกระบี่เทพธิดาไม่ใช่เจ้า เจ้าดึงไม่ออกหรอก”“ใคร?”ลั่วหลิงตื่นตระหนก ก่อนจะรีบหันไปมอง แต่กลับพบว่าด้านหลังของนางคือสตรีสวมชุดสีเขียวที่ไม่รู้ว่ายืนอยู่ตรงนั้นนานแค่ไหนแล้วผู้หนึ่ง กำลังย่างก้าวเดินเข้ามาสตรีชุดเขียวมีรูปโฉมงดงามมาก มีบุคลิกค่อนข้างเป็นเอกลักษณ์มีผ้าสีขาวคลุมหน้า เห็นแค่รูปร่างที่อรชร“เจ

  • ชายาแพทย์พลิกชะตา   บทที่ 1899

    “ได้ เช่นนั้นก็เข้าไปดูกันเถอะ!”ร่างกายของกู้หว่านเยว่เคลื่อนไหวรวดเร็วดั่งสายลม นางดูคล้ายกับเสือดาวที่คล่องแคล่วปราดเปรียวในยามค่ำคืน ไม่นานนางก็มาถึงบริเวณรอบนอกเจดีย์เก้าชั้นแล้ว“ข้างหน้ามีคน!”กู้หว่านเยว่รีบหยุดชะงักเจดีย์เก้าชั้นแห่งนั้นตั้งตระหง่านสูงอยู่ท่ามกลางความมืด อบอวลไปด้วยกลิ่นอายที่ดูน่าเกรงขามกู้หว่านเยว่กุมหน้าอก รู้สึกเหมือนถูกดึงดูดองครักษ์สองกลุ่มยืนเรียงแถวอยู่หน้าประตูเจดีย์เก้าชั้น ลั่วหลิงยืนอยู่ในนั้น สตรีที่มีรูปโฉมงดงามผู้หนึ่งเร่งรัดอย่างหมดความอดทน “ตกลงได้หรือไม่ได้ เจ้าเปิดประตูได้หรือไม่ เจ้าบอกเองไม่ใช่หรือว่าเจ้ามีกุญแจ?”พระสนมลี่เช็ดเม็ดเหงื่อบนหน้าผาก“ในนี้มีกุญแจสิบสามดอก ข้าเองก็ไม่รู้ว่าดอกไหนเป็นดอกจริง ดอกไหนเป็นดอกปลอม เจ้าโปรดรอสักครู่ ให้ข้าลองดูก่อน”ลั่วหลิงแบะปาก “ขืนลองต่อคงเช้ากันพอดี อยากให้คนอื่นรู้หรืออย่างไร?”“ข้าจะรีบเดี๋ยวนี้”ในมุมที่ลั่วหลิงมองไม่เห็น แววตาของพระสนมลี่ฉายแววมืดครึ้มหากไม่ใช่เพราะนางยังมีประโยชน์ คงเผยธาตุแท้ไปแล้วในตอนที่ลั่วหลิงกำลังจะหมดความอดทนนั้น ก็ได้ยินเสียง ‘แกร็ก’ ดังขึ้นหน้าประ

  • ชายาแพทย์พลิกชะตา   บทที่ 1898

    “ดูท่าทางในช่วงเวลาที่ข้าโดนควบคุมนั้น พวกเขาคงจะสังเกตเห็นถึงความผิดปกติ”หนึ่งในองครักษ์ยิ้มอย่างขมขื่น “ข้ารู้จักนิสัยของฝ่าบาทดี หลังจากที่เทพธิดาผู้นั้นปรากฏตัว ฝ่าบาทก็เปลี่ยนไป ข้าสังเกตเห็นถึงความไม่ชอบมาพากลเพียงแต่ไม่มีคำสั่งของฝ่าบาท พวกเราจึงไม่กล้าทำการบุ่มบ่ามใด ๆ ทำได้แค่เฝ้าสังเกตการณ์อยู่เงียบ ๆ ไปก่อนขอรับ”หนานถ่าพยักหน้า จากนั้นก็โบกมือ “ลุกขึ้นเถอะ พวกเจ้าลำบากมากแล้ว”องครักษ์ทั้งสองคนลุกขึ้นจากพื้น ในตอนนี้เองพวกเขาก็เพิ่งสังเกตเห็นกู้หว่านเยว่ที่นั่งสงบเสงี่ยมอยู่ด้านข้าง“นี่!” ให้ตายเถอะ สตรีผู้นี้เป็นใครกัน? เข้ามาตั้งแต่เมื่อไหร่? ทำไมพวกเขาถึงไม่เห็นนางเลย?“ไม่ต้องตกใจ คนผู้นี้เป็นสหายของโย่วเอ๋อร์”หนานถ่าส่งยิ้มให้กู้หว่านเยว่น้ำเสียงดูเป็นมิตรมากในฐานะที่เป็นฮ่องเต้แห่งแคว้นเซียนหลิง สัญชาตญาณของพวกเขาย่อมลึกซึ้งมากกว่าหนานโย่วแม้ว่ากู้หว่านเยว่จะนั่งอยู่ แต่กลิ่นอายความกดดันบางอย่างก็ยังแผ่ขยายออกมารอบตัวทำให้เขาอยากจะคุกเข่าโดยไม่รู้ตัว“ที่แท้ก็เป็นเช่นนี้นี่เอง” องครักษ์ทั้งสองคนรีบก้มหน้าลง เนื่องจากไม่เห็นใบหน้าของกู้หว่านเยว่อย่า

  • ชายาแพทย์พลิกชะตา   บทที่ 1897  

    เสียงของระบบดังขยายออกมาจากห้วงมิติ กู้หว่านเยว่เพิ่งจะเก็บสมุนไพรเสร็จพอดี นางจึงโบกมือพาฮ่องเต้หนานถ่าจากแคว้นเซียนหลิงออกมาจากห้วงมิติ ภายในห้องที่สว่างไสวจากเชิงเทียน กู้หว่านเยว่วางหนานถ่าลงบนเตียง จากนั้นก็ใช้เข็มเงินปลุกเขา ทันทีที่หนานถ่าลืมตาขึ้น นัยน์ตายังคงงัวเงีย กระทั่งเห็นสตรีแปลกหน้าผู้หนึ่งข้างเตียง ก็ได้สติกลับมาในทันที จากนั้นก็เอ่ยถามอย่างระแวดระวังว่า “เจ้าเป็นใคร?” กู้หว่านเยว่ขยับเข้าไปใกล้เชิงเทียนที่อยู่ด้านข้าง แสดงป้ายหยกของนางให้หนานถ่าดู “ข้าคือสหายของฝ่าบาทรอง ตั้งใจมาช่วยเหลือฝ่าบาทเจ้าค่ะ” หนานถ่ากำลังเรียกสติกลับมา เรื่องราวที่เกิดขึ้นในช่วงนี้ได้ถาโถมเข้ามาในสมอง ทันทีที่เห็นใบหน้าชัด ๆ ของกู้หว่านเยว่ เขาก็ตื่นตระหนกอย่างฉับพลัน “อ๊าก เจ้า เทพธิดา!” กู้หว่านเยว่ได้รู้เรื่องราวจากปากของพวกเขาว่านางและรูปปั้นเทพธิดาบนเจดีย์เก้าชั้นมีรูปร่างหน้าตาที่คล้ายกันมาก ในเมื่อหนานถ่าคือฮ่องเต้ของแคว้นเซียนหลิง ก็ต้องเคยเจอรูปปั้นเทพธิดามาแล้วหลายครั้ง เมื่อเห็นโฉมหน้าของนางก็ย่อมตื่นตระหนกเป็นธรรมดา กู้หว่านเยว่รีบชูนิ้วขึ้น พร้อมกับเอ่ยเตือนว่า “

  • ชายาแพทย์พลิกชะตา   บทที่ 1896  

    พูดให้ถูกก็คือคาถาหุ่นเชิดประเภทนี้คือการควบคุมจิตใจ กู้หว่านเยว่วิเคราะห์อย่างละเอียดอยู่ในใจ “แม้ว่าจะเคยเห็นคาถาหุ่นเชิดประเภทนี้ในต้าฉีมาก่อน แต่คาถาหุ่นเชิดทั้งสองประเภทนี้ก็ยังมีส่วนที่แตกต่างกัน ไม่สู้คอยสังเกตการณ์อย่างเงียบ ๆ ไม่แน่อาจจะเจอวิธีการแก้ไขก็ได้ ถึงอย่างไรคาถาหุ่นเชิดก็เป็นคาถาควบคุมจิตใจ หากบุ่มบ่ามลงมือตอนนี้ การควบคุมจิตใจถูกขัดขวางฉับพลัน มีความเป็นไปได้สูงว่าอาจจะทำให้เกิดความเสียหายด้านจิตใจต่อฮ่องเต้ไปตลอดกาลก็ได้” หลังจากวิเคราะห์กันแล้ว กู้หว่านเยว่ก็ตัดสินใจว่าอยู่เฉยๆ เฝ้าสังเกตการณ์อย่างเงียบ ๆ ไปก่อน ลั่วหลิงพูดพึมพำบางอย่าง เดี๋ยวก็หยิบเข็มออกมาปักบนศีรษะของฮ่องเต้ เดี๋ยวก็ป้อนยาให้เขา จนกระทั่งเวลาล่วงเลยไปหนึ่งก้านธูป นางก็ได้ถอนหายใจ จากนั้นก็แสร้งทำเป็นเอ่ยด้วยน้ำเสียงสดใส “ฝ่าบาท ลืมตาได้แล้วเจ้าค่ะ” ช่างเป็นภาพที่น่าตกใจอย่างยิ่ง ฮ่องเต้ที่อยู่ตรงข้ามค่อย ๆ ลืมตาขึ้น “พิธีชำระล้างในวันนี้เสร็จสิ้นแล้ว ฝ่าบาท ไปพักผ่อนก่อนเถอะเจ้าค่ะ” ตอนนี้ฮ่องเต้เหมือนหุ่นเชิดไปแล้ว เขาลุกขึ้นยืนราวกับหุ่นยนต์ จากนั้นก็เดินทีละก้าวไปนอนบนเ

  • ชายาแพทย์พลิกชะตา   บทที่ 1895

    หนานโย่วรีบพูด “องค์หญิงน้อย ท่านคนเดียวไหวแน่หรือ? ลั่วหลิงคนนั้นจัดการได้ยากยิ่ง”ลั่วหลิงก็คือชื่อของเทพธิดาตัวปลอมคนนั้นกู้หว่านเยว่ปลดม้าออกจากรถม้าแล้ว ผินมองเขาแวบหนึ่ง “ไม่จำเป็นต้องห่วงข้า ดูแลตนเองให้ดีก็พอ”หนานโย่ว ‘เขาคล้ายถูกดูเบาแล้ว แต่ได้รับความใส่ใจจากองค์หญิงน้อย อบอุ่นใจจริงๆ’“ใช่แล้วองค์หญิงน้อย นี่คือป้ายคำสั่งของข้า มีป้ายคำสั่งนี้ก็สามารถเดินทางในเมืองหลวงได้โดยไม่ถูกขัดขวาง”หนานโย่วส่งป้ายคำสั่งลายมังกรหนึ่งอันให้ด้วยสองมือกู้หว่านเยว่ยื่นมือไปรับ “หนานฉีเล่า?”“เขา” มุมปากหนานโย่วกระตุกริก ไม่อยากเอ่ยถึงน้องชายไม่ได้เรื่องคนนี้จริงๆ “ช่วงนี้เขาผิดหวังในความรัก อย่าเอ่ยถึงเลย”“อ้อ”กู้หว่านเยว่เองก็ถามตามปากพาไปเท่านั้น หากหนานฉีอยู่ในเมืองหลวง ไม่แน่ว่ายังสามารถเรียกใช้งานได้“ข้าไปก่อนล่ะ”กู้หว่านเยว่พลิกตัวขึ้นหลังม้า เวลาเพียงชั่วพริบตาก็หายไปต่อหน้าทั้งสามคนซุนชงกลืนน้ำลายอึกหนึ่ง “องค์หญิงน้อยว่องไวดุจสายลม แต่แน่ใจหรือว่าไม่เป็นอันตราย?”หนานโย่วสุขุมเยือกเย็น “หากองค์หญิงน้อยเป็นเทพธิดาจริง อย่างไรเสียก็จัดการได้”“ไปเถอะ พวกเราอย่า

บทอื่นๆ
สำรวจและอ่านนวนิยายดีๆ ได้ฟรี
เข้าถึงนวนิยายดีๆ จำนวนมากได้ฟรีบนแอป GoodNovel ดาวน์โหลดหนังสือที่คุณชอบและอ่านได้ทุกที่ทุกเวลา
อ่านหนังสือฟรีบนแอป
สแกนรหัสเพื่ออ่านบนแอป
DMCA.com Protection Status