ดั่งฟ้าสั่งใจ

"เฮ้ย อะไรเนี่ย" พิมพ์ดาว หญิงสาวพูดความอารมณ์เสีย พร้อมแหงนหน้ามองผงบุหรี่ที่ตกลงมา จากระเบียง

"เฮ้ย คุณดูดบุหรี่อ่ะ เขี่ยลงมาแบบนี้ได้ไง!! เห็นไหมว่ามันโดนหัว โดนไอติมฉัน" หญิงสาวตะโกนสุดเสียงไปด้วยความโกรธ

"บุหรี่? ของผมเหรอคุณ" ภาคินมองลงมาจากระเบียง แบบงงๆ  เค้าไม่รู้ด้วยซ้ำว่าบุหรี่ของใครเค้าเพียงออกมาสูดอากาศนอกระเบียงเท่านั้น ไม่คิดว่าจะต้องมารับกรรมแทนคนอื่น

"นี่คุณ!! ขอโทษอ่ะ พูดเป็นไหม?" หญิงสาวตะโกนขึ้นไปแต่ไม่ได้รอคำตอบอะไร หรือรอให้เค้าแก้ตัวอะไรพร้อมเดินไปด้วยความหงุดหงิดใจ 

 "ซวยชะมัด" เดินไปบ่นไป โดยที่ไม่ได้หันกลับขึ้นไปมองชายหนุ่มที่กำลังงุนงงกับสถานการณ์ที่พึ่งเจออยู่ 

"ใครตะโกนไรว่ะ ไอ้ภาคิน เจอโจทย์เหรอมึง ได้ยินเสียงขึ้นมายัน ชั้น 4 เลย" เซนเพื่อนภาคินพูดขึ้นมาเมื่อเห็นเพื่อนหัวเสียเดินเข้ามาในห้อง

"ทีหลังกูไม่มาคอนโดมึงแล้วนะ แม่งซวยชิบ กูออกไปสูดอากาศนอกระเบียง ดันมารับกรรมแทนไอ้ห้องข้างบนอีก แล้วประเด็นแม่งตรงระเบียงไม่มีใครเลยมีแต่กูเนี้ยโผล่หน้าไป" ภาคินบ่นไป พรางเก็บกระเป๋าด้วยความหัวเสีย 

"เฮ้ยๆ ใจเย็นๆ ก่อนไอ้คุณ ภาคินไป ๆ เดี๋ยวพาไปส่องสาวเผื่อเพื่อนกูจะใจเย็นขึ้น" เซนเห็นเพื่อนอารมณ์ไม่ดีเลยพาเพื่อนไปเดินเล่นภายในคอนโด คอนโดของเซนนั้นเป็นคอนโด 8 ชั้น ที่มี 5 ตึก ภายในพื้นที่เดียวกัน ทำให้ผู้คนแถวนี้ค่อนข้างพลุกพล่านโซนที่เซนอาศัยอยู่อยู่มีมหาวิทยาลัยล้อมรอบดังนั้นคอนโดนั้นมักจะเป็นนักศึกษาสะส่วนใหญ่ วัยทำงานก็มีบ้างแต่ไม่เยอะเท่าที่ควร แต่ถ้าพูดถึงความปลอดภัย ความสะดวกสบายค่อนข้างดี เป็นทำเลติดรถไฟฟ้าเดินทางได้ค่อนข้างสะดวก

"มึงจะเอาไรคุณภาคิน อ่ะเบียร์เย็นๆ หน่อยไหม " เซนเห็นเพื่อนอารมณ์ไม่ดีเลยเอาเบียร์มาแนบหน้าเพื่อน

"กูไม่เล่น! หงุดหงุดว่ะ แล้วที่มึงบอกจะพากูมาส่องสาวคือร้านสะดวกซื้อ ดีจริง ๆ" เค้าพูดด้วยความหงุดหงิด 

เค้ากับเซนเป็นเพื่อนกันตั้งแต่มหาวิทยาลัยจนมาถึงช่วงวัยทำงาน ทั้งคู่ได้มีโอกาสทำงานสายเดียวกันแต่คนล่ะที่ เซนเป็นคนต่างจังหวัดจึงเลือกคอนโดใกล้กับมหาวิทยาลัยที่เคยเรียนเพราะคุ้นชินกับสถานที่และผู้คนในคอนโด  ส่วนเค้าอยู่คอนโดอีกโซนหนึ่งซึ่งไกลจากคอนโดของเซนแต่ใกล้กับบ้านพ่อแม่และใกล้ที่ทำงานของเค้าเอง แต่ด้วยความสนิทกันของทั้งคู่จึงไปมาหาสู่กันค่อนข้างบ่อย 

"ไหน ๆ อะไรยังไงถึงทำให้มึงหงุดหงิดไหนบอกกูดิ " เซนพูดติดตลก

"มาถึงก็พูด ๆ ๆ บ่นๆ ตะโกนๆ ไม่ฟังห่าไรเลย แม่ง อย่าให้กูเจอนะ " ภาคินพูดพร้อมทั้งนึกถึงลักษณะท่าทางของผู้หญิงที่ตะโกนขึ้นมาเมื่อกี้

"โอ๋ ๆ ดูหน้าพิมพ์ดาว เป็นไรค่ะ มาๆ เดี๋ยวกูซื้อไอติมให้ใหม่ แค่ผงบุหรี่หล่นใส่ มาๆ ซื้อใหม่ นะเพื่อนจ๋า โอ๋ ๆเลย" กลุ่มเพื่อนสาวที่เดินเข้าในร้านสะดวกซื้อรุมโอ๋เด็กน้อยในสายตาพวกเธออย่างทะนุถนอม 

"เฮ้ย มึงๆ ไอ้เซน คนนั้น คนนั้นเลย แม่งเหวี่ยงกูไม่ได้ดูตาม้าตาเรือ มาถึงใส่กูอย่างกับกูทำผิด" ภาคินพูดพร้อมทั้งชี้ไปที่พิมพ์ดาว หญิงสาวที่พึ่งเดินเข้ามาในเซเว่นพร้อมกับกลุ่มเพื่อนสาว

"อ้าว กูรู้จัก อัญชัน เดี๋ยวกูลองไปทักก่อน " เซนพูดพร้อมวิ่งไปหากลุ่มหญิงสาวโดยไม่ฟังเสียงห้ามของภาคินแม้แต่น้อย

"สวัสดีสาวๆ "

"อ้าว เซนมาซื้ออะไร อ่ะ" อัญชันทักเซนเหมือนคุ้นเคยกัน 

"แล้วมากับใครเหรอ หล่อนะ" ปูเป้ แอบมองภาคินที่หน้าดูไม่สบอารมณ์ ถึงจะดูทำหน้าเหวี่ยง ๆ วีนแต่ก็หน้าเหวี่ยงสู้เพื่อนเธอในตอนนี้ไม่ได้แน่ ๆ 

"อ่อ นี้ภาคินเพื่อนเรา แล้วเพื่อนอีกคนไปไหน อ่ะ"

"ไปเลือกไอติม ตรงนู้น อารมณ์เสียตั้งแต่เมื่อกี้ล่ะ ขึ้นห้องก็บ่น ๆจนต้องพานางลงมาซื้อเนี้ย มาพอดีเลย นี้เพื่อนเราพิมพ์ดาว" อัญชันแนะนำพิมพ์ดาวให้เซนรู้จัก

"นาย!!" พิมพ์ดาวมาถึงก็ชี้หน้าภาคิน ข้ามหัวเซนแบบไม่สบอารมณ์ 

"เนี่ยๆ! คนนี้แหละ กูเดินของกูมาดี ๆ แม่ง" พิมพ์ดาวชี้ให้เพื่อนดูภาคิน แบบอารมณ์เด็กน้อยฟ้องแม่กลุ่มเพื่อนสาวของเธอแต่ล่ะคนไม่ใช่ผู้หญิงสายหวานสักเท่าไหร่ เป็นกลุ่มผู้หญิงสาวลุยแต่มีรูปร่างขัดกับบุคลิก เลยก็ว่าได้ 

 "ใจเย็น ๆ สิดาว" ปูเป้รีบดึงสติเพื่อนหลังจากเห็นเพื่อนชี้หน้าภาคิน 

"ก็มันทำไอติมกูตก" พิมพ์ดาวไม่ลดละความอยากเอาชนะ 

"เฮ้ย มามงมามันได้ไง ชี้แบบนี้ไม่มีมารยาท" ภาคินตอกกลับไปอย่างไม่ยอมคน 

"ฟังบ้าง ฟังก่อน ไม่ใช่ผม! คุณอ่ะหัดฟังบ้างไหม ไม่ใช่เห็นอะไรที่เดามั่วๆ เห็นอะไรก็ไม่ดูให้ดีสะก่อน มองคนอื่นเป็นคนร้าย คุณมีหลักฐานไหมล่ะ " ภาคินด้วยอาการไม่พอใจพร้อมกับยืนประชันหน้าพิมพ์ดาว 

"ก็ฉันเห็นคุณคนเดียว!! นั่นแหละ หลักฐานของฉัน" พิมพ์ดาวเองก็เถียงอย่างไม่ยอมแพ้เช่นกัน

"พอ ๆ ๆพอ กันก่อน" เซนกับอัญชันเข้าห้ามทัพ พร้อมดึงเพื่อนออกห่างจากกัน 

"กูว่า ถ้าเพื่อนอัญชันเป็นผู้ชายกูว่ามึงคงได้วางมวยกันแน่ ๆ" เซนหันไปหาภาคินที หันไปหาอัญชันทีเหมือนกับว่าเหนื่อยกับคนทั้งคู่

"พิมพ์ดาวคือเราเซนเป็นเพื่อนของภาคินนะ คือเราไม่ได้จะแก้ตัวให้ภาคินนะ แต่ภาคินไม่ได้ดูดบุหรี่" เซนหันไปทางพิมพ์ดาวพร้อมกับพูดด้วยสีหน้าจริงจัง

"แล้วเราจะเชื่อได้ไง อ่ะ" พิมพ์ดาวเสียงเริ่มอ่อนลงเมื่อเซนยืนยัน 

"พี่ ๆ ครับๆ " นักศึกษาหนุ่ม 3 คนเดินเข้ามา ระหว่างการสนทนาของเซนกับพิมพ์ดาว 

"คือว่า บุหรี่ที่หล่นใส่ไอติมเมื่อกี้เป็นของผมเองครับ คือผมตกใจครับเลยรีบวิ่งเข้าห้องไป ผมต้องขอโทษพวกพี่ด้วยนะครับที่ทำให้พี่มีปัญหากัน " นักศึกษา สามคนยกมือไหว้ พร้อมสำนึกผิด ตอนแรกทั้งสามคนไม่อยากจะเข้ามาแต่ได้ยินเสียงของทั้งคู่ทะเลาะกันลั่นร้านสะดวกซื้อจริงเข้ามาสารภาพเพราะกลัวจะเป็นเรื่องใหญ่

"ไม่เป็นไรครับน้อง พี่ให้อภัยน้อง น้องไปเถอะครับ" ภาคินพูดเชิงกวนๆ พร้อมหันหางตาหาพิมพ์ดาวเชิงก่อกวน 

"น้อง อ่ะดีเนอะ ผิดก็ยอมขอโทษ ไม่เหมือนคนบางคน " ภาคินใช้หางตามองพิมพ์ดาวอีกครั้งแบบเชิงล้อเลียน

"ขอโทษ พอใจยัง" พิมพ์ดาวรีบพูดแล้วเดินออกไป เหมือนอายที่ตัวเองเข้าใจผิด

 "ไอ้พิมพ์ดาวรอด้วย " เพื่อนๆ รีบวิ่งตามพิมพ์ดาวไปแบบงงๆ

"ฮ่า ๆเจอแบบนี้ตลกดีว่ะ น่าแกล้งชะมัด ตอนทำโวยวายสะใหญ่โตพอตัวเองผิดรีบหนีเฉย" ภาคินพูดแบบไม่คิดไร 

"เออ กูกับละ พรุ่งนี้กูมาใหม่ " ภาคินเดินออกไปพร้อมโบกมือลาเซน แบบคนอารมณ์ดี

"อะไรของมันว่ะ เมื่อกี้ยังอารมณ์เสียอยู่เลย " เซนบ่นปนขำกับความไม่แน่นอนของเพื่อน ...

"เอ๊ะแล้วพรุ่งนี้มันจะมาทำไม ว่ะ? "