LOGINShare
บทที่ 7
Last Updated:
2025-06-29 18:13:29ทุกค่ำคืนที่คีรติรู้ว่ามีลูกค้าจองเข้ามาใช้บริการที่บาร์ เธอจะรู้สึกตื่นเต้นเสมอ ทั้งที่เปิดบาร์มานานเกือบปีแล้วก็ยังเป็นแบบนี้ไม่เคยเปลี่ยน ทว่าสำหรับครั้งนี้ คงต้องบอกว่าเป็นอารมณ์ตื่นเต้นระคนประหม่าอย่างที่ไม่เคยรู้สึกกับลูกค้าคนไหนมาก่อน
จะต้องเป็นแบบนี้ไปตลอดหนึ่งเดือนเลยสินะ...
หญิงสาวพยายามถามตัวเองหลายครั้งว่าเพราะอะไร ทำไมกันนะ ผู้ชายที่ชื่อคีตะถึงได้มีผลต่อหัวใจเธอนัก คิดไปคิดมาอยู่นานเธอถึงได้คำตอบ
...ก็เพราะเขาไม่เหมือนลูกค้าชายคนไหนอย่างไรล่ะ
จริงอยู่ว่าตลอดการเป็นบาร์เทนเดอร์ที่ผ่านมา คีรติต้องเจอกับลูกค้ามากมาย หลายคนหวังจะเข้าหามากกว่าตั้งใจมาลิ้มลองเครื่องดื่มที่เธอตั้งใจชงให้สุดฝีมือ แต่กับคีตะ เขาคนนี้ไม่เหมือนใคร เธอสัมผัสได้ว่าชายหนุ่มพยายามเข้าหาด้วยการชวนคุยอย่างสนิทสนม ในทางกลับกัน เธอก็รู้สึกถึงกำแพงสูงเสียดฟ้าที่เขาตั้งขวางไว้ด้วย เพราะแบบนี้คีรติเลยรู้สึกสนใจ อยากจะรู้ว่าจริง ๆ แล้วเบื้องลึกของผู้ชายคนนี้เป็นอย่างไรกันแน่
ภายใต้สายตาเจ้าเล่ห์แฝงแววเย็นยะเยือกคู่นั้น มีอะไรซ่อนอยู่กัน?
“เหม่อคิดถึงผมอยู่หรือเปล่า”
“อุ๊ย! คุณคีย์ เล่นอะไรของคุณ ฉันตกใจหมด” หญิงสาวสะดุ้งสุดตัวเมื่อจู่ ๆ คีตะเข้ามาในร้านโดยไม่ให้ซุ่มให้เสียง พอดีกับจังหวะที่เธอกำลัง...คิดถึงเขาอยู่!
“เดี๋ยวสิ ผมมานานแล้ว เรียกคุณตั้งหลายครั้งแล้วด้วย ไม่เชื่อถามน้ำผึ้งได้” คีตะหันไปหาพยานใกล้ตัว ทั้งเขาและน้ำผึ้งเดินมาถึงหน้าเคาน์เตอร์บาร์ตั้งนานสองนาน คุณเจ้าของบาร์ต่างหากที่เอาแต่ยืนเหม่อคิดอะไรอยู่คนเดียว
“คือ...คุณเค้กก็เหม่อลอยจริง ๆ นั่นแหละค่ะ” น้ำผึ้งยืนยันยิ้ม ๆ
เพราะรู้อยู่แก่ใจว่าสองคนนั้นไม่ได้โกหก ขืนเถียงไปเธอก็มีแต่อายกับอาย คีรติเลยแสร้งทำเป็นเปลี่ยนเรื่อง ทำสีหน้าจริงจังขึ้นมา “เฮ้อ โอเค ๆ ผึ้งมีอะไรก็ไปทำเถอะ”
“คุณเค้กคะ คืนนี้ผึ้งขอกลับก่อน จำได้ใช่ไหมคะ” น้ำผึ้งพูดด้วยน้ำเสียงเกรงใจ จริง ๆ เธอบอกกล่าวเจ้านายสาวไว้ก่อนจะเข้างานแล้วละ แต่ดูเหมือนคีรติจะเหม่อลอยคิดเรื่องอื่นเพลิน น่าจะเผลอลืมเรื่องเธอไปแล้วแน่ ๆ
“อ้าวเหรอ ถ้าอย่างนั้นผึ้งไปเถอะจ้ะ”
เป็นอีกครั้งที่คีรติอยากจะตีตัวเองแรง ๆ เรียกสติ ทั้งที่ลูกจ้างสาวบอกอยู่ว่าคืนนี้จะขอลางานไปกินเลี้ยงฉลองวันเกิดคนรัก
นี่เธอมัวแต่สนใจคีตะมากเสียจนไม่เป็นอันจดจำเรื่องอื่นเลยหรืออย่างไร
“งั้นผึ้งขอตัวก่อนนะคะ ไปก่อนนะคะคุณคีย์”
“โชคดีครับ” คีตะส่งยิ้มให้น้ำผึ้ง
ทันทีที่พนักงานสาวจากไป บาร์เทนเดอร์คนสวยก็หันไปจัดเตรียมเครื่องดื่มตามหน้าที่ โดยที่ใบหน้าสะสวยยังคงบึ้งตึงอยู่อย่างนั้น
“คืนนี้คุณอยากให้ฉันมิกซ์เครื่องดื่มให้ตามสะดวก หรือว่าอยากรีเควสต์อะไรไหมคะ”
“ตกลงที่ผมถามเมื่อกี้มันยังไงครับ คุณยังไม่ให้คำตอบเลยนะ”
“คะ?” หญิงสาวหันไปมองหน้าคีตะเมื่อเรื่องที่เธอกำลังถามกับเรื่องที่ชายหนุ่มพูด ดูเหมือนจะเป็นคนละเรื่องกันเลยนะ?
“ก็เรื่องที่คุณเหม่อลอยคิดถึงผมไง” รอยยิ้มมากเสน่ห์ผุดขึ้นบนใบหน้าหล่อเหลาของคีตะ พาให้สองแก้มนวลของแดงระเรื่อทันที ไม่รู้ว่าด้วยเพราะเขินอายหรือโมโหที่ถูกกวนประสาทกันแน่ คีตะไม่กล้าฟันธงอย่างมั่นใจเหมือนกัน
“คุณนี่มัน...เฮ้อ! ใช่ค่ะ ฉันคิดถึงคุณ” คีรติยอมรับตามตรง
คำพูดของเธอทำให้ชายหนุ่มตรงหน้ายิ้มกว้าง ปากแทบจะฉีกไปถึงใบหูอยู่แล้วนั่น ทว่าหญิงสาวกลับดับฝันเขาด้วยประโยคต่อมา “ฉันคิดว่าคุณนี่มันเป็นลูกค้ายังไงกันแน่นะ มาสาย มาเลตได้ทุกวัน ที่บาร์ฉันไม่มีบริการต่อเวลานะคะ จะเริ่มกี่โมงก็ต้องจบเวลาเดิม”
รอยยิ้มที่กว้างจนน่าหมั่นไส้พลันหุบลงทันที
“งั้นเหรอ ถ้าอย่างนั้นผมขอโทษที่ทำให้คุณ ‘รอ’ นานนะครับ แต่ไม่ต้องห่วงว่าจะใช้บริการคุณเกินเวลา ผมรู้ดีว่ากับคุณคนนี้ ผมคงต้องค่อยเป็นค่อยไปหน่อย”
บาร์เทนเดอร์สาวขมวดคิ้ว ทำหน้าไม่เข้าใจ “หมายความว่ายังไงคะ”
คีตะไม่ตอบคำถาม เริ่มพับแขนเสื้อเชิ้ตสีดำ ปลดกระดุมลงมาสองเม็ด เสยผมที่ปรกหน้าผากเกลี้ยงเกลาขึ้น เข้าสู่โหมดผ่อนคลายอารมณ์เต็มตัว
“เราเริ่มกันเลยดีไหม ผมคอแห้ง อยากดื่มอะไรสดชื่น ๆ น่ะ”
เห็นแบบนั้นคีรติจึงเริ่มทำหน้าที่ของตนเอง หันไปจัดการชงเครื่องดื่มให้ชายหนุ่มต่อ ประโยคที่เขาพูดไว้เมื่อครู่นี้ถูกลืมไปเสียสนิทใจ
“เรียบร้อยค่ะ เมื่อคืนก่อนฉันเห็นคุณค่อนข้างชอบเครื่องดื่มที่มีปริมาณแอลกอฮอล์สูง ลองแก้วนี้ดูนะคะ รสชาติหวานอมเปรี้ยว ลองได้ดื่มติดกันสักสามสี่แก้ว รับรองกลับบ้านไม่ถูกแน่ค่ะ”
“แล้วเคยมีแขกที่เมาเพราะเครื่องดื่มของคุณไหม” เขาว่าพลางยกแก้วดื่มรวดเดียวหมด
“เยอะแยะค่ะ เผลอ ๆ คนต่อไปก็คุณเนี่ยแหละ” คีรติมองคนอวดดีที่ยกเครื่องดื่มสีหวานกรอกลงคอจนหมดแก้ว ราวกับต้องการจะท้าทายกัน ทว่ายิ่งชายหนุ่มกล้าแบบนี้เธอก็ยิ่งชอบ
“ถ้าผมเมาก็ขอให้รู้ไว้เลยว่าเพราะผมยอมให้คุณมอมต่างหาก”
“ไม่ใช่เพราะคุณคออ่อนหรอกเหรอคะ” ปกติแล้วคีรติไม่ใช่คนชอบต่อปากต่อคำกับใคร แต่ครั้งนี้เธอหมั่นไส้หน้าหล่อ ๆ ของเขาที่เอาแต่ยิ้มกรุ้มกริ่ม พูดจากวนประสาทกันไม่เลิกอยู่นั่นละ
“ผม ‘แข็ง’ มาก ไม่เชื่อก็ลองดูได้…”
ดะเดี๋ยว… คีรติรู้สึกว่าไอ้คำว่า ‘แข็ง’ ของชายหนุ่มมันสองแง่สองง่ามอย่างไรก็ไม่รู้!
หญิงสาวหลบสายตาซุกซนของลูกค้าหนุ่ม หมุนกายกลับไปชงเครื่องดื่มแก้วต่อไปเพื่อกลบเกลื่อนความรู้สึกหวามไหวในใจ
“ปกติลูกค้าคนอื่น ๆ เขาคุยกับคุณเรื่องอะไรเหรอ”
“ก็…เรื่องทั่วไปค่ะ” หญิงสาวเลิกคิ้ว อธิบายเสริม “ถ้ามากันเป็นกรุ๊ปฉันจะแนะนำเรื่องเครื่องดื่มแต่ละประเภท แต่ถ้าลูกค้ามาคนเดียวแบบคุณ ฉันจะคุยเรื่องทั่ว ๆ ไปตามที่ลูกค้าสนใจ อย่างเช่นเรื่องงาน เรื่องความรัก เยอะแยะไปหมด ว่าแต่ถามทำไมเหรอคะ”
“ผมแค่รู้สึกได้น่ะ ไม่ว่าผมชวนคุณคุยเรื่องอะไร คุณก็ดูไม่ค่อยสบอารมณ์เท่าไร” น้ำเสียงคีตะหมองลงอย่างไม่ปิดบัง
“คะ?” คีรติกะพริบตาปริบ ๆ
Latest chapter
ที่แค้นเพราะไม่คิดรัก #Fallen บทที่ 20
“แล้วไปค่ะ ไม่งั้นเค้กก็แย่เลยสิ” คีรติถอนหายใจ ยินยอมเปิดเปลือยทุกความรู้สึกของตนให้ชายหนุ่มรับรู้อย่างไม่อาย สำหรับความรักครั้งนี้ เธอไม่อยากมีข้ออคติในใจ รวมทั้งอยากให้ชายหนุ่มได้รู้จักตัวตนของเธอในทุกด้านด้วย“จริงสิ ผมอยากรู้ว่าทำไมคุณถึงไม่ยอมมีแฟนล่ะ ลูกค้าหนุ่ม ๆ ก็น่าจะตามจีบคุณเยอะไม่ใช่เหรอ ผมเชื่อว่าผมไม่ใช่คนแรกแน่ ๆ ที่สนใจคุณ”“อืม...ไม่รู้สิคะ” หญิงสาวย่นคิ้วน้อย ๆ ก่อนเอ่ยต่อ “ก่อนหน้านี้เค้กคิดว่ายังไม่พร้อมจะมีใคร คนที่ทำให้รู้สึกดีด้วยถามว่ามีไหม มันก็มีค่ะ แค่สุดท้ายไปกันไม่รอด เพราะพ่อเค้กไม่อนุญาตให้มีแฟน ถ้าคนคนนั้นไม่ใช่คนที่ท่านเลือกให้”หญิงสาวกำลังนึกถึง ‘เหมราช’ เพื่อนของพี่ชาย คนที่ฐานทัตผู้เป็นพ่อหมายมั่นจะให้เป็นคนรักของเธอ จริงอยู่ว่าเหมราชแสดงออกชัดเจนว่าเขารู้สึกกับเธอมากกว่าพี่น้อง แม้เขาจะไม่เคยพูดมันออกมาตรง ๆ ก็ตาม แต่เธอมองเหมราชเป็นพี่ชายมาโดยตลอด เพราะเข้าใจไปว่าทุกสิ่งที่เขาทำน่าจะเกิดจากความต้องการของผู้เป็นพ่อ“แบบนี้ผมก็ต้องพิสูจน์ตัวเองให้ท่านเห็นสินะ” คีตะเหยียดยิ้ม คิดไม่ผิดจริง ๆ ที่เขาเลือกเข้าหาคีรติ เธอคงไม่รู้อะไรเลย แต่เขารู้...รู
ที่แค้นเพราะไม่คิดรัก #Fallen บทที่ 19
ก๊อก ๆ ๆ คีรติเพิ่งอาบน้ำเสร็จ ปัญหาใหญ่ที่เธอเพิ่งนึกขึ้นได้นั่นคือ พวกเขาสองคนไม่ได้ตระเตรียมเสื้อผ้าสำหรับค้างคืนมาด้วย ทว่า…ก่อนจะได้ทำอะไร เสียงเคาะประตูห้องก็ดังขึ้นเสียก่อนหญิงสาวจัดสาบเสื้อคลุมอาบน้ำบนร่างให้ปกปิดมิดชิด แล้วเดินไปส่องที่ตาแมวตรงประตู พบว่าเป็นพนักงานหญิงของทางโรงแรมจึงเปิดให้ทันที“มีอะไรหรือเปล่าคะ” หญิงสาวถามน้ำเสียงเป็นมิตร“ดิฉันเอาเสื้อผ้ามาให้คุณผู้หญิงค่ะ” พนักงานคนดังกล่าวส่งถุงใส่ของมาให้เธอคีรติส่ายศีรษะปฏิเสธ “เอ่อ แต่ว่าฉันไม่ได้สั่งอะไรนะคะ”“คุณผู้ชายที่มากับคุณเป็นคนสั่งให้ค่ะ ขอตัวก่อนนะคะ” พนักงานตอบยิ้ม ๆ“อ่อ ค่ะ ขอบคุณมากนะคะ” คีรติยอมรับถุงเสื้อผ้าเมื่อรู้ว่าใครเป็นคนจัดการเรื่องนี้หญิงสาวเปิดถุงเสื้อผ้าออก พบว่ามีเสื้อยืดสีขาวตัวโคร่งและกางเกงขาสั้นสีดำ ทั้งสองชิ้นนี้ไม่ได้สวยน่ารักหรือสวมใส่สบายเท่าชุดนอนตัวโปรดของเธอ แต่คีรติกลับพอใจกับมันจริง ๆ โชคดีที่เธอเป็นผู้หญิงตัวเล็ก สามารถใส่เสื้อยืดผู้ชายแบบโอเวอร์ไซซ์ได้ ไม่อย่างนั้นพนักงานคงหาซื้อชุดให้เธอลำบากแย่ว่าแต่...ตอนนี้เขากำลังทำอะไรอยู่นะเธอมองเวลา ตอนนี้เกือบเที่ยงคืนแล้ว เด
ที่แค้นเพราะไม่คิดรัก #Fallen บทที่ 18
“ฮ่า ๆ โอเค ๆ ผมไม่แกล้งคุณแล้ว ว่าแต่คุณออกมากับผมแบบนี้ทางบ้านว่าอะไรไหม” คีตะเริ่มเข้าเรื่องสำคัญ เขารู้ว่าคีรติเป็นลูกนอกทะเบียนสมรสของฐานทัตกับภรรยาน้อย แต่ที่เขาไม่แน่ใจนักคือความสัมพันธ์ของเธอกับผู้เป็นพ่อ ในข่าวต่างตีแผ่มากมายว่าเธอเป็น ‘ลูกนอกคอก’ ที่พ่อไม่รัก แต่พอได้รู้จักกับหญิงสาวจริง ๆ คีตะไม่อยากจะเชื่อว่าฐานทัตจะใจจืดใจดำจนไม่นึกรักลูกสาวคนนี้ในเมื่อคีรติทั้งน่ารักและอ่อนหวานเสียปานนี้“อ่อ เค้กไม่ได้บอกอะไรค่ะ” สีหน้าหญิงสาวหม่นลง หากบอกพ่อว่าออกไปเที่ยวต่างจังหวัดกับแฟน มีหวังทั้งเธอและคีตะคงไม่ได้ใช้ชีวิตเหมือนคู่รักทั่วไปแน่“ทำไมล่ะ...เอ่อ ขอโทษถ้าผมเสียมารยาท คุณไม่อยากเล่าก็ไม่เป็นไรนะครับ ผมเข้าใจ”“คุณไปอยู่เมืองนอกมานาน เค้กไม่แน่ใจว่าคุณจะรู้จักพรรคการเมืองในไทยบ้างหรือเปล่า”“ทำไมเหรอครับ” คีตะกระตุกยิ้มซ่อนแววตาลึกล้ำทำไมจะไม่รู้ เขารู้เสียยิ่งกว่ารู้เลยละ!“พ่อของเค้กท่านเป็นหัวหน้าพรรคไทยยั่งยืนค่ะ” เธอเดาไม่ออกเลยว่าคีตะจะรู้สึกอย่างไร บางคนอาจจะดีใจที่ได้คบหากับผู้หญิงจากครอบครัวมีอำนาจ แต่บางคนอาจจะมองว่าการคบหากับเธอจะกลายเป็นเรื่องยุ่งยากเสียมากกว
ที่แค้นเพราะไม่คิดรัก #Fallen บทที่ 17
คีรติกับคีตะเป็นแฟนกันแล้วทุกสิ่งอาจจะดูเหมือนเกิดขึ้นในเวลาอันสั้น แต่เมื่อทั้งสองคนต่างเปิดเผยความรู้สึกที่มีให้กัน คีรติกลับมีความสุขมาก เธอรู้ใจตัวเองยิ่งขึ้นว่าตนหลงรักชายหนุ่มมาก...มากเสียจนไม่เคยคิดว่าจะรู้สึกแบบนี้กับผู้ชายคนไหนมาก่อนเขาคือรักแรกของเธอ และเธอก็หวังว่าเขาจะเป็นรักเดียวตลอดไปด้วย“รอนานไหมครับ” เสียงนุ่มทุ้มเอ่ยทักบุคคลที่หญิงสาวกำลังนั่งเหม่อคิดถึงอยู่เดินเข้ามาด้านในบาร์ วันนี้คีตะแต่งกายด้วยเสื้อเชิ้ตสีขาว กางเกงขาสั้นสีน้ำทะเล ลุคของชายหนุ่มวันนี้ยิ่งมองแล้วยิ่งรู้สึกสบายตา แม้จะแตกต่างจากทุกคืนที่เธอได้เห็นก็ปฏิเสธไม่ได้เลยว่าคีตะเป็นผู้ชายหุ่นดี ไม่ว่าจะอยู่ในเสื้อผ้าแบบใดก็ยังน่ามองเสมอ“ไม่เลยค่ะ ไปกันเลยไหม” หญิงสาวส่งยิ้มให้ ‘แฟนหนุ่ม’ แล้วก้าวไปหาเขา“วันนี้คุณแต่งตัวน่ารักจัง” คีตะหยิกแก้มคนตรงหน้าเบา ๆวันนี้คีรติสวมชุดเดรสสายเดี่ยวสีขาว ผ้าพลิ้ว ปล่อยผมยาวสลวยเป็นลอนคลาย ๆ ใบหน้าแต่งแต้มด้วยเครื่องสำอางเพียงเล็กน้อย ส่งเสริมบุคลิกให้ดูเป็นผู้หญิงที่ทั้งอ่อนหวานและเซ็กซี่ในคราเดียวกัน“ปากหวานแต่หัววันเลยนะคะ” หญิงสาวแสร้งค้อน ตั้งแต่คบกันมาไม่เค
ที่แค้นเพราะไม่คิดรัก #Fallen บทที่ 16
“ผมพูดจริงนะ ถ้าคุณคิดว่าผมแค่เมาละก็ คุณเข้าใจผิดแล้ว ผมไม่ได้เมา มีสติรู้ตัวทุกอย่างเลยละ ผมจำได้ทุกการกระทำ ทุกคำพูดของตัวเอง โดยเฉพาะเรื่องที่ผมจูบคุณ”“ไม่ต้องพูดมันออกมาก็ได้นะคะ!” คีรติสวนกลับทันควัน สีหน้าเธอแลดูอับอายเหลือจะเอ่ย นี่เขากล้าพูดเรื่องแบบนั้นตรง ๆ ได้อย่างไรกัน โชคดีนะที่น้ำผึ้งยังไม่กลับมา ไม่เช่นนั้นเธอคงขายหน้ามากกว่านี้แน่“ก็มันเรื่องจริงนี่ ผมจำได้ว่าผมจูบคุณ” ยิ่งเห็นคีรติเขินเขาก็ยิ่งอยากแกล้ง เธอคงไม่รู้ตัวว่าเวลาทำสายตาดุ ๆ ใส่กลบเกลื่อนทั้งที่หน้าแดงก่ำ มันยิ่งทำให้เธอดูน่าแกล้งขึ้นเป็นเท่าตัว“ค่ะ! คุณลืมมันไปดีกว่านะคะ มันอาจจะเกิดจากอารมณ์ชั่ววูบ เพราะทั้งคุณและฉันเราต่างดื่มแอลกอฮอล์ด้วยกันทั้งคู่”“นี่อย่าบอกนะว่าเมื่อคืนคุณขอเวลานอก เพื่อจะสรรหาคำมาปฏิเสธผม ในขณะที่ผมนอนไม่หลับ คอยแต่คิดว่าจะทำยังไงให้คุณเชื่อใจและยอมรับรักผมสักที” สีหน้าคีตะแปรเปลี่ยนเป็นเศร้าสร้อยอย่างเห็นได้ชัด“คือฉันแค่คิดว่าบรรยากาศมันอาจพาไป คุณเลยเผลอทำเรื่องแบบนั้นไปโดยไม่ได้ตั้งใจ” น้ำเสียงของคีรติขาดห้วง ยังคงสับสนอยู่มากว่าควรเชื่อในสิ่งที่คีตะพูดออกมาหรือไม่“คีรติ…ผ
ที่แค้นเพราะไม่คิดรัก #Fallen บทที่ 15
“คุณ...อื้อ!” วินาทีต่อมา ริมฝีปากหยักกดลงหาเธออีกครั้งคีตะจูบเธออย่างคนไม่รู้จักพอ ยิ่งเมื่อร่างกายของทั้งสองแนบชิดกัน ไออุ่นและกลิ่นกายหญิงสาวก็ยิ่งพาให้สติคีตะกระเจิดกระเจิงเลือนหาย คล้ายคนมึนเมาไร้ซึ่งการยับยั้งชั่งใจคีรติทำให้เขา ‘อยากได้’ เธอจนแทบคลั่ง!“คุณคีย์ ปล่อยค่ะ อื้อ...” คีรติพยายามห้ามปากร้อนที่เริ่มคลอเคลียลงมาถึงตรงซอกคอขาว น้ำเสียงเธอสั่นระริกด้วยความหวามไหวที่ไม่เคยสัมผัสมาก่อน หารู้ไม่ว่าแม้ปากตนจะเอ่ยห้าม มือทั้งสองข้างกลับเกาะเกี่ยวร่างหนาไว้แน่นไม่ให้ห่างกายไปไหนแต่เธอจะปล่อยให้เป็นแบบนี้ไม่ได้...พลั่ก! “เค้ก..” คีตะถูกหญิงสาวผลักอกอย่างแรงจนสติกลับเข้าร่างทันทีให้ตายเถอะ! ชายหนุ่มนึกอยากจะชกหน้าตัวเองแรง ๆ สักที โทษฐานที่พลั้งเผลอไปตามอารมณ์วาบหวามจนเกือบจะหักหาญน้ำใจเธอ หากเขาทำอะไรเกินเลยไปตอนนี้ละก็ เกรงว่าหญิงสาวอาจจะไหวตัวทัน แล้วทุกสิ่งที่ทำมาก็อาจจะพังทลายลงได้ในพริบตาเย็นไว้ ถึงยังไงมึงก็ต้องได้ผู้หญิงคนนี้สักวัน...คีตะเตือนตัวเองพลางยกมือลูบผมเผ้าให้เข้าที่เข้าทาง คนตัวเล็กรีบลุกออกจากตักเขาราวกับกระต่ายน้อยที่กำลังตื่นกลัวเสือร้ายก็ไม่ปาน แม
You may also like
วิศวะร้ายพลาดรัก(20+)
Re-match I รีแมทช์20.8K viewsเกิดใหม่ทั้งที งั้นขอหย่าเลยแล้วกัน
แมลงผลไม้235.6K viewsคลั่งรักอันธพาล NC20+
ฅนบนดอย24.5K viewsไลฟ์สดสยองขวัญ
เด็กสาวผู้กลืนกินวิญญาณ34.0K views4P ยัยเนิร์ดโดนนักบาสรุมซ้อมอย่างหนัก! PWP
Sadistic_X783 viewsStart Up เล่ห์ร้ายเดิมพันรัก
BlueSoda1.1K viewsบอสร้ายกระหายรัก
ฺBigangel - น้ำตาลไหม้ - หอมชื่นใจ97 viewsหนี้รักลวงใจ
ยัยแม่มดแสนน่ารัก208 views
