เข้าสู่ระบบแชร์
บทที่ 122
ปรับปรุงล่าสุด:
2025-09-03 18:01:41รุ่งอรุณของวันที่สามหลังพิธีวิวาห์ แสงสีทองอ่อนโยนสาดส่องผ่านผ้าม่านแพรเนื้อละเอียดในห้องบรรทมของเรือนอี้หง ฉินเจียวเยี่ยนในชุดผ้าไหมสีชมพูอ่อนปักลายดอกเหมย เกล้าผมเรียบง่ายแต่ยังคงความสดใสของแม่นางน้อย
นางมองไปยังเซียวชิงเฟิงที่กำลังตรวจตราความเรียบร้อยของหีบของขวัญที่อยู่ด้านนอก
“ท่านพี่ ของขวัญทั้งหมดเตรียมเรียบร้อยดีแล้วหรือไม่เพคะ?” ฉินเจียวเยี่ยนเอ่ยถามด้วยน้ำเสียงหวานใส ขณะที่ชุนเถาช่วยประคองนางก้าวออกจากเรือน
เซียวชิงเฟิงหันกลับมาส่งยิ้มละไมให้พระชายา “เรียบร้อยแล้ว รับรองว่าสมฐานะพระชายาของข้าอย่างแน่นอน”
ขบวนเสด็จเล็ก ๆ เคลื่อนออกจากจวนเฟินอ๋อง รถม้าประดับประดาอย่างเรียบหรูนำหน้า ตามด้วยเกวียนบรรทุกหีบของขวัญที่ปิดคลุมด้วยผ้าไหมเนื้อดี ทหารองครักษ์ในชุดเกราะสีเงินขนาบข้างอย่างเป็นระเบียบเรียบร้อย
ตลอดการเดินทาง ฉินเจียวเยี่ยนมองออกไปนอกหน้าต่างด้วยความคิดถึงจวนซ่านเต๋อโหว แม้จะเป็นเพียงสามวัน แต่ความรู้สึกผูกพันกับบิดามารดาก็ยังคงแน่นแฟ้น
เซียวชิงเฟิงสังเกตเห็นความเงียบของพระชายา จึงเอื้อมมือไปกุมมือเรียวของ
บทล่าสุด
พระชายาของท่านอ๋องธงแดง NC บทที่ 128
ยามเซิน รถม้าของจวนเฟิงอ๋องจึงเดินทางกลับถึงจวน ฉินเจียวเยี่ยนมอบหมายหน้าที่ให้ชุนเถาพาเสี่ยวหงไปพักที่เรือนรับรอง เพื่อ ‘ดูอาการ’ ส่วนตนก็เดินกลับไปที่เรือนอี้หงอย่างคุ้นเคย“เอ๊ะ” ฉินเจียวเยี่ยนเหลือบเห็นตงไฮ่ยืนเฝ้าอยู่ตรงหน้าห้องหนังสือ “ท่านพี่กลับมาแล้วอย่างนั้นหรือ?”เท้าเล็กเปลี่ยนทิศทางตรงไปยังห้องหนังสือทันที“พระชายา” ตงไฮ่ประสานมือคำนับ “ท่านอ๋องประทับอยู่ในห้องพ่ะย่ะค่ะ”ตงไฮ่รายงานในทันใด เพราะตั้งแต่พระชายาย้ายเข้ามาอยู่ในจวน ครั้นเจอหน้าเจ้านายคนใดก็จะถามหาอีกฝ่าย จนสุดท้ายจึงเป็นที่รู้กันทั้งจวนว่า หากพบหน้าคนใดคนหนึ่งก็ให้รายงานไปเลยว่า อีกฝ่ายประทับอยู่ที่ใด“อา ท่านอ๋องยุ่งอยู่หรือไม่?”ตงไฮ่เม้มริมฝีปากอย่างลังเลในยามนี้ เห็นได้อย่างชัดเจนว่า ท่านอ๋องกำลังมีเรื่องหนักใจ ตามปกติแล้ว ท่านอ๋องจะห้ามมิให้ผู้ใดเข้าไปรบกวนอย่างเด็ดขาด หากยามหน้าประตูยังอยากมีลมหายใจอยู่“ไม่ยุ่งพ่ะย่ะค่ะ” ตงไฮ่ตอบอย่างรวดเร็ว โดยที่ไม่ต้องเสียเวล
พระชายาของท่านอ๋องธงแดง NC บทที่ 127
เวลาผ่านไปประมาณหนึ่งเค่อ บานประตูของเรือนสาวใช้ก็เปิดออก หมอหลวงต่งเดินออกมาด้วยสีหน้าที่ไม่สู้ดีนัก ฉินเยี่ยนฟางรีบถลาไปสอบถามอาการของเสี่ยวหงในทันที“เสี่ยวหงมีอาการเป็นอย่างไรบ้างเจ้าคะ? ท่านหมอสามารถรักษาได้หรือไม่เจ้าคะ? แล้ว...”“พี่หญิงใจเย็น ๆ เจ้าค่ะ” ฉินเจียวเยี่ยนรีบพูดแทรกขึ้นมา “ให้หมอหลวงต่ง ท่านได้อธิบายเสียก่อน”ฉินเยี่ยนฟางราวกับได้สติ คุมลมหายใจให้สงบลง “อา ขออภัยท่านหมอหลวงเจ้าค่ะ ข้าเสียมารยาทแล้ว”“ข้าเข้าใจความเป็นห่วงของคุณหนูใหญ่ดีเจ้าค่ะ” หมอหลวงต่งระบายรอยยิ้มอ่อนโยนฉินเจียวเยี่ยนจึงได้ถามอาการแทน “แล้วอาการของเสี่ยวหงเป็นอย่างไรบ้าง?”“เฮ้อ อาการของนางช่างพิกลนัก มีไข้ขึ้นสูง ร่างกายร้อนผ่าว แต่นางกลับบอกว่า หนาวสะท้านถึงกระดูกตลอดเวลา” หมอหลวงต่งอธิบายอาการด้วยสีหน้าท่าทางที่หนักใจ “อีกทั้งยังมีรอยผื่นที่บริเวณใต้ร่มผ้าอีกด้วย”ฉินเยี่ยนฟางที่ยิ่งฟังอาการของสาวใช้คนสนิทก็ยิ่งมีสีหน้าซีดเผือด “ละ แล้วไม่ทร
พระชายาของท่านอ๋องธงแดง NC บทที่ 126
สองวันผ่านไป ตามที่หมอหลวงในจวนเฟิงอ๋องได้แจ้งไว้ว่า อาการของเสี่ยวหงน่าจะออกฤทธิ์รุนแรงแล้ว ฉินเจียวเยี่ยนจึงได้จัดเตรียมผ้าไหมซูโจวที่อยู่ในคลังของจวนเฟิงอ๋องออกมาหลายสิบพับ เพื่อนำไปเป็นข้ออ้างในการกลับจวนซ่านเต๋อโหว“ท่านแม่” ฉินเจียวเยี่ยนเรียกหลินซื่อในขณะที่ยกชายกระโปรงก้าวเข้ามาในจวนหลินซื่ออ้าแขนรอรับบุตรสาว พลางถามอย่างสงสัย “เหตุใดเจ้าจึงกลับจวนอีกแล้วเล่า? เมื่อสองวันก่อน เจ้าก็เพิ่งกลับมา เจ้ากลับจวนมารดาบ่อย ๆ เช่นนี้ จะทำให้ผู้คนสงสัยในความสัมพันธ์ของเจ้ากับท่านอ๋องได้นะ”“ข้าทราบดีเจ้าค่ะ ท่านแม่” ฉินเจียวเยี่ยนปลอบประโลม จูงมารดาและพี่สาวเข้าไปนั่งที่โถงด้านหน้า “พอดี ข้าเจอผ้าไหมซูโจวในคลังของจวนเฟิงอ๋อง จึงคิดว่า หากนำมาให้ท่านแม่และพี่หญิงตัดชุดสวมใส่ คงจะดีไม่น้อย”“นี่ เจ้าขโมยผ้าไหมออกมารึ?” หลินซื่อจับใจความแล้วถามเสียงสูง ยกมือขึ้นตีแขนฉินเจียวเยี่ยนไม่แรง แต่ก็ไม่เบานักฉินเจียวเยี่ยนสะดุ้งปฏิเสธในทันที “ท่านแม่! อย่ากล่าวหาข้าสิเจ้าคะ ขโมยสิ่งใดกัน ผ้าไหมซ
พระชายาของท่านอ๋องธงแดง NC บทที่ 125
“ท่านอ๋อง ตื่นเถิดพ่ะย่ะค่ะ” เสียงปลุกจากคนสนิทดังขึ้น ทำให้เซียวชิงฉีที่กำลังหลับพักผ่อนบนเตียงนุ่มต้องพลิกตัวหนีเสียงนั้นด้วยความหงุดหงิด“ข้าเพิ่งจะได้นอนเองนะ เฉินฟู่” เซียวชิงฉีดึงผ้าห่มขึ้นมาคลุมหน้า ราวกับต้องการตัดขาดไม่ได้ยินเสียงใดอีกต่อไปเฉินฟู่ “โธ่ ท่านอ๋อง ก็ท่านร่ำสุรากับเจ้าเมืองชางหลินถึงยามโฉ่ว ท่านจึงเพิ่งจะได้บรรทมอย่างไรเล่าพ่ะย่ะค่ะ”เซียวชิงฉีนิ่งเงียบไป ทำให้เฉินฟู่เข้าใจว่า ชายหนุ่มกำลังคิดทบทวนคำที่เขากล่าว จนกระทั่งได้ยินเสียงกรนเบา ๆ ลอดออกมาจากผ้าห่ม เขาจึงได้รู้ว่า ท่านอ๋องของเขาบรรทมหลับสนิทไปอีกแล้ว“ท่านอ๋อง” เฉินฟู่ลากเสียงอย่างละเหี่ยใจ พลางครุ่นคิดว่าจะทำอย่างไรดี ก่อนจะยกยิ้มที่มุมปาก เมื่อนึกถึงจุดอ่อนเพียงหนึ่งเดียวของฉีอ๋อง “หนิงซูเฟยเสด็จมาแล้วหรือพ่ะย่ะค่ะ! ท่านอ๋องมิยอมตื่นเลยพ่ะย่ะค่ะ!”“ห้ะ! อะไรนะ ข้าตื่นแล้ว ข้าตื่นแล้ว หมู่เฟย” ใบหน้าหล่อเหลาที่เร่งรีบปัดผ้าห่มลงจากตัว เบิกสองตาออกกว้าง เพื่อยืนยันว่าตนเองตื่นเต็มสองตาดีแล้ว &ldq
พระชายาของท่านอ๋องธงแดง NC บทที่ 124
มือเรียวยาวที่มีข้อต่อชัดเจนหยิบหมากสีดำวางลงบนกระดานอย่างเชื่องช้า หากแต่สร้างความตึงเครียดกดดันให้แก่ฝ่ายตรงข้ามเป็นอย่างมาก“เชิญท่านพ่อตา”ซ่านเต๋อโหวย่นคิ้วแน่น พลางมองหมากสีดำที่กระจายตัวสร้างกำแพง ปิดล้อมพื้นที่ของตนเอง และลดพื้นที่หมากสีขาวของเขาแทบทั้งกระดาน แล้วเหลือบมองหมากสีขาวที่จับกลุ่มเป็นกลุ่มเล็กกลุ่มน้อย จนแทบไม่เหลือลมหายใจท่านลูกเขย... ท่านไม่คิดจะออมมือให้พ่อตาบ้างเลยหรือ?ซ่านเต๋อโหวถอนหายใจ ก่อนจะเอ่ยยอมแพ้ “กระหม่อมไม่เคยรู้มาก่อนเลยว่า ท่านอ๋องจะเดินหมากเก่งเช่นนี้”“ฝีมือของข้ายังอ่อนหัดนัก วันนี้ เพียงโชคดีที่ท่านพ่อตาออมมือให้” เซียวชิงเฟิงส่งรอยยิ้มอบอุ่น แล้วจึงเริ่มเก็บหมาก พลางเอ่ยขึ้นอย่างไม่ใส่ใจ “ท่านพ่อตาคงจะเหน็ดเหนื่อยกับงานในราชสำนักกระมัง”“อืม ช่วงนี้ งานในราชสำนักก็วุ่นวายจริง ๆ ” ซ่านเต๋อโหวพยักหน้าเห็นด้วยกับคำกล่าวนั้น แล้วจึงเอื้อมมือช่วยเก็บหมากลงจากกระดาน“วันก่อน ข้าพาเยี่ยนเอ๋อร์เข้าไปคารวะหนิงซูเฟยในวังหลวง จึงได้ทราบข
พระชายาของท่านอ๋องธงแดง NC บทที่ 123
“ได้สิ” ฉินเยี่ยนฟางตอบรับ “ประเดี๋ยว ข้าจะให้เสี่ยวหงไปหาเจ้าที่เรือนเหมยฮวาแล้วกัน”ฉินเจียวเยี่ยนฉีกยิ้ม “ขอบคุณพี่หญิงเจ้าค่ะ”หลังจากรับประทานอาหารเสร็จเรียบร้อยแล้ว เซียวชิงเฟิงได้ตอบรับคำชวนเดินหมากจากซ่านเต๋อโหว เพื่อเสริมสร้างความสัมพันธ์ระหว่างพ่อตาและลูกเขยส่วนฉินเจียวเยี่ยนได้พาชุนเถาและชุนหลิ่วไปรอเสี่ยวหงที่เรือนเหมยฮวา ไม่นานนัก เสี่ยวหงก็เดินลัดเลาะมาถึงเรือนเหมยฮวา“ชุนเถา ชุนหลิ่ว พวกเจ้าไปเฝ้าที่หน้าเรือนไว้ ห้ามให้ผู้ใดเข้ามา” ฉินเจียวเยี่ยนหันหน้าไปสั่งสองคนสนิท“เพคะ พระชายา” ชุนเถาและชุนหลิ่วรับคำ พร้อมเรียกสรรพนามใหม่อย่างคุ้นเคยเมื่อบานประตูเรือนเหมยฮวาปิดลง ฉินเจียวเยี่ยนเดินไปนั่งลงบนเก้าอี้กลางเรือน พยักหน้าส่งสัญญาณให้เสี่ยวหงนั่งลงด้วยเช่นกันเสี่ยวหงเดินตามมานั่งข้าง ๆ อย่างสงสัย “คุณหนูใหญ่บอกว่า พระชายาต้องการให้ข้าสอนชุนเถาและชุนหลิ่วแต่งหน้ามิใช่หรือ? แล้วเหตุใดจึงให้พวกนางออกไป”“ตอนนี้ เราอยู่กันตามลำพัง พูดกันตา
บางทีคุณอาจจะชอบ
ซาลาเปาบ้านข้านั้นทั้งขาวทั้งนุ่ม
เหลียนฮวาสีชมพู/เสี่ยวอวี้30.5K viewsลิขิตแห่งรัก
ป่าดอกท้อ19.3K viewsปีแห่งภัยอดอยาก ฉันขายวัตถุโบราณเลี้ยงดูท่านแม่ทัพ
มู่โร่ว173.1K viewsใต้หล้าสยบรัก
จูน189.2K viewsสืบแค้นฮ่องเต้แสนร้ายกาจ
เทียนสื่อ1.1K viewsทะลุมิติมาเป็นนางร้ายตัวประกอบปลายปี 1979
sanvittayam1.6K viewsจอมนางพญามาร
LiHong5.4K viewsบุปผาหยกหวนคืนบ้าน
จูเฉิงกง - อันนา28 views
