"สายแล้ว” พราวนภาเอ่ยอย่างกระหืดกระหอบ ยามเมื่อก้มลงมองดูนาฬิกา
รองเท้าส้นเตี้ยก้าวเดินฉับ ๆ เพื่อให้ทันนัดหมายในเก้าโมง
ร่างระหงส์สวมชุดเดรสยาวเลยเข่าสีโอรส ดวงตาคู่นั้นสอดส่ายหาไปยังบุคคลที่จะช่วยเหลือเธอได้
วันนี้เป็นวันที่สาวใหญ่อย่างพราวนภาเดินทางมายังงานอบรม “สานฝัน สืบงานเขียน” หากแต่เวลานี้เธอกลับกำลังหลงทางไปห้องอบรมไม่ถูก
ขณะที่กำลังหลงทางอยู่นั้นรองเท้าส้นเตี้ยของม่ายสาวก็พลันเหยียบเศษเปลือกกล้วย
“กรี๊ด” พราวนภาหวีดร้องสุดเสียงยามเมื่อเรือนร่างอรชรกำลังเสียหลัก พราวนภาหลับตาลงด้วยความหวาดกลัว
“คุณครับ...เป็นอะไรไหมครับ” เสียงของชายหนุ่มคนหนึ่งเอ่ยขึ้น
เวลานี้พราวนภากำลังอยู่ในอ้อมแขนของเขา ธนพรั้งเอวอรชรมาใกล้ตัว
พราวนภาลืมตาโพลง แม่ม่ายสาวใหญ่สังเกตเห็นหนุ่มน้อยคนหนึ่ง ดวงตาคู่นั้นเปล่งประกายระยับ คิ้วเข้มจนเน้นให้ใบหน้าหล่อดูคมคาย
ดวงหน้าคมคายอยู่ใกล้ใบหน้านวลผ่องแค่คืบ พราวนภาสัมผัสได้ถึงหัวใจของตนเองที่เต้นระรัว
“ฉันไม่เป็นไรค่ะ” พราวนภาเอ่ยขึ้นขณะยืนตัวตรง ม่ายสาวจัดเสื้อผ้าให้เรียบร้อยกว่าเดิม
“ขอบคุณนะคะที่ช่วยฉันไว้” พราวนภาเอ่ยขณะสบสายตาชวนหวามใจของชายหนุ่มตรงหน้า
“ไม่เป็นไรครับ” ธนพเอ่ยขึ้นขณะลอบมองใบหน้าของสตรีตรงหน้าที่เว้นระยะห่างออกมา
“ฉันสายแล้วยังไงก็ขอบคุณคุณมากค่ะ” พราวนภาเอ่ยขณะก้มเหลือบมองดูนาฬิกาที่ข้อมือของตนเอง
“ไม่เป็นไรครับ” ธนพเอ่ยขึ้น ชายหนุ่มส่งยิ้มให้หญิงสาวอย่างสุภาพ
หญิงสาวเดินขึ้นบันไดเลื่อนไปแล้ว หากแต่ธนพยังยืนอยู่ที่เดิม
เหตุการณ์เมื่อครู่อดทำให้ใจของเขาสั่นระรัวไม่ได้ ดวงหน้านวลผ่องหมดจดไร้ไฝฝ้าทำให้เขาคาดคะเนไม่ถูกว่า สตรีคนนั้นมีอายุเท่าใดกันแน่
ธนพยกมือลูบคางอย่างใช้ความคิด หากแต่ขณะกำลังใช้ความคิดเสียงหนึ่งก็ถูกขัดขึ้น
“คุณธนพครับ รถที่เตรียมไว้ได้แล้วครับ” เสียงหนึ่งดังขึ้นขัดความคิดที่กำลังเตลิดของธนพ
“ครับ” ธนพเอ่ยขึ้นขณะสาวเท้าออกจากโรงแรมของพี่ชาย ธนู ดิเรกสิงหะ
ลิฟต์ไต่ระดับขึ้นสูง พราวนภาที่ลอบมองจากด้านบนอดใจสะท้านขึ้นมาไม่ได้ ดวงหน้าคมคายหากแต่อ่อนเยาว์กว่าคล้ายกับธนู ดิเรกสิงหะ สามีเก่าที่หย่าขาดของเธอ
พราวนภาห่อไหล่ด้วยความหวาดหวั่นเล็กน้อย
แม่ม่ายสาวกลัวการเผชิญหน้ากับสามีเก่าของเธอเป็นที่สุด
ว่ากันว่าสิ่งที่สามารถทำให้พราวนภารู้สึกหวาดหวั่นในใจที่สุดเห็นจะเป็นธนู ดิเรกสิงหะ คนนี้นี่แหละ
ธนู ดิเรกสิงหะ สามีเก่าของเธอ เบื้องหน้ามีอาชีพสวยหรูเป็นเจ้าของอสังหาริมทรัพย์ขนาดใหญ่
กระนั้นพราวนภากลับไม่เคยเห็นสิ่งนั้นเลยสักครั้ง
ธนูเป็นหนุ่มหล่อ เขามีดวงหน้าคมสัน จมูกโด่ง ริมฝีปากเรียวบางสีชมพูระเรื่อ รับกับผิวขาวผ่องละเอียดของเขา
ธนูเป็นผู้ชายคนแรกของพราวนภาหากแต่พราวนภากลับทำให้เขาเหมือนตกนรกทั้งเป็น!!
คราวก่อนที่ธนูไปดื่มสังสรรค์กับเพื่อนที่บริษัทของเขาก็เช่นกัน เวลานั้นพราวนภากลับต้องทำกับข้าวอยู่บ้าน รีดผ้า ซักผ้าให้เขาอย่างเอาใจใส่ ของกินของใช้ไม่ขาดตกบกพร่อง
กระนั้นหรือเขาก็ยังนอกใจเธอได้..ธนู
แอบคบกับเด็กเชียร์เบียร์ หล่อนชื่อ ทีน่า เด็กสาววัยยี่สิบต้นๆ
พราวนภายังจำหน้าดวงหน้าของทีน่าได้ดี มันเด่นชัดในความทรงจำของเธอ
ทีน่ามีดวงตากลมโต ใบหน้าขาวผ่อง คิ้วเข้มจมูกนูนเป็นสัน เด็กสาวคนนั้นมีใบหน้าออกฝรั่งจนทำให้สามีของพราวนภาติดใจอย่างที่ธนูชอบบอกกับพราวนภาให้แต่งหน้าแต่งตาหน่อย
มือเรียวของคุณขวัญวัจนีพลิกดูด้านหลังก็ปรากฎว่าสร้อยเส้นนี้สลักทั้งชื่อและนามสกุลของขวัญสุตา เวทยาไวทยานันท์“ขวัญสุตา เวทยาไวทยานันท์” ขวัญวัจนีกล่าวพลางเอ่ยถามหญิงสาวอย่างรวดเร็ว“หนูคือทายาทตระกูลเวทยาไวทยานันท์ที่กำลังประกาศตามหาทายาทให้มารับมรดกค่ะ” สตรีวัยกลางคนกล่าวกับขวัญสุตาอย่างดีอกดีใจขวัญสุตาพยักหน้ายิ้มรับ ดวงหน้าหวานแต้มรอยยิ้มระบายเล็กน้อย แต่เวลานี้ขวัญสุตาไม่อยากกังวลมากนักเพราะห่วงเจ้าตัวน้อยในครรภ์ของเธอเสียมากกว่าหญิงสาวจึงตอบสตรีผู้มาเยือนอย่างสุภาพ ขวัญสุตาตอบรับที่จะไปรับมรดกในส่วนที่เป็นของคุณพ่อเธอนี้ ทว่ายังมีสิ่งหนึ่งที่หญิงสาวอยากจะร้องขอพวกเขา“ขวัญ..ศรกลับมาแล้ว” สรศักดิ์เอ่ยขึ้นพลางชูถุงอาหารเป็นเวลาเดียวกันกับที่หมอมาตรวจขวัญสุตาพอดิบพอดี“เดี๋ยววันนี้หมอให้กลับบ้านได้แล้วนะครับ” แพทย์หนุ่มกล่าวอย่างรวดเร็ว“ค่ะคุณหมอ” ขวัญสุตาเอ่ยรับคำแพทย์หนุ่มพลางเหลียวมองสรศักดิ์ที่ยืนอยู่อย่างลิงโลดดวงหน้าหวานของขวัญสุตาแย้มรอยยิ้มเล็กน้อย พลางส่งยิ้มให้กับสรศักดิ์อย่างสดใสเวลานี้ขวัญสุตาเลือกแล้วว่าเธอจะฝากใจและวางชีวิตไว้กับสรศักดิ์ แววตาคู่นั้นของเขาทำให้ขวั
เวลานี้ขวัญสุตากับกำลังตั้งครรภ์กลับสรศักดิ์ที่ชาตินี้ชาติเธอไม่คิดว่าจะมารักเขาได้เลยสักนิดสรศักดิ์แม้ภายนอกจะเป็นคนอ่อนโยนหากขวัญสุตาสัมผัสได้ถึงเนื้อแท้ของชายหนุ่ม เธอไม่อยากให้เขาก้าวเข้ามาในชีวิตของเธอไม่ว่าผู้ชายคนไหนก็ตามบนโลกใบนี้ทว่าเมื่อมาถึงจุดนี้แล้วขวัญสุตาก็พร้อมจะเปิดใจให้กับเขาคนใหม่แล้วเหมือนกัน“เราจะอยู่ด้วยกันสามคนพ่อแม่ลูกนะเจ้าตัวเล็ก” ขวัญสุตาเอ่ยแล้วลูบมือไปมาบริเวณท้องอย่างหวงแหนประตูของห้องในโรงพยาบาลเปิดออกกว้างตามด้วยร่างของสตรีคนหนึ่งในชุดเรียบหรูที่หญิงสาวอดรู้สึกไม่ได้ว่าใบหน้าของสตรีผู้มาเยือนนั้นคล้ายใครสักคนที่ขวัญสุตาเคยรู้จักมาก่อน“คุณขวัญสุตา สัตยานันท์ หรือเปล่าคะ” เสียงเข้มของสตรีผู้มาเยือนทำให้ขวัญสุตาเงยหน้าสบสายตาคู่สวยคมของสตรีคนนั้น“ใช่ค่ะ คุณน้า” ขวัญสุตาเอ่ยตอบหญิงสาวผู้มาเยือนอย่างสุภาพอ่อนน้อมดวงตาคู่งดงามฉายแววเฉลียวฉลาด หญิงสาวลอบสังเกตอากัปกิริยาของสตรีใบหน้าสวยคมตรงหน้าอย่างพินิจพิเคราะห์“คุณขวัญยังจำคุณป้าของตนเองไม่ได้เหรอคะ” คุณขวัญวัจนีกล่าวด้วยน้ำเสียงทรงพลัง ทว่าขวัญสุตาไม่มีทีท่าหวาดกลัวหรือกริ่งเกรงในสุ้มเสียงของคุณป้า
ขวัญสุตาที่สู้แรงสรศักดิ์ไม่ได้ หญิงสาวปราดสายตามองชายหนุ่มอย่างไม่พอใจ หญิงสาวลอบมองอากัปกิริยาของสรศักดิ์ที่พยายามห้ามปรามเธออย่างไม่เข้าใจนัก“ศรปล่อยขวัญจะกลับบ้าน” ขวัญสุตาเอ่ยอย่างดื้อดึงจนทำให้สรศักดิ์อดหงุดหงิดขึ้นมาไม่ได้ ชายหนุ่มจึงโพล่งออกไปอย่างหัวเสีย“ขวัญ…ฟังศรนะ...ขวัญกำลังตั้งครรภ์ลูกของศร เลิกเอาแต่ใจได้แล้ว” สรศักดิ์เอ่ยขี้นด้วยเสียงดังลั่นอย่างลืมตัวขวัญสุตานิ่งไปอึดใจ หญิงสาวรู้สึกตระหนกมากเมื่อทราบความจริงว่าตนเองตั้งครรภ์ได้เพียงสองสัปดาห์เท่านั้น สาวเจ้ารู้สึกราวกับเป็นลมทั้งยืนเพราะเวลานี้ทุกอย่างเกิดขึ้นอย่างรวดเร็วเสียจนเธอตั้งหลักแทบไม่ทันสรศักดิ์เห็นใบหน้าของขวัญสุตาซีดเผือดราวกับกระดาษขาวก็ทำให้ชายหนุ่มตระหนกตกใจกว่าเดิม“ขวัญ...ศรดีใจมากเลยนะที่ขวัญกำลังท้องลูกของเรา” สรศักดิ์กล่าวอย่างดีใจจนปิดไว้ไม่มิด“แต่ขวัญกลัว” ขวัญสุตาเอ่ยเสียงเครืออย่างวิตกกังวลใจสรศักดิ์ดึงร่างอรชรของขวัญสุตาเข้ามากอดใกล้ ชายหนุ่มจุมพิตไปที่ปอยผมของหญิงสาวอย่างถนอม“ไม่มีใครทำอะไรขวัญแล้วนะศรอยู่นี่ขวัญไม่ต้องกังวลอะไรแล้วนะ” สรศักดิ์เอ่ยแล้วปลอบประโลมอีกฝ่ายอย่างอ่อนโยนทว่า
โรงพยาบาลเอกชน XXX“หมอยินดีด้วยนะครับ คุณกำลังจะได้เป็นพ่อคน” แพทย์หนุ่มเอ่ยกับสรศักดิ์อย่างยินดี“คุณหมอหมายความว่าอย่างไรครับ” สรศักดิ์เอ่ยถามแพทย์หนุ่มอย่างไม่เข้าใจมากนัก“คุณขวัญสุตาตั้งครรภ์ได้สองสัปดาห์แล้วครับ ช่วงนี้ระมัดระวังไม่ให้กระทบกระเทือนทั้งร่างกายและจิตใจของคุณภรรยานะครับ” แพทย์หนุ่มเอ่ยแล้วเดินจากไปชายหนุ่มรู้สึกราวกับว่าเขาอยู่ในความฝันทว่าสรศักดิ์กลับต้องขมวดมุ่นคิ้วเข้าหากันอีกครั้ง“แล้วใครเป็นพ่อของเด็ก” สรศักดิ์เอ่ยถามกับนภตุลย์ทันทีที่อยู่ด้วยกันสองต่อสอง“อย่ามามองวันนั้นข้าแตกนอก” นภตุลย์เอ่ยกับสรศักดิ์อย่างกรุ่นโกรธ“อภัยให้ขวัญเถอะนะ ข้าขอร้อง” สรศักดิ์เอ่ยขึ้นแล้วสบสายตาของนภตุลย์อย่างจริงจัง“ข้าไม่โกรธเมียเอ็งก็ได้เว้ย” นภตุลย์เอ่ยขึ้นอย่างประชดประชันกว่าเดิม“ขวัญก็ขอโทษเอ็งแล้วไง” สรศักดิ์เอ่ยขึ้นกับนภตุลย์กับเพื่อนสนิทหนุ่มด้วยแววตาเว้าวอน“เออ ข้าไม่โกรธแล้ว เดี๋ยวเดือนหน้าข้าจะย้ายบริษัทแล้วว่ะ” นภตุลย์เอ่ยกับเพื่อนสนิทที่สุดของเขาอย่างรวดเร็ว“ทำไมว่ะ...” สรศักดิ์เอ่ยถามเพื่อนสนิทของเขาในที่ทำงานเพียงคนเดียวเป็นเวลาเดียวกับที่นัทรียาเดินเข้ามาห
ศรุตถอนแก่นกายำออกจากช่องทางสวาทของขวัญสุตาอย่างรวดเร็ว หญิงสาวอดรู้สึกกระตุกด้วยความเสียวแปลบไม่ได้“สนุกกันพอหรือยัง” ขวัญสุตาเอ่ยขณะที่ยามนี้ช่องทางรักของหญิงสาวถูกสอดใส่เข้าไปใหม่ด้วยแท่งไอติมของนภตุลย์“ถามตัวเองดีกว่ามั้ง” นภตุลย์เอ่ยขึ้นพลางหยุดการกระทำของตนเอง“ขวัญหรอกเราว่าชอบเรา...แล้วไปเอากับไอ้ศรนี่นะ” นภตุลย์เอ่ยเสียงเข้ม“ขวัญ” ขวัญสุตาจนปัญญาจะแก้ตัว หญิงสาวอับอายจนแทบแทรกแผ่นดินหนี“ขวัญรู้ไหมว่าเรารู้สึกอย่างไร” นภตุลย์เอ่ยด้วยน้ำเสียงที่เข้มมากจนขวัญสุตารู้สึกสั่นกลัวนภตุลย์ผละออกมาจากช่องทางรักของหญิงสาว แววตาของชายหนุ่มจ้องเขม็งราวกับจะกลืนกินเลือดกินเนื้อของขวัญสุตาได้“ขวัญขอโทษนภจริงๆค่ะ” ขวัญสุตาเอ่ยขึ้นพลางทำท่าจะยกมือไหว้ขอโทษขอโพยนภตุลย์ร่างกำยำลุกขึ้นอย่างเกรี้ยวกราด นภตุลย์เดินเข้าห้องน้ำไปเพื่อสงบสติอารมณ์ของตนเองอยู่พักใหญ่หยาดน้ำใสไหลคลอหน่วยตาของขวัญสุตา นภตุลย์คงโกรธเธอมากจนไม่อาจต้านทานอารมณ์โทสะของตนเองได้ทว่าเพียงชั่ววูบภาพของเตียงก็กลายเป็นภาพเฟอร์นิเจอร์ที่หมุนไปรอบ ๆ อย่างรวดเร็วและภาพนั้นก็กลายเป็นภาพสีดำสนิททันที“ยัยขวัญ” เสียงหวานของนัท
ริมฝีปากบางของขวัญสุตาสั่นระริก ยามเมื่อเวลานี้นภตุลย์จับใบหน้ามนเชยขึ้นแล้วบดจูบริมฝีปากอวบอิ่มของขวัญสุตาอย่างรุนแรงขวัญสุตาอดนึกถึงคำพูดของนภตุลย์ไม่ได้ว่า หากใครเล่นเกมนี้โดยมีน้ำไหลออกมาก่อนจะได้เป็นทาสและต้องยอมให้นายทาสกระทำอะไรกับตนเองก็ได้ภายในสามวันนี้ขวัญสุตาไม่ร้องสักนิดเดียวหญิงสาวพยายามแล้วทว่านัทรียาที่รวดเร็วกว่าใครเอื้อมมือมาตะปบส่วนนั้นของขวัญสุตา“แย่จังนะขวัญ ไม่มีน้ำอย่างนี้ นัทคงต้องช่วยขวัญแล้วล่ะ” นัทรียาเอ่ยกับขวัญสุตาอย่างลองใจนัทรียาประคองเพื่อนสาวขึ้นมาแล้วอย่างรวดเร็ว เธอบดเบียดส่วนล่างจนขวัญสุตารับรู้ได้ถึงแรงเสียดสี“นอกจากนี้เกมนี้จะทำยังไงก็ได้ให้น้ำในตัวของผู้เล่นไหลออกมาไม่จำกัดวิธีการ” นัทรียาเอ่ยแล้วโลมไล้เรือนกายของขวัญสุตา หญิงสาวชะงักที่นัทรียาพยายามซอนไซ้ไปยังช่วงสวาทของเธอ“สกปรกไปมั้ง...นัท” สรศักดิ์เอ่ยแล้วประชิดตัวของนัทรียาอย่างรวดเร็ว ทว่านัทรียาที่ไวกว่าเอื้อมมือมาชักให้สรศักดิ์อย่างรวดเร็วขวัญสุตาเหลือทนกับเกมนี้เธอกระชากทั้งนัทรียาออกไปแล้วบดเบียดส่วนนั้นของนัทรียากับช่องทางสวรรค์ของเธออย่างรุนแรงจนนัทรียาน้ำไหลไปตามระเบียบ“อ๊ะ ไห