บทที่ 4 คุณหญิงตระกูลคัง?

ห้องครัว

ในขณะที่สามคนเพื่อนสนิท เจส กอบัวกับ จีโน่ช่วยกันจัดกับแกล้มใส่ชาม เจสสิก้าได้เอ่ยปากถามขึ้นด้วยความคล่องใจในเวลาเดียวกันกับที่มือยังคงจับนุ่นถือนี่จัดอาหารใส่ถ้วย

“มึงชวนพวกรุ่นพี่เค้ามาได้ไงวะ”

“ก็พี่เซนเซน่ะสิ ตามจีบยัยบัวอยู่ กูก็เลยจับโอกาสนี้ตีสนิทกับพวกพี่เค้าเลยน่ะสิ ฮุฮุฮุ”

“แหมๆ ยัยบัวเสน่ห์แรงนะเนี่ย มีรุ่นพี่มาจีบไม่บอกกันเลย”

“อ..อะไร ก..กูออกไปจัดโต๊ะด้านนอกดีกว่า!”

“ออกไปจัดโต๊ะหรือไปหาพี่เซนเซกันแน่ย๊ะ!”

จีโน่ตะโกนตามหลังกอบัวที่เดินเขิลหน้าแดงออกไป ตอนนี้ในคลัวเหลือแต่เจสสิก้ากับจีโน่ ทั้งสองจัดของต่อเกือบเสร็จแล้วคุยกันไปตามประสาเพื่อนซี้ ก่อนจีโน่จะหันมาพูดแซวเพื่อน

“แหม่ๆ ว่าแต่มึงกับพี่ปอร์เช่เถอะ กูเห็นนะยะ ยืนคุยกันไกล้จนจะจูบกันได้อยู่ละ”

“ก็แค่คุยกันตามประสาคนรู็จักเฉยๆ คิดอะไรของมึง อีตุ๊ดแก่!”

“เหอะ!!กูรู้นะว่ามึงด่ากูแก้เขิลไปงั้นแหละ ใช่มั้ยล่าาาา~”

ยิ่งเธอพูดเพื่อนเธอก็ยิ่งแซะ ทั้งสองคุยกันอยู่นาน แต่เจสก็ต้องสดุ้งเมื่ออยู่ๆก็มีเสียงชายหนุ่มมากระซิบอยู่ข้างหูเธอเบาๆจนขนลุกซู่ไปทั่วทั้งตัว

“ไห้พี่ช่วยมั้ยครับ” เสียงเค้าถึงกับทำไห้เธอเสียวซ่านไปหมด หญิงสาวหันไปมองคนข้างหลังก็ต้องตกใจอีกครั้งเมื่อปากเธอเกือบไปชนกับปากเค้า ด้วยท่าของชายหนุ่มที่โค้งตัวลงให้เท่ากับส่วนสูงคนตัวเล็ก ไบหน้าทั้งสองตอนนี้ไกล้ชิดกันมากกับสองสายตาประสานกันจนลืมว่าข้างๆยังมีเพื่อนอีกคน

จีโน่ที่ยืนอ้าปากค้างกับภาพตรงหน้าเมื่อได้สติในใจเธออยากจะกรี๊ดออกมาดังๆ แต่ก็ต้องอดกลั้นไว้ก่อนจะรีบวิ่งออกไปเงียบๆจากที่นั่นทันทีเพื่อเป็นการเปิดทางให้กับเพื่อนรัก

สองคนต่างยังคงจ้องตากันอยู่นานเหมือนกำลังตกอยู่ในภวังค์ จนเจสสิก้าเกิดนึกเล่นสนุกเป็นฝ่ายเอ่ยปากกล่าวแซวรุ่นพี่

“พี่จ้องหนูขนาดนี้..ลากเข้าห้องเลยมั้ยล่ะคะ?”

นํ้าเสียงเธอยียวนกวนอยู่ไม่น้อย มือซนลูบไล้ไปมาเบาๆบนแผ่นอกแน่นของชายหนุ่ม ความจริงแล้วเธอตั้งใจพูดแบบนั้นเพื่อเป็นการกลบเกลื่อนบรรยากาศที่น่าอึดอัด แต่ใครจะไปคิดว่าเขาจะเล่นด้วยซะงั้น

“แล้วได้มั้ยละครับ หื้อ?”

ในเมื่อเล่นมา คนอย่างเจสสิก้าหรือจะยอมเสียหน้า มีแต่ต้องเล่นต่อเท่านั้นสิ

“หึ..ลองมั้ยล่ะคะ..”

ไม่เพียงแต่พูด มือเล็กยังดึงคอเสื้อรุ่นพี่ลงมาหาตัวเองจนสองคนอยู่ในระยะประชิดกว่าเก่า ดวงตากลมแป๋วมองไปที่ปากหยักของชายหนุ่มด้วยสายตาเย้ายวน โดยไม่รู้เลยว่ายิ่งเธอทำแบบนั้นยิ่งเหมือนปลุกอารมณ์ของเสืออย่างปอร์เช่เข้าแล้วละสิ

สองเท้ายาวก้าวเข้าประชิดหญิงสาวจนเธอเกิดสะดุ้งนิดๆก้าวถอยหลังออกไปเรื่อยๆในขณะที่เขาเองก็เดินต้อนเธอไปเรื่อยๆจนหลังเนียนชนกับขอบโต๊ะด้านหลัง เมื่อหญิงสาวจนมุม มือหนาสองข้างยันโต๊ะล็อกคนตัวเล็กไว้ด้านใน พร้อมทั้งโน้มตัวลงมาจนถึงซอกคอจนลมหายใจอุ่นกระทบผัวเนียน ทำเอาหญิงสาวขนลุกชูชันเสียววูบวาบไปทั่งร่างกาย

“อย่าเผลอแล้วกันครับ..เดี๋ยวหนูได้เปลี่ยนนามสกุลมาเป็นคังแน่..”

เขากระซิบข้างหูเธอเสียงพร่า นำพาหัวใจดวงเล็กเริ่มเต้นแรงแข่งกัน ตึกตัก จนลืมไปเลยว่าตัวเองนั้นได้รับฉายาเป็นถึงแม่เสือสาวคนหนึ่งเหมือนกัน และเธอจะไม่ยอมลดตัวลงมาเป็นเหยื่อให้กับเขาเด็ดขาด มือเล็กๆทั้งสองข้างยกขึ้นคล้องลำคอหนาพร้อมเอียงหน้าไปกระซิบข้างหูอีกคนตอบเสียงยั่ว

“พี่พูดแบบนี้… หนูเริ่มอยากเป็นคุณนายคังขึ้นมาแล้วสิคะ”

“ทำไงดีล่ะคะทีนี้…”

หญิงสาวกล่าวทิ้งท้ายก่อนผละมือออกจากลำคอหนาและลอดตัวเดินออกไป ปล่อยไว้เพียงแต่ประโยคเร้าใจให้รุ่นพี่คนหล่อยืนยิ้มตามหลังอยู่คนเดียว

“หึ..เธอได้เป็นแน่..”

มุมปากหยักเหยียดยิ้มเจ้าเล่ห์อยู่คนเดียวสักพักก่อนจะรีบเดินตามหลังหญิงสาวออกไป

ด้านนอก

“เฮ้ย มาแล้วๆ!!”

เพื่อนๆที่พากันมุงดูอยู่หน้าหลังประตูห้องครัว เมื่อเห็นสองคนเดินออกมาก็ต่างพากันวิ่งหนีคนละทิศทางยิ่งกว่าเจอผี จีโน่วิ่งไปหยิบแก้วเหล้ากระดก ฮันน่าวิ่งไปนั่งบนโซฟาและหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาเล่นเกมส์ เซนเซที่วิ่งไม่ทันเลยต้องเดินเนียนผิวปากไปมาส่วนแม่พระอย่างกอบัวที่เป็นคนดีอยู่แล้วนั้นก็คงนั่งมองความแตกตื่นตรงหน้าอย่างสบายอกสบายใจเพราะเธอไม่ร่วมด้วยแต่แรก ทั้งสองเดินออกมาแล้วมองพวกนั้นที่อยู่คนละที่คนละทางสีหน้างุนงง เจสสิก้าถามขึ้นด้วยแววตาจับผิดเพื่อนทันที

“ทำอะไรกันหน่ะ”

ทุกคนยกเว้นกอบัวเมื่อได้ยินคำถามของหญิงสาวก็รีบหันมาตอบเป็นเสียงเดียวกัน

“ทำอะไร? ไม่ได้ทำอะไรสักหน่อย!!!”

คนถามขมวดคิ้วมองพวกเพื่อนที่ดูมีลับลมคมในอย่างเห็นได้ชัด จีโน่ที่ถือแก้วเหล้าอยู่จึงรีบแก้สถานการณ์ด้วยการเริ่มตั้งวง

“นํ้าแข็งจะละลายหมดแล้วเนี่ย! มาตั้งวงกันมาเร็วๆๆ มัวแต่ชักช้าอยู่นั่นแหละ”

ทั้งหกคนได้ตั้งวงเหล้าพากันกระดกดื่มเป็นนํ้าเปล่า ไม่เมาจะไปไหนรอด

“อ่าาาโชนนนน~~”

เจสสิก้ายกแก้วเหล้าขึ้นกระดกเข้าไปเป็นครั้งที่ไม่รู้กี่สิบ ใบหน้าเธอแดงกํ่าด้วยฤทธิ์เหล้า ณตอนนี้ทุกคนได้เมาจนหลับคาโต๊ะกันหมด เว้นอยู่สองคนที่คนหนึ่งเมาจนไม่รู้เรื่องรู้ราวกับอีกคนที่มีสติครบถ้วยเมื่อแอลกอฮอล์แค่นี้ไม่สามารถทำอะไรเขาได้สักนิด ปอร์เช่เอาแต่แสยะยิ้มและจ้องมองคนตัวเล็กอยู่ข้างๆ

“อื้อ~สุดหล่อขาาา~~”

หญิงสาวหันมองรอบๆแต่หลับกันหมดยกเว้นเสืออย่างปอร์เช่ที่ไม่ว่าจะเรื่องเหยื่อหรือเรื่องเหล้าก็เอาอยู่ตลอด เจสสิก้ายกแก้วเหล้าในมือขึ้นกระดกหมดเป็นครั้งสุดท้ายก่อนวางแก้วลงและลุกขึ้นยืนโซซัดโซเซ ส่วนเสืออย่างเขาน่ะหรอ ก็เอาแต่นั่งมองรอดูว่ายัยแม่เสือดาวนี่คิดจะทำอะไรต่อ แล้วสิ่งที่เธอกระทำก็ทำเอาชายหนุ่มถึงกับเผยยิ้มชั่วออกมาทันที