เข้าสู่ระบบแชร์
บทที่ 4
ปรับปรุงล่าสุด:
2025-06-19 22:06:53"อ้าวทำไมวันนี้เปิดร้านมืดจังสุนีย์" ป้าศรีเพื่อนบ้านเห็นว่าเวลานี้ร้านของสุนีย์ต้องปิดแล้ว
"ต่อไปนี้จะเลื่อนเวลาปิดให้ดึกหน่อย"
"ดีเหมือนกันแหละปิดเร็วคนเลิกงานกลับมาดึกๆ ก็พอได้แวะซื้อของกินบ้าง"
"อืม" ค่ำๆ มีแต่ลูกค้าที่ไม่ค่อยน่ารัก ส่วนมากเมาแล้วก็มาขอเซ็นของ ถ้าไม่ให้เซ็นก็ชอบโวยวาย ช่วงหลังที่หลานสาวเรียนหนักสุนีย์จึงปิดร้านเร็วหน่อย ปล่อยให้หลานสาวมีเวลาทบทวนบทเรียน
แต่ต่อจากนี้ต้องหาเงินไว้สักก้อนเผื่อหลานคลอดออกมา หรือถ้าชาวบ้านปากไม่ดีมากก็จะพาหลานสาวย้ายที่ทำมาหากินใหม่ สุนีย์รู้ว่าถ้าท้องของข้าวทิพย์โตขึ้นต้องมีพวกปากหอยปากปูพูดไม่เข้าหูแน่ จะห้ามปากคนก็ห้ามไม่ได้ ถ้ามีเรื่องแบบนั้นนางคิดว่าจะพาหลานย้ายไปอยู่ที่อื่น แต่ช่วงนี้ต้องหาเงินทุนให้มากก่อน
"เดี๋ยวข้าวดูร้านแทนค่ะป้า"
"ถ้างั้นดูแป๊บหนึ่งนะ ป้าไปหากับข้าวเย็นไว้ก่อน..ฉันไปนะป้าศรี"
"ฉันก็ว่าจะไปหากับข้าวไว้ให้ที่บ้านเหมือนกัน" ว่าแล้วป้าศรีคนข้างบ้านก็หายกลับเข้าไปในรั้วบ้านของตัวเอง
"เดี๋ยวป้าไปหากับข้าวก่อนนะ"
"ค่ะ" ข้าวทิพย์มองตามหลังป้า ที่เดินเข้าไปทางหลังบ้าน ถ้าไม่มีป้าสักคน ป่านนี้เธอคงอยู่สถานสงเคราะห์ แทนที่จะทำตัวให้ดีสมกับที่ป้ารัก แต่เธอกลับทำตัวเลวๆ ท้องไม่มีพ่อมาให้ป้ารับผิดชอบอีกคน
"อ้าววันนี้ทำไมยังไม่ปิดร้าน"
ข้าวทิพย์รีบเช็ดน้ำตาออกแล้วหันไปมองคนที่ถาม
"จะซื้ออะไร"
"ซื้อแม่ค้าได้ไหม"
"อย่ามากวนโอ๊ย"
"จะบอกว่ากวนตีนก็บอกมาเถอะ"
"ไอ้ฟีฟ่า!"
"ได้กวนโมโหคนสวยแค่นี้ก็พอแล้วล่ะ"
"จะไม่ซื้อใช่ไหม"
"ซื้อสิขออมยิ้มอันหนึ่ง"
" 5 บาท"
"ไม่ได้ถือเงินมาด้วย"
"ไม่ได้เอามาก็ไม่ต้องเอาของ"
"ใจร้าย"
"ป้าคะ"
"แค่นี้ก็จะเรียกป้าเลยเหรอ"
"คนยิ่งกำลังอารมณ์ไม่ดีจะมากวนอะไรนักหนากลับบ้านไป"
"อยากได้กระสอบทรายไหม" ฟีฟ่าเสนอตัวเป็นกระสอบทรายให้เธอระบายอารมณ์
"มีอะไรเหรอข้าว"
"สวัสดีครับป้า"
"มากวนอะไรไอ้ข้าวมันอีกล่ะ"
"พูดกับหลานเขยดีๆ หน่อยสิครับป้า"
"ป้าเตรียมอาหารไว้แล้วไปกินข้าวไป"
"ค่ะ"
"เดี๋ยวก่อนสิข้าว"
"อย่าไปกวนมันเลย จะซื้ออะไร"
"อมยิ้มครับ"
"อายุเท่าไรแล้วเนี่ยจะมากินอมยิ้ม"
"ไม่ได้มาซื้อเพราะจะกินครับมาซื้อเพราะจะจีบสาว"
"แกชอบข้าวมันจริงเหรอ" สายตาของผู้เป็นป้ามองดูผู้ชายคนนี้ก็ไม่ได้เสียหายอะไร ถ้ารับเรื่องนี้ได้ก็คงจะดี
"จริงครับ"
"เดี๋ยววันหลังค่อยคุยกันใหม่"
"ทำไมไม่คุยวันนี้เลยล่ะครับ"
"ป้าต้องคุยกับหลานป้าก่อน"
"ผมจะรอฟังข่าวดีนะครับ"
[บ้านอภินันท์เกียรติเจริญ]
"ทำไมต้องให้ผมเรียนเพิ่มด้วยครับ"
"เห็นว่าช่วงนี้เรามีเวลาว่างนี่"
"ผมก็ทำตามที่เตี่ยต้องการแล้วไงครับ"
"เตี่ยบอกแล้วใช่ไหม ว่าผู้หญิงที่จะมาเป็นเมียของลื้อเดี๋ยวเตี่ยจะจัดการให้"
"ผมก็ทำตามที่เตี่ยต้องการแล้วไงครับ"
"อย่ามาขึ้นเสียงกับอั๊ว"
"คุณคะเดี๋ยวโรคหัวใจก็กำเริบหรอกค่ะ"
"คุณก็ดูลูกชายคนโตของคุณสิ"
"แม่ผมตายไปแล้วครับ"
"ไอ้เขตแดน!"
"เตี่ยจะพูดแค่นี้ใช่ไหมครับ ถ้างั้นผมขอตัว"
"ดูมันนะ"
"หายใจเข้าลึกๆ ค่ะ คุณหมอบอกว่าอย่าเครียดมากไงคะ คุณอย่าลืมสิว่าลูกคุณไม่ได้มีแค่เขตแดนคนเดียว"
"เดี๋ยวลูกก็มาได้ยินหรอก"
"คุณก็ห่วงแต่ความรู้สึกของ...ช่างมันเถอะค่ะ"
บทล่าสุด
ร้ายรัก (พ่อของลูก) บทที่ 91
"คนไข้เป็นอะไรมาคะ" พยาบาลที่รอรับเรื่องอยู่ด้านหน้าสอบถามกับญาติ"เธอไม่สบายครับ""เราขอตรวจร่างกายหน่อยนะคะ" ก่อนที่จะส่งคนไข้เข้าไปหาคุณหมอเจ้าของไข้ก็ต้องตรวจเรื่องความดัน อัตราการเต้นของหัวใจผ่านไปสักพัก หลังจากที่มิ่งขวัญเข้าไปในห้องตรวจ คุณหมอก็แจ้งมาว่าจะให้คนไข้แอดมิดที่โรงพยาบาลคืนหนึ่งเพื่อดูอาการ"ไม่ต้องบอกทางบ้านฉันนะ" แม่เหนื่อยดูแลพ่อก็เกินพอแล้ว ถ้ารู้ว่าลูกสาวไม่สบายคงรีบมาหาที่โรงพยาบาล"อืม"หลังจากที่ได้ฟังคำตอบรับจากอีกฝ่าย ใบหน้าเธอก็ยิ่งรู้สึกสิ้นหวังเพิ่มขึ้นไปอีก"ฉันถามอะไรหน่อยสิ""ว่า..""กับผู้หญิงคนที่คุณรักคุณทำตัวแบบนี้ไหม""แบบไหน""ฉันรู้ว่าคุณเข้าใจสิ่งที่ฉันถาม""ตัวเองยิ่งไม่สบายอยู่ ยังจะมาคิดอะไรเรื่องพวกนี้อีก" จากที่นั่งอยู่ข้างเตียงเขาก็เดินมานั่งโซฟารับแขกในห้องพักฟื้น"คุณกลับไปเถอะ""กลับไปแล้วใครจะดูแล""ฉันไม่ได้ยืมลมหายใจคุณหายใจสักหน่อย ฉันหายใจได้ด้วยตัวเอง""เก่งนะ"จนเวลาผ่านไปอีกเป็นชั่วโมง หลังจากที่เธอพูดประโยคนั้นก็นอนหันหลังให้เขาตั้งแต่ตอนนั้น และจนถึงตอนนี้ฟีฟ่าก็ยังคงนั่งอยู่ที่เดิม"อยู่ห้องนี้หรือเปล่าคุณ""ไม่รู้ดูป้ายหน
ร้ายรัก (พ่อของลูก) บทที่ 90
วันต่อมา.."........" พอจำได้ว่าเมื่อคืนนี้เกิดอะไรขึ้นดวงตากลมถึงกับเปิดกว้าง ใบหน้างามหันขวับไปมองคนที่ยังนอนหลับอยู่ข้างกาย "กรี๊ด" หญิงสาวรีบลุกขึ้นโดยการหอบเอาผ้าห่มเพื่อปิดบังร่างกายไว้"จะร้องทำไม" ฟีฟ่าสะดุ้งตื่นเพราะเสียงกรี๊ดเมื่อสักครู่"เมื่อคืนนี้?""สองครั้ง""ฉันไม่ได้ถามว่ากี่ครั้ง""ก็เห็นไม่พูดต่อ"หญิงสาวหอบผ้าห่มที่พันรอบร่างกายได้ก็รีบเข้าห้องน้ำไปอยู่ในนั้นได้ครู่หนึ่งเธอก็ตะโกนออกมาบอกหาผ้าให้ใส่ด้วย!ฟีฟ่าลุกขึ้นได้ก็เอาผ้าเช็ดตัวมาพันรอบท่อนร่างไว้ก่อนที่จะเปิดประตูออกไปแกร็ก..แอดดด.. พออาบน้ำเสร็จเธอก็เปิดประตูออกมา"?" เท้าเรียวที่กำลังจะก้าวออกจากห้องน้ำถึงกับชะงักเมื่อเห็นว่าแม่ของเขายืนอยู่ข้างเตียง"หนูเอาผ้าห่มเข้าไปในห้องน้ำทำไมล่ะลูก""คุณป้าเข้ามาทำไมคะ" จะถอยก็ไม่ได้แล้ว มิ่งขวัญได้แต่หอบผ้าห่มไว้แน่น"ตาฟีฟ่าไปขอยืมชุดของแม่มาให้หนูใส่ แม่ก็เลยเอาเข้ามาให้หนูเลือกว่าอยากใส่แบบไหน""เขาไปยืมชุดของคุณป้าเหรอคะ" คนบ้า! กลัวแม่ตัวเองไม่รู้หรือไงว่าเมื่อคืนนี้เกิดอะไรขึ้น"หนูเรียกแม่เถอะนะ""เอ่อ.. แล้วตอนนี้เขาอยู่ไหนคะ""ใช้ห้องน้ำแม่อยู่จ้ะ..เอาแบ
ร้ายรัก (พ่อของลูก) บทที่ 89
"เดี๋ยวนะคุณจะทำอะไร" หลังจากที่ท้าทายเขาจบ อีกฝ่ายก็เดินตรงเข้ามาจนเธอต้องรีบก้าวถอยหลัง"เมื่อกี้ได้ยินอยู่นะ" เพราะถึงแม้คำว่ากลัวที่ไหนจะออกจากปากเธอเพียงแค่เบาๆ แต่ในห้องเงียบมากทำไมเขาจะไม่ได้ยินมิ่งขวัญกรอกตามองซ้ายทีขวาทีเพื่อหาทางหลบเลี่ยง"คงหายแล้วมั้งประจำเดือน" ถ้านับจากวันที่เธอเป็นวันนี้ก็วันที่ห้าแล้ว เรื่องนี้ถึงแม้มันจะไม่เกิดขึ้นกับผู้ชาย เขาก็ได้ยินแม่พูดอยู่บ่อยๆ เรื่องที่เป็นประจำเดือน"คุณไม่รู้อะไร ประจำเดือนผู้หญิงมันมีตกค้างด้วย" เธอหมายถึงวันสุดท้ายที่คิดว่าประจำเดือนจะหาย แต่พอไม่ใส่ผ้าอนามัยเท่านั้นแหละ ไม่รู้ว่ามาจากไหนอีกบ้าง"ค้างได้แค่วันเดียว" และเรื่องนี้เขาก็รู้มาจากแม่อีกนั่นแหละ"คุณรู้ได้ยังไง""นี่ก็วันที่ 4 จะเข้าวันที่ 5 แล้ว""คงรู้เรื่องนี้มาจากแฟนเก่าสินะ" พออีกฝ่ายไม่ตอบใบหน้าคนที่ถามบึ้งตึงขึ้นมาจนเห็นได้ชัด"ไม่ต้องมาเปลี่ยนเรื่อง ถ้ากลัวก็บอกว่ากลัว""ไม่กลัว""ได้.. งั้นก็เริ่มวันนี้เลย" มือหนาเอื้อมขึ้นมาแกะกระดุมชุดทำงานออก "ทำงานมาเหนื่อยๆ น้ำก็ยังไม่อาบ""ในห้องนี้มีห้องน้ำ""แต่ฉันไม่มีเสื้อผ้าใส่""ก็ไม่ต้องใส่"เอาไงต่อดีล่ะเร
ร้ายรัก (พ่อของลูก) บทที่ 88
"ขี่มอเตอร์ไซค์ไปเหรอ""ไกลกว่านี้ยังขี่เลย""แต่ฉันใส่กระโปรง""จะไปเปลี่ยนกางเกงก่อนไหมล่ะ""ไม่หรอก" ว่าแล้วมิ่งขวัญก็เดินตามเขาไปที่มอเตอร์ไซค์ แล้วเธอก็ขึ้นนั่งโดยเอาสะโพกขึ้นก่อนแล้วก็โน้มตัวลงไปกอด เพราะตรงเบาะคนนั่งสูงกว่าคนขับฟีฟ่าขับมอเตอร์ไซค์ไม่นานนักเพราะรถมอเตอร์ไซค์คล่องตัวกว่ารถเก๋ง"นายมาที่บ้านเหรอ?" เธอยังไม่เคยมาแต่เห็นแค่ป้ายโชว์รูมก็รู้แล้ว"อืม ลงสิ" ถ้าเธอไม่ลงเขาก็ลงยังไม่ได้เพราะถูกเธอเอนตัวลงมาทับอยู่แบบนี้แถมกอดเอวไว้แน่นเลย"มาแล้วมั้ง" คนที่นั่งรออยู่โต๊ะอาหารด้านในชะเง้อออกมามองราตรีรีบจัดความเรียบร้อยของผมเผ้า รู้สึกตื่นเต้นยังไงไม่รู้"??" เฟื่องฟ้าที่เดินออกไปเรียกลูกชายมาทานข้าวถึงกับชะงักเมื่อเห็นมีผู้หญิงเดินตามลูกชายมา และผู้หญิงคนนี้ก็คุ้นหน้ามาก"???" ไม่ได้ตกใจแค่เฟื่องฟ้ามิ่งขวัญก็ตกใจไม่ต่างกัน เธอจำได้แม่นเลยว่าคุณป้าคนนี้คือคุณป้าที่ทำความสะอาดอยู่บริษัท"ทำไมมาด้วยกันได้" พอตั้งสติได้เฟื่องฟ้าก็ถามเพราะกลัวว่าแฟนของลูกชายจะเข้าใจผิด"ที่แม่โทรไปหมายความว่ายังไงครับ" ห้องทานข้าวอยู่อีกห้องหนึ่ง เขาเลยมองเข้าไปไม่เห็นว่ามีคนนั่งรออยู่ที่โต
ร้ายรัก (พ่อของลูก) บทที่ 87
ร้านอาหารที่อยู่ไม่ไกลจากบริษัท"สั่งได้เลยค่ะป้า วันนี้ขวัญเลี้ยงเอง""คุณชื่อขวัญเหรอคะ""คะ?" มิ่งขวัญแปลกใจตั้งแต่ตอนอยู่บริษัทแล้ว เหมือนป้าไม่รู้จักเธอ พอได้ยินคำพูดประโยคเมื่อสักครู่แน่นอนเลยว่าป้าไม่รู้จัก ในบริษัทมีคนไม่รู้จักเธอด้วยเหรอ "ป้าเป็นพนักงานใหม่หรือคะ""ชะ ใช่จ้ะ""ถึงว่าขวัญไม่ค่อยคุ้นหน้าป้าเลย ป้าคงจะเพิ่งเข้าได้เดือนเดียวเองใช่ไหมคะเนี่ย" เพราะเธอไม่มาทำงานก็ปาเข้าไปเดือนกว่าแล้ว และในระหว่างที่คุยกับป้า มิ่งขวัญก็สั่งอาหารไปด้วย"หนูทำงานในบริษัทตำแหน่งอะไรหรือลูก""ตำแหน่งเหรอคะ ก็ทั่วไปนั่นแหละค่ะ" มิ่งขวัญกลัวว่าถ้าบอกไปว่าเธอเป็นผู้จัดการทั่วไปเดี๋ยวป้าก็จะเกรงใจไม่กล้าทานข้าวด้วยจังหวะนั้นอาหารก็ทยอยมาวางบนโต๊ะ"หนูมีแฟนหรือยังจ๊ะ""ขวัญเหรอคะ" จะเรียกว่าแฟนไหม..หรือว่าไม่ใช่"ถ้าตอบไม่ได้ก็ไม่เป็นไรนะ ลูกชายป้าก็มีแฟนแล้วล่ะ" จะผิดไหมถ้าจะบอกว่าเสียดาย อยากได้คนนี้เป็นสะใภ้ แต่คนไหนก็ได้ แค่ลูกชายยอมเปิดใจก็ดีแล้ว"ค่ะ" มิ่งขวัญรู้สึกเอ็นดูป้า ที่พูดมาคงอยากติดต่อเธอให้กับลูกชายหลังทานข้าวเสร็จมิ่งขวัญก็พาป้ากลับมาบริษัท"ขอบใจมากนะที่เลี้ยงข้าวคนแก
ร้ายรัก (พ่อของลูก) บทที่ 86
"พี่คะ พี่ยืนทำอะไรอยู่ตรงนี้คะ" ราตรีเดินเข้ามาคล้องแขนฟีฟ่าต่อหน้าต่อตาคนที่ยืนคุยอยู่ด้วยเมื่อสักครู่จากที่มองหน้าเขาอยู่สายตามิ่งขวัญมองต่ำลงไปดูมือของผู้หญิงที่คล้องแขนเขาอยู่ฟีฟ่ารีบแกะมือนั้นออกอย่างเร็ว ถึงแม้ว่าจะเกาะแน่นมากแต่ก็สู้แรงของผู้ชายไม่ได้ พอแกะมือออกฟีฟ่าก็เดินไปแบบไม่ได้สนใจใครเลย"สวัสดีค่ะผู้จัดการ" หลังจากที่ฟีฟ่าไปแล้วราตรีก็กล่าวทักทายโดยการสวัสดีแต่ก็ไม่ได้พนมมือไหว้แต่มิ่งขวัญไม่ได้ตอบจังหวะนั้นเธอหันหลังแล้วเดินมาที่ลิฟต์จนราตรีรู้สึกเสียหน้าแผนกประกอบเครื่องยนต์.."เนื้อหอมนะเรา"ได้ยินคำพูดประโยคนั้นฟีฟ่าที่กำลังประกอบเครื่องยนต์อยู่เงยหน้าขึ้นมอง"ได้ยินว่าผู้จัดการมิ่งขวัญ ก็หลงเสน่ห์นายเหรอ"ก็ยังไม่ได้คำตอบจากฟีฟ่าอีกนั่นแหละ คนที่เขาแคร์บนโลกนี้มีแค่ไม่กี่คนหรอก เขาก็เลยไม่จำเป็นต้องตอบ"หรือเราจะทำมาดเข้มเงียบขรึมเป็นคุณชายเย็นชาเหมือนมันดี จะได้มีสาวๆ มองบ้าง" เพื่อนคนที่ถามฟีฟ่าหันไปพูดกับเพื่อนอีกคนเมื่อไม่ได้คำตอบจากคนที่ถาม"แต่มึงต้องมองดูเบ้าหน้ามึงด้วยนะ""แรงนะเนี่ย"จนใกล้เที่ยงวันเดียวกันฟีฟ่าก็ขึ้นไปที่ชั้นผู้บริหาร ที่อยากขึ้นมาเพ
บางทีคุณอาจจะชอบ
3P อาหมวยโดนอาเฮียใหญ่ทั้งสองจับทำเมีย
Sadistic_X19.8K viewsรอวันหย่า คุณสามีร้าย
เงียบสงัด286.3K viewsโทษทัณฑ์พิพาทใจ
ซูซี88.3K viewsราตรีสวัสดิ์ เซอร์อาเรส!
หยาน อัน302.9K viewsกลลวงรักท่านประธาน
SaliZa Writers585 viewsหนียังไงก็ไม่พ้น เจ้าหนี้ตัวร้าย(ที่รัก)
เจ้าหมีอ้วน17 viewsเพียงเธอในดวงใจ
Poinsettia94 viewsหวานนักรักของซาตาน
หงส์ จันรัญจวน แม่พลอยหุง242 views
