LOGINShare
ละลายหัวใจรุ่นพี่วิศวะมาดนิ่ง Ep.21
Last Updated:
2025-05-08 11:34:30"อ่ะ ฉันทำส่วนของฉันเรียบร้อยแล้ว นายลองดูหน่อยสิ" ฉันหันงานไปให้ภาคินที่ตอนนี้กำลังทำส่วนของตัวเองอยู่เหมือนกัน
หลังจากเลิกเรียน ฉันก็นัดภาคินมาทำงานกันด้วยเลย เพราะหมอนี่ไม่ค่อยเข้าคลาสเลยและวันนี้ก็ไม่มีรับน้องด้วย ฉันก็เลยมาทำงานที่ห้องสมุดต่อ "อืม ใช้ได้เลยนี่" "แน่นอนอยู่แล้ว ^_^" "เธอนี่ก็หลงตัวเองเหมือนกันนะ" "......." "งั้นฉันรวมเลยก็แล้วกัน" "อื้ม! เดี๋ยวฉันทำสไลด์เอง" ฉันบอกภาคินไป ก่อนจะเริ่ททำงานต่อไป ที่จริงแล้วงานคู่ของฉันกับภาคินมีส่งอาทิตย์หน้า ซึ่งครบกำหนดหนึ่งเดือนพอดี และฉันคิดว่าวันนี้พวกเราก็น่าจะทำเสร็จกันแล้ว ที่เหลือก็แค่สไลด์กับเข้าเล่มเท่านั้นเอง จะว่าไปหมอนี่ก็ทำงานดีเหมือนนะ ไม่ใช่ดีสิ แต่ดีมากเลยต่างหากล่ะ เพราะเนื้อหาของภาคินฉันแทบไม่ต้องแก้อะไรเลย "น้อยมากเลยนะที่นายจะเข้าคลาสน่ะ ทำไมเหรอ?" ระหว่างนั้นฉันก็ถามภาคินด้วยความอยากรู้ "......?" "เอ่อ...แหะๆๆ" "หึ! อยากรู้?" "ก็....นายไม่ต้องตอบก็ได้นะ" "......." "......." "ที่จริงฉันไม่ได้อยากเรียนวิศวะหรอกนะ" "เอ๋?" ฉันถึงกับแปลกใจมากเมื่ออยู่ๆ ภาคินก็พูดออกไป "เฮ้ออ ฉันอยากเรียนสถาปัตย์มากกว่า" "......." "แล้วทำไมเธอถึงเลือกเรียนวิศวะ" จู่ๆ ภาคินก็กลายเป็นคนตั้งคำถามซะเอง ทำให้ฉันถึงกับงงทันที "ชอบน่ะ ไม่มีอะไรมากไปกว่านั้น ^_^" ใช่ ก็เพราะว่าฉันแค่ชอบเท่านั้นแล้วก็อยากเรียนด้วยเหมือนกัน "หึ!" หลังจากนั้นพวกเราก็เริ่มทำงานกันอีกครั้ง และจนกระทั่งนักศึกษาหลายๆคนก็เริ่มทะยอยกันออกไปแล้ว ในนี้จึงเหลือกันไม่กี่คนและมันก็เย็นมากแล้วด้วยเหมือนกัน "เยส! เสร็จสักที นายลองดูหน่อยว่าใช้ได้มั้ย" พรึ่บ! "อืมมม" "เป็นไง? หรือว่าฉันต้องแก้ตรงไหนอีก?" เพราะฉันเห็นสีหน้าของภาคินที่เหมือนคิดอะไรอยู่ จนคิดว่ามันอาจจะขาดอะไรไปก็ได้ พรึ่บ! "เกินคาดแฮะ :-)" "เฮ้อออ...ฉันก็นึกว่าไม่ได้ซะอีก" "ฮ่าฮ่าฮ่า" "งั้นเราเก็บของกันเถอะ" "อืม เดี๋ยวรูปเล่มฉันจัดการเอง" "อ่อ" หมอนี่ทำฉันแปลกใจอีกแล้วแฮะ สงสัยต้องมองใหม่แล้วล่ะ หลังจากนั้นฉันก็เก็บของเสร็จเรียบร้อยแล้วก็ดูนาฬิกาก็พบว่าตอนนี้มันหกโมงเย็นแล้วและวันนี้ฉันก็เพิ่งนึกได้ว่ามีตลาดนัดหน้ามอด้วย อยากไปจังแฮะ ตึก...ตึก...ตึก "โหววว คนเยอะมากเลย" "วันนี้วันแรก" "นั่นสินะ แต่ฉันไม่คิดว่าคนจะเยอะขนาดนี้นี่นา" "ไปมั้ย?" "......?" ".......?" "อื้ม! ไปสิ ฉันก็อยากไปเดินหาของอร่อยๆอยู่พอดี ^_^" ตอนนี้ฉันมีเพื่อนเดินเล่นด้วยแล้วล่ะ ว่าแล้วก็รีบเดินนำไปก่อนเลยดีกว่า เดี๋ยวหมอนี่จะเปลี่ยนใจกระทันหัน ยิ่งถ้าให้เดินคนเดียวฉันก็ไม่ไหวหรอกนะ "แล้วเพื่อนเธอไปไหนกันล่ะ" "ทำงานน่ะ ก็เหมือนฉันกับนายไง" อีกสามคนก็นัดทำงานกับคู่ตัวเองเหมือนกัน "ไม่คิดว่าพวกเธอจะขยันกันขนาดนี้นะ หึ" "งานจะส่งอาทิตย์หน้าแล้วนะ ฉันว่าพวกเราทำงานกันช้ามากต่างหากล่ะ" "สมกับเป็นอันดับหนึ่งจริงๆ" "นายๆ อันนั้นน่ากินอ่ะ" ฉันพูดพร้อมกับชี้ไปที่ไอศกรีมที่เป็นของโปรดฉันมากๆ ก่อนที่จะรีบเดินเข้าไปหน้าร้านทันที "ช๊อกโกแลตค่ะ นายเอาไรอ่ะ" "ไม่อ่ะ" "อ่อ" ฉันรับไอศกรีมมากิน จากนั้นก็เดินต่อไปเรื่อยๆ และเหมือนว่าจะมีคนมองมาทางเราด้วยนะ แต่ก็คงไม่แปลกเพราะภาคินน่ะเป็นที่พูดถึงมากเลยนะ และที่สำคัญก็เป็นเดือนคณะวิศวะที่ตอนนี้มีคนเอารูปหมอนี่ไปลงในเพจเต็มไปหมดเลยล่ะ ตุบ! "อ๊ะ! ขอโทษค่ะ/ขอโทษค่ะ" เพราะมัวแต่มองดูของเพลิน ฉันก็ดันไปชนกับใครบางคนเข้า "รุ่นพี่...พี่โรส" "น้ำหนาวนี่เอง ว่าแต่มากับใครเหรอจ๊ะเราน่ะ ^_^" พี่โรสมองคนที่ยืนอยู่ข้างๆฉัน "อ่อ เพื่อนค่ะ" "ไปได้ยัง?" ภาคินพูดขึ้น และดูเหมือนว่าตอนนี้พวกเราทั้งสี่คนจะเป็นจุดสนใจกันมากกว่าเดิมนะ "อ่อ เอ่อ...ขอตัวก่อนนะคะ" ฉันเดินออกมาจากจุดนั้นทันที แต่ก่อนที่จะเดินผ่านพี่เซอร์เวย์ สายตาเจ้ากรรมของฉันก็ดันไปเหลือบรุ่นพี่จนได้ เฮ้อออ....ทำไมต้องมาเจอกันแบบนี้ด้วยนะ อีกทั้งรุ่นพี่ยังมากับพี่โรสอีก "ชอบรุ่นพี่?" "......!!" "......?" "อะ....อะไรของนาย ใครชอบ ไม่ได้ชอบสักหน่อย >.<" "หึหึหึ" "ขำอะไรของนายน่ะ" ฉันไม่สนใจนายภาคิน ก่อนที่จะเดินดูของต่อไป แต่ในหัวตอนนี้ก็ยังคงคิดถึงสองคนที่เพิ่งเจอนั้น ทำไมเขาถึงมาด้วยกันได้นะ..... "วันนี้ขอบคุณนายมากนะที่มาเดินเป็นเพื่อน ^_^" "อืม" "งั้นเราแยกกันตรงนี้เลยแล้วกัน ไปล่ะ อ่อ อย่าลืมงานด้วยล่ะ" "หึ รู้แล้วน่า" หลังจากที่ออกมาจากตลาดนัดเรียบร้อย ฉันก็บอกลานายภาคินที่ตอนนี้ฉันรู้สึกว่าตัวเองเริ่มสนิทกับหมอนั่นแล้ว ไม่รู้ว่าทำไมตอนแรกฉันคิดว่าภาคินจะเป็นคนไม่พูดซะอีก แต่ไหงกลับกายเป็นว่าหมอนี่ดูเป็นมิตรและใส่ใจคนรอบข้างจริงๆ เพราะที่จริงภาคินจะปฏิเสธฉันก็ได้ แต่กลับเดินเล่นเป็นเพื่อนฉันซะงั้น "ให้ฉันไปส่งมั้ย?" "เอ่อ...จะดี..." "ไม่ต้อง!" "เอ๋?" นั่นไม่ใช่เสียงฉันนะ..... "อ้าว! น้องเป็นเพื่อนซีอาร์นี่นา" "เอ่อ...ค่ะ" ฉันหันไปมองคนด้านหลังก็พบว่าเป็นพี่เซอร์เวย์ พี่คลีนแล้วก็พี่โรสนั่นเอง แล้วเสียงเมื่อกี้ก็เป็นเสียงพี่เซอร์เวย์ด้วย "กูว่าแล้วไง หึหึหึ" "เอ่อ....พี่มีอะไรหรือเปล่าคะ" ฉันถามเขาออกไป เพราะไม่รู้ว่าจะคุยอะไรกับคนตรงหน้า "อ่อ เพื่อนพี่มันอยากไปส่งน้องน่ะครับ จริงมั้ยวะเพื่อน :-)" "เสือก" "หึหึหึ" "......." ฉันมองรุ่นพี่สองคนด้วยความไม่เข้าใจ "งั้นฉันกลับก่อนนะ" "เฮ้ย! เดี๋ยวสิภาคิน" "เธอมีคนไปส่งแล้ว งั้นฉันกลับเลยแล้วกัน" "จะบ้าหรือไง ฉันอยากกลับกับนายมากกว่านะ เอ่อ...รุ่นพี่คะ คือว่าน้ำกลับกับภา...." หมับ! "......!!" "......!!" ตอนนี้ทั้งหมดตกอยู่ในความเงียบ เมื่ออยู่ๆรุ่นพี่เซอร์เวย์ก็มาคว้ามือฉันไป ทำให้ฉันตกใจเป็นอย่างมากแล้วก็ทำตัวไม่ถูกด้วยเหมือนกัน และดูเหมือนว่าจะไม่ใช่แค่ฉันเท่านั้นที่ตกใจ เพราะคนรอบข้างเริ่มมองมาที่เรากันแล้ว "ฉันบอกว่าจะไปส่ง! ไม่ได้ยิน?" "เอ่อ...." "ฉันกลับก่อนล่ะ ไปส่งเพื่อนผมให้ถึงบ้านด้วยนะครับรุ่นพี่ หึ :-)" "นี่นาย!" ฉันตะโกนเรียกภาคิน แต่หมอนั่นกลับไม่ฟังแถมยังเดินขึ้นรถตัวเองไปอีก เฮ้อออ...ฉันคิดว่าจะเลี่ยงเจอรุ่นพี่ได้ซะอีก แต่ไหงกลับกลายเป็นเจอกันบ่อยขึ้นกว่าเดิมเนี่ย ฮือออ....ฉันไม่กล้าแม้แต่จะมองหน้าเขาด้วยซ้ำ เพราะมองเขาทีไรเรื่องนั้นมันก็ผุดขึ้นมาอยู่ดี >.< ____________________ เซอร์เวย์ Part "พี่เซอร์เวย์คะ แล้วโรสล่ะค่ะ" "ไอ้คลีน" "เออๆ รู้น่า เดี๋ยวพี่ไปส่งน้องโรสเองครับ :-)" "แต่ว่าโรส...." "อยู่นี่!" ผมบอกน้ำหนาวที่พยายามแกะมือผมออก ก่อนที่จะหันไปมองไอ้คลีนที่มองมาทางมือผมอยู่ก่อนแล้ว มันยิ้มล้อเลียนให้ผม หึ! "ไอ้เวย์มันมีเรื่องจะคุยกับน้องน้ำหนาวน่ะครับ เดี๋ยวน้องโรสไปกับพี่ก่อนดีกว่านะครับ :-)" "แต่ว่าโรส..." "ถ้าเธอยังเซ้าซี้อีก อย่าหาว่าฉันไม่เตือนโรส!" ผมบอกผู้หญิงที่พยายามทำตัวติดกับผมตลอด ตั้งแต่ที่ครอบครัวเราสองคนทำธุรกิจร่วมกัน แม่ง! น่ารำคาญกันทั้งครอบครัว! "ก็ได้ค่ะ!" "หึ! เสน่ห์แรงนะมึงไอ้เวย์" "......" ผมเลือกที่จะไม่ตอบไอ้คลีน เพราะแค่นี้ก็ทำให้ผมหงุดหงิดแล้ว "พี่ไปก่อนนะครับ น้องน้ำหนาว :-)" "ค่ะ สวัสดีค่ะรุ่นพี่" "กูไปล่ะ ส่งน้องให้ถึงบ้านด้วยนะครับเพื่อน อย่าเถลไถลล่ะครับ :-)" "เสือกนะมึง!" "หึ!" หมับ! "มานี่!" "อ๊ะ! เจ็บนะคะ!" ตอนนี้ผมอยากจัดการยัยบื้อตรงหน้านี้จริงๆ แม่ง! "เข้าไป!" "น้ำ...." "ฉันบอกว่าให้เข้าไป" พรึ่บ! ปัง! บรื้นนนนน! หลังจากนั้นก็ออกรถทันที และด้วยความเร็วของรถหรูทำให้ร่างบางที่นั่งอยู่ข้างๆถึงกับจิกเล็บแน่นทันทีด้วยความกลัว "เอ่อ...ขับช้าๆหน่อยได้มั้ยคะ" "......." "......." ตอนนี้ยังไม่มีใครพูดอะไรออกมาและเหมือนเธอจะไม่อยากพูดกับผมด้วย ทีไอ้นั่นเธอยังยิ้มให้มัน ยังหัวเราะกับมันได้ พอมาอยู่กับเขาล่ะ นิ่งเชียว! "มากับมันได้ยังไง" "ภาคินเหรอคะ?" "แล้วเธออยู่กับใครล่ะ?" "ก็...น้ำทำงานด้วยกันน่ะค่ะ แล้วเราก็เลยมาเดินเล่นด้วยกัน" "เรา?" "เอ่อ...." บรื้นนนน! "กรี๊ดดด!" "หึ!" "ระ....รุ่นพี่มันอันตรายนะคะ"ร่างบางเตือนเขาหลังจากที่รถเร่งความเร็วขึ้นมาอีกครั้ง "กล้ามากนะที่มาเดินกับผู้ชายคนอื่นแบบนี้!" "......?" "หึ!" "ทีตัวเองยังมาเดินกับพี่โรสได้เลย!" "......." แวบหนึ่งที่เห็นว่าเธอมองผมอย่างเคืองๆ และผมก็รู้แล้วล่ะว่าเธอหมายถึงอะไร เพราะตอนที่เธอพึมพำกับตัวเองนั้นอย่าคิดว่าผมไม่ได้ยินนะ หึหึหึ "ไม่ถามฉันหรือไงว่าทำไมถึงมากับยัยนั่น" "ทำไมน้ำต้องถามด้วยคะ" "หึ :-)" "รุ่นพี่คะ!" "......." "ทางนี้ไม่ใช่ทางกลับบ้านน้ำนะคะ" "งั้นเหรอ" "น้ำว่าน้ำลงตรงนี้ก็ได้นะคะถ้าพี่มีธุระต่อ" หึ! วันนี้เขาไม่ได้มีธุระต่อหรืออะไรทั้งนั้นและทางที่เขามานั้นมันไม่ใช่ทางกลับบ้านยัยเด็กนี่จริงๆ "นี่มัน...." "จำได้?" "ปะ...เปล่าสักหน่อยค่ะ >.<" ดูก็รู้แล้วว่ายัยเด็กน้ำหนาวนี่รู้ว่าที่เขาพามันคือที่ไหน หึ! วันนี้เขาจะลงโทษยัยเด็กนี่สักหน่อย เซอร์เวย์ Part End
Latest chapter
ละลายหัวใจรุ่นพี่วิศวะมาดนิ่ง ละลายหัวใจรุ่นพี่วิศวะมาดนิ่ง Ep.50 [THE END]
ครืดดดด.....กึกกึก...."กรี๊ดดดดด!""......""อร๊ายยยย! เมื่อไหร่จะหยุดเนี่ย ฮือออ...กรี๊ดดดดด!"กึก!"ฮึก!""ไหนว่าอยากเล่น?""ฮือออ ก็ไม่คิดว่ามันจะน่ากลัวแบบนี้นี่คะ เรารีบลงกันเถอะค่ะ"หลังจากที่เครื่องเล่นหยุดลง ฉันก็รีบออกมาจากตรงนั้นทันทีพร้อมกับเกาะแขนพี่เวย์แน่น เพราะตอนนี้ขาฉันยังสั่นอยู่เลย"หึหึหึ""หยุดขำเลยนะคะ น้ำกลัวจนขาสั่นหมดแล้วเนี่ย พี่ควรจะปลอบใจน้ำสิคะ!" ฉันบ่นเขาทันที"เราเป็นคนอยากเล่นเองนะ :-)""ชิ!"ฉันคิดผิดจริงๆที่มาเล่นเครื่องเล่นหวาดเสียวแบบนี้เพราะอยากลองดูน่ะฮือออ...ไม่น่าเลยน้ำหนาว"น้ำ""ขอบคุณค่ะ""เล่นอีกมั้ย?""ไม่เอาแล้วค่ะ เดทแรกน้ำ ฮืออออ""หึ :-)"ฉันรอเวลานี้มานานแล้วนะ เพราะกว่าจะได้มาเดทกับพี่เวย์ก็ผ่านมาหลายอาทิตย์แล้วนะตั้งแต่ที่เราคบกัน เพราะฉันยุ่งกับการสอบรวมถึงพี่เวย์ด้วย ที่ทั้งยุ่งกับงานวิจัยรวมถึงงานบริหารอีก"งั้นเราไปหาอะไรกินกันดีมั้ยคะ ^_^""อืม"หลังจากนั้นฉันกับพี่เซอร์เวย์ก็พากันไปหาของหวานกินกันที่ห้าง ต่อด้วยดูหนังด้วยกัน และก็บังเอิญเจอกับซีอาร์ที่มาดูหนังกับพี่ลูซ ซึ่งฉันแปลกใจมากว่าสองคนนี้ไปดีกันตอนไหน"งั้นฉันไปก่อนน
ละลายหัวใจรุ่นพี่วิศวะมาดนิ่ง ละลายหัวใจรุ่นพี่วิศวะมาดนิ่ง Ep.49
แกร๊ก!"นะ...นั่นมัน..."ร่างบางมองตาค้างทันทีเมื่อเห็นว่าคนที่เปิดประตูเข้ามาในห้องชมรมนั้นเป็นคนที่เธอไม่คิดว่าเขาจะมาอยู่ที่นี่ได้"อร๊ายยย นะ...นั่นรุ่นพี่วิศวะนี่นา""นั่นสิยะ กรี๊ดดด หล่อมากเลยอ่ะ""เงียบๆกันหน่อยค่ะน้องๆ"พรึ่บ!"พี่มาที่นี่ได้ยังไงคะ!" ฉันถามพี่เวย์ด้วยความสงสัยทันทีที่เขาเดินมานั่งข้างฉัน ถึงแม้ว่ารอบๆข้างของเราจะเกิดเสียงฮือฮาก็ตาม แต่ฉันก็ไม่ได้สนใจอะไร"มาหาเธอ""แล้วพี่ไม่ได้พรีเซ็นต์งานเหรอคะ?" เพราะเมื่อเช้าก่อนที่ฉันจะลงรถพี่เวย์บอกฉันว่าถ้าเลิกชมรมก็ให้ไปรอเขาที่ห้อง เพราะเขามีพรีเซ็นต์งานกลุ่ม"เสร็จแล้ว""อ่อ""เอาล่ะค่ะ วันนี้พี่ก็ไม่ได้มีอะไรมาก แต่อยากบอกเราเรื่องกิจกรรมแรกของชมรมเรา""แล้วเราจะไปกันอาทิตย์หน้าจริงมั้ยคะพี่อร""ถ้าไมีทีอะไรผิดพลาดนะคะ""ค่ะ""งั้นวันนี้ก็เลิกชมรมได้ค่ะ เดี๋ยวถ้าพี่มีความคืบหน้าอะไรพี่จะบอกในไลน์กลุ่มนะจ๊ะ""ครับ/ค่ะพี่อร"พรึ่บๆๆตอนนี้ก็เป็นเวลาเลิกชมรมของฉันแล้ว ฉันหันไปมองเพื่อนๆก็พบว่าสามคนนั้นกำลังส่งยิ้มมาให้ฉันก่อนที่จะขอตัวกลับกันไปก่อน"พี่เวย์ วันนี้อย่าลืมนัดทานข้าวที่บ้านนะคะ ^_^" ซีอาร์เดินมาหาฉันกับ
ละลายหัวใจรุ่นพี่วิศวะมาดนิ่ง ละลายหัวใจรุ่นพี่วิศวะมาดนิ่ง Ep.48
ฟุดฟิด! ฟุดฟิด!กลิ่นหอมที่ลอยมาแตะจมูกร่างบางท่นอนหลับอยู่นั้น ทำให้เธอต้องลืมตาตื่นขึ้นมาทันทีและพอมองไปข้างๆก็ไม่พบร่างสูงนอนกับเธอเลย ทำให้เธอคิดได้ในทันทีว่าพี่เวย์จะต้องเป็นคนทำอาหารอยู่ในห้องครัวแน่นอนพรึ่บ!แต่ก่อนที่เธอจะออกไปด้านนอก เธอก็ก้มลงไปมองใค้ผ้าห่มทันทีแล้วก็พบว่ามันเป็นเสื้อเชิ๊ตของพี่เวย์นั่นเองที่เขาน่าจะสวมให้ฉันเมื่อคืนพรึ่บ!ไม่คิดสิน้ำหนาว >...พรึ่บ!ปัง!ฉันรีบวิ่งไปเข้าห้องน้าด้วยความเขินก่อนจะปิดประตูทันทีเมื่อเห็นว่าเขายังมองม
ละลายหัวใจรุ่นพี่วิศวะมาดนิ่ง ละลายหัวใจรุ่นพี่วิศวะมาดนิ่ง Ep.47 NC++
"ข่าวด่วนนน...นักธุรกิจชื่อดังลักลอบนำเข้าสินค้าผิดกฏหมายเข้ามาในประเทศ โดยตอนนี้บริษัทชื่อดังแห่งนี้ได้มีเจ้าหน้าที่ตำรวจเข้าไปตรวจค้น........."พรึ่บ!"แกดูนี่สิน้ำหนาว!""หืออ?" ฉันละความสนใจจากข่าวทีวี แล้วหันไปมองมือถือที่จ่อตรงหน้า"ดูในเพจสิ!""คลิปฉาว สาวสวยรุ่นพี่ปี 2 คณะวิศวะกรรม อักษรย่อ ร.""กรี๊ดดดด! ปล่อยนะ! จะทำอะไร ไม่นะ!""น้ำหน้าอย่างแกสู้ฉันไม่ได้หรอกนะ ยัยบื้อเอ๊ย!""อย่าทำอะไรฉันเลยนะคะ ฮืออออ"พรึ่บ!"นี่มันเรื่องอะไรกันเนี่ย?" ฉันมองหน้าเรนอย่างงงๆ"ฉันไม่คิดเลยว่านี่จะเป็นพี่โรสจริงๆ ตอนแรกฉันคิดว่าพี่เขาไม่ชอบแกเพราะรุ่นพี่ซะอีก!"".......""แต่ไหงเป็นแบบนี้ไปได้?""เฮ้อออ...บางทีมันก็ทำให้เรารู้อีกอย่างหนึ่งคือ อย่างมองคนแค่ภายนอก""แต่ฉันว่าก็ดีนะที่คลิปนี้ถูกปล่อยน่ะ ฉันล่ะฟังากที่เธอเล่ามาแล้วมันขึ้นจริงๆเลย เหอะ!""เอาน่า เรื่องมันผ่านมาแล้วนะ ฉันก็ไม่ได้ใส่ใจแล้วด้วย""แต่ฉันก็ไม่คิดเหมือนกันนะว่าครอบครัวพี่เขาจะทำแบบนี้ได้" เราสองคนดูข่าวในทีวีที่ตอนนี้ดังมาก เพราะมันเกี่ยวกับบริษัทของครอบครัวพี่โรส "แกคิดว่าข่าวพวกนี้ใครปล่อยกัน เพราะบริษัทพ่อพี่โรสนี
ละลายหัวใจรุ่นพี่วิศวะมาดนิ่ง ละลายหัวใจรุ่นพี่วิศวะมาดนิ่ง Ep.46
Genius University"งานกลุ่มที่อาจารย์ให้นักศึกษาทำ เริ่มพรีเซนต์อาทิตย์หน้าเลยนะคะ""ครับ/ค่ะ""เอาล่ะ วันนี้เลิกคลาสได้"พรึ่บๆๆกุกกัก!"เฮ้อออ...."พอหมดคาบเมื่อไหร่ทุกคนก็พร้อมจะออกจากห้องมากเท่านั้น และเพื่อนๆของฉันก็เป็นหนึ่งในนั้นเหมือนกัน แต่สำหรับพวกฉันนั้นถึงกับโหยหวนกันทันทีเลยเมื่อรู้ว่าอาทิตย์หน้าจะต้องส่งงานแล้ว"งานเรายังไม่ถึงไหนเลยอ่ะเพื่อน ฮือออ" ลูกกอล์ฟพูด"แกจะกังวลทำไมตราบใดที่เรามีน้ำหนาวเพื่อนของเราแล้ว ไม่มีทางที่งานเราจะเสร็จไม่ทัน จริงมั้ยน้ำหนาววว" เรนพูดพร้อมกับกอดเอวฉัน"พรุ่งนี้นัดกันทำตอนเย็นดีมั้ย?" ฉันถามความเห็นเพื่อน ก่อนจะเหลือบไปมองภาคินที่เดินมาหาพวกฉันเรื่องงาน"ดีเลย เพราะฉันก็ไม่มีธุระที่ไหน" ลูกกอล์ฟพูดขึ้นตามด้วยเรน"ฉันก็เหมือนกัน""ทำที่ไหน?" ภาคินที่เงียบอยู่เอ่ยขึ้นมา"นั่นสิ พวกเราจะทำที่ไหน ที่มอฉันว่าไม่ค่อยสะดวกเท่าไหร่นะ""อืมมม...." ซีอาร์ทำหน้าครุ่นคิด ก่อนจะเอ่ยขึ้น "งั้นที่คอนโดฉันก็ได้นะ ^_^""โอเคตามนั้น""นายล่ะภาคิน?" ฉันถามภาคิน"อืม ได้ ส่งโลมา""โอเคๆ""งั้นพวกเราไปลานวิศวะกันเถอะ วันนี้วันสุดท้ายแล้วด้วย อร๊ายยย ในที่สุด
ละลายหัวใจรุ่นพี่วิศวะมาดนิ่ง ละลายหัวใจรุ่นพี่วิศวะมาดนิ่ง Ep.45
"ว่าไงจ๊ะ พวกลูกโอเคมั้ย?"หมับ!"เยส! ซีจะได้ยัยน้ำมาเป็นพี่สะใภ้จริงๆเหรอคะ อร๊ายยย ดีใจด้วยนะจ๊ะน้ำหนาววว"ฉันที่ตอนนี้ยังคงทำตัวไม่ถูก มันยังงงสับสนไปหมดว่านี่มันเกิดเรื่องอะไรขึ้นกันแน่ ทำไมคุณแม่ของพี่เวย์ถึงได้เอ่ยออกมาแบบนี้ล่ะฉันหันไปมองปฏิกิริยาพี่เซอร์เวย์ แต่ก็ไม่ได้ช่วยอะไรเลย เพราะเขานิ่งมากแล้วฉันก็ไม่สามารถอ่านความคิดเขาออกได้ว่าเขารู้สึกยังไง แต่ฉันคิดว่ารุ่นพี่น่าจะไม่ชอบใจมากกว่าเพราะเรื่องแบบนี้มันเร็วเกินไปสำหรับพวกเราสองคน"แม่ไม่อยากให้ใครมองเราสองคนไม่ดีนะจ๊ะ อีกอย่างแม่ก็รักหนูน้ำหนาวเหมือนลูกคนหนึ่งด้วยนะจ๊ะ ^_^""เอ่อ....คือว่าเรื่องนี้....""ยัยน้ำแกตกลงไปเลย แกก็ชอบพี่เวย์ไม่ใช่เหรอ? แล้วพี่เวย์เองก็ด้วย จะนิ่งกันทำไมเนี่ย""ซีอาร์ลูก!""ขอโทษค่ะ ซีตื่นเต้นไปหน่อยค่ะม๊า แหะๆๆ""ว่าไงจ๊ะตาเวย์?""......"ฉันกลัวว่ารุ่นพี่จะเกรงใจคุณแม่จึงเป็นฝ่ายพูดแทรกขึ้นมาก่อน"น้ำว่าเราสองคนยังไม่พร้อมค่ะคุณแม่ อีกอย่างเอ่อ...พี่เวย์เองก็ไม่ได้...." ฉันสะอึกขึ้นมาทันที เมื่อนึกไปถึงเมื่อคืน เพราะเป็นฉันมากกว่าที่เป็นฝ่ายบอกรักเขา พี่เซอร์เวย์อาจจะไม่ได้คิดแบบเดียวกับฉั
ละลายหัวใจรุ่นพี่วิศวะมาดนิ่ง ละลายหัวใจรุ่นพี่วิศวะมาดนิ่ง Ep.44
เซอร์เวย์ Partตึก...ตึก...ตึก"อ้าว! สวัสดีครับคุณเซอร์เวย์""อืม""เอ่อ...วันนี้มา...""เชิญครับ!"ร่างสูงไม่ได้สนใจผู้จัดการผับของเพื่อนสนิทเขาเลย เพียงแต่เดินผ่านหน้าไปเพื่อไปจัดการใครบางคนที่ชั้นใต้ดินแกร๊ก!เพล้ง!"กรี๊ดดดด!""ฮือออ...ฉันกลัว..."พรึ่บ!"เพราะเธอคนเดียว! ยัยบ้าเอ๊ย!""เอามือแกออกจากฉันเลยนะ!""หุบปาก!""ฮึก! ฮึก!"เสียงกรีดร้องจากด้านในดังลั่นพร้อมกับเสียงร้องไห้ที่ตามมาร่างสูงเดินเข้าไปในห้องที่มืดสนิท ก่อนที่ลูกน้องที่อยู่ในห้องใต้ดินเมื่อเห็นเขาจึงรีบเดินออกไปทันทีปัง!"คะ...ใคร!"พรึ่บ! พรึ่บ!จากที่มืดสนิทไฟก็เปิดสว่างจ้า ปรากฏพร้อมกับร่างสูงที่เดินมาหยุดตรงหน้าผู้หญิงคนหนึ่งที่กำลังนั่งกอดเข่าตัวเองอยู่ในมุม"......!!" เธอมองเขาด้วยความตกใจพรึ่บๆๆ"ปล่อยผมไปเถอะครับ ผมไม่ได้ตั้งใจ"ผมมองไอ้คนที่มันพยายามขืนใจน้ำหนาวนิ่ง ก่อนที่จะมองคนตรงหน้าที่ยังคงเงียบอยู่ จากนั้นจึงเหลือบไปมองผู้หญิงอีกคนที่นั่งร้องไห้อยู่อีกฝั่งหนึ่ง เธอมองผมอย่างหวาดกลัว"ฮือออ...ไม่น่าเลย...เพราะเธอคนเดียว!""พี่เซอร์เวย์....""......""ทะ...ทำไมพี่ถึงมาอยู่ที่นี่ พะ...พี่จับโรสม
ละลายหัวใจรุ่นพี่วิศวะมาดนิ่ง ละลายหัวใจรุ่นพี่วิศวะมาดนิ่ง Ep.43 NC++
"จัดการให้เรียบร้อย""ครับ""ไอ้สองคนนั่น กูจัดการเอง""ครับ"ปัง!เขาเดินเข้าไปในห้องนอน ก่อนจะเดินไปหาร่างบางที่นอนหมดสติอยู่บนเตียงของเขาหลังจากที่เขาให้เลขามาจัดการเรื่องของไอ้สองคนนั้น เขาก็พาร่างบางออกมาจากบ้านของเธอแล้วพามาที่คอนโดของเขาทันที ส่วนเรื่องบ้านของเธอ เขาก็ให้เลขาจัดการแทนเขามองไปที่ร่างบาง พลางเช็ดคราบน้ำตาของเธอออก สายตาเหลือบมองไปที่รอยแดงตามแขนของเธออย่างนึกโกรธแค้น และเขาจะไม่ยอมจบเรื่องนี้ง่ายๆแน่ หึ!ครืดดด...ครืดดด...ครืดดดเสียงโทรศัพท์ดังขึ้น เขาจึงเดินออกมาข้างนอกเพื่อรับสาย(ใครทำ!)"กูจัดการเอง!"(แต่นั่นน้องกูนะเว้ยไอ้เวย์!)ดูเหมือนว่าปลายสายจะเสียงดังขึ้นกว่าเดิม และเขาคิดว่าไอ้นทีมันต้องอยากฆ่าคนที่ทำกับน้องมันแน่นอน แต่เขาอยากจะเป็นคนจัดการมันเองมากกว่า เพราะมันไม่ได้มีแค่ไอ้สองคนนั่น!(แม่งเอ๊ย! แล้วตอนนี้น้องกู.....)"อยู่กับกู แค่นี้!"(จัดการให้กู!)"อืม"ติ๊ด!ผมรู้ว่าไอ้นทีตอนนี้มันคงหัวเสียอยู่แน่นอน ที่จริงผมไม่อยากบอกมันหรอกนะ แต่เพราะเรื่องนี้มันเป็นเรื่องใหญ่และผมจะต้องทำอะไรจริงจังแล้วล่ะพรึ่บ!"กรี๊ดดดด!""น้ำหนาว!"แกร๊ก!ผมรีบเข้า
ละลายหัวใจรุ่นพี่วิศวะมาดนิ่ง ละลายหัวใจรุ่นพี่วิศวะมาดนิ่ง Ep.42
กุกกัก!กุกกัก!วันนี้เป็นวันหยุดของเธอ ทำให้มีเวลาที่จะทบทวนหนังสือและตอนนี้เธอก็ต้องอยู่ดูร้านด้วยเหมือนกันแกร๊ก!"ในที่สุดก็เปิดร้านสักทีพี่น้ำหนาว ผมอดเล่นมาหลายวันแล้วนะครับ""ฮ่าฮ่าฮ่า เอานี่จ๊ะ" ลูกค้าประจำของฉันก็เริ่มทะยอยกันเข้ามาแล้ว"สวัสดีครับพี่น้ำหนาว""จ้า"เมื่อคืนหลังจากที่รุ่นพี่มาส่งฉัน เขาก็กลับไปเลยและก็บอกอีกว่าวันนี้จะมารับฉัน แต่ฉันก็ไม่ได้คิดว่าเขาจะมาจริงๆหรอกนะ เพราะนี่ก็เกือบจะเที่ยงแล้วยังไม่เห็นเขาเลยเราจะมาคิดถึงเขาทำไมเนี่ย......"เฮ้อออ...หยุดคิดได้แล้วยัยน้ำหนาว!"แกร๊ก!พรึ่บ!"หืม ไตตั้น?""ไม่เจอพี่น้ำหนาวนานมากเลยครับ คิดถึงจังเลย""อะไรกัน ไม่เจอกันแค่วันเดียว?""ฮ่าฮ่าฮ่า ก็ผมคิดถึงพี่สาวคนสวยของผมไม่ได้เหรอครับ""เฮ้ออ...แล้ววันนี้เรามาหาพี่มีอะไรหรือเปล่าหืม?""เล่นเกมครับ""หือ?""นะครับ ผมอยากเล่นจริงๆ""ไม่ได้ เดี๋ยวจะเสียสายตานะ""แต่ผมอยากเล่น ผมเอาเงินมาแล้วครับ"ฉันมองเงินที่ไตตั้นวางบนโต๊ะของฉัน ก่อนจะอมยิ้มให้กับความน่ารักของเด็กคนนี้"งั้นเอางี้ พี่จะให้เราเล่นแค่ 1 ชั่วโมงเท่านั้น โอเคมั้ย?""แต่ว่า....""งั้นพี่ไม่ให้เล่น""ก็ได
