เข้าสู่ระบบแชร์
บทที่ 2
บทล่าสุด
หลังบวชชี บรรดาท่านพี่ก็อ้อนวอนให้ข้าสึก บทที่ 682
“เวินซื่อ? นางมาทำอะไร?”เวินจื่อเยวี่ยได้ยินดังนั้นก็เป็นคนแรกที่เอ่ยปากขึ้น กล่าวด้วยความไม่พอใจเวินเฉวียนเซิ่งจึงหันไปมองจงหย่งโหว “ท่านเรียกนางมาหรือ?”ถึงแม้จะเป็นคำถาม แต่น้ำเสียงมั่นใจอย่างยิ่งจงหย่งโหวไม่สนใจเขาเลยแม้แต่น้อย ลุกขึ้นเตรียมพาภรรยาและบุตรชายของเขาออกไปต้อนรับในขณะนั้นเอง กลับมีร่างหนึ่งเดินออกไปนอกประตูเร็วกว่าเขาจงหย่งโหวเหลือบมอง นั่นมิใช่เวินฉางอวิ้นหรอกหรือ?เขาไม่ได้มองผิดไปใช่หรือไม่?ตอนนี้คนของสกุลเวินล้วนมีอคติกับเวินซื่อมิใช่หรือ?เหตุใดฉางอวิ้นผู้นี้ พอได้ยินว่าเวินซื่อมาถึง กลับรีบร้อนยิ่งกว่าเขาเสียอีก?ถึงขั้นที่มองเยื้องไปทางด้านหลัง มุมปากของฉางอวิ้นนั่น ดูเหมือนจะประดับไปด้วยรอยยิ้มยินดี?เวินฉางอวิ้นคาดไม่ถึงจริงๆ ว่า น้องห้านางจะมาที่จวนเจิ้นกั๋วกงของพวกเขาในวันนี้?!เป็นเพราะน้องรองหรือ? หรือว่าเพื่อชุยเส้าเจ๋อเจ้านั่น?ช่างเถอะ ไม่ว่านางจะมาด้วยเหตุผลใดก็ตาม แค่ได้พบน้องห้า เขาก็ดีใจแล้ว“คุณชายใหญ่ ช้าหน่อยขอรับ ร่างกายท่านยังไม่หายดี อย่าวิ่งเร็วขนาดนั้น”เวินฉางอวิ้นรีบร้อนวิ่งออกไป อันเซิ่งที่อยู่ข้างหลังเขารีบตามไปติดๆ
หลังบวชชี บรรดาท่านพี่ก็อ้อนวอนให้ข้าสึก บทที่ 681
“ท่านแม่ ไม่ใช่ความผิดของท่าน เป็นความผิดของลูกเอง ลูกผิดเองที่ไม่เชื่อฟังท่าน”ชุยเส้าเจ๋อก็กอดมารดาของเขาพลางร้องไห้โฮสองแม่ลูกยังคงนั่งร้องไห้อยู่บนพื้นเช่นนั้น ร้องห่มร้องไห้เสียงดังจนทำให้เวินเฉวียนเซิ่งและคนอื่นๆ ฟังแล้วปวดหัวไปตามๆ กันเวินเยวี่ยที่เป็นคนกลางรู้สึกกระอักกระอ่วนใจเป็นอย่างยิ่งนางไม่คาดคิดจริงๆ ว่า เวินจื่อเยวี่ยและเวินอวี้จือพวกเขาจะลงมือกับชุยเส้าเจ๋อ ในวันที่นางกลับบ้านเดิมเช่นนี้แถมยังโหดเหี้ยมถึงเพียงนั้น ทั้งหักขา ทั้งวางยาพิษ แก้แค้นเขาถึงเพียงนี้ หรือคิดจะให้นางใช้ชีวิตอยู่ในจวนจงหย่งโหวไม่ได้อีกต่อไปแล้ว?!ไอ้โง่สองคนเมื่อวานเวินเยวี่ยดีใจมากเพียงใดตอนที่ได้กลับบ้านเดิม วันนี้นางก็เสียใจมากเท่านั้นหากนางรู้ตั้งแต่แรกว่าเวินจื่อเยวี่ยและเวินอวี้จือจะลงมือกับชุยเส้าเจ๋อ นางยอมที่จะไม่ให้ชุยเส้าเจ๋อกลับมากับนางเสียยังดีกว่า!ก็คงจะไม่ถูกไอ้โง่สองคนนั้นก่อเรื่องวุ่นวายใหญ่โตเช่นนี้ แถมยังลากนางเข้าไปเกี่ยวข้องด้วย!แต่ตอนนี้เรื่องมันเกิดขึ้นไปแล้ว เวินเยวี่ยทำอะไรไม่ได้ ทำได้เพียงคิดหาวิธีมาชดเชย“ฮูหยิน บนพื้นเย็นนัก มิเช่นนั้น ท่านกับท่านพี่
หลังบวชชี บรรดาท่านพี่ก็อ้อนวอนให้ข้าสึก บทที่ 680
วันถัดมารถม้าของจวนจงหย่งโหวและองครักษ์หลายคนของจวนจงหย่งโหว มาถึงนอกประตูใหญ่อารามสุ่ยเยว่แต่เช้าตรู่แต่พวกเขาไม่ได้เข้าไปเคาะประตูทันทีกลับรอให้เวินซื่อทำวัตรเช้าและสวดมนต์ขอพรเสร็จแล้ว จึงขอร้องแม่ชีคนหนึ่งอย่างนอบน้อมให้ช่วยไปแจ้งข่าวหลังจากนั้นครู่หนึ่ง เวินซื่อที่สวมชุดพื้นสีขาวลายสีม่วงนั่งอยู่บนรถม้าของจวนจงหย่งโหวโยกเยกตลอดทางเพื่อมุ่งหน้าเข้าเมืองหลวงภายในรถ เวินซื่อนั่งตัวตรง หลับตาพักผ่อน จิตใจนิ่งสงบดั่งน้ำแต่บรรยากาศที่ตรงข้ามกับภายในรถม้าคือผู้คนด้านนอกวันนี้ผู้ที่มารับเวินซื่อล้วนเป็นทหารคนสนิทของจงหย่งโหวในนั้นชุยหย่วนคนที่เป็นผู้นำองครักษ์คือลูกพี่ลูกน้องฝั่งบิดาของจงหย่งโหวเรื่องหลายอย่างของจงหย่งโหวล้วนให้เขาจัดการ รวมถึงเรื่องที่ติดต่อกับจวนเจิ้นกั๋วกงดังนั้นแผนในครั้งนี้ของจงหย่งโหวก็ไม่ได้ปิดบังเขา เพราะตอนนี้จงหย่งโหวกำลังต่อกรกับคนสกุลเวินในจวนเจิ้นกั๋วกง ดังนั้นเขาจึงส่งชุยหย่วนมารับเวินซื่อชุยหย่วนไม่ค่อยรู้เรื่องราวของธิดาศักดิ์สิทธิ์อย่างเวินซื่อมากนัก ดังนั้นเมื่อรู้ว่าญาติผู้น้องของตนจะเชิญธิดาศักดิ์สิทธิ์อายุน้อยคนนี้ไปสยบจวนเจิ้น
หลังบวชชี บรรดาท่านพี่ก็อ้อนวอนให้ข้าสึก บทที่ 679
สิ่งที่จงหย่งโหวนำออกมาคือสมุดบัญชีเล่มหนึ่งเมื่อเห็นสมุดบัญชีในมือเขา เวินซื่อฉุกคิดถึงบางอย่างทันที สีหน้านางเปลี่ยนพลัน เอ่ยอย่างตะลึง “สมุดบัญชีเล่มนี้เป็นของตระกูลใด?”คงไม่ใช่สมุดบัญชีของจวนจงหย่งโหว ยิ่งไม่ใช่สมุดบัญชีของจวนเจิ้นกั๋วกงหรอกนะ?หากเป็นของจวนเจิ้นกั๋วกงจริง ถ้างั้นจงหย่งโหวยังต้องการให้นางออกหน้าทำไม?ดังนั้นสมุดบัญชีเล่มนี้ต้องเป็นของตระกูลที่เวินซื่อนึกถึงเท่านั้นเมื่อเห็นปฏิกิริยาของเวินซื่อ จงหย่งโหวรู้ว่านางน่าจะรู้อะไรสักอย่างแน่นอนดังนั้นเขาจึงเอ่ยเถรตรง “หลังจากข้าน้อยรู้ว่าธิดาศักดิ์สิทธิ์เตรียมจะสืบเชื้อสายสกุลหลาน นี่เป็นสิ่งที่ข้าน้อยเตรียมมอบให้ธิดาศักดิ์สิทธิ์ในพิธีเปลี่ยนแซ่ ซึ่งก็คือมรดกบางส่วนของสกุลหลาน”เป็นไปตามคาด!เวินซื่อรีบเดินลงจากบันได รับสมุดบัญชีเล่มนั้นมาจากมือจงหย่งโหว จากนั้นเปิดดูทันทีจงหย่งโหวไม่ได้ห้ามนาง มรดกเหล่านี้ของสกุลหลานอยู่ในมือเขามานานหลายปีแล้ว ในเมื่อยามนี้เวินซื่อจะเปลี่ยนเป็นแซ่หลาน สืบทอดสายเลือดสกุลหลาน เช่นนั้นมอบของเหล่านี้ให้เวินซื่อก็ถือว่ามอบคืนเจ้าของ“สิ่งที่อยู่ในสมุดบัญชีข้าน้อยล้วนได้รับมาจาก
หลังบวชชี บรรดาท่านพี่ก็อ้อนวอนให้ข้าสึก บทที่ 678
“หากครั้งนี้ธิดาศักดิ์สิทธิ์ยอมออกหน้าทวงความยุติธรรมให้จวนจงหย่งโหว นับจากนี้ไม่ว่าเรื่องใดพวกเราจวนจงหย่งโหวจะสนับสนุนธิดาศักดิ์สิทธิ์ คอยรับใช้ธิดาศักดิ์สิทธิ์”ไม่มีใครคาดคิดว่าหลังชุยเส้าเจ๋อเกิดเรื่องที่จวนเจิ้นกั๋วกง จงหย่งโหวที่ทราบข่าวไม่ไปจวนเจิ้นกั๋วกง แต่กลับมาที่ภูเขาหนานทันที พร้อมตะโกนเสียงดังหน้าอารามสุ่ยเยว่ เชิญเวินซื่อออกหน้าแทนจวนจงหย่งโหวผ่านไปสักครู่ เวินซื่อยืนอยู่หน้าประตูใหญ่อารามสุ่ยเยว่บนขั้นบันได้ นางยืนอยู่ที่สูง สีหน้าเรียบเฉย“ข้าน้อยคารวะธิดาศักดิ์สิทธิ์ ธิดาศักดิ์พันปีพันปีพันพันปี”จงหย่งโหวทำความเคารพอย่างนอบน้อมเวินซื่อเอ่ยเสียงเรียบ “อารามสุ่ยเยว่เป็นดินแดนบริสุทธิ์ ไม่ว่าเรื่องใดจงหย่งโหวโปรดระวังกิริยาวาจาด้วย อย่าเอะอะโวยวาย”“ขอธิดาศักดิ์สิทธิ์โปรดอภัย ข้าน้อยร้อนใจไปชั่วขณะจึงทำเช่นนี้ วันหน้าจะขึ้นเขามาใหม่ เพื่อขอรับผิดกับพระพุทธองค์ ขอขมาอาจารย์ทั้งหลายภายในอาราม”จงหย่งโหวรู้ว่าตัวเองทำกิริยาไม่เหมาะสม ดังนั้นจึงกล่าวคำขอรับผิดและขอขมาอย่างจริงใจเวินซื่อดูออก จึงไม่ถือสาหาความกับเขา“ดังนั้นท่านโหวเสียงดังด้วยเรื่องใด ตอนนี้พู
หลังบวชชี บรรดาท่านพี่ก็อ้อนวอนให้ข้าสึก บทที่ 677
เขาจะไม่ถือสาได้อย่างไร?!นั่นคือยาพิษเชียวนะ!ซ้ำยังทำให้ลำไส้เน่าเฟะ เป็นยาพิษร้ายแรงที่ทำให้คนทรมานยิ่งกว่าตายเชียวนะ?!เดิมทีชุยเส้าเจ๋อก็ทรงตัวไม่มั่นอยู่แล้ว เมื่อเห็นเวินจื่อเยวี่ยถือยาพิษเดินเข้ามาหาเขา เขาตกใจจนเซถอยหลังติดต่อกัน“ท่านอย่าเข้ามา อย่าเข้ามานะ!”“เวินจื่อเยวี่ย! ข้าเป็นญาติผู้น้องของท่านนะ เป็นสามีของเยวี่ยเอ๋อร์! ทั้งที่ตอนนี้พวกเราเป็นครอบครัวเดียวกันแล้ว ทำไมพวกท่านยังทำกับข้าเช่นนี้?!”“ที่แท้เจ้ายังจำได้ว่าตัวเองเป็นสามีของน้องหกหรือ?”เวินจื่อเยวี่ยเดินไปตรงหน้าเขา สายตาที่มองดูเขาเย็นชามาก“ดังนั้นเจ้าในฐานะสามีที่เพิ่งแต่งงานของน้องหก กลับบ้านพร้อมน้องหก เจ้าไม่อยู่กับน้องหก แล้วมาอยู่ที่นี่ทำไม?”ชุยเส้าเจ๋อที่เหมือนถูกจับผิดในใจลนลานขึ้นมาทันที“ข้า...ข้าก็แค่ออกมาเดินเล่นเท่านั้น...”สายตาของเขาหลบหลีก ท่าทางที่แค่มองก็รู้ว่าร้อนตัวไม่อาจปิดบังเวินจื่อเยวี่ยกับเวินอวี้จือได้ยิ่งไปกว่านั้นพวกเขารับรู้ถึงความคิดที่น่ารังเกียจของชุยเส้าเจ๋อตั้งแต่แรกนึกไม่ถึงว่าตอนนี้เขาแต่งงานกับเวินเยวี่ยแล้ว แต่ก็ยังนึกถึงเวินซื่อ!“ออกมาเดินเล่น?”เว
บางทีคุณอาจจะชอบ
บุรุษมากเล่ห์เช่นท่านหาใช่สามีข้า
ไฉ่เลี่ยงหรง16.1K viewsอุบายรักแม่ทัพหน้านิ่ง / รักเร้นใจใต้เงาองครักษ์
Priyada7.2K viewsสนมร้างรักขอทวงบัลลังก์
ม่อเยี่ยน661.0K viewsบุปผาร้าย ใต้เงาแค้น
ชาไทยเย็น10.6K viewsข้ามภพมามีครอบครัวที่อบอุ่น
ปลายฝนต้นหนาว2.3K viewsข้านี่แหละพระชายาท่านอ๋องโลหิต
ชาไทยเย็น2.6K viewsทะลุไปเป็นอาจารย์ตัวประกอบเพื่อสอนรัก...พระเอก
ดอกหญ้าของหมาเฒ่า1.5K viewsสตรีแกร่ง หลินซูเหมย
หลงเวลา /จู้หมิง1.4K views
