ท่านเทพให้ข้ามาเจ้าค่ะ

หลิงเฟิ่งเม้มปากแน่น ก่อนจะเรียกหญ้าหนอนที่อยู่ภายในมิติออกมาวางไว้บนโต๊ะทั้งหมด จำนวนของที่นางนำออกมามากกว่าของพวกลุงกู้สามคนรวมกันเกือบสิบเท่า

“มะ มาได้อย่างไร” นางกรีดร้องออกมา พร้อมทั้งถอยหลังไปหลายก้าว ชุยหยุนต้องรีบเข้าไปประคองไว้กลัวว่ามารดาจะล้มไปกองอยู่ที่พื้น

“ท่านเทพให้ข้ามาเจ้าค่ะ เป็นช่องเก็บของที่ติดตัวข้า มีเพียงข้าที่เรียกใช้ได้ ไม่ว่าจะเก็บสิ่งใดเข้าไปก็ย่อมได้เจ้าค่ะ” หลิงเฟิ่งจึงลองเก็บแก้วน้ำเข้าไปในมิติ แล้วเรียกออกมาอีกครั้งให้สองแม่ลูกดู

“เฟิ่งเออร์ ต่อไปเจ้าได้ทำเช่นนี้ต่อหน้าผู้ใดอีก แล้วห้ามเอ่ยออกมาเด็ดขาดเข้าใจหรือไม่” จูซื่อมิได้ยินดี แต่นางกังวลที่หลิงเฟิ่งมีของวิเศษเช่นนี้อยู่กับตัว หากผู้อื่นรู้จะไม่เป็นภัยต่อนางรึ

หลิงเฟิ่งมองสองคนแม่ลูกอย่างซาบซึ้ง แววตาของทั้งสองที่มองนางมีแต่ความกังวลไม่มีความโลภหรือสนใจอยากจะรู้ว่าภายในช่องเก็บของมีสิ่งใดอยู่บ้าง ต่างจากคนตระกูลหลี่เมื่อชีวิตก่อน ที่นางมองไม่เห็นถึงความโลภของพวกเขาตั้งแต่แรก แม้พวกเขาจะแสดงออกมาให้นางเห็นว่ายินดีมากเพียงใด ยามที่นางนำข้าวสาร ผักออกมา

“ข้าเองก็ไม่คิดจะบอกผู้ใด หากพี่หยุนไม่พบเข้า ข้