แชร์

เกิดใหม่ทั้งที ขอหนีจากผู้ชายเฮงซวยคนนี้เถอะ
เกิดใหม่ทั้งที ขอหนีจากผู้ชายเฮงซวยคนนี้เถอะ
ผู้แต่ง: อี้เสี่ยวเหวิน

บทที่ 0001

ผู้เขียน: อี้เสี่ยวเหวิน
ตามระเบียบแล้ว เมรุเผาศพไม่อนุญาตให้ญาติดูการเผาศพ

แต่หลินจืออี้ใช้เงินแหกระเบียบ เขาพยุงเตียงเหล็กที่เย็นจัดเดินเข้าไปในห้องเผาไฟ

ในอากาศมีความรู้สึกแสบร้อน และยังมีฝุ่นที่ปลิวว่อนอยู่ใต้แสงแดด

บางทีอาจจะเป็นเถ้ากระดูกก็ได้

อีกไม่นาน ลูกน้อยของเธอก็จะกลายเป็นแบบนี้

หลินจืออี้สวมชุดกระโปรงยาวสีดํา ไซส์ที่เล็กที่สุดก็ซ่อนร่างผอมแห้งของเธอไม่ได้

ดวงตาที่ทั้งแดงทั้งบวมจากการร้องไห้ ตอนนี้กลับดูสงบเป็นพิเศษ

เธอเอื้อมมือไปสัมผัสมือเล็กๆ ที่ซีดและแข็งนอกผ้าขาว ก่อนจะวางดาวพับสีชมพูสองดวงไว้ในฝ่ามือของลูกสาว

“ซิงซิง รอแม่ด้วยนะ”

ได้เวลาแล้ว

พนักงานก้าวไปข้างหน้าและดึงหลินจืออี้ออก เปิดผ้าขาวออก เผยให้เห็นรูปลักษณ์ของซิงซิง

เธออายุแปดขวบแล้ว แต่ก็ยังร่างผอมแคระเกร็น กระดูกซี่โครงที่ส่วนล่างมีรอยยุบเป็นรูโหว่

เมื่อเห็นรูนั้น น้ำตาของหลินจืออี้ก็ไหลออกมาอีกครั้ง

เป็นเพราะเธอไม่ได้ปกป้องซิงซิงให้ดี

พนักงานปลอบด้วยเสียงเบาๆ ว่า "เสียใจด้วยนะครับ แต่อย่างน้อยหลังจากที่ลูกสาวของคุณจากไป ไตของเธอก็ยังช่วยเด็กคนหนึ่งไว้ เด็กคนนั้นจะมีชีวิตอยู่อย่างมีความสุขแทนลูกสาวของคุณนะครับ”

ความเย็นชาแวบผ่านดวงตาของหลินจืออี้ หัวเราะเยาะเย้ย

"ใช่ เด็กคนนั้นเป็นลูกนอกสมรสของสามีฉัน ตอนนี้ครอบครัวของพวกเขาทั้งสามคนกําลังจัดงานเลี้ยงวันเกิดที่ยิ่งใหญ่สําหรับเด็กคนนั้น คุณรู้ไหม? วันนี้ก็เป็นวันเกิดลูกสาวฉันเหมือนกัน”

พนักงานตกตะลึงและไม่รู้ว่าจะปลอบโยนผู้หญิงที่สิ้นหวังคนนี้ยังไงดี

หลินจืออี้มองซิงซิงพลางยิ้มอย่างซีดเซียว “เผาเถอะ เดี๋ยวจะเสียฤกษ์ หวังว่าลูกสาวฉันชาติหน้าสามารถเกิดมาในครอบครัวที่ดีได้”

เจ้าหน้าที่ถอนหายใจเล็กน้อยและส่ายหัวเพื่อส่งศพไปที่หน้าเตาเผา

บางทีอาจเป็นเพราะความเห็นอกเห็นใจ เขาจึงปิดกั้นกระบวนการไว้

หลินจืออี้กลับไม่กลัวสักนิด เพราะซิงซิงหลุดพ้นแล้ว

ไม่ต้องถูกพ่อของเธอเกลียดทุกวันอีกแล้ว

“แม่คะ ทําไมพ่อถึงไม่ชอบหนูคะ?”

“แม่คะ ทําไมพ่อถึงชอบลูกชายของน้าซ่งคะ?”

"แม่คะ พ่อไม่ชอบแม่เพราะหนูใช่ไหมคะ? หนูขอโทษค่ะแม่"

ลูกสาวเธอดีขนาดนี้!

กลับถูกกงเฉินทําร้ายจนตายแบบนี้!

ทั้งๆ ที่ก่อนวันเกิดได้ตกลงกันไว้ว่า เขาพาลูกสาวไปสวนสนุกที่ใหญ่ที่สุดเพื่อเติมเต็มความปรารถนาในวันเกิดที่เธอใฝ่ฝันอยากอยู่กับพ่อตามลําพัง

เขากลับผลักลูกสาวเข้าไปในห้องผ่าตัดเพื่อบริจาคไตข้างหนึ่งให้ลูกชายเขา

จากนั้นปล่อยให้เธอติดเชื้อและเสียชีวิตบนเตียงในโรงพยาบาลอย่างโดดเดี่ยว

และแม่อย่างหลินจืออี้กลับเป็นคนสุดท้ายที่รู้!

จนถึงตอนนี้เธอก็ยังลืมไม่ได้ว่าตอนที่ตัวเองวิ่งเข้าไปในห้องคนไข้ สิ่งที่เธอเห็นคือศพที่แข็งกระด้างของลูกสาว

และหน้าจอนาฬิกาสําหรับเด็กที่เปื้อนเลือดบนหัวเตียงกําลังโทรหาผู้เป็นพ่ออย่างน่าขัน

หลังจากเชื่อมต่อแล้ว มีเพียงประโยคเดียวจากปลายสาย

“อย่าทําตัวเป็นบ้าเหมือนแม่แก”

ตู๊ด ตู๊ด ตู๊ด...

เมื่อได้ยินเสียงสายไม่ว่างจากในเครื่อง หลินจืออี้กลั้นน้ำตาและกอดลูกสาวไว้ เธอกลัวจริงๆ ว่าถ้าร้องไห้ออกมาจะทําให้ลูกน้อยของเธอตกใจ

ในความเป็นจริง ตั้งแต่ซ่งหว่านชิวพาลูกชายของเธอกลับประเทศเพื่อฟ้องร้องหลินจืออี้ที่ข่มเหงแม่และลูกของพวกเขา

เธอก็ถูกกงเฉินบีบบังคับให้กลายเป็นผู้หญิงบ้าที่ผู้คนรู้จัก

โดยเฉพาะสายตาของกงเฉินที่มองพวกเธอแม่ลูก เมื่อได้ยินซ่งหว่านชิวร้องไห้และพูดว่าตัวเองระเหเร่ร่อนไปต่างประเทศ และให้กําเนิดทารกที่คลอดก่อนกําหนดที่มีปัญหาเรื่องไต

ผู้ชายที่เรียบร้อยและสง่างามนั้น พลันกลายเป็นโหดร้ายและไร้ความปราณี

เขาสาปแช่งโดยไม่คํานึงถึงคําอธิบายของเธอเลย "หลินจืออี้ เธอทําร้ายหว่านชิวและลูกชายของฉัน ฉันจะให้พวกเธอจ่ายคืนเป็นสองเท่าแน่"

กงเฉินทําได้แล้ว ทุกอย่างก็ควรจะจบลงได้แล้ว

เมื่อหลินจืออี้ตื่นจากความทรงจํา ในมือมีโถเถ้ากระดูกสีชมพูอันหนึ่งติดมาด้วย

ซิงซิงชอบสีชมพู

เธอกอดโถเถ้ากระดูกไว้แน่น "ซิงซิง เรากลับบ้านกันเถอะ"

สายลมพัดชายกระโปรงของผู้หญิงขึ้นมา ภายใต้แสงแดด ร่างของเธอช่างอ้างว้างและว้าเหว่เหลือเกิน

……

หลินจืออี้กลับไปที่เรือนหอของเธอกับกงเฉิน เก็บข้าวของของลูกสาว แล้วนั่งโถเถ้ากระดูกจนถึงเย็น

เสียงจอดรถดังมาจากนอกประตู

จากนั้นก็มีเงาสีดําที่สุขุมและมั่นคงเดินเข้ามา

เป็นกงเฉินนั่นเอง

แปดปีผ่านไป เขายังคงเหมือนเพิ่งเห็นครั้งแรก สง่าผ่าเผย อันตรายและไร้อารมณ์

และก็ยังคงไม่เห็นเธอในสายตาเหมือนเดิม

กงเฉินไม่ได้มองเธอและเดินข้ามเธอขึ้นไปชั้นบน

ไม่กี่นาทีต่อมา เขาก็ลงไปชั้นล่างอีกครั้ง บนตัวเปลี่ยนเป็นชุดสูทที่เขาสะสมมาหลายปีแล้ว

นั่นคือชุดสูทที่ซ่งหว่านชิวออกแบบให้เขาเป็นพิเศษตอนที่เขาหมั้นกับเธอ

กงเฉินยังคงไม่มองหลินจืออี้เหมือนเดิม

แปดปีที่ผ่านมา เขาเย็นชาแบบนี้มาตลอด

อยากทรมานเธอก็กดตัวเธอลงบนเตียง ระบายอารมณ์เสร็จแล้วก็จากไปโดยไม่หันกลับมามองเลย

ส่วนลูกนั้น...

เขาห้ามแม้กระทั่งซิงซิงเรียกเขาว่าพ่อ

อาจเป็นเพราะวันนี้หลินจืออี้เงียบเกินไป กงเฉินจึงหยุดเดิน แต่ก็ยังคงไม่ได้หันกลับมา

“คืนนี้ฉันไม่กลับบ้าน บอกซิงซิงด้วยว่าอย่าโทรหาฉันตามใจชอบ”

“อืม”

หลินจืออี้ลูบคลําโถเถ้ากระดูกที่ราวกับยังมีอุณหภูมิของซิงซิงอยู่ในอ้อมอก

ถ้าเขายอมมองเธอแม้แต่วินาทีเดียว แม้แต่วินาทีเดียว บางทีเขาอาจจะค้นพบโถเถ้ากระดูกแล้ว

กงเฉินจัดกระดุมแขนเสื้อและพูดอย่างเย็นชาว่า "เธอลองคิดดูว่าต้องการอะไรบ้างหลังหย่า อีกสองวันก็จะไปดำเนินการแล้ว ส่วนเด็ก ฉันไม่ต้องการ"

“อืม”

หลินจืออี้ยังคงสงบนิ่งเหมือนเดิม

โชคดี ต่อไปซิงซิงจะเป็นของเธอคนเดียวแล้ว

มือของกงเฉินชะงัก แต่เขาก็ยังไม่สนใจหลินจืออี้อยู่ดี

“เห็นแก่ที่ซิงซิงช่วยซือเฉินไว้ ฉันจะรับผิดชอบค่ารักษาพยาบาลและค่าใช้จ่ายทั้งหมดในภายหลัง แต่ฉันไม่อยากเห็นพวกเธออีกแล้ว นี่ถือว่าเป็นการชดใช้ครั้งสุดท้ายให้พวกเธอก็แล้วกัน”

“อืม”

หลินจืออี้คิดในใจว่า อีกไม่นานก็ไม่ได้เจอกันอีกแล้วจริงๆนั่นแหละ

กงเฉินรู้สึกหงุดหงิดอย่างอธิบายไม่ได้ เมื่อเขากําลังจะหันหลังกลับไป ซ่งหว่านชิวก็โทรมา

พอรับสาย ห้องที่เงียบสงบก็มีเสียงของเด็กที่ตะโกนอย่างมีความสุขจากปลายสาย

"พ่อครับ! พ่อรีบมาสิครับ ผมกับแม่กําลังรอพ่ออยู่นะ”

“พ่อจะไปเดี๋ยวนี้แหละ”

เสียงของกงเฉินดังขึ้นและเร่งฝีเท้าโดยไม่รู้ตัว

ไม่ได้สังเกตเลยว่าผู้หญิงที่อยู่ข้างหลังเขากอดของในอ้อมแขนอย่างแน่นๆ และค่อยๆ แข็งทื่อ

แสงจันทร์สาดส่องลงมา

หลินจืออี้หยิบเค้กที่จองไว้ให้ซิงซิงก่อนหน้านี้ออกมาจากตู้เย็น

เธอจุดเทียนวันเกิด

“แฮปปี้เบิร์ดเดย์ทูยู แฮปปี้เบิร์ดเดย์ทูยู ...”

เธอร้องเพลงพลางสาดน้ำมันเบนซินไปรอบๆ จากชั้นบนถึงชั้นล่าง ไม่เว้นแม้แต่มุมใดๆ

เพราะเธอไม่คิดที่จะปล่อยตัวเองไป

ถ้าตอนนั้นเธอสามารถใจแข็งปฏิเสธแต่งงานกับกงเฉินได้มากกว่านี้

ทุกอย่างก็จะไม่เกิดขึ้น

หลังจากทําทุกอย่างเสร็จแล้ว เธอก็กลับไปนั่งที่โต๊ะอาหารพร้อมกับโถเถ้ากระดูก

“ซิงซิง สุขสันต์วันเกิดนะ รอแม่นะ”

หลินจืออี้โยนเทียนวันเกิดไปที่ผ้าม่าน

……

ณ งานเลี้ยง

กงเฉินพาซ่งหว่านชิวแม่ลูกเข้าไปในสถานที่อย่างเอิกเกริก

พวกเขาดื่มเหล้าสังสรรค์กัน ไม่มีใครไม่ชมว่าทั้งสามคนดูมีความสุข แม้กระทั่งยังมีคนจํานวนไม่น้อยที่เหยียบย่ำหลินจืออี้

มีเพียงเพื่อนของกงเฉินที่เป็นหมอคนเดียวที่ขมวดคิ้วและเดินไปข้างหน้ากงเฉินอย่างรวดเร็ว

“นายท่านสาม ขออภัยด้วย ขอแสดงความเสียใจด้วยครับ”

“หมายความว่ายังไง?”

"ลูกสาวของคุณ... เสียชีวิตจากการติดเชื้อหลังผ่าตัด วันนี้คุณนายกงไปรับไปโรงฌาปนกิจแล้ว”

“หลินจืออี้ให้เงินนายมาเท่าไหร่?” กงเฉินยกแก้วขึ้นดื่มด้วยสีหน้าไร้อารมณ์

“ผมส่งใบมรณะบัตรให้คุณตั้งนานแล้วไม่ใช่เหรอ? คุณยังบอกว่าได้รับแล้ว”

สิ้นเสียง ซ่งหว่านชิวก็จับมือลูกชายแน่นด้วยความกลัว

ในเวลานี้ โทรศัพท์ของกงเฉินก็ดังขึ้น

“นายท่านสาม ที่บ้านเกิดไฟไหม้แล้วครับ”

แก้วเหล้าของกงเฉินตกลงบนพื้น เขาหันหลังแล้วรีบจากไป

เขาไม่รู้ด้วยซ้ำว่าเหยียบคันเร่งมาถึงวิลล่าได้ยังไง มองดูบ้านที่มีไฟลุกท่วมอย่างรุนแรง ทันใดนั้นก็เหมือนมีอะไรบางอย่างเสียบทะลุหัวใจ

ผ้าม่านตกลงมา เผยให้เห็นหลินจืออี้ที่นั่งตัวตรงอยู่หน้าเค้กวันเกิดและโถเถ้ากระดูกในอ้อมแขนของเธอ

เธอยิ้มให้เขาเหมือนเพิ่งเจอกันครั้งแรก

“ลาก่อน ฉันเกลียดคุณ ถ้าทุกอย่างสามารถเริ่มต้นใหม่ได้อีกครั้ง...”

พูดยังไม่ทันจบ บ้านทั้งหลังก็พังทลายลง

บางทีอาจเป็นภาพลวงตาก่อนตาย หลินจืออี้เหมือนเห็นกงเฉินคุกเข่าลง

ช่างมันเถอะ

ซิงซิงของเธอมารับเธอแล้ว

“แม่คะ แม่คะ”

……

ในช่วงบ่าย ดวงอาทิตย์กําลังส่องประกายแผดเผา

บรรยากาศในห้องโถงสไตล์วังหลวงยิ่งเหมือนถูกย่างบนกองไฟ

ถ้วยชากระแทกพื้นตามเสียง ความเจ็บปวดจากเศษแก้วบาดผิว ทําให้หลินจืออี้ได้สติขึ้นมาทันที

เธอคุกเข่าอยู่กลางห้องโถง มองคนในห้องโถงอย่างงุนงง

นี่มัน...
อ่านหนังสือเล่มนี้ต่อได้ฟรี
สแกนรหัสเพื่อดาวน์โหลดแอป
ความคิดเห็น (3)
goodnovel comment avatar
Sam Sung
คงอีกนาน หลังจากนั้น ..เท...ทิ้ง เหมือน เทน้ำ 555 เราหลงอ่าน หลงจ่าย ...สุดท้าย เป็นเรา ..โง่ เอง
goodnovel comment avatar
Paramee Sangganjanavanich
อีปัญญาอ่อน อีโง่ อีโหลยโท่ย รู้ทั้งรู้ว่าผัวไม่รักยังปัญญาอ่อนมีลูกกับมัน ทั้งๆที่รู้ตัวอยู่แล้วว่าไม่มีทางได้ใจผัวก็ยังงี่เง่าอีเดียดทนอยู่กับมันให้มันทรมาน อีเหี้ยนี่
goodnovel comment avatar
Noo Siri Siri
ว๊าย เพิ่งลง 40 ตอน แล้วจะลงจนจบไหมเนี้ย?
ดูความคิดเห็นทั้งหมด

บทล่าสุด

  • เกิดใหม่ทั้งที ขอหนีจากผู้ชายเฮงซวยคนนี้เถอะ   บทที่ 0385

    “พี่โจว เขาไม่เคยกินจิ๊กโฉ่ว ให้ฉันเถอะ”แต่ก่อนที่มือของเธอจะสัมผัสถ้วย กงเฉินก็เอื้อมมือออกไปรับมัน“ใครบอกว่าฉันไม่กินจิ๊กโฉ่ว?”“……”หลินจืออี้มองกงเฉินจุ่มจิ๊กโฉ่วด้วยความประหลาดใจเธอรู้สึกว่าเขาแปลกๆแต่ก็ไม่ได้สนใจ ก้มหน้าก้มตากินเกี๊ยวไปสองลูกไม่ง่ายเลยกว่าจะรอให้พี่โจวกินหมด หลินจืออี้ก็อยากให้เธอกลับไปก่อน เมื่อลุกขึ้นช่วยเธอทําความสะอาด ปากของเธอที่พักผ่อนอยู่ไม่กี่นาทีก็เริ่มซุบซิบอีกแล้ว“เลิกกันจริงๆ เหรอ?” เธอถามพลางเช็ดโต๊ะ“อืม” หลินจืออี้มองกงเฉินอย่างไม่รู้ตัว แล้วพยักหน้ายังไงก็ไม่เคยอยู่ด้วยกันอยู่แล้วดวงตาของพี่โจวเปล่งประกายและพูดคําพูดที่น่าตกใจออกมา "ฉันจะแนะนําให้เธอเองนะ!"“ฮ้า?”หลินจืออี้ตกใจพี่โจวเงยหน้ามองกงเฉินแล้วรับรองว่า “คุณชายสาม คุณที่เป็นผู้อาวุโสก็วางใจเถิด ด้านคุณธรรมฉันจะควบคุมอย่างเคร่งครัด ไม่ยอมให้หลานสาวคุณเสียเปรียบเด็ดขาดค่ะ”“หลานสาวตัวน้อย เธอว่ายังไงล่ะ?” กงเฉินจ้องมองหลินจืออี้ น้ำเสียงไม่แยแส แต่แผ่ไอเย็นออกมาหลินจืออี้รู้สึกเสียวสันหลังวาบ รีบส่ายหน้า “ไม่ต้องหรอก”พี่โจวคนนี้ดีตรงที่ว่า ขอแค่คุยกับเธอ ถึงจะคุ

  • เกิดใหม่ทั้งที ขอหนีจากผู้ชายเฮงซวยคนนี้เถอะ   บทที่ 0384

    หลินจืออี้เบิกตาโพลงมองผู้ชายที่อยู่ข้างๆ แล้วชิงพูดก่อน “เขาเป็นอาเล็กของฉัน เป็นญาติห่างๆ น่ะ”"ญาติห่างๆ ก็ถือว่าเป็นญาตินี่ ไม่นึกเลยว่าคุณชายสามจะเป็น...... “อาเล็กของเธอ?”เกี๊ยวจานนั้นในมือพี่โจวเกือบจะถือไม่มั่นหลินจืออี้ยกมือขึ้นรับจาน “ใช่ พอดีเขาไปทางเดียวกันน่ะ ตอนนี้จะไปแล้วล่ะ”พร้อมกันนั้น เธอก็ใช้แขนดันกงเฉิน ส่งสัญญาณให้เขารีบออกไปกงเฉินกลับยืนมั่นอย่างกับภูเขา หลุบตามองไปที่เกี๊ยวจานนั้นพี่โจวตาไว ถามอย่างระมัดระวังว่า “คุณชายสาม คุณอยากทานไหมคะ? ฉันทํามาเยอะแยะเลยนะคะ”หลินจืออี้รีบตอบ “เขาไม่กินหรอก! เขากินกับคนอื่นมาแล้ว! ฉันจะกินเป็นเพื่อนพี่เองนะ”“เธอไม่เคยกินกับคนอื่นงั้นเหรอ?” กงเฉินหลุบตากวาดมองหลินจืออี้อย่างเฉยชาอากาศหยุดชะงักนิ่งทันทีสายตาของพี่โจววนเวียนอยู่ระหว่างคนทั้งสอง นี่เป็นอากับหลานจริงๆ เหรอ?บทสนทนานี้ทำไมมันฟังดูไร้เดียงสามากซะงั้น?พี่โจวเห็นว่าบรรยากาศเริ่มแข็งขึ้นเรื่อยๆ จึงพูดอย่างตรงไปตรงมาว่า “งั้นนั่งลงกินด้วยกันสิ พวกเธอสองคนเข้าไปก่อน ฉันจะไปต้ม”หลินจืออี้ห้ามไม่ทัน พี่โจวก็รีบกลับไปต้มเกี๊ยวแล้วเธอทําได้แค่กัดฟันแ

  • เกิดใหม่ทั้งที ขอหนีจากผู้ชายเฮงซวยคนนี้เถอะ   บทที่ 0383

    "อะไรนะ"“ฉันได้ยินมาว่าคุณท่านกงเข้มงวดกับเธอมากขึ้นเรื่อยๆ เธอยังยอมไปกับฉันไหม?” กงเยี่ยนมองเธออย่างลึกซึ้งหลินจืออี้วางแก้วชาลง ดูจากท่าทางของเขาแล้วคงถามอะไรไม่ออกแล้วล่ะ จึงพูดอย่างเกรงอกเกรงใจ “คุณชายใหญ่ ฉันดื่มหมดแล้ว ไปกันเถอะค่ะ”เธอลุกขึ้นเตรียมจะจากไป แต่ข้อมือกลับถูกกงเยี่ยนกําแน่นอย่างกระทันหันเธอจ้องมองเขาด้วยความเจ็บปวด สัมผัสได้ถึงอารมณ์แปลกๆ ที่พลุ่งพล่านในดวงตาของเขา แต่ก็หายวับไปกงเยี่ยนลุกขึ้นถอนหายใจ มองคอเสื้อที่พลิกด้านในเธอ แล้วยิ้มพลางพูดว่า “ฉันแค่อยากเตือนเธอว่าคอเสื้อไม่ได้พลิกเรียบร้อยน่ะ”“อืม”หลินจืออี้มองคอเสื้อที่ถูกเขาจัดให้เรียบร้อย แล้วหันหลังเดินออกไปนอกประตูทันทีอีกด้านหนึ่งประธานอวี๋เท้าคางเล็กน้อย อาหารอร่อยๆ ที่อยู่ตรงหน้ากลายเป็นไม่อยากอาหารเพราะผู้ชายที่ทําลายทิวทัศน์ที่อยู่ตรงข้าม“คุณชายสาม จะไม่ตามไปดูหน่อยเหรอคะ? หลานสาวตัวน้อยของคุณกล้าหาญมากจริงๆ ยังกล้าติดต่อกับกงเยี่ยนอีก”“ฉันได้ยินมาว่าเขาขายเทคโนโลยีช่วยชีวิตของตระกูลเฉินไปแล้ว และขายหุ้นของตระกูลเฉินเป็นการส่วนตัว ดูเหมือนว่าเขาจะวางแผนจะขุดหลุมให้คุณก่อนที่จะหนี

  • เกิดใหม่ทั้งที ขอหนีจากผู้ชายเฮงซวยคนนี้เถอะ   บทที่ 0382

    หลินจืออี้มองคนที่เดินมาอย่างช้าๆ แล้วถอยหลังไปสองก้าวอย่างระแวดระวังเป็นกงเยี่ยนไม่ได้เจอกันนาน เขาผอมลงนิดหน่อยได้ยินหลิ่วเหอบอกว่า เขาถูกตระกูลกงปลดออกจากตําแหน่งในบริษัท แม้แต่หุ้นที่พ่อของเขาทิ้งไว้ให้ก็ถูกคุณท่านกงเก็บกลับไปเขาทําได้เพียงพาเฉินซู่หลานกลับไปที่ตระกูลเฉิน ไม่สิ ตอนนี้ตระกูลเฉินก็ถูกกงเฉินซื้อไปแล้วตอนนี้อย่างมากสุด เขาก็ถือได้แค่ว่าเป็นหนึ่งในผู้ถือหุ้นเท่านั้นที่จริงหลินจืออี้ก็ไม่เข้าใจว่าทําไมคุณท่านกงถึงใจร้ายกับเขาขนาดนี้หลังจากดึงสติกลับมา เธอก็ยังคงพยักหน้าอย่างสุภาพ “คุณชายใหญ่”กงเยี่ยนยิ้มอย่างขมขื่น “เธอยังโกรธอยู่เหรอ?”หลินจืออี้ไม่ได้พูดอะไรจะไม่โกรธได้ยังไง?เธอเชื่อใจเขามาสองชาติ แต่สุดท้ายเขากลับโกหกเธอมาตลอดกงเยี่ยนมองเธอ พูดอย่างจนใจ “ฉันมาเพื่อขอโทษเธอ ไปกินข้าวเย็นด้วยกันเถอะ วันหลังเกรงว่าจะไม่มีโอกาสแล้ว”หลินจืออี้เงยหน้าขึ้นอย่างสงสัย “คุณ......”“แม่ของฉันได้รับความกระทบกระเทือน อาการป่วยหนักขึ้น ข้าวางแผนที่จะพาท่านไปรักษาที่ต่างประเทศ ต่อไป...... ไม่น่าจะกลับมาแล้ว”“จะไปเมื่อไหร่”“วันคริสต์มาส” กงเยี่ยนยกมุมปาก

  • เกิดใหม่ทั้งที ขอหนีจากผู้ชายเฮงซวยคนนี้เถอะ   บทที่ 0381

    กงเฉินกําลังนั่งอ่านเอกสารอยู่บนโซฟา เงยหน้าขึ้นมองเธอ"ตื่นแล้วเหรอ? พอดีตัวดีนี้”“อืม”เธอพยักหน้าและรู้สึกว่าคําพูดนี้มีบางอย่างผิดปกติในเวลานี้ เฉินจิ่นก็ออกมาจากห้องครัว“คุณชายสาม คุณหลิน ทานอาหารเช้าได้แล้วครับ”กงเฉินปิดเอกสาร ลุกขึ้นเดินไปตรงหน้าหลินจืออี้ ดึงเธอมานั่งที่โต๊ะอาหาร“เดี๋ยวให้คนขับรถไปส่งเธอที่สตูดิโอ”หลินจืออี้มองเวลาแล้วก็ไม่ปฏิเสธ “ค่ะ”ตอนที่ใกล้จะกินเสร็จ เธอแอบมองเขาแวบหนึ่ง ถามด้วยความหวังดี “อาเล็ก เมื่อวานอาทานยาแล้ว วันนี้รู้สึกเป็นยังไงบ้างคะ?”สีหน้าของกงเฉินขรึมลงเล็กน้อย “ไม่เป็นไรแล้ว”หลินจืออี้เตือนว่า “อย่าลืมทานยาอีกครั้งหลังกินอาหารเช้าเสร็จนะคะ”“อืม”กงเฉินวางชามและตะเกียบลง จ้องมองคนที่อยู่ตรงข้ามหลินจืออี้รู้สึกถึงสายตาเขา รู้สึกอึดอัดเล็กน้อย “อาเล็กมองฉันทําไมคะ?”ชายคนนั้นเช็ดมือแล้วกระซิบว่า “หายากนะที่เธอจะเป็นห่วงฉัน”หลินจืออี้กําลังจะเถียงกลับ ก็มีบอดี้การ์ดคนหนึ่งเคาะประตูแล้วเดินเข้ามา“คุณชายสาม ตามหาคุณซ่งเจอแล้วครับ เขาไม่เป็นไร ตอนนี้......”“แค่ก!” เฉินจิ่นรีบไออย่างหนักและจ้องมองบอดี้การ์ดด้วยความโกรธ

  • เกิดใหม่ทั้งที ขอหนีจากผู้ชายเฮงซวยคนนี้เถอะ   บทที่ 0380

    ณ โรงแรมเล็กๆ นอกเมืองซ่งหว่านชิวมองผ้าปูที่นอนที่มีสีเหลืองและมีรูบุหรี่ รู้สึกคลื่นไส้ขึ้นมา"ที่เน่าๆ แบบนี้ให้คนอยู่จริงๆ เหรอเนี่ย?"หลี่เฮ่อกอดเธอไว้ ไม่ได้โกรธกลับหัวเราะ “หว่านชิว ในที่สุดคุณก็เป็นเพียงของผมคนเดียวแล้ว”ซ่งหว่านชิวกลับไม่มีความสุขเลยสักนิด เธอผลักเขาออกอย่างแรง “หุบปาก! ฉันถามนายหน่อย! ทําไมต้องพาฉันมาที่เส็งเคร็งแบบนี้ด้วย!”“ในเมืองมีแต่คนของตระกูลกงที่มาตามตัวคุณ คุณรอหน่อยนะ รอผมซื้อตั๋วเครื่องบินแล้ว ผมจะพาคุณไปต่างประเทศ”หลี่เฮ่อพิงโต๊ะที่ขรุขระ จุดบุหรี่มวนหนึ่ง และมองไปที่ซ่งหว่านชิวอย่างใจจดใจจ่อแม้ว่าตอนนี้ซ่งหวั่นชิวจะค่อนข้างสะบักสะบอม แต่รูปลักษณ์แกในชุดแต่งงานยังคงสวยงามในสายตาของเขาเขาเอื้อมมือไปเช็ดฝุ่นบนใบหน้าแก บีบคอเธอและดึงเธอมาข้างหน้าและจูบเธออย่างแรงซ่งหว่านชิวจ้องมองเขาด้วยความโกรธ ยกมือขึ้นตบหน้าเขา"พอแล้ว! ฉันไม่มีอารมณ์”หลี่เฮ่อใช้ปลายลิ้นกระพุ้งแก้ม ปล่อยให้เธอระบายอารมณ์หลังจากนั้นไม่นาน ซ่งหว่านชิวก็สงบลงและเอื้อมมือไปทางหลี่เฮ่อ “เอาโทรศัพท์มาให้ฉัน ฉันต้องถามแม่ฉันถึงสถานการณ์ที่บ้านหน่อย”หลี่เฮ่อโยนโทรศัพท์

บทอื่นๆ
สำรวจและอ่านนวนิยายดีๆ ได้ฟรี
เข้าถึงนวนิยายดีๆ จำนวนมากได้ฟรีบนแอป GoodNovel ดาวน์โหลดหนังสือที่คุณชอบและอ่านได้ทุกที่ทุกเวลา
อ่านหนังสือฟรีบนแอป
สแกนรหัสเพื่ออ่านบนแอป
DMCA.com Protection Status