Beranda / รักโบราณ / เกิดใหม่มาตบตีกับแม่ผัว / บทที่ 5 : คืนวันไหว้พระจันทร์

Share

บทที่ 5 : คืนวันไหว้พระจันทร์

last update Terakhir Diperbarui: 2025-06-23 13:23:47

บทที่ 5

คืนวันไหว้พระจันทร์

          “มันจะมีมุมมองไหนที่ถูกต้องไปกว่าคนที่มีหน้าที่การงานไม่มั่นคง  เรียนจบก็เพียงอนุปริญญา  อยากจะเป็นดาราแต่ก็ไม่ดังสักที...  แถมริจะเป็นนักแสดงคิวบู๊  เตะต่อยตีลังกาโลดโผน  ใช้ชีวิตในความเสี่ยงอีก  มีอะไรที่แน่นอนในชีวิตบ้าง...”

          “พราวกำลังเรียนภาษาจีนค่ะ”

          “เรียนไปเพื่ออะไร”

          “แคสต์งานแสดงที่จีนค่ะ  เผื่อจะโด่งดังมีชื่อเสียงแล้วหาเงินเยอะ ๆ มาเลี้ยงดูคุณแม่กับลูกชายได้”  พราวฝันย้อนทันควัน

          นิศมาแค่นหัวเราะด้วยใบหน้าดูถูกอย่างไม่ปกปิด

          “ไม่มีทางทำได้หรอก”

          “พราวว่าพราวทำได้ค่ะ”

          “มันไม่ได้ง่าย”

          “ถ้าคิดว่าทำได้ก็ต้องได้”

          “ขนาดแค่ในไทยเธอยังไม่รอดเลย”

          “...!”

          พอเจอย้อนกลับมาแบบนั้นหญิงสาวก็หยุดชะงักเพราะโดนเจาะเข้ากลางอกเต็ม ๆ  ขณะที่แฟนตัวดีก็ได้แต่นั่งอ้าปากหวอมองแม่กับว่าที่เมียโต้กันไปมาราวกับดูแข่งปิงปอง

          พราวฝันกำหมัดแน่นซ่อนมันไว้บนตักด้วยความโกรธขึ้ง

          “คบหากับหนูของขวัญลูกสาวคุณปานตาเจ้าของเหมืองอัญมณีใหญ่อันดับหนึ่งของประเทศที่แม่แนะนำก็ดีอยู่แล้วแทนคุณเอ๊ย...”  หญิงสูงวัยหันไปพึมพำกับลูกชาย  “แถมตอนนี้คุณกฤตนันท์พ่อของหนูของขวัญก็ยังเป็นผู้นำเข้ารถยนต์ระบบไฟฟ้าจากยุโรปเข้ามาแบรนด์ดังที่แกเป็นลูกค้าอยู่นั่นไงล่ะ”

“...”

“ดูซิเนี่ย  ตอนนี้ดันได้ตบแต่งกับลูกชายคนโตของคุณหญิงสุจินดาเจ้าของห้างท็อปเท็นระดับโลกและโรงแรมหรูระดับเอเชียชีวิตชื่นมื่นมีเงินสะพัดในธุรกิจทั้งสองครอบครัวเกินล้านล้านบาทไปแล้ว  แทนที่จะได้ดองกันไว้ต่อยอดให้อนาคตของตัวเอง...”  แล้วพาลไปมองว่าที่ลูกสะใภ้ในชีวิตจริงที่นั่งอยู่เยื้องกันด้วยสายตาหงุดหงิด

“แต่ผมก็คบกับพราวฝันมาหกปีแล้วนะแม่  จะเข้าปีที่เจ็ดเดือนสองเดือนนี้อยู่แล้วแม่ยังไม่ชินอีกเหรอ”  แทนคุณร้องออกมาบ้าง  “แม่ต้องมูฟออนได้แล้วนะครับ  ถึงอย่างไรพราวก็เป็นผู้หญิงที่ดีที่สุดสำหรับผม  เราสองคนรักกันและมีความสุขกันมาโดยตลอด  แม่น่าจะดีใจที่เห็นผมมีความสุขสิ”

นิศมาแสยะยิ้ม  “เป็นคนดีแล้วมันกินอิ่มท้องมั้ยล่ะ  เพราะพ่อแกสร้างธุรกิจใหญ่โตอย่างสมาร์ทโฟนเจ้าแรกในไทยที่ฮิตระเบิดไปทั่วโลก  จนทำให้แกมีกินมีใช้จ่ายเงินมือเติบโดยไม่เคยรู้จักคำว่าลำบาก  ถามหน่อยถ้าไม่ต่อยอดหาพาร์ทเนอร์ทางธุรกิจแล้วอนาคตแกจะเอาเงินที่ไหนมาถลุงเล่นแบบนี้  หา!”

ชายหนุ่มอึกอักเพราะผู้เป็นแม่พูดถูกทุกคำ  พวกเขาคือตระกูลที่มีสถานะมั่งคั่งติดหนึ่งในสิบของประเทศไทยและติดท็อปร้อยของเอเชีย  ไม่น่าประหลาดใจที่นิศมาจะต้องเข้มงวดเรื่องการคัดเลือกคู่ชีวิตให้ลูกชายเช่นนี้  หากแต่ก็ยังยุ่งยากเพราะฝ่ายหญิงเองเป็นคนยอมใครง่าย ๆ เสียที่ไหน  พยายามหว่านล้อมทุกวิถีทางแล้วแต่ทั้งสองก็ยังตัวติดกันยิ่งกว่าตังเม

“เพราะแม่กับพ่อแกเราสองคนก็ไม่ได้เริ่มต้นชีวิตคู่กันด้วยความรัก  แต่เป็นเหตุผลทางธุรกิจ  ลูกสาวห้างทองกว่าห้าสิบสาขาทั่วประเทศกับนักลงทุนและนักธุรกิจหนุ่มไฟแรงอย่างพ่อแกมาลงเรือลำเดียวกันเราถึงได้มั่งมีอย่างทุกวันนี้” 

“...!”

“ถ้าไม่อยากมีชีวิตที่ดิ่งลงเหวแถมยังไร้คอนเนคชั่นแกก็ทบทวนเอาเองเถอะว่าใครกันแน่ที่สมควรอยู่เคียงข้างเป็นคู่ชีวิตของแก...”

“เห็นทีคงต้องให้แต่งกับคุณแม่เองซะล่ะมั้งคะ”  พราวฝันโพล่งแทรกอย่างรำคาญใจ” 

“วะ  ว่าไงนะ!”

“ก็เรื่องเดิม ๆ ฟังจนท่องได้แล้วค่ะ  รีรันบ่อยยิ่งกว่าเปาบุ้นจิ้น  วนไปวนมาตั้งแต่ปีแรกยันปีที่หก...  สุดท้ายก็ทำอะไรเราสองคนไม่ได้  คุณแม่ไม่เบื่อบ้างเหรอคะ”

“ตราบใดที่เธอยังหน้าด้านหน้าทนราดไม่ลงฉันก็จะอยู่เป็นก้างขว้างคอพวกเธออยู่อย่างนี้ล่ะ  อย่าคิดว่าจะสรรหาวิธีมาเอาใจฉัน  เพราะฉันไม่มีทางยอมใจอ่อนแน่ ๆ”

“ค่ะ...  พราวเชื่อค่ะว่าคุณแม่เป็นคนใจแข็ง  ตอนนี้ก็ถอดใจไปนานแล้วล่ะค่ะ  ไม่คิดจะทำให้คุณแม่ยอมรับแล้ว  เหลือก็แต่...  ให้คุณแม่ตามคุณพ่อไปพวกเราถึงจะแต่งงานกันได้ซักที”

“นี่!  พราวฝัน!  เธอแช่งฉันเรอะ!”

“เปล่านี่คะ  พราวประเมินสถานการณ์ตามความเป็นจริง  ก็คุณแม่บอกเองว่าไม่ว่าอย่างไรก็ไม่มีทางใจอ่อนยอมรับลูกสะใภ้ยาจกอย่างพราว  แต่ลูกชายคุณแม่ดันหลงพราวจนโงหัวไม่ขึ้น  ยิ่งคบกันนานก็ยิ่งขาดกันไม่ได้”  หญิงสาวกระตุกยิ้มมุมปากด้วยไพ่ที่เหนือกว่าบ้าง

“...!”

“พราวจะรอวันนั้นอย่างใจเย็นนะคะ  ตอนนี้คุณแม่ก็ช่างดูแข็งแรงดีเหลือเกิน  แต่ไม่เป็นไรค่ะพราวอดทนรอได้  ต่อให้ต้องแต่งกันตอนห้าสิบก็คงต้องรอ...  ระหว่างนี้คุณแม่ก็อดทนไปด้วยกันกับพราวนะคะ  จนกว่าจะถึงวันที่คุณแม่ไม่อยู่แล้ว...”

พรวด!

“มันจะมากเกินไปแล้วนะพราวฝัน!”

หญิงสาวยกมือขึ้นลูบน้ำหวานซึ่งว่าที่แม่สามียกขึ้นสาดใส่หน้าเธอด้วยท่าทางสงบนิ่ง

เธอเองก็ข่มความรู้สึกมานานและมากพอแล้ว  ไม่ใช่แค่วันนี้แต่เป็นตลอดระยะเวลาหกปีที่ผ่านมา  คำพูดดูถูกค่อนแคะ  เหยียดหยัน  ลดทอนคุณค่าและเปรียบเทียบ  เธอได้ยินมาแล้วทุกรูปแบบ

วันนี้มันน่าจะตัดสินกันได้เสียที

ว่าใครจะอยู่...

ใครจะไป...

“ถ้าชอบอะไรทราม ๆ แบบนี้พราวก็อยากให้คุณแม่ได้รู้เหมือนกันค่ะว่าหากมันถูกสาดใส่หน้าคุณแม่บ้างจะรู้สึกยังไง”  ว่าแล้วเรียวนิ้วบางก็คว้าหมับที่แก้วน้ำส้มของตัวเองบ้าง  หมายจะสาดไปยังสตรีสูงวัยปากแจ๋วน่ารำคาญที่นั่งอยู่ตรงหน้า

“พราว...!”

แต่เมื่อสายตาเหลือบไปเห็นใบหน้าของชายคนรักก็ดันกลับทำไม่ลง  อย่างไรคู่กรณีของเธอก็เป็นผู้ให้กำเนิดของเขา

ตึง!

หญิงสาวกระแทกแก้วน้ำกลับลงบนโต๊ะเสียงดังแล้วคว้ากระเป๋าลุกขึ้นก่อนจะตัดสินใจผลุนผลันออกจากร้านอาหารไป

เธอก้าวฉับ ๆ ออกมาบนริมฟุตปาธด้วยความโมโหจนเกือบทรงตัวบนส้นสูงแบรนด์เนมที่สวมไว้ไม่อยู่ 

พราวฝันอยากออกไปจากบริเวณนี้ให้เร็วที่สุด  ออกไปจากพวกผู้รากมากดี  ครั้งนี้เธอโกรธจริง ๆ จนมิอาจควบคุมมันไว้ได้อีกแล้ว  ตัดเป็นตัด  เลิกเป็นเลิก  จะเอายังไงก็ได้  เธอไม่อยากจะสนใจอะไรทั้งนั้น!

วันนี้เธอไม่ได้เอารถมาเพราะแทนคุณขับรถหรูมารับ  หญิงสาวยืนยักแย่ยักยันจะข้ามถนนเพื่อไปเรียกแท็กซี่ฝั่งตรงข้าม  แต่จู่ ๆ ก็ถูกรั้งไว้จากด้านหลัง

“เดี๋ยวก่อนสิพราว!”  ชายคนรักของเธอร้องเรียกพร้อมคว้าเอาสายกระเป๋าสะพายไว้แทนตัว

แรงกระชากของแทนคุณทำให้สายกระเป๋าของพราวฝันขาดออกจากกันจนทำให้ร่างของพราวฝันพุ่งไปข้างหน้าด้วยแรงสะท้อนกลับอย่างยากจะควบคุม

หญิงสาวรู้ตัวแล้วว่ากำลังจะถลาล้มหน้าฟาดลงกับพื้นถนนเบื้องหน้า  เธอกรีดร้องเสียงดังลั่นพร้อม ๆ กับที่ก็มีรถยนต์คันหนึ่งเลี้ยวโค้งมาพอดี

แสงไฟหน้ารถสาดส่องไปบนใบหน้าสะสวยที่กำลังตื่นตระหนกของพราวฝัน  เสียงเล็กแหลมในลำคอดังรับไปกับเสียงล้อที่เสียดสีกับพื้นถนนกึกก้องไปทั่วบริเวณ

โครม!

แต่ท้ายที่สุดก็ไม่มีปาฏิหาริย์  รถคันนั้นเบรกไม่อยู่และชนเข้ากับร่างบอบบางของหญิงสาวด้วยความแรงจนกระเด็นข้ามไปอีกฟาก

“พราว!”  แทนคุณร้องเสียงหลงแทบสิ้นสติ  ขาของเขาก้าวไม่ออกเมื่อได้เห็นภาพอุบัติเหตุอันโหดร้ายเบื้องหน้า

แต่ภาพที่พราวฝันเห็นก่อนจะสติการรับรู้จะดับวูบไปคือพระจันทร์สีขาวนวลดวงกลมโตบนฟ้าสีน้ำเงินเข้ม

คืนนี้พระจันทร์สวยจัง...

เป็นสิ่งเดียวที่เธอได้เห็นความงดงามก่อนทุกอย่างจะดับมืดลงเป็นสีดำ...

Lanjutkan membaca buku ini secara gratis
Pindai kode untuk mengunduh Aplikasi

Bab terbaru

  • เกิดใหม่มาตบตีกับแม่ผัว   บทที่ 35 : อ้อมกอดแห่งความผูกพัน (จบ)

    บทที่ 35อ้อมกอดแห่งความผูกพัน เวลานี้ข้างเตียงสลับเป็นโต้วตงหมิงเป็นฝ่ายมานั่งเฝ้าแล้วประคบประหงมภรรยาบ้างโดยเขาไม่ได้ชวนคุยหรือถามจุกจิกเป็นการรบกวนนางแม้แต่น้อย “เหตุใด... ถึงรู้สึกว่าบรรยากาศช่วงนี้น่าเศร้านัก” พราวฝันเพียงมองไปรอบ ๆ ห้องแต่ก็เกิดความหดหู่ขึ้นในใจ “บัดนี้... เทียนโฮ่วสิ้นพระชนม์แล้ว...” “สิ้นแล้วหรือ... มีแต่เรื่องน่าเศร้า...” เธอพึมพำ หลังจากนี้บ้านเมืองจะวุ่นวายและโกลาหลอยู่อีกหลายปีทีเดียว... “ตอนนี้ทั่วทั้งเมืองต่างเต็มไปด้วยความโศกเศร้า” “เฉกเช่นเดียวกับในจวนของเรา... เจ้าเสียใจบ้างรึไม่ที่เราต้องสูญเสียลูกไป” “เหตุใดจึงเอ่ยถามด้วยถ้อยคำทิ่มแทงข้าเยี่ยงนี้ หากข้าทำดีกับเจ้าก็ย่อมหมายถึงข้าเฝ้ารอคอยการกำเนิดมาอย่างปลอดภัยและแข็งแรงของเขาเช่นเดียวกัน” “ข้าคงคิดมากเกินไป ขอโทษนะตงหมิง” ผู้เป็นสามีไม่คิดเก็บเอามาใส่ใจ หากแต่ยกฝ่ามือหนาขึ้นลูบศีรษะของภรรยาอย่างแผ่วเบาและนุ่มนวลราวกับต้องการปลอบประโลมจากทุกความโหดร้ายที่เกิดขึ้น “เจ้าโศกเศร้ามานานแล้ว อย่

  • เกิดใหม่มาตบตีกับแม่ผัว   บทที่ 34 : ทวงคืนบุตรสาว

    บทที่ 34ทวงคืนบุตรสาว วินาทีที่ร่างของเธอลอยละล่องไปบนอากาศราวกับกระดาษขอพรที่ปลิวขาดออกจากเชือกนั้น เธอคิดว่าตัวเองได้ตายไปเสียแล้ว ความรู้สึกนั้นคล้ายคลึงกันเล็กน้อยต่างกันก็แค่เพียงตอนนั้นเป็นกลางคืนแต่ตอนนี้เป็นกลางวัน... ตึง! ม้าตัวนั้นวิ่งฝ่าฝูงชนต่อไปด้วยอาการเตลิดพร้อม ๆ ร่างของพราวฝันก็ตกลงบนพื้นอย่างแรง เธอนอนแน่นิ่งท่ามกลางสายตาของผู้เป็นแม่สามีและคนอื่น ๆ บริเวณนั้น แม้แต่ชายฉกรรจ์ที่ทะเลาะกันก่อนหน้านี้ยังต้องหยุดวิวาท ราวกับโลกหยุดหมุน โต้วหนิงอันตะเกียกตะกายคลานมาหาลูกสะใภ้ ยิ่งเมื่อบริเวณกระโปรงของนางมีสีแดงฉานจากเลือดสด ๆ ซึมออกมาหญิงสูงวัยก็แทบสิ้นสติ “ซูเมิ่ง ไม่นะซูเมิ่ง ไม่เป็นอย่างนี้สิ เจ้าฟื้นขึ้นมาก่อนเจินซูเมิ่ง ไม่นะ ม่ายยย!!!”“ท่านย่าทวด ท่านปู่ ท่านย่า ท่านพ่อ ท่านแม่ แล้วก็ท่านอาเชี่ยเฟิงและท่านอาชุนฮวา... ฮวนเอ๋อร์กลับจากหอเหวินฟางแล้วขอรับ”“แหม พูดเสียงเจื้อยแจ้วน่าเอ็นดูจริง ๆ เลยเด็กคนนี้ ไหน... มาซิ มาใกล้ ๆ ย่า ให้ย่ากอดหน่อยเร็ว”เด็กน้อยถอยหลังกรูดตอนที่ผู้

  • เกิดใหม่มาตบตีกับแม่ผัว   บทที่ 33 : โต้วเจียฮวน

    บทที่ 33โต้วเจียฮวน “อยากดูพระจันทร์ใกล้ ๆ กว่านี้รึไม่” “อื้อ” พราวฝันตอบทั้งคราบน้ำตา จากนั้นผู้เป็นสามีจึงพาภรรยาขึ้นม้าแล้วควบเบา ๆ ไปที่ใดที่หนึ่ง ระหว่างทางนั้นหญิงสาวก็ถูกประคองโอบไว้ด้วยชายที่เธอเฝ้ารอคอยมาหลายวันด้วย ใช้เวลาราวครึ่งชั่วยามเขาก็พาเธอมาที่เนินของภูเขาจงหนานในระดับความสูงที่ไม่ต้องบุกป่าฝ่าดงจนเกินไป เขาเลือกมุมหนึ่งที่ยืนมองออกไปเห็นเมืองฉางอานอันกว้างใหญ่ไพศาลทั่วทั้งเมืองในยามราตรี ขณะที่บนท้องฟ้าสีน้ำเงินเข้มก็มีแสงผุดผาดจากดวงจันทร์เต็มดวงส่องนำทาง “วิวที่นี่สวยจัง อย่างกับมองจากตึกมหานครแน่ะ” “ตึกอะไรนะ” “ตึกสูง ๆ สูงมาก ๆ จนเจ้าจินตนาการไม่ออกเลยว่ามนุษย์จะสร้างสิ่งก่อสร้างเทียมฟ้าได้” “มนุษย์จะกลายเป็นเทพเซียนรึ” “ไม่... มนุษย์ก็คือมนุษย์เช่นเดิม เราไม่ได้เป็นผู้วิเศษหรือมีพลัง แต่เราจะถูกพัฒนาการทางสมองและทักษะ ต่อยอดด้วยองค์ความรู้ต่าง ๆ จากคนในยุคนี้นี่ล่ะ” “คนในยุคนี้... แสดงว่าเจ้ามาจากอนาคตงั้นรึ” พราวฝันไม่ตอบแต่เบี่ยงประเด็นไปท

  • เกิดใหม่มาตบตีกับแม่ผัว   บทที่ 32 : ความคิดถึง

    บทที่ 32ความคิดถึง มื้อเที่ยงวันนี้มีเผิงฟางหยวนมารวมโต๊ะด้วย ทุกคนในจวนสกุลโต้วดูจะเอ็นดูเขาเป็นอย่างดี ปฏิบัติกับเขาอย่างน่ารักราวกับเป็นสมาชิกคนหนึ่งในครอบครัวก็มิปาน “หมอเผิงเจ้าต้องกินเยอะ ๆ ร่างกายเจ้าซูบผอมเกินไปแล้ว” หนิงอันใช้ตะเกียบคีบเนื้อหมูไปวางไว้บนถ้วยข้าวของว่าที่สะใภ้รอง “มัวแต่ดูแลคนอื่น เจ้าต้องมีคนดูแลที่ดีจะได้มีเรี่ยวแรงรักษาผู้ไข้ทั่วทั้งแผ่นดิน” “หากจะโทษก็ต้องโทษบุตรชายเจ้านั่นล่ะหนิงเอ๋อร์ที่ปล่อยปละละเลย...” ผู้เป็นย่ารีบแทรกด้วยสายตากรุ้มกริ่ม ก่อนผู้เป็นแม่จะอมยิ้มรับกันโดยไม่ได้พูดอะไรต่อ ปล่อยให้บุตรชายนั่งหน้าร้อนผ่าวจนทำตัวไม่ถูก “ยังอีก... ยังไม่รีบคีบกับข้าวให้สหายเจ้าอีกรึเชี่ยเฟิง” ผู้เป็นพ่อทำเสียงดุแต่ทุกคนกลับหัวเราะชอบใจ คนในบ้านนี้ได้เปิดรับโลกใหม่ที่อีกพันกว่าปีอย่าว่าแต่ครอบครัวเลยแม้แต่บางประเทศก็ยังทำไม่ได้ ก่อนเขาก่อนใครสุด ๆ “ข้าเพิ่งจะเคยพบเคยเห็นบุรุษสองคนวิ่งเล่นไล่จับผีเสื้อในสวนดอกไม้” ชุนฮวาแอบกระซิบกระซาบกับพี่สะใภ้ขณะนั่งจิบน้ำชาและกินของว่างอยู่ในศ

  • เกิดใหม่มาตบตีกับแม่ผัว   บทที่ 31 : แต่ละวันที่สามีไม่อยู่

    บทที่ 31แต่ละวันที่สามีไม่อยู่ หลังจากที่กินยาบำรุงจากแม่สามีไปได้ครึ่งขนานเธอก็กินเก่งขึ้นมาก ช่วงสายของวันนี้ก็เช่นกันหลังร่วมโต๊ะกินมื้อเช้ากับสมาชิกคนอื่น ๆ ไปเพียงไม่ถึงชั่วยามเธอก็อยากหาอะไรกระแทกปากอีกแล้ว พราวฝันชวนอาหว่านมาเดินเล่นที่โรงครัวแล้วเดินสำรวจโดยการเปิดดูโน่นนี่ไปเรื่อย “ช่วงนี้เราจะกินขนมฉงหยางเป็นของว่างเจ้าค่ะฮูหยินน้อย” บ่าวไพร่คนหนึ่งบอกแล้วยกจานขนมมาส่งให้ หญิงสาวรับมากัดเคี้ยวแล้วเสมองไปรอบ ๆ ก็เห็นคนคุ้นตานั่งหน้านิ่วคิ้วขมวดอยู่มุมหนึ่งโดยมีบ่าวรุ่นน้องคอยประคบร้อนบริเวณไหล่ให้อยู่ “มานั่งอู้อยู่รึอันหยิน” “บ่าวปวดระบมไปทั้งแผงไหล่เลยเจ้าค่ะ วันนั้นที่ฮูหยินน้อยปราบโจรขโมยถุงเงินแล้วได้ของรับขวัญมาตั้งมากมาย ถ้ารู้อย่างนี้จะให้หงเอ๋อร์กับไห๋เอ๋อร์ติดตามไปด้วยก็ดี” “โทษข้าอยู่รึ” “ใครจะไปกล้ากันล่ะเจ้าคะ” พราวฝันยัดขนมส่วนที่เหลือเข้าปากแล้วไล่เด็กสาวที่กำลังนั่งประคบแบบขอไปทีออกไปโดยพาตัวเองเข้าไปแทนที่ “ฮูหยินน้อยจะทำอะไรบ่าวเจ้าคะ บ่าวไม่ได้จะตำหนิฮ

  • เกิดใหม่มาตบตีกับแม่ผัว   บทที่ 30 : บุปผาหอมที่เริ่มคุ้นชิน

    บทที่ 30บุปผาหอมที่เริ่มคุ้นชิน สตรีสองนางขนาบข้างไปด้วยกันตามทางเดินแคบ ๆ พร้อมบ่าวไพร่ที่ช่วยถือของฝากบางส่วนตามมา “คงต้องขอบคุณฮูหยินน้อยโต้วที่กรุณาให้ข้าเข้าเยี่ยมสหายตั้งแต่วัยเยาว์ในวันนี้” ผู้มาเยือนเริ่มเปิดสนทนาด้วยการเหน็บแนมเล็กน้อย หากแต่ผู้ทำหน้าที่เจ้าบ้านเพียงยิ้มบาง ๆ ตอบกลับไปเท่านั้น “ยามที่ป่วยไข้ตงหมิงมักจะอยากกินบ๊วย... เจ้าทราบรึไม่” “ไม่... ข้าไม่ทราบ” เมี่ยวลี่ฟางเสวี่ยแค่นหัวเราะเบา ๆ ราวกับไพ่ใบนั้นกลับมาอยู่ในมือนางแล้ว “ตอนแปดขวบโต้วตงหมิงจมน้ำหลังจากขึ้นมาได้เขาก็ป่วยเป็นไข้ซมอยู่หลายวันอีกทั้งยังจืดปากจืดคอจนกินอะไรไม่ลง ข้าจึงนำบ๊วยเค็มนี่มาให้เขา หลังจากได้ลิ้มรสมันเขาก็ติดใจทันที ทุกครั้งเมื่อเขาป่วยหนักหลังฟื้นไข้ก็จะถามหาเม็ดบ๊วยเค็มอยู่เสมอ เขาบอกว่ามันทำให้เขาสดชื่นและกระตุ้นการรับรสได้ดี...” พราวฝันเพียงมองที่อีกฝ่ายเล่าเรื่องราวในอดีตด้วยใบหน้ามีความสุข “แม่นางเมี่ยวคงสนิทสนมกับสามีของข้ามาก” “ใช่... เราสองคนสนิทกันมากจนใคร ๆ ต่างก็คิดว่

Bab Lainnya
Jelajahi dan baca novel bagus secara gratis
Akses gratis ke berbagai novel bagus di aplikasi GoodNovel. Unduh buku yang kamu suka dan baca di mana saja & kapan saja.
Baca buku gratis di Aplikasi
Pindai kode untuk membaca di Aplikasi
DMCA.com Protection Status