เข้าสู่ระบบแชร์
EP 1/3 ผมเป็นสามีของคุณ
ปรับปรุงล่าสุด:
2025-06-18 01:00:00“ผู้หญิงด่าเขาว่าผู้หญิงรักครับ คุณอุ่นคงจะรักและเอ็นดูผมมากเลย เอาละนะ คุณคงต้องลางานแล้วล่ะ ไม่อย่างนั้นผมคงเอาทะเบียนสมรสไปอวดย่าพร้อมไม่ได้แน่ๆ”
เธอส่ายหน้ารัวๆ ไม่จริงนะ เธอต้องจดทะเบียนกับเขาจริงหรือ แต่ถ้าไม่จด สิ่งที่หวังไว้ ย่าคงไม่ให้เธอแน่ โธ่เอ๋ยอารดา ทำไมไม่ตรวจสอบดีๆ ก่อนหน้านี้นะ
“ฉันไม่ไป ฉันไม่จด ฉันไม่แต่งงานกับเด็ก”
“ผมไม่ใช่เด็ก ผมโตพอจะทำลูกกับคุณได้นั่นแหละ” โต้กลับหล่อนแล้วยิ้มเจ้าเล่ห์ อารดากัดฟันจนกรามขึ้นเป็นสันนูน
“คุณตัดสินใจแล้วคุณอุ่น ผมอุตส่าห์ปลีกตัวมานะ อย่าทำให้ผมเสียเวลาสิ”
อารดาสูบลมหายใจเข้าลึก ถามตัวเองว่าจะต่อต้านทำไม ในเมื่อได้รับปากคนเป็นย่าไปแล้วว่าจะแต่งงานกับคนที่ย่าเลือกให้ ไม่ว่าเขาจะเป็นคนหนุ่มหรือคนแก่ เธอ...ก็คงต้องแต่งด้วยอยู่ดี
“ฉันต้อง...โทรไปลางานก่อน”
“ดีครับ อย่างนี้ค่อยเหมือนผู้ใหญ่คุยกันหน่อย ผมจะไปรอที่รถแล้วกัน รีบตามมาไวๆ นะครับ ผมตื่นเต้นน่ะ อยากมีเมียจะแย่แล้ว”
อารดามองเขา ศรัณมิใช่แค่เพียงสั่งความ แต่ยังเดินมาหา มาจ้องหน้านิ่งๆ อยู่หลายวิฯ ก่อนจะ...
จุ๊บ!
หน้าผากมนๆ โดนจุ๊บเต็มแรง เธอได้แต่อ้าปากค้าง จะด่าจะว่าแต่หาเสียงตัวเองไม่เจอ ใครก็ได้โยนเด็กบ้านี่ออกไปจากบ้านเธอที โยนออกไปเลย!!!
อารดากลับมาทำงานหลังจากไปสำนักเขต จิตใจเธอไม่อยู่กับเนื้อกับตัวเลย อาจเพราะทะเบียนสมรสที่อยู่ในกระเป๋า หรือไม่ก็เพราะจูบของเด็กบ้านั่น ดีที่วันนี้เป็นวันศุกร์ ไม่ใช่วันจันทร์ ธนาคารที่เธอทำงานอยู่ลูกค้าเลยไม่เยอะมากนัก เธอทำงานที่ธนาคารเอกชนแห่งหนึ่ง รายได้ไม่มากอะไร เธอเคยมีความสุขตอนเรียนจบแล้วได้เข้าทำงานที่นี่ แม้ว่าวันนี้...ความสุขของเธอจะหมดลงแล้วก็ตาม
“เฮ้อ...นี่ฉันแต่งงานแล้วจริงๆ เหรอ” ถามตัวเองแล้วดึงเอากระดาษแผ่นบางลายกุหลาบที่มีชื่อเธอกับศรัณปรากฏอยู่บนนั้นออกมา เธอมองมันเป็นรอบที่ร้อย มองแล้วก็พับเก็บไว้ในกระเป๋าถือเช่นเดิม ยังทำใจไม่ได้หรอก แต่ก็ต้องทำใจให้ชิน
“อุ่น...อุ่น!?”
“คะ? อ่า...ค่ะ...ผู้จัดการ”
“ลูกค้าเริ่มมาแล้ว เป็นอะไร ดูเหม่อๆ นะ”
บุรุษที่เปิดประตูเข้ามาถามไถ่ ใบหน้านั้นยังดูมึนงง เธอส่ายหน้าปฏิเสธ เสหยิบแฟ้มเอกสารบนโต๊ะแล้วพยักพเยิดให้เขารู้ว่าเธอพร้อมแล้ว ตำแหน่งงานที่เธอทำนั้นต้องเจรจากับลูกค้าโดยตรง โดยเฉพาะลูกค้ารายใหญ่ที่มาปรึกษาเรื่องเงินกู้ เธอจะไม่เป็นไรหรอก ไม่เป็นไรจริงๆ หากคนที่ยืนอยู่ใต้กรอบประตูกระจกจะไม่ก้าวเข้ามา
“หน้าซีดๆ ไม่สบายเหรอ”
มิเพียงแค่ถามไถ่ แต่เอื้อมมือข้ามโต๊ะทำงานของเธอมา คล้ายว่าจะวางหลังมือลงบนหน้าผาก เธอรีบเบี่ยงหน้าหนี เขาดูอึ้งไปเมื่อเธอทำอย่างนั้น
“ขอโทษ...พี่ลืมตัวน่ะ”
อารดาตวัดหางตามองเขา แววตาอบอุ่นของผู้จัดการหนุ่มยังมองเธออย่างหวังดี แต่มันไม่มีประโยชน์แล้ว ไม่มีประโยชน์ตั้งแต่วันที่เขาแต่งงานไปกับลูกพี่ลูกน้องของเธอนั่นแหละ
“อย่ารุ่มร่ามสิคะ มันไม่เหมาะ”
เธอเอ่ยให้เขาได้คิด และหวังว่าเขาจะคิดได้สักที หัวใจในอกนี้ยังเจ็บแปลบก็จริง แต่สักวันมันคงดีขึ้น เธอเชื่ออย่างนั้น
“พี่เสียใจ ที่ไม่ได้เลือกอุ่น”
อารดายกยิ้มที่มุมปากอย่างเยือกเย็น ต่อให้เขาพูดอย่างนั้นเธอก็ไม่ได้รู้สึกดีขึ้นมา ความรู้สึกของคนที่ถูกทอดทิ้งน่ะ มันเจ็บปวดและจำฝังใจเหลือเกิน
“อย่าพูดแบบนั้นค่ะ ฉันไม่ใช่ตัวเลือกของใคร เมื่อพี่แต่งงานกับยัยรุ้ง เราก็แค่ต้องจบกัน”
“พี่เชื่อว่าอุ่นยังคงรักพี่อยู่”
อารดาไม่เข้าใจว่าธัตธรจะเอ่ยขึ้นมาทำไม เธอไม่เคยนึกรำคาญเขาเลย กระทั่งประโยคนี้หลุดออกจากปากของคนที่ทำให้เธอเจ็บช้ำ เธอจ้องเขา จ้องมองแล้วพิจารณาว่าจะตอบเขาอย่างไรดี
“พี่รู้ได้ยังไง ขนาดฉันเป็นเจ้าของหัวใจ ฉันยังไม่เคยเชื่อใจตัวเองเลย”
“อุ่น...” ธัตธรครางออกมาอย่างไม่รู้จะทำเช่นไรดี
“อย่าพูดเรื่องนี้อีกเลย เราสองคนไม่ควรเอ่ยเรื่องที่อาจทำให้เราเดือดร้อนด้วยกันทั้งคู่”
“พี่รู้ว่าอุ่นเจ็บ”
“แล้วทำทำไมคะ ทำให้ฉันเจ็บทำไม”
“พี่ขอโทษ...”
อารดาเผยยิ้มเย็นชาเกินจะกล่าว “ฉันแต่งงานแล้ว”
“หา!?” ธัตธรเป็นงง ทำไมอารดาพูดอะไรพิลึกปานนั้น หล่อนจะแต่งงานไปได้อย่างไร เป็นไปไม่ได้
“คืนนี้มากินข้าวที่บ้านสิคะ จะแนะนำให้รู้จัก”
“แนะนำใคร?” ธัตธรยังงง
“สามีของฉันเอง”
“อารดา!?”
อารดาไม่แยแสต่อน้ำเสียงขุ่นเคืองของหัวหน้างาน เธอหยิบแฟ้มมาเรียงกันซ้ำๆ ก่อนจะเอ่ย
“ลูกค้ามาแล้วไม่ใช่หรือคะ บอกเข้ามาเลยค่ะ ฉันจะได้ทำงาน” บอกเขาด้วยเสียงอันราบเรียบราวคุณครูระเบียบผู้คร่ำเคร่งกฎเกณฑ์
“อุ่น...นี่พูดจริงเหรอ แต่งงานแล้วจริงๆ เหรอ?”
อารดาถอนหายใจ เธอพูดความจริงทำไมถึงทำเหมือนรับไม่ได้ล่ะ
“ออกไปค่ะ ก่อนที่ยัยรุ้งจะมาเห็นเข้า” เธอหมายถึง รสิกา หรือรุ้ง ลูกพี่ลูกน้องของเธอเอง เจ้าหล่อนยังเป็นภรรยาของผู้จัดการด้วย อันที่จริง ก่อนหน้านี้ ธนาคารนี่มีแค่เธอกับธัตธรที่ทำงานด้วยกัน ทว่าพอรสิกาก้าวเข้ามาทำงานที่นี่ด้วยอีกคน ทุกอย่างก็เปลี่ยนไป จนสุดท้าย เธอ...จากสถานะแฟนเขา ก็กลายเป็นแค่อดีตแฟน
บทล่าสุด
เพียงเศษใจ ส่งท้าย ขึ้นหลังพี่ไหม
ส่งท้ายขึ้นหลังพี่ไหม______________วันหนึ่งเมื่อครั้งอดีตเสียงพูดคุยกันของผู้ใหญ่บนเรือนเคร่งเครียดขึ้นมา เมื่อบิดาของเด็กน้อยพาภรรยาคนใหม่มาเยี่ยมมารดาของท่าน อารดาในวัยย่างสิบเอ็ดขวบเข้าใจย่าดี ย่าเมตตามารดาของเธอมาก จนรับไม่ได้เมื่อลูกชายแต่งงานใหม่ เธอไม่ได้ไม่ชอบใจ ดีแล้วที่บิดามีรอยยิ้มหลังจากมารดาของเธอจากไป แต่คงดีกว่านี้ หากท่านใส่ใจลูกสาวอย่างเธอบ้าง มิใช่คอยดูแลแต่แม่คนใหม่ และเด็กน้อยอีกคนที่อยู่ในท้องของแม่เลี้ยง เธอเลี่ยงหลบลงมาจากบนเรือน เจอกับพี่พุดซ้อนกับน้าพุดตานกำลังเร่งทำมื้อเที่ยงกันอยู่“คุณอุ่น หิวหรือคะ เอาขนมไหม พี่หยิบให้”“ไม่หิวค่ะ ไปเดินเล่นได้ไหม อยากเห็นกล้วยหอมของย่า”“ค่า...แต่อย่าไปไกลนักนะคะ เดี๋ยวหลง”เด็กหญิงอารดายิ้มให้พี่เลี้ยงคนดี เธอไม่หลงหรอกน่า ยิ่งแปลงปลูกที่สิบสี่ ย่าพาเธอเดินดูจนทั่วหมดแล้วเด็กหญิงตัวน้อยเดินไปเรื่อยๆ ชื่นชมใบกล้วยสีเขียวสด ปัดเรื่อ
เพียงเศษใจ EP 27/2 ผู้ชายคนนี้เมื่อวันนั้น
ในเวลาที่ผัวหนุ่มเมียสาวคู่หนึ่งกำลังบรรเลงเพลงรักอยู่ในห้องข้างๆ ผัวหนุ่มเมียสาวอีกคู่ กลับต้องลืมตาปริบๆ ใต้แสงสลัว เพราะไม่อาจบรรเลงเพลงรักได้อย่างที่ใจคิด“ฮึ่ม! พังแน่...เสาเรือนมีหักแน่ๆ คุณอุ่น”อารดายิ้มขันวาจาของสามี เสียงร้องครางของชนนท์กับอรุณฉาย ดังแทรกความเงียบสงัดของยามราตรีมาให้พวกเขาได้ยิน“สงสัย...ยัยออมจะไม่ได้นอนห้องฟีฟ่า”“แน่นอน!” ศรัณเอ่ยออกมา ยิ่งยามได้ยินเสียงไอ้บ้านั้นครางกระเส่า เขาก็ยิ่งอยากกระโจนใส่เมียรัก แต่ว่า...“โอ้ว...เฉียงแมวที่ไหนอ่า” เสียงเล็กๆ ดังแทรกเสียงบิดามารดา พ่อตัวแสบลุกขึ้นมานั่ง เอียงคอฟังเสียงที่ไม่คุ้นเคย“โอ๊ะ!? ยังไม่หลับอีก นอนได้แล้วลูก” อารดาดึงลูกชายลงมากอด ให้เขานอนหนุนแขน“ก็เฉียงดัง แม่ได้ยินมะ มันดัง...โอ้วๆ อ๊าๆ อุ๊บ!”ศรัณเอามือปิดปากลูกในนาทีนั้น“โอ๊ย...เจ้าเด็กแสบ นอนสักทีเถอะ เดี๋ยวแมวจะมากินตับนะ ได้ยินไหม นั่นน่ะ มันกำลังกินตับเด็กน้อยคนอื่นอยู่” บอกลูกน้อยแล้วเลื่อนมือที่
เพียงเศษใจ EP 27/1 ผู้ชายคนนี้เมื่อวันนั้น
[27]ผู้ชายคนนี้เมื่อวันนั้น_____________________คุณแม่ลูกหนึ่งนั่งเล่นอยู่แถวนั้น นั่งรออยู่นานแต่ชนนท์ก็ไม่พาลูกสาวออกมาเสียที จนต้องลุกไปเคาะประตูห้องเขา เคาะอยู่สองสามทีเจ้าตัวก็มาเปิด“ลูกล่ะ”“หลับแล้ว”“หือ?” เธอมองเข้าไปในห้องที่เปิดไฟเลือนราง แม่ตัวแสบของเธอนอนอยู่กลางฟูกหนา หลับปุ๋ยโดยที่สองมือกอดตุ๊กตาหมูตัวโปรดเอาไว้ “ฉันจะพาลูกไปนอนห้องฟีฟ่า”“นอนห้องนี้จะเป็นไรไป ฟูกหลังเบ้อเร่อ”เธอค้อนเขาวงใหญ่ พูดไม่คิดนะ ถ้าลูกนอนอยู่นี่ เธอก็ต้องนอนนี่สิ ใครจะไปนอนห้องเดียวกับเขาสองต่อสองกันล่ะ“มันไม่เหมาะ” บอกเขาแล้วก้าวข้ามธรณีประตูของบ้านเรือนไทย แต่เธอทำผิดมหันต์ เพราะเพียงแค่ร่างพ้นประตูเข้ามา ประตูห้องก็ถูกปิดและล็อกแน่น “นั่นล็อกประตูเหรอ”“อือ...จะนอนแล้วก็ต้องล็อกสิ” ไม่ใช่แค่บอกกล่าว แต่เสื้อที่สวมอยู่ก็ถูกถอดทิ้งอรุณฉายหันหน้าหนี เธอไม่ได้เห็น
เพียงเศษใจ EP 26/3 เศษใจที่ถูกเติมเต็ม
“เรื่องไร้สาระที่ไหน เวลาที่ผ่านมายังไม่ได้พิสูจน์หรอกหรือว่าฉันโคตรจริงจังเลย ฉันยอมเธอทุกอย่างทำไมไม่สงสารฉันบ้าง”“ฉันอาจกลับไปเป็นอรุณฉายคนเดิมก็ได้ ฉันเอาแน่เอานอนไม่ได้หรอก”“ให้วันนั้นมันมาถึงก่อนได้ไหมล่ะ ตั้งแต่ลูกเกิด ฉันยังไม่เห็นเลยว่าเธอจะเป็นคนเหลวไหล เธอเป็นคนดีมากแล้วออม เธอดีพอ...ให้คนอื่นรักได้แล้ว”อยู่ๆ กระบอกตาของอรุณฉายก็ร้อนผ่าวขึ้นมา ทำไมเขาถึงล่วงรู้ความรู้สึกของเธอ“หรือฉันยังไม่ดีพอ” เขาย้อนถามบ้าง“ดีแล้ว ดีขึ้นมากแล้ว สำนึกผิด ไม่เจ้าชู้ ไม่หลายใจ ในชีวิตของผู้หญิงคนหนึ่ง ได้เจอผู้ชายแบบนนท์ก็นับว่าดีมากแล้ว”“แล้วทำไมถึงไม่ใจอ่อนสักที”“นั่นสิ...ทำไมกันนะ”ถ้อยวาจานั้น อยู่ๆ ก็กระจ่างในใจของชนนท์ สามสี่ปีมาแล้วที่เขาอยู่ตรงนี้ เฝ้ารอความรักของอรุณฉาย แต่ทุกอย่างเหมือนเสียเวลาเปล่า หล่อนก็ยังอยู่ในจุดเดิม จุดที่ไม่อยากมีเขาในชีวิต“ฉันคิดว่า...ฉันรู้แล้วล่ะ”“อะไร”“
เพียงเศษใจ EP 26/2 เศษใจที่ถูกเติมเต็ม
เขาครางเบาๆ เมื่อแรงที่กระแทกเข้าใส่หล่อนก่อเกิดความรื่นรมย์อย่างหาที่เปรียบมิได้ โพรงเนื้อนุ่มอ่อนที่อยู่ข้างในกำลังกอดรัดเอาตัวตนเขาจนปวดไปหมด“รัณ...เร็ว...อ๊า...รัณ”เสียงเนื้อกระทบเนื้อดังพั่บๆๆ มิมีหยุดหย่อน ยามที่ศรัณโยกกายท่อนล่างเข้าหาร่างของอารดา ความลื่นด้วยแรงปรารถนาอันมากล้น ส่งผลให้การเสพสมดำเนินไปได้ด้วยดี พอโยกกายเข้าหาหล่อนจนพอใจ อารดาก็เปลี่ยนมาเป็นฝ่ายคุมเกม หล่อนผลักเขาให้อยู่เบื้องล่าง ในขณะที่หล่อนควบขี่เขาอยู่เบื้องบน ผมสลวยของหล่อนแผ่สยายและเคลื่อนไหวรัวเร็วตามแรงที่หล่อนกระแทกลงมา พุ่มทรวงอวบใหญ่ก็กระเพื่อมไหวในทุกคราที่หล่อนร่อนส่ายสะโพกอย่างงดงาม“ดี...คุณอุ่น โยกเร็วๆ แรงๆ เลยได้โปรด...อา...”เสียงครางกระเส่าของสามียังดังอยู่เนืองๆ กระทั่งอารดานำพาเขาถึงฝั่งฝัน ให้เขาได้ปลดปล่อยเมล็ดพันธุ์แห่งชีวิตเข้าสู่ร่างของเธอ เม็ดเหงื่อของสองร่างไหลรวมเป็นหนึ่ง และแม้ว่าบทรักจะสิ้นสุด แต่ปลายลิ้นของสามีก็ยังแตะชิมที่พุ่มทรวงของเธอ“พอแล้ว...ไม่ไหวแล้ว”“เหงื่อคุณอุ่นออกเยอะนี่นา ผมเช
เพียงเศษใจ EP 26/1 เศษใจที่ถูกเติมเต็ม
[26]เศษใจที่ถูกเติมเต็ม__________________วันเวลาเคลื่อนผ่านไปช้าๆ แต่ช่างรวดเร็วในความรู้สึกของอารดา เพียงพริบตา ลูกน้อยในครรภ์ก็ลืมตาขึ้นมาดูโลก เจ้าลูกชายแข็งแรงสมบูรณ์ดี และมีหน้าตาที่ถอดแบบมาจากศรัณอย่างกับฝาแฝด เจ้าตัวอายุน้อยกว่าลูกพี่ลูกน้องราวสี่ห้าเดือนได้ แต่เชื่อไหม พอเลี้ยงไปเลี้ยงมาก็โตทันกันอยู่ดี บางวันที่อรุณฉายเข้าเมืองไปทำธุระให้ย่า ชนนท์ก็จะไปรับลูกมาอยู่ที่นี่ ให้น้ามาลาช่วยเลี้ยง พอเขากลับจากสวน ก็จะเล่นกับลูกสาวจนหนำใจแล้วค่อยพากลับเรือนย่า มันเป็นอย่างนี้ตั้งแต่เด็กน้อยเริ่มเดินได้เมื่อตอนขวบเศษ กระทั่งบัดนี้สามขวบเข้าไปแล้ววันนี้ก็เป็นเช่นวันที่ผ่านมา ชนนท์ไปรับลูกสาวมาแต่เช้า น้ามาลาช่วยเลี้ยงแกตอนลูกชายเข้าสวน และเธอช่วยพาลูกหลานนอนกลางวัน พอกล่อมเด็กน้อยจนหลับปุ๋ย เธอเองก็ผล็อยหลับตามไป...ทว่าหลับได้ไม่เท่าไหร่ ก็ถูกกวนจนได้เธอรู้สึกเย็นๆ แถวเนินอก แต่เหนื่อยเกินกว่าจะปรือตาขึ้นมอง พอรู้สึกเย็นๆ นานเข้า จึงได้ฝืนร่างกายปรือตาขึ้นมาดู เจ้าตัวเล็กในเปลยังหลับอยู่
บางทีคุณอาจจะชอบ
น้องเมีย (Secret)
ลำเจียก25.9K viewsบอสฮั่ว พี่ชายทั้งสิบของคุณผู้หญิงเร่งให้หย่าอีกแล้วนะ
เจียงซือซัน51.5K viewsจะหยุดเสือเหยื่อต้องเด็ด
ชะนีติดมันส์30.8K viewsท่านประธานขาพาหนูลงจากเตียง เอ๊ย! คานที
ผลิกา(เลอบัว)43.3K viewsแม่ลูกอ่อนซ่อนชู้
กาสะลอง640 viewsสายใยร้ายรัก[นิยายชุดร้ายรัก]
มณีภัทรสร1.7K viewsเมื่อเธอหลุดเข้ามาในนิยายรัก แต่ดันเป็นนางร้าย
กุญแจฟา2.1K viewsห้องเกียร์ลับของเพื่อนเนิร์ด
BB6890 views
