Share

ภาระ (Nc นิดๆ)

Author: Sun Su
last update Last Updated: 2025-09-08 21:22:25

"หนาว หนาว! มึงเป็นไงบ้าง ใครทำอะไรมึงไหม?!" ร่างสูงที่ตอนนี้มีเหงื่อไหลตามกรอบหน้า เพราะเขาวิ่งตามหาคนตัวเล็กอย่างบ้าคลั่ง จนมาเจอเธอนั่งกอดเข่าอยู่หน้าร้าน ยิ่งทำให้เป็นเขากังวล

"เปล่า~ไม่มีอะไร กูแค่อ้วกกก" เธองัวเงียตอบ พร้อมกับเงยหน้าขึ้นมาทำตาหวานใส่เขา

"ฮะ! มึงว่าอะไรนะ?!"

"กูเมาแล้วกูก็อ้วก อิกัสก็ไม่รู้ไปไหนกูก็เลยโทรหามึง" ลมหนาวลุกขึ้นยืนแล้วเอามือคล้องคอคนตัวสูง

"พากลับบ้านหน่อย เมาไม่ไหวแล้ว~"

"มึงนี่มัน! กูหมดคำจะพูดกับคนแบบมึงจริง ๆ อิหนาว!"

"แงงงงง พากูกลับหน่อย นะ นะ นะ~" พร้อมกับพยายามปีนขึ้นตัวของร่างสูง จนเขาได้แต่ถอนหายใจแล้วใช้แขนเพียงข้างเดียวอุ้มเธอขึ้นพาดบ่า ด้วยขนาดตัวเธอและเขาที่ต่างกันมากทำให้อุ้มเธอได้สบาย ๆ

"ภาระ ทำไมชีวิตนี้กูต้องมาเจอกับตัวภาระอย่างมึงด้วยวะ มึงรีบหาผัวซะนะ ลำบากกูฉิบหายอิสัส"

"คิก คิก"

"คิก คิก พ่อ_ เพียะ! กูขอสักทีเถอะ" ซุนกัดฟันพร้อมกับฝ่ามือใหญ่ฟาดลงบนก้นงอน ๆ ของคนตัวเล็กไปทีหนึ่งข้อหาหมั่นไส้

"เฮ้อ~" เสียงถอนหายใจของคนตัวสูง หลังจากค่อย ๆ วางคนตัวเล็กลงบนเตียง นี่ไม่ใช่ครั้งแรกที่เขาต้องแบกเธอกลับในสภาพแบบนี้เสียหน่อย เขาทำแบบนี้บ่อยจะตายไป

ร่างสูงเดินไปหยิบผ้าเช็ดตัวเดินเข้าไปในห้องน้ำ เพื่อที่จะทำความสะอาดร่างกาย เสื้อผ้าถูกถอดกองไว้กับพื้น สายน้ำจากฝักบัวค่อย ๆ ไหลลงตามร่างกายที่เต็มไปด้วยมัดกล้ามแบบหุ่นนักกีฬา เขากำลังปล่อยอารมณ์สบาย ๆ หวังผ่อนคลาย แต่ทุกอย่างกลับต้องหยุดชะงัก เขาแทบจะหยุดหายใจ เมื่อเขาหันหลังกลับไปเจอเข้ากับบางสิ่งบางอย่าง

"เหี้ยยยยยยยยยยยยยยยย!!!!" ซุนร้องตะโกนด้วยความตกใจ

"คนสวยค่า~~ ไม่ใช่เหี้ยเนอะ"

เป็นอะไรไปไม่ได้นอกจาก 'ลมหนาว' ที่ตอนนี้กำลังนั่งอยู่บนชักโครก จ้องมองมาที่ชายหนุ่มร่างกายเปลือยเปล่าซึ่งกำลังอาบน้ำอยู่ ช็อค! ช็อค ร่างสูงถึงกับอ้าปากค้าง เขาแทบหยุดหายใจ

"อิเหี้ยย มึงเข้ามาตั้งแต่ตอนไหนนนน?!"

พอได้สติเขาก็รีบคว้าผ้าเช็ดตัวมาสวมใส่ในทันที พร้อมกับหันไปเผชิญหน้ากับคนตัวเล็ก ที่ไม่รู้โผล่มาตอนไหน หรือเข้ามาได้ยังไง แล้วมานั่งฉี่มองเจ้าโลกของเขาอยู่นานแค่ไหน โถ่..! ชีวิต คนตัวโตตอนนี้โมโห ทั้งตกใจ อยากจะบีบคอยัยเพื่อนตัวแสบนี้ ให้มันตาย ๆ ไปซะ เขาจะได้ไม่ต้องมาประสาทแดกกับพฤติกรรมประหลาด ๆ ในแต่ละวันแบบนี้

"เข้ามาซักพักแล้ว ปวดขี้ แต่ขี้ไม่ออก~ เอิ้ก~" หญิงสาวมือเท้าคาง ตาปรือจะหลับแหล่ไม่หลับแหล่ เหมือนยังไม่สร่างเมาเท่าไรนัก

"สภาพ! มึง ฮึ่ม กูจะด่ามึงว่าอะไรดีหนาว”

"....."

“มึงรู้ว่ากูอาบน้ำอยู่แล้วมึงจะเข้ามาทำไมหา? โอ้ยย! กูอยากตาย! "

ซุนถึงกับเส้นเลือดบริเวณขมับปูดนูน ทำไมชีวิตเขาต้องมีเพื่อนแบบนี้ด้วยนะ สนิทมันก็สนิทกันแหละ แต่มันไม่ชินที่เพื่อนตัวเองที่เป็นผู้หญิง มานั่งขี้ และดูเขาอาบน้ำเนี่ยนะ ตาย… เขากำลังจะบ้าตาย...

"ใจเย็นเพื่อนรักกก ก่อนมึงจะตาย มึงมาช่วยกูปลดชั้นในก่อน กูจะอาบน้ำ~" ลมหนาวพูดพร้อมกับพยายามปลดตะขอบราเซียที่เธอใส่อยู่อย่างทุลักทุเล

"กูอยากฆ่ามึงจริง ๆ ถ้ามึงเมาแล้วจะเป็นภาระกูขนาดนี้ ต่อไปไม่ต้องแดก!! ตั้งแต่กูเกิดมากูไม่เคยเจอใครที่ทำกูประสาทได้ทั้งวันแบบมึงเลย"

"จะอาบน้ำ~" ลมหนาวเอ่ยเสียงเบาพร้อมกับเดินเซเข้ามาหาร่างสูง ด้วยสภาพเปลือยท่อนล่าง และด้านบนตอนนี้เหลือเพียงบราแบบเกาะอกสีดำ

"หยุด! มึงหยุด มึงจะมาทำตัวแบบนี้ไม่ได้หนาว กูเป็นผู้ชาย และกูก็เป็นเพื่อนมึง"

"อะไรอ่าาา~ กูแค่อยากอาบน้ำมึงอาบให้กูไม่ได้รึไง?"

"มึงดูสภาพมึงสิ" ซุนกัดฟันเอ่ยปาก พร้อมกับดึงแขนคนตัวเล็ก แต่ด้วยความที่อีกคนเมา ทำให้การทรงตัวไม่ค่อยดีนัก คนตัวเล็กจึงเซถลาเข้ามาชนเข้ากับแผงอกของเขา

"......." จังหวะช็อตฟิล ทุกอย่างเงียบลง มีเพียงเสียงหายใจแรงของคนร่างสูง ผู้ชายกับผู้หญิงใกล้ชิดกันเป็นเรื่องธรรมดาที่มีความรู้สึกแบบนี้เกิดขึ้น และด้วยยิ่งในสถานการณ์ ทั้งสภาพของเขาและเธอในตอนนี้ มันดูล่อแหลมเกินไป...

เขารีบสลัดความคิดที่แทรกขึ้นมาออกไป ก่อนที่จะตัดสินใจ ปลดบราเกาะอกบนตัวของร่างบางออก เพราะถ้าหากเขาไม่ทำยัยนี่ไม่มีทางกลับไปนอนดี ๆ เขาต้องรีบทำให้มันเสร็จ ก่อนที่จะควบคุมตัวเองไม่อยู่แล้วทำอะไรที่ไม่สมควรทำลงไป

"หันหลังมา" พูดจบก็ปลดบราของร่างบางออกพร้อมหันไปเปิดฝักบัวอาบน้ำให้เธอ

"อื้อ~ซุนน~" เสียงครางของคนตัวเล็ก เมื่อมือหนาของเขาถูสบู่บริเวณหน้าขา ทำเอาคนได้ยินถึงกับขาอ่อน เคลิ้มไปตามเสียงหวานนั้นอย่างห้ามไม่อยู่

"อ่ะ อื้มม~"

ร่างสูงขยับเข้ามาจากทางด้านหลัง เมื่อร่างกายทั้งสองสัมผัสกัน คนตัวเล็กถึงกับสะดุ้งเล็กน้อย เมื่อรับรู้ได้ถึงบางอย่างที่มันชนเข้ากับหลังของเธอ

อื้อ~ ซุน ตรงนั้น...อื้อ ไม่ อ่ะ~"

ร่างบางถึงกับเสียงสั่น เมื่อมือหนานวดวน บริเวณขาอ่อน ลากผ่านเอวคอดกิ่ว จนถึงหน้าอกขนาดพอดีมือ แล้วลากกลับลงไปถึงส่วนล่างกลางลำตัวของเธอ นิ้วยาวก็ล้วงเข้าไปในร่องรักของเธอ แล้วบดขยี้จุดนั้น

"อ่าาาส์~ อ่ะ ๆ ~"

ร่างสูงผละออกเล็กน้อยเพื่อหมุนตัวเธอให้หันหน้ามาหาเขา ทันทีที่เธอหันมาเขาก็ประกบจูบอย่างหนักหน่วง มือของเขาก็ไม่อยู่เฉย ข้างหนึ่งนวดคลึงหน้าอก อีกข้างก็บีบก้นงอนอย่างไม่เบามือ คนตัวเล็กหลับตาพริ้ม ตอนนี้อารมณ์ของทั้งสองกำลังจะเตลิดแล้ว...

"กูทำได้ใช่ไหม?" ซุนพูดหลังจากผละออกจากจูบแสนเร่าร้อน

"อื้อออ~" คนตัวเล็กพูดโดยไม่ลืมตา ร่างกายเธอตอนนี้ไม่อาจปฏิเสธได้

ผิวขาวเนียนที่ตอนนี้มีหยดน้ำเกาะอยู่ ยิ่งเพิ่มความเซ็กซี่แบบสุด ๆ ชายหนุ่มที่กำลังมองถึงกับต้องกลืนน้ำลายอึกใหญ่ เอาวะ ไหน ๆ ก็ไหน ๆ แล้ว ถ้าเพื่อนมันจะยั่วเย็_ขนาดนี้ เขาก็พร้อม เพราะตอนนี้แท่งเอ็นของเขามันปวดหนึบ จนแทบจะระเบิดอยู่แล้ว

"แล้วมึงอย่ามาเสียใจทีหลังล่ะ"

Continue to read this book for free
Scan code to download App

Latest chapter

  • เพื่อน(รัก)กัน   ตอนพิเศษ

    3 ปีผ่านไป…"ปะ ป๊า ยูหนายอ่า~"เสียงเรียกยานคางจาก ‘โซล’ เด็กชายวัยสามขวบพยานรักของเขาและเธอ ที่รูปร่างน่าตาถอดแบบออกมาจากผู้เป็นพ่อเด๊ะ อย่างกับพิมพ์เดียวกันทั้งจมูก ปาก ตา คาง รูปหน้า ผิวพรรณและส่วนต่าง ๆ เรียกได้ว่าหอบมาจากเขาหมดเลย แต่นิสัยกลับได้ผู้เป็นแม่มาเต็ม ๆ ทำเอาเขาจากที่หลงคุณแม่ว่าหนักแล้ว หลงลูกยิ่งหนักเข้าไปอีก…"ป๊าอยู่ในห้องน้ำครับบบบบ~""หนูขอเข้าด้ายม้ายยย~""ได้ครับ ป๊าไม่ได้ล็อค"เด็กชายตัวน้อยน่าตาน่ารัก เดินดุ๊กดิ๊ก ๆ เข้ามาในห้องน้ำ พร้อมกับปีนป่ายขึ้นไปนั่งบนตักของผู้เป็นพ่อที่นั่งอยู่บนชักโครก ด้วยท่าทางน่าเอ็นดู ทำเอาเขาอดใจไม่ไหวต้องก้มลงหอมแก้มเจ้าลูกชายฟอดใหญ่“ฟอดดดดด” คนอะไรไม่รู้ ติดพ่อสุด ๆ ไปไหนทำอะไรเป็นต้องตามเขาไปทุกที่…"ปะป๊าา หนู คะ คิดถึง ปะป๊าา~~^^"^^โอ้ยตาย ทำไมลูกเขาถึงขี้อ้อนน่ารักขนาดนี้นะ เอะอะก็คิดถึง เอะอะก็บอกรักป๊า เขานี่ใจละลายเป็นไอติมแล้ว อรั้ยยย…"หืม~ป๊ามาเข้าห้องน้ำแป๊บเดี

  • เพื่อน(รัก)กัน   บทส่งท้าย

    1 เดือนผ่านไป… กลางดึก"อื้อ~"ลมหนาวที่ตอนนี้พยายามลุกขึ้นนั่งอย่างยากลำบาก ช่วงนี้เธอนอนไม่ค่อยได้ เพราะจะปวดหลังปวดซี่โครงบ่อยมาก ยิ่งท้องโตยิ่งปวดทรมานแบบสุด ๆ การเป็นแม่คนนี่ต้องเหนื่อยและทรมานขนาดนี้เลยหรอ จะนอนก็นอนไม่ได้ หายใจก็เหมือนหายใจไม่เต็มปอด"ฮึก~ๆ " เสียงสะอื้นเบา ๆ จากว่าที่คุณแม่ ตอนนี้อยู่ดี ๆ เธอก็อยากร้องไห้ออกมาซะงั้น"อื้อออ~หนาวเป็นไรอ่ะ?"เสียงอู้อี้ของคนที่นอนอยู่ข้าง ๆ เธอ การขยับตัวของลมหนาวทำให้เขาตื่นขึ้นมาอีกคน"เป็นอะไรคะ? ปวดท้องหรอ!? ไปหาหมอไหม!!?"พอเขาปรับสายตาได้ ก็เห็นว่าเธอที่นั่งพิงหัวเตียงอยู่นั้น กำลังร้องไห้ มือข้างหนึ่งลูบท้องส่วนมืออีกข้างก็กดเอวด้านหลังไว้จนเขาอดเป็นห่วงไม่ได้"ฮึก~ปะ เปล่า หนาวแค่ปวดหลังนอนไม่ได้""โอ๋ ๆ มานี่มา" เขาพูดจบก็ขยับไปนั่งซ้อนหลัง ก่อนที่จะค่อย ๆ นวดหลังให้เธอเบา ๆ ด้วยท่าทีเอาใจใส่" ซุนขอโทษนะ ซุนไม่สามารถอุ้มท้องแทนหนาวได้ ซุนรู้นะว่าหนาวทั้งเหนื่อยทั้งทรมาน เดี๋ยวแพ้ท้องเดี๋ยวปวดหลังปวดท้อง หนาวคงลำบากน่าดู "เขาพูด

  • เพื่อน(รัก)กัน   เหล่ากงตัวจริง

    หลังจากไปทำบุญให้ม๊าเสร็จเรียบร้อย ทั้งเขาและเธอก็ต้องกลับไปเหยียบบริษัทของป๊าซุนอีกครั้ง เพื่อเคลียร์เอกสารขายหุ้น และเคลียร์เรื่องต่าง ๆ ให้เรียบร้อย มือเรียวกุมมือเขาไว้แน่นเป็นการให้กำลังใจ และเพื่อให้เขารับรู้ว่าเธอจะอยู่ตรงนี้ไม่ไปไหน จะอยู่ข้างเขาเสมอ…เธอคิดว่าเขาคงรู้สึกไม่ดีเท่าไร ที่ต้องกลับมาเจอกับผู้เป็นพ่อที่เห็นแก่ตัวแบบนั้น…"หืม~ ซุนโอเคน่า"เขาหันมายิ้มให้เธอ ก่อนจะเอ่ยขึ้น เขารับรู้ถึงความเป็นห่วง และกังวลของคนตัวเล็ก เธอคงจะคิดว่าการมาเจอผู้ชายคนนั้นในครั้งนี้ จะทำให้เขากลัวหรือรู้สึกไม่โอเคสินะ เปล่าเลย… เขารู้สึกเฉยมาก เขารู้สึกดีด้วยซ้ำที่จะได้ตัดขาดกับผู้ชายคนนี้สักที คนที่ไม่สมควรเรียกตัวเองว่าพ่อแบบนั้น เมื่อพวกเขาทั้งสองก้าวขาเข้ามาในบริษัท ทุกคนก็ต่างวิ่งเข้ามาทักทาย"สวัสดีครับ/ค่ะ คุณซุน/คุณลมหนาว"ก่อนที่จะโค้งตัวทำความเคารพ จนเขาและเธอจะรีบห้ามเอาไว้"ไม่ต้องครับ ผมไม่ใช่บอสของที่นี่แล้ว ไม่จำเป็นต้องทำแบบนี้ก็ได้""คุณซุนจะไปจริง ๆ หรอครับ?""ใช่ครับ"เขาส่งยิ้มให้กับพน

  • เพื่อน(รัก)กัน   ฟ้าหลังฝน

    เมื่อพายุเเห่งการสูญเสียที่โหมกระหน่ำสงบลง หลังจากงานศพของแม่ผู้เป็นที่รักได้ผ่านพ้นไปทำให้เขาเริ่มปลง สภาพจิตใจค่อย ๆ ดีขึ้นตามลำดับ เพราะได้รับกำลังใจและพลังบวก จากคนรอบข้างโดยเฉพาะ ลมหนาว และสิ่งสำคัญที่สุดที่ทำให้เขาอยากกลับมาเริ่มต้นชีวิตใหม่นั่นก็คือ ‘ลูกเมีย’ เขาอยากปกป้องและดูแลพวกเขาให้ดีที่สุด…"ทำไมเล็บเท้ายาวจังเลยล่ะหนาว?"ร่างสูงที่ตอนนี้ร่างกายเปลือยเปล่าก้มถูสบู่อาบน้ำให้เธอ ตอนนี้เธอท้องโตขึ้นมาก จริง ๆ เธอก็อาบเองได้แหละ แต่เขาไม่ยอมน่ะสิ ทำอย่างกับเธอเป็นอัมพาต อาบน้ำก็จะอาบให้ เธอเข้าห้องน้ำก็มานั่งเฝ้า ไม่ยอมให้เธอห่างกายเลยแม้แต่นิด ส่วนเหตุผลที่ได้รับก็คือกลัวเธอลื่นล้มบ้างแหละ กลัวโน่นนี่นั่น สรุปคือกลัวจนเธอไม่ต้องทำอะไรกันเลยทีเดียว"ยังไม่ได้ตัดมาสักพักแล้ว ขี้เกียจก้ม"เธอเอ่ยขึ้นพร้อมกับใช้มือบีบแชมพู แล้วนวดผมให้เขาอย่างเบามือ ตอนนี้คนหนึ่งก็คุกเข่าก้มลงพื้นถูตามซอกเท้าให้เมียสุดที่รัก ส่วนอีกคนก็ใช้มือสองข้างขยี้ผมให้ เป็นภาพที่ดูแล้วอบอุ่นใจอย่างบอกไม่ถูก ต่างคนต่างรักและเอาใจใส่กันและกัน&he

  • เพื่อน(รัก)กัน   คนเก่ง

    "หนาวจริง ๆ ใช่ไหม? หนาวอย่าทิ้งซุนไปไหนนะ ซุนขอโทษ อย่าทิ้งซุนไปนะ ซุนไม่เหลือใครแล้ว ฮึก~ๆ ฮือออ ๆ ๆ ๆ"ซุนร้องไห้โฮ ปากเพียงพร่ำขอโทษเธอและขอร้องให้อยู่กับเขาอย่าทิ้งเขาไป ตอนนี้ซุนเหมือนคนหมดที่พึ่งทางใจ ทุกอย่างในชีวิตของเขาราวกับพังทลายลงจนหมดสิ้น เขาสูญเสียผู้หญิงที่รักคนหนึ่งไปอย่างไม่มีวันหวนกลับ การจากลาที่ไม่อาจกลับมาพบเจอกันได้อีก มันทรมานจนเขาไม่อยากจะหายใจต่อเลยด้วยซ้ำ แต่ทว่า…"ฮึก~โอ๋ๆ หนาวอยู่นี่แล้วนะ ไม่เป็นอะไรนะคนเก่ง"เธอพยายามกลั้นเสียงสะอื้นและหยดน้ำตาไว้ เธอเสียใจมากแต่ตอนนี้เธอต้องเป็นหลักยึดเหนี่ยวจิตใจให้กับเขา เธอจะอ่อนแอไม่ได้เด็ดขาดมือบางลูบผมร่างสูงในอ้อมกอดที่ยังคงร้องไห้ไม่หยุดอย่างเบามือ ทำให้เธอรู้ว่าเขาปล่อยปะละเลยตัวเองแค่ไหน เส้นผมสั้นที่เคยนุ่มสลวยมีกลิ่นหอมอ่อน ๆ ตอนนี้กลับแข็งกระด้าง กลิ่นแปลก ๆ ราวกลับว่าไม่ได้ทำความสะอาดมาสักพัก ตอนเธอไม่อยู่เขาใช้ชีวิตเละเทะแค่ไหนกันนะ?"ฮือ ๆ ๆ ซุนขอโทษ ๆ ๆ ถ้าซุนบอกหนาวเร็วหน่อยหนาวก็คงไม่ต้องเสียใจ ฮึก ~ซุนมันขี้ขลาดเอง~" เขายังคงร้องไห้ไม่หยุด

  • เพื่อน(รัก)กัน   สูญเสีย

    “ม๊า~” ลมหนาวที่พอตั้งสติได้ เธอก็รีบจองตั๋วบินกลับทันที!เท้าสองข้างก้าวเข้ามาในงานฌาปนกิจศพ ของผู้เป็นแม่ของเพื่อนสนิท ที่เป็นอดีตแฟนและเป็นทั้งพ่อของลูกเธอ บรรยากาศโดยรอบเต็มไปด้วยความโศกเศร้า ดวงตากลมโตที่ตอนนี้มีน้ำตาเอ่อคลอเต็มเบ้าตา นี่เธอมาช้าไปงั้นเหรอ? เธอยังคิดว่าจะรอท่านกลับมา เธออยากจะบอกลาท่านด้วยตัวของเธอเอง แต่คงไม่มีโอกาสนั้นแล้วสินะ คนที่รักและเอ็นดูเธอประดุจดั่งแม่อีกคน ได้จากเธอไปแล้วงั้นเหรอ…"ฮึก~ ม๊า หนาวมาหาม๊าแล้วนะ ฮึก ฮือออ~"เธอเดินเข้าไปทิ้งตัวลงอย่างคนหมดแรง น้ำตาไหลอาบสองแก้ม มือบางค่อย ๆ ลูบโลงศพเบา ๆ พร้อมกับวางใบหน้าแนบชิด เพียงหวังให้คนที่นอนอยู่ภายในรับรู้ถึงการมาของเธอ"หนาวลูก ฮึก~ " ร่างของผู้เป็นแม่โผลเข้ากอดลูกสาวที่นั่งร้องไห้อยู่ด้วยความคิดถึง ก่อนจะเปลี่ยนเป็นตกใจ"หนูท้องหรอ? ทำไมหนูไม่คิดจะบอกแม่เลย!?"คนเป็นแม่จับไหล่เธอแน่น นี่ลูกเธอท้องโตขนาดนี้ ยังไม่ยอมบอกคนเป็นแม่เลยหรือนี่?"หนาวท้อง 7 เดือนกว่าแล้วค่ะแม่" มือเรียวรีบยกขึ้นเช็ดน้ำตา ก่อนที่จะยอมบอกเร

More Chapters
Explore and read good novels for free
Free access to a vast number of good novels on GoodNovel app. Download the books you like and read anywhere & anytime.
Read books for free on the app
SCAN CODE TO READ ON APP
DMCA.com Protection Status