เข้าสู่ระบบแชร์
บทที่ 2
ปรับปรุงล่าสุด:
2025-10-23 15:12:48ควันสีขาวพวยพุ่งออกจากปากหยักสีแดงคล้ำของชายหนุ่ม ลีวายแช่ตัวในอ่างอาบน้ำที่โรยด้วยดอกกุหลาบจำนวนมาก
"ยัยเด็กบ้า!" ลีวายสบถออกมาเมื่อนึกถึงใบหน้าของเด็กสาวเมื่อกลางวัน ผมบ็อบสั้นสีน้ำตาลอ่อนขลับให้เธอดูเหมือนเด็กอายุสิบขวบ ดวงตากลมโตใสซื่อนั่นอีก ขนตายาวงอนเป็นแพ คิ้วโก่งสวยรับกับใบหน้าจิ้มลิ้มของเจ้าหล่อน ปากอิ่มสีชมพูอ่อนไร้การแต่งแต้มนั่น มันน่า....
"เฮ้ย! คิดบ้าอะไรวะกู" ลีวายสะบัดหัวไล่ความคิดบ้าๆ ออกไปจากหัว เขาจะไปนึกถึงเด็กคนนั้นทำไมกัน อาจจะเพราะเธอกวนประสาทเขาแน่ๆ ใช่ต้องใช่แน่ๆ ชายหนุ่มคิดเข้าข้างตัวเอง
ครืด~ ครืด~
โทรศัพท์สั่นอยู่บนอ่างล้างหน้า เขาเอื้อมหยิบก่อนจะกดรับ
"ฮัลโหล"
(เสี่ยครับ ที่บ่อนมีปัญหาครับนายให้ผมจัดการเลยมั้ยครับ)
"ปัญหาอะไร"
(เหมือนเดิมครับเสี่ย มีพวกเล่นพนันแล้วไม่มีจ่าย)
"เท่าไหร่"
(5 ล้านครับเสี่ย)
"อืม จับมันไว้ก่อน เดี๋ยวกูไป"
ลีวายกดวางสายก่อนจะลุกจากอ่าง ร่างกำยำเดินไปใส่เสื้อผ้าก่อนจะหยิบกุญแจรถคันหรูควงออกไป ใช้เวลาเพียงสิบห้านาทีก็มาถึงผับดังใจกลางเมือง ด้านในเป็นผับธรรมดา แต่ใครจะรู้ว่าเป็นแหล่งซ่องสุมพวกนักพนันที่อยู่ชั้นใต้ดินข้างล่าง มีทุกอย่างที่ผิดกฎหมาย
"มันอยู่ไหน" ลีวายเอ่ยถามมือขวาคนสนิทที่เฝ้าหน้าประตู 'มหานรก' ที่เรียกแบบนี้เพราะส่วนมากมักไม่มีใครได้เล็ดลอดออกไป ถึงออกมาได้ ก็มาแต่เพียงร่างไร้วิญญาณ
"ด้านในครับเสี่ย" ทิวเปิดประตูให้นายเข้าไปด้านในก่อนจะปิดประตูแน่นหนา ภายในเป็นห้องสีดำมืดสนิท มีเพียงแสงไฟกลางห้องอยู่หลอดเดียว กลิ่นคาวเลือดคละคลุ้งไปทั่วบริเวณ ที่แห่งนี้สังหารคนมานักต่อนัก
"ยะ..อย่าทำอะไรผมเลยครับเสี่ย ผมยอมแล้ว จะหาเงินมาคืนให้นะครับเสี่ย ไว้ชีวิตผมด้วย" ชายวัยกลางคนคลานเข่าไปกอดขาชายหนุ่มไว้แน่น ตัวสั่นเท่าอย่างหวาดกลัว
"กูให้โอกาสมึงมานานมากแล้ว คิดว่ากูจะให้ต่อมั้ย?" เขาเอ่ยถามเสียงเรียบ ทำเอาคนฟังเสียวสันหลังวาบ
"ผมมีลูกมีเมีย ไว้ชีวิตผมด้วยนะเสี่ย" ชายวัยกลางคนละล่ำละลักบอกอย่างกลัวตาย มันไม่ได้ทำให้เขารู้สึกสงสารเลยแม้แต่น้อย
"ไอ้ทิว!" ทันทีที่เอ่ยเรียก มือขวาคนสนิทก็หยิบปืนวางไว้บนมือชายหนุ่มทันที ดวงตาชายวัยกลางคนเบิกกว้างพลางถอยกรูดอย่างหวาดกลัว
"จับมัน!" สิ้นคำสั่งการ์ดสองคนก็จับมันขึงไว้กับผนังไม่ให้ดิ้นหนีไปได้
ปัง!!
ควันพวยพุ่งออกจากปลายกระบอกปืน ก่อนที่ชายวัยกลางคนจะล้มลงไปกับพื้น เลือดกระเซ็นกระจายไปทั่วเมื่อลูกปืนยิงเข้ากลางหน้าผากอย่างแม่นยำราวกับจับวาง
"ลากศพมันไปทิ้ง!"
"ครับเสี่ย!" การ์ดสองคนลากศพมันออกไป ลีวายหยิบผ้ามาเช็ดเลือดที่กระเด็นเปื้อนนิดหน่อยอย่างใจเย็น ก่อนจะเดินออกจากห้องไป
"เสี่ยครับ!! แฮ่กๆ" การ์ดวิ่งมาหน้าตาตื่นพลางหอบหายใจเร็วถี่
"มีอะไร" ลีวายเอ่ยถามอย่างหงุดหงิด
"มีคนโกง มันหนีไปทางด้านหลังแล้วครับเสี่ย!!" การ์ดชี้ไปด้านหลังผับที่มีคนหัวหมอโกงพนันแล้ววิ่งหนีไป
"พวกมึงก็ไปตามสิวะ!!" เขาผลายตามองอย่างไม่พอใจ ก่อนจะเดินเลี่ยงไปยังห้องพัก นานเกือบครึ่งชั่วโมงการ์ดคนเดิมก็กลับมารายงานความคืบหน้า
"ว่าไง"
"มันหนีไปได้ครับเสี่ย" การ์ดก้มหน้าไม่กล้าสบตาคมของชายหนุ่ม
"บัดซบ!! ปล่อยมันหนีไปได้ยังไง!"
ผวั๊ะ!!
หมัดหนักต่อยลงที่แก้มสากของการ์ดทันทีที่พูดจบ เขาหงุดหงิดเป็นอย่างมาก มีเรื่องให้ปวดหัวทุกวัน
"ขอโทษครับเสี่ย"
"แล้วมันโกงไปเท่าไหร่" ลีวายยกขาขึ้นไขว้ห้าง พลางหยิบบุหรี่ขึ้นมาสูบก่อนจะพ่นควันออกมา
"โกงไปสองล้านครับเสี่ย กับหนี้ที่มันติดอยู่อีกสามล้านห้า"
"ให้มันได้แบบนี้สิ! พวกมึงไปลากคอมันมาให้ได้! จับเป็นเท่านั้น! กูจะสั่งสอนมันเอง" น้ำเสียงเย็นยะเยือกทำเอาคนฟังถึงกับขนลุก ชะตาชายคนนั้นไม่น่ารอด
"ครับเสี่ย!"
อีกด้านของหญิงสาว พัชชานั่งตบยุงตั้งแต่หัวค่ำ เธอรอปิดประตูบ้านอยู่เป็นประจำ เพราะบางทีพ่อเลี้ยงเธออาจเมามา
"ไปไหนของเขานะ" ปากอิ่มบ่นอุบอิบพลางตบยุงที่กัดตามตัวเต็มไปหมด ก่อนจะเห็นพ่อเลี้ยงเธอวิ่งกระหืดกระหอบมาอย่างรวดเร็ว
"แฮ่กๆ~ โอ้ยเหนื่อย แฮ่กๆ"
"พะ..พ่อ วิ่งทำไมจ้ะ หรือพ่อหนีอะไร" พัชชาเอ่ยถามพลางชะเง้อมองทางที่พ่อเลี้ยงวิ่งมา ว่ามีใครตามมาหรือไม่
"เดี๋ยวกูตบเลยอีนี่! ไปเอาน้ำมา! คนยิ่งเหนื่อยๆ" เธอหลับตาปี๋เมื่อพ่อเลี้ยงง้างมือจะตบเธอ
"จ้ะๆ" พัชชารีบลุกไปหยิบน้ำในตู้เย็นมาให้พ่อเลี้ยงดื่ม
"ปิดบ้านเลยนะ ล็อกให้แน่นๆ" พ่อเลี้ยงเอ่ยปากสั่งก่อนจะมองซ้ายมองขวาอย่างหวาดระแวง แล้ววิ่งเข้าห้องอย่างรวดเ
ร็ว พัชชาเกาหัวอย่างงุนงงแต่ก็ไม่ได้ติดใจอะไร เธอเดินไปปิดประตูบ้านก่อนจะดับไฟเข้านอน
บทล่าสุด
เล่ห์รักมาเฟีย ตอนพิเศษ 3
กลิ่นพายสับปะรดคละคลุ้งไปทั่วบริเณ พัชชายืนมองพายในเตาอบอย่างใจจดใจจ่อ ไม่บ่อยนักหรอกที่เธอจะลงมือทำอะไรแบบนี้ เสียงติ๊งดังขึ้นเมื่อถึงเวลาที่กำหนด พัชชาใส่ถุงมือกันความร้อนก่อนจะยกถาดพายออกมาด้านนอก "ว้าว~ น่ากินจัง" เสียงหวานใสเอ่ยเมื่อเห็นพายหน้าตาน่ากินอยู่ตรงหน้า เธอใช้ช้อนและมีดสับเป็นชิ้นเล็กๆ ก่อนจะส่งเข้าปาก"ทำอะไรอยู่หืม กลิ่นหอมเชียว" ลีวายเดินมาตามกลิ่นหอมของขนมก่อนจะสวมกอดพัชชาจากด้านหลัง"อุ๊ย! ตกใจหมดเลย หนูกำลังลองทำพายสับปะรดอยู่ค่ะ ป๊าชิมให้หน่อยสิ" ว่าแล้วพัชชาก็ตักพายขึ้นจ่อปากสามีหนุ่ม เขางับเข้าเต็มคำโดยมีคนตัวเล็กคอยลุ้นตาแป๋วอยู่ข้างๆ "........." ไม่มีสัญญาณตอบรับจากลีวาย ทำเอาหญิงสาวเริ่มถอดใจ คิดว่าไม่อร่อยแน่ๆ"เป็นไงบ้างคะ" พัชชาทำหน้าเหมือนจะร้องไห้ รสชาติมันแย่ขนาดนั้นเลยเหรอ"ไม่....ไม่อร่อยได้ไงเล่า เมียป๊าลงมือทำขนาดนี้ ฮ่าๆๆ" ลีวายแสร้งตีหน้าเศร้า ก่อนจะเอ่ยอย่างหยอกล้อหญิงสาว"โธ่~ ป๊าอ่ะ หนูตกใจหมด นึกว่าไม่อร่อยซะแล้ว" พัชชาตีไปที่ต้นแขนเขาไม่แรงนัก อยากมาแกล้งเธอก่อนทำไม"ฮ่าๆๆ ก็หนูอยากน่าแกล้งทำไมล่ะ ฮิๆ" ลีวายบีบแก้มภรรยาสาวอย่างหยอกล้อ เขาเ
เล่ห์รักมาเฟีย ตอนพิเศษ 2
~หลายปีผ่านไป~เสียงพูดคุยดังเซ็งแซ่ไปทั่วบริเวณ ผู้คนมากมายต่างหลั่งไหลกันเข้ามาต้อนรับบัณฑิตใหม่ บ้างก็ถ่ายรูป บ้างก็กินข้าวพร้อมหน้าพร้อมตา เช่นเดียวกับหญิงสาวที่ยืนฉีกยิ้มกว้างต้อนรับครอบครัวของเธอ"ม๊าค้าบบ~" เด็กชายตัวน้อยน่าตาจิ้มลิ้มวิ่งเข้ามาหาผู้เป็นแม่ก่อนจะอ้าแขนโอบกอดเมื่อเธออ้ารับอยู่ก่อนแล้ว "ฟ่อดด~ มากับใครครับ" พัชชาเอ่ยถามบุตรชาย ก่อนที่นิ้วป้อมๆ จะชี้ไปยังสามีหนุ่มพร้อมกับพ่อแม่และยายของเธอที่กำลังเดินมาทางนี้"ยาย..งื้อออ คิดถึงจังเลย" พัชชาสวมกอดยายหอมแนบแน่น พักหลังๆมานี้เธอไม่ค่อยได้ไปหายายเพราะเรียนหนัก ไหนจะต้องสอบอีก ส่วนยายหอมย้ายกลับไปอยู่บ้านที่ลีวายสร้างให้ใหม่ บอกให้มาอยู่ด้วยกันก็ไม่ยอม "เจ้าพัชเอ่ย ยายดีใจกับเอ็งด้วยนะ ในที่สุดก็เรียนจบเสียที ยายตายตาหลับแล้วล่ะ" ยายหอมเอ่ยอย่างภูมิใจในตัวหลานสาว ใบหน้าระบายยิ้มอยู่ตลอดเวลา"อย่าพูดแบบนี้สิ ยายต้องอยู่กับหนูไปอีกนานๆ เลย" พัชชาซบหน้าลงที่อกของยายอย่างออดอ้อน "ทำตัวเป็นเด็กไปได้ อายลูกอายหลานซะมั้งสิ" "หนูพัช ม๊ายินดีด้วยนะลูก ดูสิม๊ามีของขวัญมาให้หนูด้วย" หมวยลี่ยื่นซองสีน้ำตาลให้หญิงสาวด้วยใบหน้าย
เล่ห์รักมาเฟีย ตอนพิเศษ 1
ร่างบางลุกขึ้นตื่นมาให้นมลูกชายในช่วงกลางดึก นิ้วเรียวเกลี่ยพวงแก้มอมชมพูของลูกน้อยแผ่วเบา ปากเล็กๆนั่นดูดดุนน้ำนมจากเต้าเธออย่างเอาแต่ใจ "อุ๊ย!" พัชชาร้องอย่างตกใจเล็กน้อย เมื่อลูกชายอ้วกออกมาจนเปื้อนเต็มไปหมด สงสัยรีบกินจนอ้วกออกมา เธอลูบหลังลูกน้อยเบาๆ เพื่อให้เรอหลังจากกินนมเสร็จ ก่อนจะเช็ดทำความสะอาดให้ลูกน้อย พัชชาค่อยๆวางลูกน้อยลงแผ่วเบา หลังจากที่หลับไป เธอลุกขึ้นจัดการกับเสื้อผ้าที่มีคราบอ้วกนมของลูกน้อย ร่างเปลือยเปล่าเดินเข้าห้องน้ำไป สายน้ำรินไหลผ่านร่างบางเปลือยเปล่าของเด็กสาว "อุ๊ย!" เธอสะดุ้งอีกครั้งเมื่อมีมือหนารวบกอดจากด้านหลัง สัมผัสที่แนบชิดทำให้เธอรู้สึกได้ว่าร่างกายเขาเปลือยเปล่าเช่นเดียวกับเธอ"อาบน้ำทำไมไม่เรียก" เสียงทุ้มเอ่ยกระซิบชิดริมหูจนเธอรู้สึกขนลุก "เพื่อนๆ ป๊ากลับแล้วหรอคะ" พัชชาเอ่ยถามสามีหนุ่ม เมื่อตอนเย็นเพื่อนๆ เขามาสังสรรค์กันที่บ้าน เธอเลยปล่อยให้เขาได้อยู่กับเพื่อน "กลับกันหมดแล้ว" มือหนากอบกุมเต้าอวบของหญิงสาวพลางเค้นมันเบาๆ ริมฝีปากหยักจูบที่แผ่นหลังเธอแผ่วเบา เนื้อที่แนบเนื้อทำให้เธอรู้สึกร้อนๆหนาวๆ ชอบกล "ป๊า เดี๋ยวลูกตื่น อื้อ!~ " ลีวา
เล่ห์รักมาเฟีย บทที่ 44 (END)
หลายเดือนผ่านไปร่างสูงโปร่งนั่งเซ็นเอกสารภายในห้องทำงาน รีบทำรีบเสร็จ อยากกลับไปหาเมียใจจะขาด ลีวายเหลือบมองนาฬิกาบ่งบอกเวลาสามทุ่ม เขาถอนหายใจครั้งแล้วครั้งเล่า "เสี่ยครับ กาแฟครับ" ทิวเอ่ยพร้อมกับวางถ้วยกาแฟและขนมปังชิ้นเล็กสองสามชิ้น "กูอยากกลับบ้านจะแย่แล้วเนี่ย" เขานั่งอ่านเอกสาร มือหนาพลิกกระดาษไปมา เนื้อหาไม่ได้เข้าสมองเลยสักนิด "แหม่ จะคิดถึงอะไรขนาดนั้นครับ" มือขวาคนสนิทเอ่ยแซว "ไม่ต้องมาแซวกูหรอก เมียมึงเถอะ ท้องกี่เดือนแล้ว" ลีวายเอ่ยถามถึงภรรยาของลูกน้องคนสนิท ที่เพิ่งจะแต่งงานกันไปสามสี่เดือนก่อน "ช่วงนี้กิ๊กแพ้ท้องหนักมากครับ ผมเข้าใกล้ไม่ได้เลย" ทิวเอ่ยเสียงเศร้า เมื่อภรรยาสาวเกิดเหม็นกลิ่นตัวเขาจนเขาเข้าใกล้ไม่ได้ ต้องออกมานอนนอกห้องอยู่หลายคืน "ฮ่าๆๆ สมน้ำหน้า" เขาเปล่งเสียงหัวเราะขำๆออกมา เขาเคยผ่านมันมาแล้ว โชคดีที่พัชชาชอบกลิ่นตัวเขา "ผมไม่นึกว่าเป็นพ่อคนมันลำบากแบบนี้" ทิวนั่งพิงพนักเก้าอี้อย่างเหงาหงอย เขากับกิ๊กแอบชอบพอกันมานานแล้ว และตกลงแต่งงานกัน เพิ่งจะทราบว่าท้องได้สองเดือนกว่าๆแล้ว "เอาน่า มึงว่ามึงลำบาก แต่อย่าลืมว่าเมียมึงลำบากกว่านะ ไหนจะอุ้มท้
เล่ห์รักมาเฟีย บทที่ 43
"อูบบ~ โอ้กกก~" ร่างบางวิ่งเข้าห้องน้ำอย่างรวดเร็ว ก่อนจะโก่งคออาเจียนจนหมดไส้หมดพุง มือหน้าลูบที่หลังเธอเบาๆ "เป็นยังไงบ้าง" ลีวายลูบแผ่นหลังภรรยาเบาๆ เขามองเธอด้วยความสงสาร อยากจะแพ้ท้องแทนเธอให้รู้แล้วรู้รอดไป "ไม่เป็นไรค่ะ เวียนหัวนิดหน่อย โอ้กก~~" พัชชาล้างหน้าล้างตา ก่อนจะค่อยๆเดินกลับที่นอน โดยมีลีวายช่วยพยุง "ป๊าอยากเป็นแทนหนูจัง ไม่อยากให้หนูทรมานเลย" เขามองหน้าภรรยาสาว ก่อนจะยกมือเธอขึ้นมาแนบใบหน้า "หนูไม่เป็นไรจริงๆค่ะ ป๊าไม่ต้องห่วงนะ" พัชชาส่งยิ้มให้สามีหนุ่ม เธอไม่อยากให้เขามากังวลอะไรกับเรื่องเล็กน้อย "ก็ป๊าเป็นห่วงหนูนี่นา..พัชครับ...ป๊ารักพัชมากๆนะครับ" ลีวายลูบเส้นผมเธอเบาๆ พลางจ้องเข้าไปในตาเด็กสาว ให้เธอรู้สึกถึงคำว่ารักของเขาจริงๆ "หนูก็รักป๊าค่ะ รักมากๆด้วย" พัชชายกมือขึ้นประกบใบหน้าเขาไว้ ก่อนจะยื่นจมูกไปชนกัน "ทำหน้าแบบนี้...อยากโดนหรอ" "บะ..บ้า ป๊าก็คิดแต่เรื่องแบบนี้" เธอตีที่ต้นแขนเขาเบาๆ มือหนาดันให้เธอซบกับอกแกร่ง พัชชาสูดดมกลิ่นกายเขาด้วยความสดชื่น เวลาได้ดมกลิ่นตัวเขา เหมือนเธอได้เติมพลังอย่างบอกไม่ถูก "ไปเดินเล่นไหม จะได้สดชื่นขึ้น" เขาเอ่ยถามเ
เล่ห์รักมาเฟีย บทที่ 42
@สองอาทิตย์ผ่านไปงานแต่งงานถูกจัดขึ้นอย่างสมเกียรติมาเฟียอันดับต้นๆของเอเชีย แขกเรื่อมากมายต่างมาร่วมแสดงความยินดีกับบุตรชายคนโตของบ้านอย่างคับคั่ง พัชชาอยู่ในชุดเจ้าสาวกี่เพ้าสีแดง กระโปรงยาวลากพื้น เหมือนเจ้าหญิงในนิยาย เครื่องประดับถูกนำมาสวมใส่โดยคุณหญิงหมวยลี่ เพชรเม็ดโตที่ใครเห็นก็แสบตากันถ้วนหน้า ผมถูกเกล้าขึ้นและปักปิ่นอย่างสวยงาม ใบหน้าถูกแต่งแต้มด้วยเครื่องสำอางค์ราคาแพง จากช่างฝีมือดี "ม๊าคะ หนูไม่มั่นใจเลย" พัชชาเอ่ยกับคุณหญิง เธอไม่เคยต้องแต่งตัวแบบนี้ สวมเครื่องเพชรราคาแพง นี่ไม่อยากจะคิดว่าถ้าหาไปเธอจะชดใช้ยังไงเลย "อู้ยย สวยมากจ้ะ เป็นเจ้าสาวที่สวยที่สุดเลยรู้ไหม" คุณหญิงเอ่ยปากชม หลังจากสวมสร้อยเพชรให้หญิงสาว "ดีใจกับเอ็งด้วยนะ เอ็งโชคดีมากที่ท่านรักและเอ็นดูเอ็ง" ยายหอมลูบหัวหลานสาวเบาๆ รู้สึกปลื้มปิติกับหลานสาว"ขอบคุณจ้ะยาย หนูขอบคุณยายมากนะจ้ะ ที่เลี้ยงหนูมา หนูอาจไม่ใช่หลานที่ดี แต่หนูรักยายมากนะจ้ะ" พัชชาสวมกอดเอวยายไว้แน่น น้ำตาเอ่อคลอดวงตาคู่สวย"ยายก็รักเอ็ง เป็นฝั่งเป็นฝาแล้วก็ดูแลตัวเองดีๆนะลูก รักพี่หนุ่มให้มากๆ ""จ้ะยาย" "ใกล้ได้ฤกษ์แล้วจ้ะ ไปหนูพั
บางทีคุณอาจจะชอบ
พรากรักมาเฟียเถื่อน
Philipnana8.5K viewsในปกครองของมาเฟีย
Naya Solene3.3K viewsในนามภรรยาของตาย
อิมฮายอน (poxnnxdda)8.4K viewsผู้หญิงของมาเฟีย
Davide5.8K viewsช่วยด้วย แฟนฉันเป็นมาเฟีย
เซเรีย522 viewsลวงรัก แรงแค้น
นรินทร์ลดา1.4K viewsเมียไร้ตัวตนของมาร์ติน
ลูกแมวขี้อ้อน974 viewsเมียเสือ NC25+++
ฅนบนดอย3.0K views
