เข้าสู่ระบบแชร์
บทที่ 1661
บทล่าสุด
แม่ทัพหญิงปราบพยศฮ่องเต้ร้าย บทที่ 1667
แม้ศิษย์พี่ดวงตาจะมองไม่เห็น แต่ยังทาเครื่องประทินโฉมลงบนใบหน้าอีก“ศิษย์พี่...” เก๋อสือชีรู้สึกนับถือจริง ๆอย่างแรกนับถือศิษย์พี่ที่ตาบอดแล้ว ก็ยังสามารถแต่งหน้าได้อย่างที่สองนับถือศิษย์พี่ ที่อยู่ในสนามรบ ก็ยังได้พกเครื่องประทินโฉมติดตัวมาด้วย?!หร่วนฝูอวี้มีสีหน้าเย็นชา“เรียกข้าทำไม!“ลองดูซิ ใบหน้าของข้าน่ากลัวหรือไม่?”เก๋อสือชีกลืนน้ำลาย: “ศิษย์พี่ ก็น่ากลัวอยู่ แต่ว่า รุ่ยอ๋องก็ไม่ได้รังเกียจท่าน แล้วเหตุใดท่านต้องทำเช่นนี้ด้วยเล่า...”“ข้าสนใจเขาที่ใดกัน? ข้ากลัวว่าจี๋เอ๋อร์เห็นแล้วจะตกใจจนร้องไห้ต่างหาก!”เก๋อสือชีถึงได้กระจ่าง“อ้อ จริงด้วย เด็กคนนั้นขี้ตกใจ”ครึ่งชั่วยามต่อมาหร่วนฝูอวี้ถึงยอมให้เก๋อสือชีไปเรียกรุ่ยอ๋อง ที่จริงคำพูดเดิมของนางคือ แค่อุ้มจี๋เอ๋อร์มาก็พอแต่เก๋อสือชีคิดอยู่ครู่หนึ่ง จึงบอกกับรุ่ยอ๋อง“ดวงตาของศิษย์พี่มองไม่เห็นแล้ว”สีหน้าของรุ่ยอ๋องพลันหม่นหมอง รอบกายกลับเย็นเยียบขึ้นทันที“เกิดอะไรขึ้น?”เก๋อสือชีรีบโบกไม้โบกมือ “ไม่ใช่ข้าเป็นคนทำนะ! ว่ากันว่าเป็นผลย้อนกลับของกู่ราชา”ไม่ใช่ว่าเขาขี้ขลาด แต่สายตาของรุ่ยอ๋องเมื่อครู่น่าก
แม่ทัพหญิงปราบพยศฮ่องเต้ร้าย บทที่ 1666
“อาการป่วยทางใจของเฟิ่งเวยเฉียงรุนแรงขึ้นเรื่อย ๆ...”เซียวอวี้เล่าเรื่องที่เขารู้ ให้เฟิ่งจิ่วเหยียนฟังทีละเรื่องที่แท้ ในตอนนี้เวยเฉียงเปลี่ยนเป็นเกลียดชังบุรุษอย่างมาก ยังทรมานเหล่านักโทษประหารในคุกอยู่บ่อยครั้งเฟิ่งจิ่วเหยียนมีสีหน้าคร่ำเคร่งการที่เวยเฉียงกลายเป็นเช่นนี้ นางก็มีส่วนต้องรับผิดชอบเช่นกันจะปล่อยให้เวยเฉียงเป็นเช่นนี้ต่อไปไม่ได้......วันต่อมา กองทัพใหญ่ก็ออกเดินทางต่อเซียวอวี้ได้รับจดหมายฉบับหนึ่งจากเมืองหลวง เป็นเซียวจั๋วเขียนมาหลังจากเขาอ่านจบ สีหน้ากลับเจือปนด้วยความโกรธแค้นเฟิ่งจิ่วเหยียนสังเกตเห็นความผิดปกติ จึงถามเขา: “เกิดอะไรขึ้นหรือเพคะ?”เซียวอวี้กำจดหมายนั้นไว้ เอ่ยด้วยน้ำเสียงเยือกเย็น“เซียวเหิงหลบหนีไปยังเมืองหลวง และเกือบจะ... ลักพาตัวอาหลิ่นไปได้”แววตาของเฟิ่งจิ่วเหยียนหม่นลงทันที“ตอนนี้อาหลิ่นเป็นอย่างไรบ้าง?”ในตอนนั้นกองทัพชายแดนตะวันออกจับทหารทัพใหญ่หนานเจียงได้กว่าสองหมื่นนาย แต่ปล่อยให้เซียวเหิงหนีรอดไปได้เพียงคนเดียวนึกไม่ถึงว่า เซียวเหิงจะหนีได้เก่งเพียงนี้ ซ้ำยังวางแผนจะลงมือกับอาหลิ่นอีก!เซียวอวี้ปลอบใจนาง: “ไม่เป
แม่ทัพหญิงปราบพยศฮ่องเต้ร้าย บทที่ 1665
ภายในกระโจมใหญ่เมื่อเซียวอวี้รู้เรื่องทั้งหมด สีหน้าพลันเปลี่ยนไปจากเดิม“สิ่งที่ถานไถเหยี่ยนทำทั้งหมด เพื่อตระกูลถานไถงั้นหรือ? หากเป็นเช่นนั้น เขาคงจะคิดว่า เดิมทีในจุดศูนย์กลางค่ายกลน่าจะมีอะไรบางอย่าง ที่สามารถเปลี่ยนแปลงตระกูลถานไถได้”เฟิ่งจิ่วเหยียนคาดเดา“บางทีอาจเป็นความหวังสุดท้าย หรืออาจจะ ยังมีเรื่องภายในที่พวกเราไม่รู้ซ่อนอยู่“ไม่ว่าอย่างไร เรื่องนี้คงต้องพักไว้ชั่วคราวก่อน สิ่งสำคัญที่สุดในตอนนี้ คือทำให้สถานการณ์ของทุกฝ่ายสงบมั่นคง“ต้องยึดครองแคว้นตงซานให้ได้ก่อน แล้วค่อยรีบปราบปรามทั่วทุกสารทิศให้สงบ ถึงจะสามารถควบคุม ‘ใยแมงมุม’ ทั้งหมดได้ และไม่ถูกผู้อื่นควบคุม”ไม่เพียงแคว้นหนานฉีที่มีคนเก่งกล้าสามารถ แคว้นอื่น ๆ ก็มีเช่นกันไม่แน่ว่าพวกเขาอาจกำลังสำรวจหา “ใยแมงมุม” อยู่ก็เป็นได้ ไม่อาจดูแคลนแคว้นใดได้เลยเพื่อความอยู่รอด พวกเขาทำอะไรได้ทุกอย่าง เช่นเดียวกับแคว้นหนานเจียง โชคยังดี ที่ตอนนี้วิกฤตในแคว้นหนานเจียงคลี่คลายลงชั่วคราวเซียวอวี้มองไปทางเฟิ่งจิ่วเหยียน ด้วยสีหน้าคร่ำเคร่ง“เกี่ยวกับเรื่องนี้ เราอยากจะหารือกับเจ้าอย่างละเอียด”เฟิ่งจิ่วเหย
แม่ทัพหญิงปราบพยศฮ่องเต้ร้าย บทที่ 1664
เฟิ่งจิ่วเหยียนขมวดคิ้วเล็กน้อยดวงตาของถานไถจิ้งฉายแววเย็นชา“พิษมนุษย์โอสถ ใช้ตระกูลถานไถในการทดลองยา ค่อย ๆ ปรุงขึ้นมา ซึ่งเดิมที ก็หาใช่เป็นยาพิษไม่“เพียงได้ยินว่า มีคนต้องการหาประโยชน์จากสิ่งนี้ ด้วยการปรุงเป็นยาอายุวัฒนะ จึงได้ลงนามทำสัญญากับตระกูลถานไถ“พวกเราส่งคน พวกเขาส่งหมอ ยาอายุวัฒนะที่ทำออกมาได้ กำไรสามส่วนจะตกเป็นของตระกูลถานไถ“ดังนั้น พิษมนุษย์โอสถ ก็คือเป็นยาอายุวัฒนะ”เฟิ่งจิ่วเหยียนถามด้วยน้ำเสียงเรียบเฉย “แล้วยาพิษในร่างกายของถานไถเหยี่ยน เป็นอย่างไรกันแน่ ในเมื่อเขาถูกพิษมนุษย์โอสถ แต่ยังประคองสติไว้ได้?”ถานไถจิ้งเอ่ยช้า ๆ“เป็นเพราะท่านปู่”“บรรพบุรุษของตระกูลข้า นอกจากศึกษากลยุทธ์ทางการทหาร และวิชากลไกแล้ว ยังชำนาญวิชาการแพทย์ด้วย หลังจากที่ท่านปู่รู้เรื่องของอาเหยี่ยน เพื่อจะช่วยอาเหยี่ยน จึงให้อาเหยี่ยนกินยาเข้าไป พวกเราต่างก็ไม่รู้ว่า นั่นปรุงขึ้นมาได้อย่างไร มีเพียงท่านปู่เท่านั้นที่รู้“ท่านปู่ไม่ยอมบอกใคร รวมถึงท่านพ่อของพวกเรา“ทุกคนต่างบอกว่าท่านปู่ตรอมใจตาย แต่ความจริงแล้ว คือตอนที่เขาอายุใกล้เจ็ดสิบ ท่านพ่อใช้เหตุผลนี้ นำคนในตระกูลมาบีบบัง
แม่ทัพหญิงปราบพยศฮ่องเต้ร้าย บทที่ 1663
เฟิ่งจิ่วเหยียนในฐานะผู้สังเกตการณ์ ฟังจนจับได้ถึงความขัดแย้งในสิ่งที่ถานไถจิ้งเล่านางเอ่ยด้วยน้ำเสียงราบเรียบ “ถานไถเหยี่ยนไม่รู้สึกเจ็บปวด ตอนนั้นเขาพูดโกหกหรือ”ถานไถจิ้งหัวเราะรอยยิ้มนั้นเจือปนไปด้วยอารมณ์ซับซ้อน ยากจะอธิบายนางกำมือข้างหนึ่งแตะริมฝีปากแล้วหัวเราะเบา ๆ“ใช่“อาเหยี่ยนเป็นเด็กดื้อจริง ๆ“เขาโกหกอย่างใหญ่โตมหาศาล“ทว่า เขาแสดงละครเก่งมาตั้งแต่เด็ก ความเจ็บปวดที่เขาแสร้งทำนั้น เหมือนจริงเสียจน….”น้ำเสียงของถานไถจิ้งเริ่มเย็นยะเยือก ชวนให้คนขนลุกซู่นางมองเฟิ่งจิ่วเหยียน แล้วน้ำตาก็คลอขึ้นมาในดวงตา“หากตอนนั้น ข้ารู้ทันการเสแสร้งของเขาเร็วกว่านี้ก็คงดี”นางสะอื้นครู่หนึ่ง “ท่านมิใช่คนของเขาเทียนเหมิน ดังนั้นท่านไม่มีทางรู้ การปรากฏตัวของคนที่รู้สึกได้ถึงความเจ็บปวด น่าตกตะลึงขนาดไหน และเย้ายวนเพียงใด”เฟิ่งจิ่วเหยียนสัมผัสได้ถึงความวิปริตในคำพูดนั้น“พวกเขา…ทำอะไรกับถานไถเหยี่ยน”ถานไถจิ้งยิ้มแย้ม ดวงตาโค้งเป็นเสี้ยวพระจันทร์“มนุษย์ย่อมหลงใหลในสิ่งที่ไม่รู้จัก“ตั้งแต่วันนั้น ทุกครั้งที่อาเหยี่ยนออกไปแล้วกลับมา บนตัวล้วนเต็มไปด้วยบาดแผลมากมาย“ครั
แม่ทัพหญิงปราบพยศฮ่องเต้ร้าย บทที่ 1662
ในตระกูลถานไถ มีคนยอมรับสารภาพทว่า อู๋ไป๋เอ่ยต่ออีก “คนนั้นยินดีจะพูดกับฮองเฮาเพียงผู้เดียว”แววตาของเซียวอวี้มืดครึ้มลง เขากำชับเฟิ่งจิ่วเหยียน “อย่าประมาทเด็ดขาด”หลังจากเฟิ่งจิ่วเหยียนรับคำ ก็ตามอู๋ไป๋ลงจากกำแพงเมือง มุ่งหน้าไปยังคุกที่ขังคนตระกูลถานไถพัศดีได้แยกขังคนที่ยอมสารภาพไว้ต่างหากแล้วเฟิ่งจิ่วเหยียนก้าวตรงเข้าไปในห้องขังนั้นมองผ่านประตูลูกกรงเหล็ก นางเห็นสตรีมีครรภ์คนนั้นก่อนหน้านี้ พวกนางเคยเจอกันมาสองครั้งแล้วหญิงมีครรภ์นั่งอยู่บนฟางแห้งที่ปูเป็นเตียง ก้มหน้า ลูบหน้าท้องตัวเองอย่างอ่อนโยนพอได้ยินความเคลื่อนไหว หญิงมีครรภ์เงยหน้าขึ้นมา เมื่อเห็นว่าเป็นเฟิ่งจิ่วเหยียน ดวงตาก็เผยรอยยิ้มออกมา“ฮองเฮา เราได้เจอกันอีกแล้ว”เฟิ่งจิ่วเหยียนยืนสงบนิ่ง มองหน้าท้องที่นูนเด่นของนาง“กี่เดือนแล้ว”สายตาของนางอ่อนโยน “เจ็ดเดือนแล้ว อีกไม่นาน เด็กคนนี้ก็จะลืมตาดูโลก เป็นเรื่องมหัศจรรย์จริง ๆ”จากนั้น นางเหมือนเปิดเรื่องพูดขึ้นมา ย้อนถามเฟิ่งจิ่วเหยียน“เทพพระเจ้าประทานความสามารถให้สตรีได้ให้กำเนิดชีวิต นั่นคือพร หรือเป็นการลงโทษกันแน่?”เฟิ่งจิ่วเหยียนตอบในอีกทา
บางทีคุณอาจจะชอบ
มเหสีร้อยเล่ห์ของท่านผู้สำเร็จราชการแทน
เย่ว์เหมี่ยว203.5K viewsเสด็จลุงห้ามใจไม่ไหว
หลิ่วเยว่123.0K viewsอ๋องพิการผู้โปรดปรานชายาแพทย์หยิ่งยโส
จุ้ยหลิงซู811.6K viewsข้านะหรือคือฮูหยินของท่านแม่ทัพ
ป่าดอกท้อ18.3K viewsเล่ห์ร้ายกลายรักในต้าเซียง
橙花373 viewsหยกงามใต้เงาจันทร์
องค์หญิงโนเนม2.4K viewsใครจะอยากเป็นนางร้ายที่ต้องตายกัน
คุณหนูหยางเอิน4.5K viewsข้ามภพมาเป็นภรรยาอัปลักษณ์แสนร้ายกาจ
ป่าดอกท้อ9.1K views
