การปะทะ

เสียงลมพายุโหมกระหน่ำผสมกับเสียงคำรามกึกก้องของเหล่าปีศาจเงาที่คืบคลานเข้ามาจากทุกทิศทาง บัดนี้ไม่ใช่แค่เสียง แต่เป็นความรู้สึกที่สัมผัสได้ถึงไอเย็นยะเยือกและความชั่วร้ายที่แผ่ซ่านเข้ามาใกล้ขึ้นทุกขณะ ลุงภารโรง และเหล่าผู้ปกครองทั้ง 20 คู่ ยืนล้อมรอบเหล่านักเรียนเป็นวงกลมแห่งการป้องกัน แสงสีเงินเรืองรองจากมีดลงอาคมในมือของพวกเขาส่องสว่างท้าทายความมืดมิด

ภายในวงกลมแห่งนั้น เหล่านักเรียนทั้ง 20 คนยืนเบียดเสียดกันแน่น พวกเขายังคงจับมือกันไว้แน่น ไม่ยอมปล่อยมือแม้แต่คนเดียว แสงจันทร์ที่สาดส่องลงมาสลัวๆ เผยให้เห็นใบหน้าของแต่ละคนที่เต็มไปด้วยอารมณ์ที่หลากหลาย บางคนตัวสั่นเทาด้วยความหวาดกลัวจนแทบยืนไม่ไหว บางคนถึงกับสะอื้นไห้เบาๆ แต่ก็พยายามข่มเสียงไม่ให้ดังเกินไปเพื่อไม่ให้เป็นภาระของผู้อื่น

"น่ากลัวจังเลย..." ยูเมะ พึมพำเสียงสั่น เธอซบหน้าลงกับไหล่ของ มายู ที่ยืนอยู่ข้างๆ

ฟูมิโกะ เองก็ตัวสั่นไม่แพ้กัน แต่เธอก็พยายามเงยหน้ามองการต่อสู้ที่กำลังจะเริ่มต้นขึ้นด้วยแววตาที่เต็มไปด้วยความหวัง แม้จะมีความกลัวจับใจ

เก็น จ้องมองออกไปนอกวงกลมที่เหล่าผู้ใหญ่ยืนล้อมอยู่ เขากำมือของ ไอโกะ ไว้แน่น ดวงตาของเขาฉายแววกังวล แต่ก็มีความมุ่งมั่นซ่อนอยู่ เขาอยากจะช่วย แต่ก็รู้ว่าตัวเองยังไม่มีพลังพอ

ทันใดนั้นเอง!

เงาปีศาจตนหนึ่งที่อยู่ใกล้ที่สุด มันมีขนาดมหึมาและดูดุร้ายกว่าตนอื่น ๆ พุ่งตรงเข้ามายังแนวป้องกันของเหล่าผู้ปกครองด้วยความเร็วที่เหนือจินตนาการ ดวงตาแดงก่ำของมันส่องประกายอำมหิต

"มาแล้ว!" ลุงภารโรงตะโกนขึ้นอย่างรวดเร็ว

วูบบบบบ!

ลุงภารโรงไม่รอช้า ท่านออกตัวพุ่งทะยานเข้าไปหาเงาปีศาจตนนั้นทันที ร่างของท่านพลิ้วไหวราวกับสายลม มีดลงอาคมสีเงินในมือของท่านส่องประกายเจิดจ้ายิ่งกว่าเดิม พุ่งตรงเข้าแทงไปที่กลางลำตัวของปีศาจ

ฉัวะ!

มีดสีเงินแทงทะลุร่างของปีศาจเงาอย่างง่ายดาย เสียงกรีดร้องโหยหวนดังขึ้นอีกครั้ง ร่างของปีศาจเริ่มสั่นไหวและแตกสลายกลายเป็นกลุ่มควันสีดำที่ลอยหายไปในอากาศ ถูกดูดเข้าสู่ขวดกักเก็บดวงจิตที่ลุงภารโรงเตรียมไว้

"สุดยอดไปเลยครับลุง!" โช อุทานอย่างตื่นเต้น

แต่การต่อสู้ยังไม่จบลงแค่นั้น! เมื่อปีศาจตนแรกถูกกำจัด ปีศาจอีกหลายสิบตนที่อยู่เบื้องหลังก็ไม่รอช้า พวกมันพุ่งทะยานเข้ามาจากทุกทิศทุกทางพร้อมกัน ราวกับคลื่นแห่งความมืดที่ถาโถมเข้าใส่

"ทุกคน! เตรียมพร้อม!" พ่อของ เก็น ตะโกนสั่ง เสียงของเขาก้องกังวานเต็มไปด้วยพลัง

ทันใดนั้นเอง!

เหล่าผู้ปกครองอีกกว่า 35 คน (ประมาณ 18-19 คู่) ที่ยืนล้อมรอบนักเรียนอยู่ ก็ พุ่งทะยานเข้าสู่สมรภูมิรบอย่างพร้อมเพรียง! พวกเขาไม่ได้หลบหนี แต่กลับวิ่งเข้าหาปีศาจเงาเหล่านั้นอย่างไม่เกรงกลัว มีดลงอาคมสีเงินในมือของแต่ละคนส่องประกายเรืองรองราวกับดาบแห่งแสงนับร้อย

พ่อของไอโกะ พุ่งเข้าใส่ปีศาจเงาสองตนพร้อมกัน มีดของเขากวัดแกว่งอย่างชำนาญ ฟันทะลุผ่านร่างของปีศาจอย่างรวดเร็ว ฉัวะ! ฉัวะ! เสียงกรีดร้องดังขึ้นสองครั้งพร้อมกัน ก่อนที่ร่างของปีศาจทั้งสองจะแตกสลายกลายเป็นควันดำ

แม่ของยูเมะ ที่ดูอ่อนโยนในยามปกติ ตอนนี้กลับกลายเป็นนักรบผู้กล้าหาญ เธอใช้มีดสั้นแทงทะลุร่างของปีศาจที่พุ่งเข้ามาจากด้านข้างอย่างแม่นยำ พร้อมกับร่ายคาถาเบาๆ ที่ไม่มีใครได้ยิน ทำให้ปีศาจตนนั้นอ่อนแรงลงก่อนจะถูกดูดเข้าสู่ขวด

พ่อของโช ร่างกายกำยำของเขากลายเป็นปราการที่แข็งแกร่ง เขากวัดแกว่งมีดลงอาคมฟาดฟันเข้าใส่กลุ่มปีศาจที่พุ่งเข้ามาอย่างดุดัน ทุกครั้งที่คมมีดกระทบกับเงา ปีศาจก็จะแตกสลายหายไป

แม่ของฟูมิโกะ ที่ดูสุภาพเรียบร้อย ตอนนี้กลับมีแววตาที่ดุดัน เธอใช้มีดลงอาคมแทงทะลุร่างของปีศาจอย่างต่อเนื่อง ท่าทางของเธอพลิ้วไหวและสง่างาม ราวกับนักเต้นรำที่กำลังร่ายรำอยู่บนสมรภูมิ

เสียงมีดที่ฟาดฟัน เสียงกรีดร้องโหยหวนของปีศาจ และเสียงลมที่โหมกระหน่ำดังปะปนกันไปทั่วสนามหญ้า กลายเป็นบทเพลงแห่งสงครามที่น่าสะพรึงกลัว

แต่ยังมีผู้ปกครองอีก 5 คน ที่ยังคงยืนล้อมรอบนักเรียนอย่างแน่นหนา พวกเขาไม่ได้เข้าร่วมการต่อสู้โดยตรง แต่ยังคงทำหน้าที่เป็น ปราการป้องกันด่านสุดท้าย ให้กับลูกๆ มีดในมือของพวกเขายังคงส่องแสงเรืองรอง เตรียมพร้อมที่จะรับมือกับปีศาจที่อาจจะเล็ดลอดเข้ามาได้ทุกเมื่อ

ภายในวงกลมที่ถูกปกป้องอย่างแน่นหนานั้น เหล่านักเรียนมองดูการต่อสู้ที่ดุเดือดเบื้องหน้าด้วยแววตาที่เต็มไปด้วยความหวัง ความกลัว และความทึ่ง

"พ่อ... แม่... พวกท่านเก่งมากเลย!" ฮารุ พึมพำด้วยความชื่นชม เธอเห็นพ่อกับแม่ของเธอกำลังต่อสู้เคียงข้างกันอย่างดุดัน

เคนตะ ถึงกับอ้าปากค้าง "ไม่เคยคิดเลยว่าพ่อแม่ของเราจะเก่งขนาดนี้..."

ไอโกะ กำขวดกักเก็บดวงจิตในมือแน่น เธอรู้ว่าหน้าที่ของเธอยังไม่จบลง การต่อสู้ยังคงดำเนินต่อไป และเธอจะต้องเตรียมพร้อมที่จะร่ายคาถาเพื่อกักเก็บดวงจิตของปีศาจที่ถูกกำจัดเข้ามาในขวดของเธอ

ลุงภารโรงนำการต่อสู้ด้วยท่วงท่าที่ช่ำชองและเชี่ยวชาญ ท่านเป็นเหมือนนักรบผู้ชราที่ผ่านสมรภูมิมานับครั้งไม่ถ้วน มีดลงอาคมของท่านเคลื่อนไหวรวดเร็วและแม่นยำ ทุกครั้งที่ฟันออกไป ปีศาจเงาก็จะแตกสลายหายไป ท่านเป็นเหมือนแสงสว่างนำทางให้กับเหล่าผู้ปกครองคนอื่นๆ

การต่อสู้ดำเนินไปอย่างดุเดือด แสงสีเงินจากมีดลงอาคมส่องสว่างตัดกับความมืดมิดของปีศาจเงา เสียงกรีดร้องของปีศาจดังขึ้นเป็นระยะๆ แต่ก็เริ่มเบาบางลงเมื่อปีศาจบางส่วนถูกกำจัดไป

แต่ก็ยังคงมีปีศาจอีกจำนวนมากที่ยังคงพุ่งเข้ามาอย่างไม่หยุดหย่อน การต่อสู้ครั้งนี้ยังอีกยาวไกล...