พวกมันกำลังมา

วินาทีที่พ่อแม่ของเหล่านักเรียนปรากฏตัวขึ้น พร้อมด้วยมีดลงอาคมที่เรืองรอง และขวดกักเก็บดวงจิตที่ส่องประกายสลัวๆ ความหวังก็เหมือนเปลวเทียนที่ถูกจุดขึ้นท่ามกลางความมืดมิด เสียงเรียกชื่อที่คุ้นเคย กลิ่นอายของความคุ้นเคย และอ้อมกอดที่อบอุ่น ทำให้ความหวาดกลัวที่เกาะกินใจเหล่านักเรียนตลอดค่ำคืนนี้จางหายไปชั่วขณะ แต่ความจริงที่ว่าพวกเขาเป็นทายาทนักเวทย์สายขาว และพ่อแม่ของพวกเขาก็เช่นกัน ยิ่งทำให้สถานการณ์ทั้งหมดดูซับซ้อนและยิ่งใหญ่เกินกว่าที่พวกเขาจะจินตนาการได้

ไอโกะ ยังคงกอดแม่แน่น น้ำตาคลอเบ้า "แม่คะ... นี่มันเรื่องจริงเหรอคะ? ทำไม... ทำไมแม่ถึงมีมีดแบบนี้?"

แม่ของไอโกะลูบหัวลูกสาวเบาๆ แววตาของเธอเต็มไปด้วยความรักและความมุ่งมั่น "มันเป็นหน้าที่ของเราไอโกะ... หน้าที่ของตระกูลเรา... ที่ต้องปกป้องโลกใบนี้จากสิ่งชั่วร้าย"

เก็น ที่ยืนอยู่ข้างพ่อแม่ของเขา มองไปยังกลุ่มผู้ปกครองทั้งหมดที่กำลังยืนรวมกัน "พ่อครับ... พวกเราทุกคนเป็น...?"

พ่อของเก็นพยักหน้าให้ลูกชาย "ใช่แล้วเก็น... พวกเราทุกคนที่อยู่ที่นี่... คือ ทายาทของเหล่านักเวทย์สายขาว ที่ถูกเลือกให้มารวมตัวกันในสถานที่แห่งนี้"

ยังไม่ทันที่พวกเขาจะได้พูดคุยกันต่อ หรือไขข้อสงสัยที่ท่วมท้นในใจของเหล่านักเรียน...

วูบบบบ!

ลมพายุที่เคยสงบลงไปชั่วขณะ จู่ๆ ก็ โหมกระหน่ำขึ้นอย่างบ้าคลั่ง! เสียงลมหวีดหวิวราวกับเสียงกรีดร้องของวิญญาณนับพัน พัดปะทะเข้ากับต้นไม้ใหญ่จนใบไม้ปลิวว่อน พุ่มไม้เตี้ยๆ ลู่ไปตามแรงลมอย่างรุนแรง

ครืนนนนนนนนน!

และในวินาทีเดียวกันนั้นเอง เสียงฟ้าผ่าก็ดังสนั่นกึกก้อง! แสงสว่างเจิดจ้าจากฟ้าผ่าฉายวาบขึ้นบนท้องฟ้าที่มืดมิด เผยให้เห็นเมฆดำทะมึนที่ก่อตัวหนาแน่นจนแทบจะกลืนกินทุกสิ่งทุกอย่างบนพื้นโลก

ลุงภารโรงซึ่งยืนอยู่ด้านหน้าสุดของกลุ่ม หันไปมองไปยังทิศทางที่เสียงและลมพายุโหมกระหน่ำมา ดวงตาของท่านฉายแววเคร่งเครียดและจริงจังถึงขีดสุด ท่านกำ มีดลงอาคมสีเงิน ในมือแน่นขึ้น

"พวกมันกำลังมา..." ลุงภารโรงเอ่ยเสียงทุ้มต่ำ แต่ชัดเจนทุกถ้อยคำ ท่ามกลางเสียงลมที่โหมกระหน่ำ และเสียงฟ้าผ่าที่ดังสนั่น

คำพูดของลุงภารโรงเป็นสัญญาณบ่งบอกถึงการมาของภัยคุกคามที่แท้จริง เหล่าผู้ปกครองต่างเข้าใจความหมายนั้นดี พวกเขาทิ้งอ้อมกอดจากลูกๆ อย่างรวดเร็ว สีหน้าของทุกคนเปลี่ยนเป็นจริงจังและมุ่งมั่น ไม่มีร่องรอยของความหวาดกลัวหลงเหลืออยู่ มีเพียงความเด็ดเดี่ยวที่จะปกป้องลูกหลานของพวกเขา

"พวกลูกหลบอยู่ด้านหลังเอาไว้!!" เสียงพ่อของ โช ตะโกนสั่ง เสียงของเขาดังกังวานและเฉียบขาด

"รีบไปรวมกันตรงกลางเร็วเข้าลูก!" แม่ของ ยูเมะ เร่งเร้าด้วยน้ำเสียงร้อนรน

เหล่านักเรียนแม้จะยังคงหวาดกลัว แต่ก็รีบวิ่งกรูกันไปรวมตัวกันอยู่ตรงกลางสนามหญ้าตามคำสั่งของพ่อแม่ พวกเขาพยายามจับมือกันไว้แน่นอีกครั้ง เพื่อความรู้สึกปลอดภัยและเป็นอันหนึ่งอันเดียวกัน

ขณะเดียวกัน เหล่าผู้ปกครองทั้งยี่สิบคู่ก็เริ่มขยับตัวอย่างรวดเร็ว พวกเขาวิ่งไปยืนล้อมรอบกลุ่มนักเรียนในลักษณะ วงกลมขนาดใหญ่! ทุกคนต่างหันหน้าออกไปด้านนอกวงกลม จ้องมองไปยังความมืดมิดที่กำลังเคลื่อนไหวอยู่เบื้องหน้า

ในมือของแต่ละคน ต่างกำ มีดลงอาคมสีเงิน ไว้แน่น มีดเหล่านั้นส่องประกายเรืองรองตอบรับกับพลังที่กำลังถูกรวบรวม บางคนมี ขวดกักเก็บดวงจิต เหน็บไว้ที่เอวหรือถืออยู่ในมืออีกข้าง

ท่าทางของเหล่าผู้ปกครองนั้นดูองอาจและน่าเกรงขาม ราวกับนักรบโบราณที่กำลังเตรียมพร้อมรับมือกับสงครามครั้งใหญ่ แสงจากมีดลงอาคมที่ส่องประกายออกมาจากมือของพวกเขานับยี่สิบคู่ ทำให้สนามหญ้ากลางดึกนั้นสว่างวาบขึ้นมาเล็กน้อย ราวกับแสงแห่งความหวังที่กำลังจะต่อสู้กับความมืดมิดที่กำลังคืบคลานเข้ามา

เสียงคำรามต่ำๆ จากปีศาจเงาเริ่มดังขึ้นจากทุกทิศทาง ท่ามกลางเสียงลมที่โหมกระหน่ำ ร่างของปีศาจเงาจำนวนมากเริ่มปรากฏตัวขึ้นจากเงามืดของต้นไม้ใหญ่ พวกมันมีดวงตาแดงก่ำนับร้อยดวงที่ส่องแสงเรืองรองในความมืด พวกมันไม่ได้มีเพียงแค่ขนาดใหญ่ แต่ยังมีความดุร้ายที่สัมผัสได้แม้จะอยู่ห่างออกไป

"พวกเขา... เยอะขนาดนี้เลยเหรอ..." ฮารุกะ พึมพำเสียงแผ่ว ใบหน้าของเธอยังคงซีดเผือด

เก็น จ้องมองไปยังร่างของปีศาจเงาที่กำลังคืบคลานเข้ามาเรื่อยๆ เขาเห็นเงาปีศาจบางตนมีขนาดมหึมากว่าที่เคยเห็นมา ดวงตาของเขาฉายแววกังวล แต่ก็มีความมุ่งมั่นซ่อนอยู่ เขาหันไปมองพ่อและแม่ที่กำลังยืนปกป้องเขาอยู่ด้านหน้า

ไอโกะ กำมือเพื่อนๆ ที่อยู่ข้างๆ ไว้แน่น เธอรับรู้ได้ถึงความหวาดกลัวที่แผ่ซ่านมาจากทุกคน แต่ในขณะเดียวกัน เธอก็รู้สึกถึงพลังบางอย่างที่กำลังไหลเวียนอยู่ในตัวเธอเองเช่นกัน พลังที่ถูกปลุกให้ตื่นขึ้นจากการเปิดหีบต้องสาป

เหล่าผู้ปกครองต่างยืนนิ่งอยู่ในวงกลมนั้น ดวงตาของพวกเขากวาดมองไปรอบๆ อย่างระมัดระวัง เตรียมพร้อมสำหรับการโจมตีครั้งใหญ่ที่กำลังจะมาถึง แสงสว่างจากมีดลงอาคมสะท้อนกับดวงตาของปีศาจเงาที่กำลังคืบคลานเข้ามาใกล้ขึ้นเรื่อยๆ ราวกับเป็นการประกาศสงครามที่ไม่มีวันหลีกเลี่ยงได้

การต่อสู้ครั้งสำคัญกำลังจะเริ่มต้นขึ้น... การต่อสู้เพื่อปกป้องโลก เพื่อปกป้องครอบครัว