การออกตามหาอีกครั้ง

ฮารุกะ ลืมตาตื่นขึ้นมาด้วยความรู้สึกอ่อนล้าอย่างที่ไม่เคยเป็นมาก่อน เธออยู่ในส่วนหนึ่งของที่หลบซ่อนที่ถูกจัดให้เป็น ห้องพยาบาล ชั่วคราว อาอิ ผู้ดูแลคนงานเหมืองกำลังนั่งเฝ้าเธออยู่

“หนูตื่นแล้วเหรอฮารุกะ” อาอิยิ้มอย่างอ่อนโยน

“คิชิโระ... คิชิโระเป็นยังไงบ้างคะ?” ฮารุกะรีบถามทันที

“อาการของเขาคงที่แล้วค่ะ” อาอิกล่าวอย่างปลอบใจ “แผลฉีกขาดที่หลังมันลึกมาก แต่ไม่โดนอวัยวะสำคัญ และหนูก็ใช้คาถาสะกดเลือดไว้ได้ทัน ทำให้ไม่เสียเลือดมากเกินไป ตอนนี้โมริกับคนอื่น ๆ กำลังช่วยกันดูแลเขาอยู่”

ฮารุกะถอนหายใจด้วยความโล่งอกอย่างที่สุด เธอใช้มือสัมผัสที่สีข้างของตัวเอง บาดแผล ที่เกิดจากหางของเงาปีศาจเสือดาวดำนั้นยังคงรู้สึกเจ็บอยู่

“หนูต้องพักผ่อนนะ” อาอิกล่าว “แต่ฉันรู้ว่าหนูคงไม่ยอมอยู่เฉย ๆ... โมริ ได้พูดคุยกับฉันแล้วเรื่อง คาถาฟื้นฟูขั้นสูง”

ฮารุกะตาเป็นประกาย “คาถาฟื้นฟูขั้นสูง?”

“ใช่” อาอิพยักหน้า “ฉันเคยทำงานเป็นผู้ช่วยนักเวทที่เหมืองนี้มาก่อน ก่อนที่ทุกอย่างจะพังทลาย ฉันพอจะรู้หลักการของ การรักษาอาคมแบบเร่งด่วน ที่ใช้พลังงานจาก แร่ธาตุอาคม ในเหมืองมาช่วยในการฟื้นฟูร่างกาย ฉันจะสอนวิชานี้ให้หนู ถ้าหนูยอมพักผ่อนอย่างเต็มที่ก่อน”

เจ็ดวันเจ็ดคืน จึงเริ่มต้นขึ้น

เจ็ดวันเจ็ดคืนแห่งการเสริมพลัง (Seven Days of Enhancement)

คิชิโระ พักฟื้นอยู่บนเตียงอย่างเคร่งครัด ในขณะที่ ฮารุกะ ใช้เวลาในการฟื้นฟูร่างกายควบคู่ไปกับการเรียนรู้ คาถาใหม่ จาก อาอิ โดยมี โมริ และ ชิบะ คอยช่วยเหลือเรื่องวัตถุดิบอาคมและให้กำลังใจ

วันที่ 1-3: การฟื้นฟูและการทำความเข้าใจ

ฮารุกะใช้เวลาสามวันแรกในการฟื้นฟูร่างกายโดยใช้ กระบวนท่า ‘ลมหายใจแห่งการฟื้นฟู’ ที่เธอได้ฝึกฝน ควบคู่ไปกับยาพื้นบ้านที่อาอิปรุงให้ เมื่อร่างกายเธอเริ่มกลับมาแข็งแรง อาอิก็เริ่มสอน คาถาฟื้นฟูเร่งด่วน ให้กับเธอ

“คาถาที่หนูใช้มันดีแล้วฮารุกะ แต่มันใช้พลังงานจาก ตัวหนูเอง มากเกินไป” อาอิอธิบาย “คาถาฟื้นฟูที่ฉันจะสอนนี้เรียกว่า ‘ประกายแร่แห่งชีวิต’ มันคือการ ดึงพลังงานบริสุทธิ์ ที่หลงเหลืออยู่ในแร่ธาตุอาคมของเหมืองมาช่วยในการฟื้นฟู ซึ่งจะช่วยลดภาระทางร่างกายของหนูได้อย่างมาก”

ฮารุกะฝึกฝนการสัมผัสและ ดึงพลังงาน จากก้อนแร่ธาตุเล็ก ๆ ที่คนงานนำมาให้ เธอต้องเรียนรู้ที่จะ ควบคุม พลังงานเหล่านั้นให้ไหลเข้าสู่เป้าหมายโดยไม่เกิดการระเบิด

วันที่ 4-5: การฝึกประสานงานของคิชิโระและฮารุกะ

แม้จะยังบาดเจ็บ แต่ คิชิโระ ก็ไม่ยอมอยู่เฉย เขาเริ่มฝึก การควบคุมพลังอาคม แบบ จำกัด ในขณะที่พักฟื้น

“ฮารุกะ” คิชิโระกล่าว ขณะที่เขานั่งพิงหมอน “ถ้าเราต้องเผชิญหน้ากับศัตรูที่แข็งแกร่งอีกครั้ง เราต้องไม่พึ่งพาคาถาฟื้นฟูของเธออย่างเดียว ฉันจะสอน การควบคุมเลือดลม เพื่อชะลอการสูญเสียพลังงานอาคมให้กับเธอ และเธอต้องฝึก คาถาฟื้นฟูเร่งด่วน ให้เร็วที่สุด”

ทั้งคู่ใช้เวลาส่วนใหญ่ในการพูดคุยและ จำลองสถานการณ์ การต่อสู้ โดยเน้นไปที่ ความรวดเร็ว ในการใช้ คาถาฟื้นฟู ของฮารุกะ และ จังหวะ ในการโจมตีสวนกลับของคิชิโระ

“ถ้าฉันใช้ ‘ประกายแร่แห่งชีวิต’ ฉันจะฟื้นฟูได้ใน ห้าวินาที คิชิโระ” ฮารุกะรายงานผล “แต่ต้องใช้สมาธิสูงมาก”

“ห้าวินาทีก็เพียงพอสำหรับให้ฉันจัดการศัตรูได้สองตัวแล้ว” คิชิโระตอบอย่างหนักแน่น

วันที่ 6-7: ความพร้อมเต็มร้อย

ในวันที่เจ็ด คิชิโระ ลุกขึ้นยืนได้อย่างเต็มที่ บาดแผลขนาดใหญ่ ที่หลังของเขาปิดสนิทด้วยการดูแลของอาอิและคาถาฟื้นฟูของฮารุกะ ฮารุกะ เองก็กลับมามีพลังอาคมเต็มเปี่ยม และสามารถร่าย คาถาฟื้นฟูเร่งด่วน ได้อย่างคล่องแคล่ว

“ฉันรู้สึกดีกว่าเดิมมากเลยฮารุกะ” คิชิโระกล่าว พลางหมุนตัวทดสอบความคล่องแคล่วของร่างกาย “คาถาฟื้นฟูใหม่ของเธอสุดยอดจริง ๆ”

“คาถาฟื้นฟูใหม่ก็แค่ช่วยให้เรา รอด” ฮารุกะตอบอย่างจริงจัง “แต่สิ่งที่ช่วยให้เรา ชนะ คือ การไม่ยอมแพ้ ของนายต่างหาก”

การประชุมและแผนที่สู่ทิศใต้ (The Briefing and the Southern Route)

เมื่อทั้งคู่หายดีแล้ว โมริจึงเรียกคนงานสำคัญ ชิบะ (ผู้เชี่ยวชาญด้านเหมือง) และ อาอิ (ผู้เชี่ยวชาญด้านการแพทย์) มารวมตัวกันเพื่อประชุมวางแผนภารกิจตามหา ผ้ายันต์ผืนที่สาม

“ตามข้อมูลที่พวกหนูได้มา ผ้ายันต์ผืนที่สามอยู่ทาง ทิศใต้ ของเหมือง” โมริเริ่มอธิบาย พลางกาง แผนที่ฉบับเต็ม ออกมา

“ทิศใต้เป็นบริเวณที่อันตรายที่สุด” ชิบะกล่าวเสริมอย่างเคร่งเครียด “มันคือ ส่วนลึกที่สุด ของเหมือง เป็นที่ที่ อุณหภูมิต่ำที่สุด เพราะมันใกล้กับชั้นหินน้ำแข็งโบราณ พวกคนงานเรียกว่า ‘ถ้ำน้ำแข็งแห่งความมืด’”

คิชิโระขมวดคิ้ว “ความมืดกับความเย็น... นั่นหมายถึงเงาปีศาจที่อาจจะมีความสามารถในการ แช่แข็ง หรือ ควบคุมความเย็น”

“ใช่แล้วครับ” ชิบะพยักหน้า “แถมทางไปทิศใต้ยังมี ปริศนา ที่ไม่มีใครเคยฝ่าไปได้”

ชิบะชี้ไปที่จุดบนแผนที่ “ทางหลักที่จะไปสู่ถ้ำน้ำแข็งถูกปิดด้วย ประตูเหล็กโบราณ ที่ถูกผนึกด้วย อาคมเฉพาะทาง ตั้งแต่สมัยบรรพบุรุษ พวกเราไม่สามารถเปิดมันได้ มันเป็นทางที่เงาปีศาจก็ไม่สามารถผ่านเข้ามาได้เช่นกัน แต่พวกมันกลับใช้ ทางสำรอง อีกทางหนึ่ง”

“ทางสำรอง?” ฮารุกะถาม

“ใช่ครับ” ชิบะลากนิ้วไปตามเส้นทางคดเคี้ยวบนแผนที่ “ทางสำรองนั้นเป็น ช่องระบายน้ำ เก่าที่เต็มไปด้วย โคลน และ เถ้าถ่านแร่ ที่เป็นพิษ มันเป็นเส้นทางที่ แคบ และ มืด ที่สุด ที่สำคัญ... มันเต็มไปด้วย เงาปีศาจร้าย ที่มีลักษณะพิเศษ”

โมริถอนหายใจ “เงาปีศาจที่อยู่ในบริเวณนั้นมักจะ ใช้เสียง เป็นอาวุธ มันส่งเสียงหวีดหวิวที่ทำให้ประสาทหลอนและทำให้ผู้คนหมดสติได้”

คิชิโระกับฮารุกะมองหน้ากัน ความมืด ความแคบ ความเย็น และเสียงรบกวน ทั้งหมดเป็นอุปสรรคที่หนักหน่วงเกินกว่าที่พวกเขาจะรับมือได้พร้อมกัน

“เราต้องหาทาง เปิดประตูเหล็กโบราณ ให้ได้” คิชิโระสรุป “การฝ่าช่องระบายน้ำที่แคบและเต็มไปด้วยพิษและเงาปีศาจที่ใช้เสียงเป็นอาวุธมัน เสี่ยงเกินไป”

“เราเองก็พยายามแล้วครับคุณคิชิโระ” โมริกล่าวอย่างหมดหวัง “ประตูนั้นถูกผนึกไว้ด้วย อาคมป้องกันของชนเผ่าโบราณ ที่เคยทำงานในเหมืองนี้ พวกเราไม่มีทางรู้เลยว่าจะใช้ กุญแจอาคม อะไรเปิดมันได้”

ฮารุกะเงียบไปครู่หนึ่ง เธอก้มลงมอง ตำราอาคม ของเธอ จากนั้นเธอก็หยิบ ผ้ายันต์อาคมผืนแรก และ ผืนที่สอง ที่อยู่ในตำราออกมาวางบนโต๊ะ

“ดูนี่สิคะ” ฮารุกะกล่าว

โมริ ชิบะ และอาอิ ต่างมองดูผ้ายันต์ทั้งสองผืนด้วยความยำเกรง

“ผ้ายันต์เหล่านี้... ไม่ใช่แค่ผนึก” ฮารุกะอธิบาย “พวกมันเต็มไปด้วย อักขระโบราณ ที่มีพลังงานมหาศาล... คิชิโระ”

“ฉันเข้าใจแล้วฮารุกะ” คิชิโระรับช่วงต่อ “ถ้าประตูถูกผนึกด้วย อาคมของชนเผ่าโบราณ... ผ้ายันต์เหล่านี้อาจเป็น กุญแจ หรือ ส่วนประกอบ ในการทำลายผนึกของประตูนั้น”

“เป็นไปได้!” อาอิอุทานด้วยความตื่นเต้น “ผ้ายันต์เหล่านี้ถูกฉีกออกมาจากโครงสร้างโบราณที่พวกเขากำลังปกป้อง การนำผ้ายันต์กลับไปอาจจะเป็นการ ปลดล็อค ระบบป้องกัน!”

“ถ้าอย่างนั้น” คิชิโระสรุป “แผนของเราคือการไปที่ ประตูเหล็กโบราณ เราจะพยายามใช้ผ้ายันต์ทั้งสองผืนนี้ในการ เปิดประตู หรือ ทำลายผนึก ของมัน”

โมริพยักหน้า “ถ้าพวกหนูสามารถเปิดประตูได้สำเร็จ... การเดินทางไปสู่ผ้ายันต์ผืนที่สามก็จะง่ายขึ้นมาก แต่... ถ้ามันไม่ได้ผลล่ะ?”

“ถ้ามันไม่ได้ผล” ฮารุกะกล่าวอย่างหนักแน่น ดวงตาของเธอเต็มไปด้วยความมุ่งมั่นที่ได้เรียนรู้จากประสบการณ์อันเลวร้ายที่ผ่านมา “เราจะยอมเสี่ยงกับ ช่องระบายน้ำมรณะ นั้น! ชีวิต ของพวกคุณทุกคนเป็นเดิมพัน... เราจะหาทางฝ่าไปให้ได้!”

“แต่การไปที่ประตูเหล็กก็อันตรายมากอยู่ดี” ชิบะกล่าวด้วยสีหน้ากังวล “ประตูนั้นอยู่ห่างจากเราเพียงเล็กน้อย แต่มันอยู่ใกล้กับ ศูนย์กลางพลังงานมืด ของเหมือง การเดินทางไปที่นั่นแม้จะสั้น แต่ก็มีความเสี่ยงสูงมากที่พวกหนูจะถูก ลอบโจมตี”

“เราจะไปอย่างระมัดระวังที่สุดครับ” คิชิโระกล่าว “การฝึกฝนตลอดเจ็ดวันไม่ได้ทำให้ร่างกายเราฟื้นฟูเท่านั้น แต่ยังทำให้เรา แกร่งขึ้น และ ฉลาดขึ้น ด้วย เราจะไม่ยอมถูกจู่โจมอีกแล้ว”

บทบาทใหม่ของพันธมิตร (The New Roles of the Allies)

โมริเห็นถึงความมุ่งมั่นที่ไม่ยอมแพ้ของทั้งคู่ เขารู้สึกถึงความหวังที่แท้จริงที่ส่องประกายขึ้นในเงามืดของเหมืองนี้

“โอเค” โมริกล่าวอย่างหนักแน่น “พวกเราจะช่วยพวกหนูเท่าที่เราจะทำได้”

โมริหันไปหาชิบะ “ชิบะ นายต้อง นำทาง พวกเขาไปที่ประตูเหล็กโบราณ แต่หลังจากนั้น นายต้องกลับมา เราไม่ต้องการให้นายเสี่ยงชีวิตเกินความจำเป็น”

“ครับหัวหน้า” ชิบะรับคำสั่งอย่างเคร่งครัด

โมริหันไปหาฮารุกะ “หนูฮารุกะ อาอิได้ทำ ผงอาคมสำรอง ที่ใช้แร่ธาตุเข้มข้นเอาไว้ให้หนูแล้ว ถ้าคาถาฟื้นฟูของหนูใช้พลังงานมากเกินไป ให้ใช้ผงนี้ช่วยเสริมพลังงานของหนูได้ทันที อย่าลังเลที่จะใช้มัน”

ฮารุกะรับผงอาคมสำรองมาเก็บไว้ในกระเป๋าอย่างระมัดระวัง

โมริหันไปหาคิชิโระ “คุณคิชิโระ... พวกเราขอฝากความหวังไว้กับพวกหนู เราจะเฝ้ารอคอยความสำเร็จของพวกหนูอยู่ตรงนี้ ขอให้โชคดี... นักรบแห่งแสงสว่าง”

คิชิโระและฮารุกะมองหน้ากัน พวกเขาพยักหน้าให้กันอย่างเข้าใจ ความสัมพันธ์ และ ความเชื่อใจ ของพวกเขาแข็งแกร่งกว่าเดิมมาก การบาดเจ็บที่เกือบตายได้สอนให้พวกเขาเห็นคุณค่าของกันและกัน และคุณค่าของชีวิตของผู้คนที่ฝากความหวังไว้

เมื่อทุกอย่างพร้อม คิชิโระ และ ฮารุกะ ก็เดินตามหลัง ชิบะ ออกจากที่หลบซ่อนอีกครั้ง มุ่งหน้าไปยัง ประตูเหล็กโบราณ ที่ถูกผนึกไว้ ทางทิศใต้ของเหมือง การเดินทางเพื่อตามหา ผ้ายันต์ผืนที่สาม ได้เริ่มต้นขึ้นแล้วภายใต้ความมืดที่เย็นเยือกและเงียบสงัด