Chapter1. บทนำ

            “เปลี่ยนใจตอนนี้ยังทันนะ”

            เสียงแหบพร่าเอ่ยถาม ลมหายใจผ่าวร้อนรินรดแก้มที่แดงเรื่อ หญิงสาวกัดริมฝีปากแล้วสบตากับชายหนุ่มตรงหน้าก่อนเอ่ยเสียงแผ่วเบา

            “ไม่..ไม่เปลี่ยนใจค่ะ..อะ..อ๊า..”

            เพียงได้ยินคำตอบรับ ลำเอ็นร้อนแข็งขันก็ทิ่มพรวดเข้าไปในร่องรักที่เปียกชุ่ม ความคับแน่นที่ได้รับทำเอาชายหนุ่มขมวดคิ้วหลุดครางเสียงต่ำในลำคอ เขาก้มมองคนตัวเล็กที่ถูกเขาตรึงไว้บนที่นอนหนานุ่มของห้องพักสุดหรูในโรงแรมห้าดาว

            “ครั้งแรก?”  เขาถาม

            หญิงสาวพูดไม่ออก ดวงตากลมสวยมีหยาดน้ำใสๆ เอ่อคลอ  คนตัวโตโน้มหน้าลงตวัดลิ้นที่หางตาของหญิงสาวพร้อมกับโยกเอวบดคลึงเพิ่มความเสียวซ่าน

            “โทษที ผมไม่ใช่ผู้ชายอ่อนโยน”

            ดวงตากลมโตสบตากับดวงตาคมปลาบของเขา ขณะที่เขาถอนลำเอ็นออกจนเกือบสุดแล้วกระแทกกลับเข้ามาใหม่จนร่างกายเธอสั่นไหว ท่อนเอ็นอวบใหญ่กระแทกไปถึงผนังอ่อนนุ่มด้านในสุด มือใหญ่เคล้นคลึงหน้าอกคู่สวย ความเสียวซ่านแทนที่ความเจ็บแปลบที่ได้รับ ร่างอวบอิ่มบิดเร่าด้วยความทรมานและสุขสม

            “อึก อึก...บอส..บอสค่ะ...”

            “เรียกชื่อผม”  เสียงเขาสั่นพร่าแล้วอ้าปากดูดดึงยอดอกสีหวาน ขบเม้มจนหญิงสาวใต้ร่างร้องครวญครางด้วยความเสียวกระสัน

            “คุณ..คุณ..อ๊า ...”

            “เรียกสิ”

            เหมือนจะลงโทษที่คนปากหนักไม่ยอมเรียกชื่อ เอวสอบขยับโยกไม่ปรานีกดขย่มจนคนใต้ร่างแทบจมที่นอน

            “แน่นชะมัด”  เขาเริ่มสบถหยาบคายหลายคำ คนใต้ร่างนุ่มนวลและร้อนแรงทำเอาเขาแทบคลั่ง “คนสวย ผมจะทำให้คุณจำคืนนี้ไปทั้งชีวิตของคุณ”

            กฤติกาหลับตาลงซึมซับความสุขที่เขามอบให้ และแน่นอน เธอรู้ว่าเธอไม่มีวันลืมผู้ชายคนแรกของเธอได้แน่นอน แต่ความเผ็ดร้อนที่เขามอบให้ก็ทำเอาเธอแทบขาดใจตายอยู่แล้ว

            “คุณ...ไรอัน...อะ... อ๊า!”

            หญิงสาวหลุดเสียงหวีดร้องร่างเกร็งกระตุกปลดปล่อยน้ำหวานออกมาจนอาบลำเอ็นแข็งขันที่ไม่ยอมหยุดแม้รู้ว่าอีกฝ่ายไปถึงฝั่ง เขายังเร่งซอยเอวถี่รัวอย่างไม่ผ่อนปรน แรงตอดรัดโอบรัดลำเอ็นทำเอาชายหนุ่มต้องครางออกมา แต่มันยังไม่พอสำหรับผู้ชายที่ชื่อไรอัน โจนส์  เขาช้อนแผ่นหลังเธอขึ้นให้หญิงสาวนั่งหันหน้าเข้าหา จับเอวบางไว้มั่นแล้วยกเอวขึ้นกระแทกตออย่างดุเดือด หน้าอกสั่นไหวขึ้นลงตามกระทุ้ง  เขาไม่สนใจว่านี่เป็นครั้งแรกของหญิงสาว ไม่สนใจว่าร่างขาวเนียนจะเปลี่ยนเป็นสีแดงระเรื่อและบางจุดเป็นรอยช้ำเล็กๆ โดยเฉพาะที่หน้าอก เขาขบกัดอย่างมันเขี้ยวทำเอาหญิงสาวได้แต่ครวญครางลืมอาย เส้นผมยาวสลวยนุ่มมือแผ่สยายเต็มแผ่นหลัง ริมฝีปากอิ่มบวมเจ่อขึ้นเล็กน้อยแต่เผยอปากส่งเสียงครางไม่หยุด

            ร่างอรชรเกร็งกระตุกไปอีกครั้ง ความสุขสมที่ชวนให้ตาพร่าทำให้เธอผวากอดเขาแน่น รับรู้เพียงร่างของเขาเองก็กระตุกตามเธอไปเช่นกัน เธอหูอื้อตาลายไปหมดไม่ได้ยินว่าเขาสบถหรือพูดว่าอะไร บางที...เขาอาจไม่ได้ชอบเซ็กส์ครั้งนี้เท่าไหร่นัก

 ก็ช่วยไม่ได้นี่น่า เขามันมือเก๋าช่ำชองแต่เธอมันมือใหม่อ่อนหัด  ถ้าเขาจะไม่ชอบก็คงทำอะไรไม่ได้แล้ว

ช่วยเป็นของขวัญของฉันได้ไหม

            กฤติกา คือชื่อของหญิงสาวร่างเล็กสูง156 เซนติเมตร พ่อของเธอชอบดูดาวเลยตั้งชื่อตามกลุ่มดาวลูกไก่ แต่จะตั้งชื่อเล่นลูกสาวคนเดียวว่าดาวลูกไก่ก็จะยาวไป ไปๆมาๆกลายมาเป็น ‘ดาว’ ได้ไงก็ไม่รู้ แต่ที่รู้แน่ๆ เธอเหลือเวลาทำงานในบริษัทนี้อีกแค่สองอาทิตย์เท่านั้น  เธอยื่นใบลาออกแล้ว หัวหน้าเองก็ได้แต่ถอนหายใจ และขอให้เธอทำงานให้ถึงสิ้นเดือน ซึ่งกฤติกาก็ไม่ปฏิเสธ เธอก็ไม่ได้อยากลาออก แต่เพราะคำสั่งของพ่อ เธอเองก็ผลัดมานานถึงสามปีแล้ว ได้เวลาต้องกลับบ้านนอกแล้ว

เธออยากใช้ชีวิตในกรุงเทพฯ นั้นเป็นความคิดตั้งแต่อยู่มัธยม ทำให้เธอแอบสมัครเรียนและสอบเข้ามหาวิทยาลัยในกรุงเทพฯ ทั้งที่พ่อแม่และพี่ชายทั้งสามต่างต้องการให้เธอใช้ชีวิตที่ต่างจังหวัด แต่ในเมื่อเธอสอบได้พวกเขาก็ทำอะไรไม่ได้ แต่ชีวิตที่อยู่ไกลบ้านก็ไม่ได้เปลี่ยนแปลงเธอมากนัก หลังเรียนจบเธอก็รีบสมัครงานซึ่งก็นับว่าโชคดีที่เธอได้ทำงานที่บริษัทแห่งนี้ทันทีที่เรียนจบ คราวแรกพ่อให้เวลาเธอแค่สองปี ถ้ามันไม่ดีอย่างที่คิด  พวกเขาก็จะมารับเธอกลับบ้าน แต่เธอก็ยื้อไว้จนปีที่สาม ดูเหมือนเธอก็ยังคงเป็นแค่พนักงานเล็กๆ เท่านั้น

คนที่ทำให้เธอกระตือรือร้นอยากมาทำงานทุกวันก็คือบอสสุดหล่อ ‘ไรอัน โจนส์’ เจ้าของความสูง185 เซนติเมต  รเรียกได้ว่าเป็นนายแบบได้สบายๆ รวมทั้งหน้าตาหล่อเหลา หากไม่เพราะได้ยินเขาพูดภาษาไทยชัดถ้อยชัดคำก็คงไม่รู้ว่าเขาเป็นลูกครึ่ง บิดาเป็นชาวอังกฤษส่วนมารดาเป็นคนไทย  ส่วนเธอเป็นพนักงานตำแหน่งเล็กๆ ที่ไม่เคยอยู่ในสายตาของเขา แน่นอน เพราะเขามักคบกับคนระดับเดียวกันเสมอ ผู้หญิงที่เขาควงแต่ละคน ถ้าไม่ใช่ดารานางแบบชื่อดังก็เป็นคนในแวดวงไฮโซ เธอเคยเห็นข่าวของเขาบ่อยๆ  

อันที่จริง ความรู้สึกของเธอที่มีต่อBossสุดหล่อ อาจเรียกได้ว่าเป็นความชื่นชม หลงใหลคลั่งไคล้ตามประสาสาวโสดก็ว่าได้ และเพราะคืนนั้นความเมาจากเครื่องดื่มสีสวยที่ไม่คิดว่าน้ำหวานๆจะเมาได้ ทำให้เธอกล้าหรือบ้าบิ่นก็ไม่รู้  คืนนั้น เธอดื่มเข้าไปหลายแก้วและหมายมั่นปั้นมือจะต้องมีอะไรกับบอสสุดหล่อก่อนที่เธอจะกลับบ้านเกิด เธอดื่มไปหลายแก้วและรู้สึกมึนขึ้นมานิดๆ แต่กระนั้นสายตาของเธอยังคงอยู่ที่ผู้ชายในชุดสูทสีเข้ม แม้ว่าเวลานี้เนคไทคลายลงจากปกเสื้อเล็กน้อย ในมือของเขาก็ถือแก้วเครื่องดื่มยืนคุยกับหัวหน้าของเธออยู่

            คืนนั้นเป็นงานเลี้ยงของบริษัท หลังจากที่ไม่มีงานเลี้ยงให้ลูกน้องได้สังสรรค์มาสองปีเนื่องจากสถานการณ์โควิด-19 ห้องจัดเลี้ยงขนาดใหญ่ของโรงแรมหรูระดับห้าดาวต้อนรับพนักงานทุกแผนกของบริษัท กฤติกาเป็นแค่พนักงานที่แทบไม่มีตัวตน ทำงานมาเกือบสามปีแต่แทบไม่มีใครรู้จักเธอเลย เรื่องนั้นก็ช่างมันเถอะ เพราะแรงบันดาลใจในการตื่นเช้ามาทำงานของเธอก็คือได้เห็นหน้าหล่อเข้มของบอส แม้ว่าจะได้เห็นแค่ไม่กี่นาทีก็ตาม แต่ต่อไปนี้ เธอก็คงจะไม่ได้มองเขาอีกแล้ว

หญิงสาวก้มมองแก้วเครื่องดื่มที่พร่องไปเยอะแล้ว นี่ก็คงเป็น...แก้วสุดท้ายของเธอเหมือนกัน  เหมือนกับชีวิตในการทำงานของบริษัทแห่งนี้ เธอรอจนเขายืนคนเดียวแล้วจะเข้าไปทัก

            “บอสค่ะ”

            “ครับ?”

            กฤติกาจำสายตาที่เขาแค่ปรายตามองเธอที่สวมชุดเดรสสีม่วงเปลือกมังคุดกระโปรงยาวเหนือเข่าเล็กน้อย สายตาของเขาทำให้เธอทั้งน้อยใจและโกรธขึ้นมาในเวลาเดียวกัน อาศัยว่าเขายืนอยู่คนเดียวและเสียงเพลงที่ค่อนข้างดัง ทำให้เธอต้องขยับเท้าเข้าไปใกล้ ส่งเสียงพูดออกไป และเขาก็ได้ยินไม่ชัดจึงเป็นฝ่ายโน้มหน้าลงมาใกล้เธอ

            “คือ...วันนี้วันเกิดฉันค่ะ”

            “อ่อ...” 

เขาเพียงรับคำในลำคอ แต่สายตายังจ้องมองเธออยู่ กลิ่นน้ำหอมผู้ชายที่เธอเคยได้กลิ่นตอนที่เขาเดินผ่านในที่ทำงานทำให้เธอปั่นป่วนและหัวใจเต้นรัว แต่ถ้าพลาดคืนนี้ไป จะไม่ได้ใกล้ชิดเขาอีกแล้ว

“ฉันอยากได้ของขวัญวันเกิด”

“คุณอยากได้อะไรล่ะ”  เขาทำหน้าเหมือนเข้าใจมากขึ้นอีกนิดหนึ่ง

“บอสช่วยเป็นของขวัญวันเกิดให้ฉันได้ไหมคะ”

คราวนี้ดวงตาของเขาหรี่ลงเหมือนจับผิด ช่างเถอะ ถ้าเขาไม่พอใจขนาดจะไล่เธอออกก็ไม่มีผลกับเธอแล้วล่ะ เพราะอย่างไร เธอก็จะไปจากบริษัทนี้อยู่แล้ว เขาเองก็คงไม่เอาเธอไปพูดกับคนอื่นหรอก ที่มั่นใจเพราะเขาไม่รู้จักเธออยู่แล้ว