“จ๊ะเอ๋ มอร์นิ่งค่ะเฮียแม็ค ขอบคุณสำหรับเสื้อผ้านะคะ ^_^”
ฉันยืนจัดจานอาหารในครัวแล้วส่งยิ้มหวานแบบเขินๆไปให้เฮียแม็คที่เป็นอัศวินขี่ม้าขาวมาช่วยเรา เพราะว่าเมื่อคืนมีลุงบ้าคนนึงฉีกเสื้อผ้าฉันขาดกระจุย แถมตอนนี้เขาก็ยัง... ผลัวะ! “กะไซส์แม่นไป” Oh My God =[]=! ก้าวร้าวสุด สงสารหัวเฮียแม็คที่ต้องมารองรับฝ่ามือของคนบางคนที่เอาแต่ใจเหมือนมีวิญญาณร้ายเป็นแม่ซื้อ -3- “…นั่นหนึ่งสตรีผู้พิทักษ์ของกู ทำเป็นลืม :)” เฮียแม็คกระตุกยิ้มมุมปากออกมา แต่... “ใครจะพิทักษ์อะไรหรอคะ?” “……” พอฉันถามออกไปพวกเขาก็เงียบ เฮียแม็คที่ยิ้มอยู่ก็เอาแต่ยักคิ้วใส่เฮียคินแล้วหันมามองฉันที่รอฟังคำตอบอยู่ แต่พวกเขาก็ยังนิ่ง “อ่ะ เงียบ หนูไม่ได้คุยกับพวกเฮียๆหรอกค่ะ พอดีคุยกับแซลมอนอยู่ ขอโทษที่พูดแทรกนะค้าาา” อุ๊ยสงสัยโผล่ไปผิดซีน ก็แหม... คนเค้าเคยกิ๊กกันก็คงมีซัมติงที่รู้กันสองคนชิมิ คิกๆ (...แต่อีกมุมหนึ่งพอลับหลังลิซ่า ริมฝีปากที่ขยับขมุบขมิบคุยกันแบบไม่ออกเสียงของมาโครและคิระ ก็เรียกเสียงฝ่ามือที่กระทบหัวมาโครซ้ำๆออกมา มาโคร : ‘น่ารักฉิบหายเลยว่ะ’ คิระ : ‘เมียกูไอ้ห่า!’) “ฮ่ะๆ” ผลัวะ! ผลัวะ! แล้วจังหวะที่ฉันกำลังยกสโมคแซลมอนสองจานมาวาง อยู่ๆเฮียคินก็ตบเฮียแม็คอีกแล้วอ่ะ และที่น่าสงสารคือเฮียแม็คพยายามแกล้งขำเพื่อกลบเกลื่อนความเจ็บนั้น ง่า... พวกผู้ชายนี่ชอบทำอะไรรุนแรงกันจัง! “หึ๊ยยย คุณพระอาทิตย์หยุดนะ! อย่ามาใช้ความรุนแรงต่อหน้าแซลมอนสิคะ!” เห็นแบบนี้ฉันก็รีบวางจานลงแล้วเท้าเอวส่งเสียงดุออกไป โถๆ ดูหน้าเฮียแม็คสิ... “เฮียแม็คขา เจ็บมากมั้ย?” “เฮียแม็คขาเลยหรอวะ - -*” เนี่ย ดูสิอันธพาล แย่มาก แย่ที่สุดเลย! พอฉันแสดงความห่วงใยใส่เฮียแม็ค เฮียคินนี่มองมาแบบขู่แรงเลย “มากกก...ค่ะ มันเริ่มก่อนด้วยนะ ไอ้คินอ่ะ” นั่น! เฮียแม็คก็ตอบมาเสียงเศร้ามากด้วย โอ๊ยตาย ตายเลยคนแบบนี้ แล้วดูเฮียทำเป็นฟึดฟัดเข้า แหม...ทำเป็นลากเก้าอี้มานั่งแล้วเอื้อมมือมาคว้าจานอาหารไปแบบอาฆาตแค้น แถมยังไม่รู้จักขอโทษเค้า ครืดดดด หมับ! “นี่ ลืมไรเปล่า? ถ้าจะกินก็ต้องขอโทษเฮียแม็คก่อน” ฉันคว้าจานสโมคแซลมอนแล้วลากกลับมา แต่เฮียคินก็หลับหูหลับตาเถียงอ่ะ “เป็นเมียมันรึไง ถึงไปปกป้อง -_-” “เย้ยยย อย่ามาพูดพล่อยๆนะคะ เอ่อ...แหะๆ วันนี้พี่ฟาเดียไม่มาใช่ม้า หนูกลัวโดนฮาร์ดคอร์ใส่นะคะบอกก่อน” พรึ่บ! “นั่ง!” ฉันหันไปพูดกับเฮียแม็คที่ส่ายหัวแทนคำตอบได้ไม่เท่าไหร่ เฮียคินก็มากระชากแขนให้นั่งข้างเขาแบบแรงมากจนแขนแทบหลุดอ่ะ ให้ตาย -3- “เดี๋ยวสิ หนูจะไปเอาน้ำให้ค่ะ” หมับ! แล้วพอฉันทำท่าจะลุกอีกครั้ง เฮียคินก็คว้าไว้อีก ก่อนจะหันไปส่งเสียงเข้มใส่เฮียแม็ค “ไปไอ้สัส!” “แก้วตั้งสามใบ ถือไม่ไหวต้องมีตกแตกบ้างแหละมั้ง” โถ...เฮียแม็คผู้น่าสงสารของหนู ดูพูดเข้า ดูสิดูววว “หนูช่วยค่ะ” “แตกก็ซื้อใหม่ ไม่ต้อ....” ตู้มมมม ปังๆๆๆๆ! ตู้มๆ ปังงงงง! เพราะเป็นห่วงกลัวเฮียแม็คจะทำแก้วแตกอย่างที่เขาพูด ฉันเลยอาสาจะไปช่วย เฮียคินก็ทำท่าขัดขึ้นมาอีก โชคดีที่ได้ยินมือถือของเฮียดังตู้มต้ามมาจากในห้องนอนซะก่อน “โอ๊ะ เสียงมือถือใครดังเนี่ย รีบไปรับสิเดี๋ยวหนูไปเอาน้ำให้นะ” พรึ่บ! พูดจบฉันก็ใช้จังหวะนี้สะบัดมือเฮียวิ่งหนีมาที่ตู้เย็นอย่างไวเลยจ้า เฮียแม็คก็ขำๆ ลุกเดินตามมา ส่วนเฮียคินเดินหน้างอเข้าห้องนอนไปละ “หนัก เฮียยกเอง” คงเพราะฉันเปิดตู้เย็นค้างไว้แล้วหยุดมองอย่างใช้ความคิด เฮียแม็คที่หยิบแก้วสามใบในมือมาแล้วเลยส่งมันมาให้ฉันแล้วพูดขึ้นมา แต่ไม่ใช่หรอก ไม่ได้กลัวหนัก ฉันแค่... “เปล่าค่ะ หนูแค่กำลังสงสัยว่าทั้งหมดนี่มีคอลลาเจนผสมอยู่หมดเลยงั้นสินะเนี่ย” ที่พูดแบบนี้เพราะอยู่ๆก็นึกขึ้นได้น่ะซี้ จำได้มั้ยที่... “คอลลาเจน?” “ค่ะ ก็พี่ฟาเดียบอกว่าเฮียคินเป็นคนดูแลตัวเองมาก ตอนอยู่ที่เกาะหนูเห็นพี่ฟาเดียใส่คอลลาเจนลงในเมล่อนปั่นของเฮียคินซองเบ้อเร่อเลยล่ะ” พูดไปฉันก็แอบขำเล็กๆออกไป แหมๆ ถ้ามีอยู่ทุกขวดผิวเฮียต้องใสปิ๊งปั๊ง สะท้อนเข้าตาวิบวับ งื้อออ น่าอิจฉาจังงง >_< “มัน...ลักษณะเป็น?” เฮียแม็คถามออกมาสั้นๆ แต่สายตาของเขาดูสนใจน้ำแร่ในตู้ สลับกับมองมาที่ฉันอย่างรอฟังคำตอบของคำถามนั้น “ก็...คอลลาเจนผงขาวๆไงคะ อะไรกันเนี่ย หรือว่าที่จริงแค่ทำเป็นงอนกัน แกล้งเป็นไม้เบื่อไม้เมากับพี่ฟาเดียเท่านั้น แต่เบื้องหลังเฮียคินก็ยังคอยปรึกษาเรื่องความงามกับพี่ฟาเดียอยู่บ้าง นี่พวกเขาไม่ได้โกรธกันจริงจังสินะคะเนี่ย คิกๆๆ” พรึ่บ! “ลิซ! ใช่ไอ้นี่รึเปล่า?” แล้วอยู่ๆพอฉันพูดจบ เฮียแม็คก็พุ่งเข้ามาจับไหล่ฉันอย่างแรงจนฉันแอบสะดุ้งเลยเหมือนกัน ก่อนที่เฮียแม็คจะหันไปมองประตูห้องเฮียคินที่เขายังไม่ทันจะเดินออกมา และยื่นมือถือตัวเองที่มีรูปหนึ่งในจอหันมาหาฉัน มันเป็นรูปบางอย่างที่ดูคุ้นตามาก ใช่แล้ว นี่แหละ! “ใช่ค่ะ ผงขาวๆแบบนี้แหละ อุ๊ยซองก็เหมือนเป๊ะเลยอ่ะ อย่าบอกนะว่าเฮียแม็คก็กินด้วย แหม... รักสวยรักงามกันจังเลยน้า >_< ไปค่ะกินข้าวกันดีกว่า” หมับ! พูดจบฉันคว้าแก้วจากมือเฮียแม็ค แล้วเดินนำเพราะคิดว่าเขาจะเดินตามมา แต่แปลกที่นอกจากจะไม่เดินตาม เฮียแม็คยังคว้าน้ำแร่ขวดหนึ่งในตู้เย็นออกมา แล้วเปิดขวดกระดกทันที อึกๆๆๆ “หืม? เฮียแม็คหิวน้ำหรอคะ” “......” ฉันถามออกไปแล้วเฮียแม็คก็เงียบ เขายืนนิ่งมากและกำขวดน้ำแร่ในมือแน่นจนฉันงง หรือว่า...เขาโกรธอะไรฉันรึเปล่านะ หึ๊ยยย โกรธที่บอกว่าเฮียคินมีเบื้องหลังอะไรกับพี่ฟาเดียรึเปล่าอะ “เอ่อ...เฮียแม็ค...” ปึก! แล้วยังไม่ทันที่ฉันจะพูดอะไร อยู่ๆเฮียแม็คก็กระแทกขวดน้ำแร่ในมือลงบนเคาน์เตอร์ครัวเสียงดัง ที่น่าตกใจคือในจังหวะเดียวกันร่างสูงของเขาก็งอตัวนิดหน่อย มือหนาถูกเลื่อนไปจับที่อกข้างซ้ายแบบทันทีทันใดจนฉันเองก็ทำอะไรไม่ถูก “เฮียแม็คเป็นไรรึเปล่าคะ?!” ฉันถามออกไปหน้าตาตื่นแล้วเฮียแม็คก็ส่ายหัว ก่อนจะใช้มือข้างนึงค้ำกับเคาน์เตอร์และพยุงตัวเองที่ตัวงอเงยหน้าขึ้นมาหาฉัน “ปะ...เปล่า เฮียว่าเช้านี้...น้ำผลไม้คนละแก้วก็คง...” “อ่าฮะ เฮียแม็คก็ไม่ชอบกินน้ำแร่แพงๆแบบหนูใช่มั้ยคะ หนูอ่ะ ถึงจะมาบ่อยแต่ก็ไม่เคยกินน้ำแร่พวกนี้เลยนะรู้เปล่า” ดูจากท่าทางที่เขาเหมือนไม่อยากจะกินน้ำแร่แพงๆพวกนี้เหมือนกัน แถมยังพูดมาด้วยน้ำเสียงแหบพร่า แต่ก็ยังคงพยายามฝืนยิ้มบางๆให้ฉัน ทำให้ฉันพูดจาขำๆออกไปถึงแม้ว่าเขาจะดูแปลกๆไปแบบนั้น “แล้ววันๆ...ไม่กินน้ำ?” พูดไปฉันก็เห็นเฮียแม็คคว้ากระเป๋าสตางค์จากกระเป๋ากางเกงออกมาและหยิบบางอย่างโยนเข้าปากอย่างไวโดยไม่ได้ปิดบังฉันหรืออะไร เห็นแว๊บๆว่าเป็นเม็ดอะไรเล็กๆสีขาวอ่ะ แต่ช่างเหอะ ที่ตัวงอเพราะเขาคงไม่สบายเลยต้องกินยาล่ะมั้งนะ “นู่นไงคะ หนูกินน้ำตรงนั้น แต่อย่างเฮียคินกินน้ำแบบนั้นไม่ได้หรอกนะ เดี๋ยวจะคันลิ้นอ่ะ ฮ่ะๆ” ฉันตอบคำถามเฮียแม็คด้วยการชี้ไปที่น้ำดื่มจากเครื่องกรองที่เอาไว้ใช้ทำอาหาร เห็นแบบนั้นเฮียแม็คเองที่เพิ่งกินยาอะไรก็ไม่รู้เข้าไปก็คว้าแก้วเดินเข้าไปเปิดน้ำจากเครื่องกรองแล้วกระดกรัวๆอย่างไว ก่อนที่เขาจะคว้าเหยือกในตู้เหนือเคาน์เตอร์ครัวออกมาแล้วเปิดน้ำจากเครื่องกรองใส่ ซึ่งเป็นจังหวะที่เฮียคินกำลังเดินออกมาจากห้องนอนพอดี “เฮียแม็คขาทำอะไร เดี๋ยวเฮียคินก็ว่าหรอก หนูว่าเฮียคินเค้ากินน้ำตรงนี้ไม่ได้” ฉันขมุบขมิบปากซุบซิบออกไประหว่างที่เรากำลังหันหลังให้เฮียคิน แล้วเฮียแม็คที่ดูเหมือนอาการตอนนี้จะดีขึ้นก็พูดออกมาเสียงแหบพร่าอยู่ดี แต่ก็ยังอุตส่าห์หันมายิ้ม “หึ... กินได้หมดแหละ ถ้ามันไม่รู้อะ” ไม่กี่นาทีต่อมา เราก็ทานข้าวกันจนเสร็จ เฮียคินจะไปส่งฉัน ส่วนเฮียแม็คก็เห็นเขานั่งนิ่งๆอยู่ที่ห้องรับแขกโดยที่เฮียคินก็ไม่ได้สนใจ เหมือนพวกเขาอยู่ด้วยกันจนเคยชินไปแล้วล่ะมั้ง “หนูกลับก่อนนะคะเฮีย” “(- -)(_ _) เจอกัน” ฉันโบกมือให้เฮียแม็คนิดหน่อย ในขณะที่เฮียคินก็เอาแต่ทำหน้ายักษ์เดินตามหลังฉันออกจากห้องมาตรงทางเดินแล้วบ่นอุบอิบคนเดียวอยู่นั่น “เป็นไรถึงต้องไปยุ่งวุ่นวายกับมัน -_-” เอ้า... “เฮียนั่นแหละเป็นอะไร ทำไมก้าวร้าวจัง -3-” ฉันทำหน้าบูดใส่เขาที่หน้าบูดตอบกลับมา ก่อนจะโดนฉันยักคิ้วหลิ่วตาใส่ออกไปสองสามครั้งและ... พรึ่บ! หวืดดด โว้วๆ ก็เพราะไอ้แขนยาวที่ส่งมาน่ะ ไม่บอกก็รู้ว่าจะดึงฉันเข้าไปใช่ม้า ดีนะที่ฉันหลบทันเพราะเป็นญาติกับนินจา แล้วพอดึงเข้าไปไม่ได้ เฮียคินก็ยิ่งทำหน้าบูดเข้าไปใหญ่เลยอ่ะ “โอ๋ๆ มามะ ยังเช้าอยู่ก็เลยหงุดหงิดหรอคะ ถ้างั้นเดี๋ยวหนูให้จุ๊...” พรึ่บ! หวืดดด “นั่นแน่! ไม่ได้จุ๊บเค้าง่ายๆหร๊อก ใครถึงรถก่อนชนะ ให้จุ๊บสามทีเลยนะ มาเร็วววว :P”อีกด้านหนึ่งในห้องของคิระ...
[ตื๊ดดดด..... ครับ คุณมาโคร] เสียงไคยะจากปลายสายทำให้มาโครตั้งคำถามที่สงสัยออกไปเพื่อความแน่ใจ ทั้งที่ลึกๆก็รู้อยู่แล้ว ว่าคำตอบของคำถามนี้จะออกมาเป็นแบบไหน “ใครเป็นคนจัดน้ำดื่มรอบล่าสุดให้คิระ” [ก็คุณมาร์ธา...เอ่อไม่ใช่สิครับ น่าจะเป็นคุณฟาเดียครับ น้ำหมดหรอครับผมจะได้แจ้ง....] “เอามาเปลี่ยนที” [ครับ?] “เปลี่ยนน้ำให้คินมันทั้งตู้...เดี๋ยวนี้!”หลายชั่วโมงต่อมา..."กลับมาแล้วค่าาา U_U"ฉันยื่นซองเอกสารที่ใส่ทะเบียนสมรสเป็นหลักฐานให้เฮียติณณ์ดู แล้วก็เพิ่งสังเกตว่าในนี้มีทั้ง Nightshade และ Nightshade's Lady นั่งอยู่"เอ้าโรส! แล้วก็พวกเฮียๆด้วยนี่นา สวัสดีค่าทุกคน~ ^_^""ไง ได้ข่าวว่าไม่โสดแล้วหรอ ใช่ม้า~"โรสเอ่ยปากแซวฉันก็หันไปยิ้มกับเฮียโย แต่ไม่ได้การละ เฮียๆอยู่ที่นี่ทั้งที"หึ๊ยยย ฟ้องเฮียดีกว่า เฮียขะ...."กึก...แล้วพอก้าวขาจะไปโผล่ตรงกลางระหว่างเฮียโยกับเฮียพาย อยู่ๆขาฉันก็ชะงักไปเพราะสายตาผู้หญิงของเฮียพายที่มองมาพอดี"เอ่อคือ...""ขอโทษนะ...ลิซ ที่วันนั้นเข้าใจผิด"เอ๋??? รุ่นพี่เป็นฝ่ายขอโทษฉันงั้นหรอ เรื่องจริงหรอเนี่ย ฉันเลยหันไปมองหน้าเฮียพายสลับกับเฮียคิน นี่อย่าบอกนะว่ามีใครไปทำอะไรมาเนี่ย"อ๋อ เอ่อคือ...ไม่เป็นไรเลยค่ะเจ๊...นิลลา แหะๆ""ว่า?"จังหวะที่ฉันหันไปยิ้มแห้งๆ เฮียพายก็ถามมา โอ๊ะเกือบลืมแหนะฟุ้บ!"คือว่าเฮียขาาา~ อะแฮ่ม ลิซขอแทรกหน่อยน้า เฮียขา เฮียคินบังคับให้หนูไปจดทะเบียน โดยมีเฮียติณณ์! เป็นผู้สมรู้ร่วมคิดค่าา... อะแฮ่มอีกที! เฮียช่วยกระทืบใครสักคนให้หน่อยได้มั้ยคะ หนูปวดร้าวหัวใจมากที่เค้ามาป
วันต่อมา..."ไม่สนค่ะ! ถ้าไม่ใช่รูปนกฟีนิกซ์ หนูจะไม่ยอมประทับตราเด็ดขาด >[]ฉันตะโกนออกไปแบบแน่วแน่สุดๆไปเลย ก็มีอย่างที่ไหนอ่ะ ตื่นเช้ามายังไม่ทันจะอาบน้ำแปรงฟัน เฮียคินก็มาขู่ให้คนอื่นเค้าเอาดาบไขว้มาประทับไว้บนตัว และให้เหตุผลว่าการประทับตราเป็นการบ่งบอกว่าเราคือ Dark Shadow แต่โหย! ตั้งมีดดาบเชียวนะ เกิดมันมีชีวิตแล้วแทงเข้าไปในเนื้อหนังอันละเอียดอ่อนของฉันจะว่าไงอ่ะ =[]="Dark Shadow ต้องประทับตราเดียวกัน -_-""ก็หนูไม่อยากเป็....""ถ้าพูดมันออกมาอีกครั้ง..."เสียงเข้มกับสายตาดุๆถูกส่งมาให้ฉัน ก่อนที่ฉันจะยอมอ่อนลงนิดนึง เชอะ! "อะไรคะ ที่จริงหมายถึงไม่อยากให้ตราประทับเป็นรูปมีดดาบต่างหากล่ะ -3-""เลือกตำแหน่งที่อยากประทับไว้เลย"พรึ่บ!พูดจบเฮียคินก็ลุกขึ้นจากเตียงเฉย เดี๊ยะๆ ทำเป็นมาสั่งเนาะ"ไม่! หนูไม่เลือก ไม่สนใจ ไม่ประทับตราแน่ๆจะบอกให้"ฟุ้บ!ฉันทิ้งตัวนอนแล้วดึงผ้าห่มคลุมโปงไปเลย ก็ไม่อยากได้มีดดาบ ไม่ชอบอ่ะมันคม กลัวมันแทงเข้าไปควักไส้ หยึ๋ยยยย =[]=! ซาหยองจาตายยย"จะดื้อจนนาทีสุดท้ายเลยรึไง""ไม่ดื้อ! หนูไม่ได้ดื้อ หนูแค่ไม่ชอบ...""อาบน้ำแต่งตัว เช้าบินไปจดทะเบียน
"แย่จริงๆ คุณเปิดตัวอลังการขนาดนี้ ลูกหลานได้หัวใจวายกันพอดี :)""ท่านย่า""ท่านแม่"กึก!สิ้นสุดคำพูดของท่านปู่ เฮียคินที่ยืนอึ้งก็พูดออกมาเสียงสั่น เขาก้าวขาจะเดินตรงเข้าไปหาท่านย่าเช่นเดียวกับเจ๊เฟรย์ที่น้ำตาคลอขึ้นมาแบบฉับพลัน แต่ทั้งเฮียและเจ๊ก็ต้องชะงัก คงเพราะเพิ่งรู้สึกว่าตัวเองกำลังประคองร่างเฮียแม็คและรุ่นพี่เลโอที่อาการสาหัส ท่านย่าเลยหันมองทั้งคู่ และเงยหน้ามองรุ่นพี่เตโชที่สีหน้าเขาเองก็ทึ่งไม่จากพี่น้องคนอื่นเลยสักนิดกึก...กึก...กึก...ไม่รอให้ใครพูดอะไร ท่านย่าปรับสีหน้าให้ดูนิ่งเรียบ ก่อนจะเป็นฝ่ายเดินเข้ามาหยุดอยู่ตรงหน้าเฮียแม็คและรุ่นพี่เลโอที่ถูกประคองเอาไว้ เฮียแม็คพอเห็นแบบนั้น เขาใช้แรงทั้งหมดที่มีขยับตัวให้หลุดจากการประคอง ก่อนจะทิ้งตัวนั่งคุกเข่าก้มหัวต่อหน้าท่านย่า และพูดออกมาด้วยน้ำเสียงรู้สึกผิดเป็นอย่างมาก"ผมขอโทษครับท่าน ขอโทษ...สำหรับทุกเรื่องครับ"ภาพตรงหน้าทำให้ฉันหันมองเจ๊เฟรย์ที่ยืนนิ่งทันทีที่ได้ฟัง ท่านย่าเองก็มองไปที่เธอ และค่อยๆยกฝ่ามือขึ้นวางบนบ่าเฮียแม็คที่ยังอยู่ในชุดเจ้าบ่าวที่ตนเองเป็นคนออกแบบ ก่อนจะตบบ่าเขาเบาๆ และพูดมาด้วยน้ำเสียงอ่อนโยน
วันทดสอบหัวใจของรักษาการ...“โอเคมั้ย?”เฮียแม็คในชุดแปลกตาที่นั่งตรงข้ามกันพูดกับฉัน คงเพราะฉันเริ่มจะเลิ่กลั่ก ก็นี่มันเหลือเวลาอีกไม่กี่ชั่วโมงเท่านั้น ฉันเลยส่ายหัวออกไปอย่างไม่รู้จะพูดยังไงเหมือนกัน“ใจเย็นๆลิซ"“หนูอาจไม่ใช่หนึ่งสตรีที่เค้าตามหากันก็ได้”นั่นสินะ... อย่าว่าแต่การเป็นหนึ่งสตรีเลย คนที่ร่ำลือว่าเป็นเนื้อคู่ตอนนี้ ฉันเห็นเขาแค่แว๊บเดียวเมื่อเช้าที่ห้องแต่งตัว แล้วเฮียคินก็เดินหนีหายไปไหนไม่รู้ มีแค่คำสั่งที่กำชับพี่ไคยะเอาไว้ว่าให้ฉันอยู่แต่ในห้องนี้“ไม่เห็นจะเกี่ยวกับการเป็นหนึ่งสตรีตรงไหน”เฮียแม็คทำเป็นไม่รู้ไม่ชี้ มือก็เอื้อมมาหยิบสมุดโน้ตฉันไปเปิดดูสิ่งที่ฉันพอจะนึกอะไรได้แล้วโน้ตเพิ่มลงไป“เกี่ยวสิคะ ก็แค่ทดสอบยังทำไม่ได้ แถมหนูตะคอกใส่เฮียคินกับท่านปู่เสียงดังมากด้วย กับเฮียคินน่ะ...เราคุยกันน้อยลงมาก ช่วงวันสองวันนี้ U_U"“ไอ้คินมันยุ่งๆ อย่าคิดมาก ส่วนเรื่องในห้องประชุม คนเรามันก็ตกใจกันได้”“...เฮียแม็ค”“?”ฉันส่งเสียงเรียกคนตรงหน้าออกไปเสียงอ่อน เขาก็แค่เลิกคิ้วขึ้นนิดนึง แล้วก็นะ มันดูอ่อนแอมากเลยที่จะต้องพูดว่า...“หนูอยากกลับบ้านค่ะ"แล้วแค่นั้นเฮีย
หนึ่งชั่วโมงต่อมา...- ห้องทำงานคิระ -แกร๊กๆๆๆ“จิ๊!”“อย่าเครียดนักสิ”“มันอีกแค่นิดเดียวเองค่ะ เหมือน XVII ตั้งใจปั่นประสาทหนูน่าดู ย้ายโลเคชั่นทุกครั้งที่ออนไลน์เลยมั้ง โรคจิต!”“.......”ฉันตอบกลับเฮียคินทั้งที่มือยังคาอยู่บนคีย์บอร์ดโน้ตบุ๊คแบบนี้ แล้วเพราะโดนเฮียเงียบใส่นี่แหละ เลยทำให้ฉันหยิบมีดสั้นเล่มนึงใกล้ๆมือปาออกไปที่เป้าข้างหลังเขาแบบหงุดหงิดฉึก!หึ...มันดูแปลกใช่มั้ยล่ะ ที่มีเป้านิ่งให้ระบายอารมณ์ได้เต็มที่ แต่เป้านี้ยังถือเป็นอะไรที่เบสิคมากเลย เพราะในห้องเฮียคินไม่เหมือนห้องเจ๊เฟรย์เลยสักนิด เขาเอาอาวุธเยอะแยะมาวางเรียงเป็นของตกแต่งเหมือนที่ชอบเอาปืนซ่อนไว้ในทุกอาณาเขตของคอนโดไม่มีผิด“ยังปาแม่นเหมือนเดิมนี่ หนึ่งสตรี”“เฮียแม็ค~”เสียงที่คุ้นหูทำให้ฉันละสายตาจากเป้ามองคนที่เดินเข้ามาในห้องทันที แล้วเฮียคินนี่ออกตัวดุมาเชียว“ดีใจกว่าเจอหน้าผัวอีก -.-”ชิชะ! ไม่ต้องเลยนะ ทำมาเป็นพูดดี“เฮียแม็คไปไหนมาคะเนี่ย ไม่เจอตั้งหลายวันอ่ะ”“มันไล่”“อ้าว จับได้แล้วเจ้าตัวดี -3-”พอฟังเฮียแม็คตอบมา ฉันก็ส่งสายตาฟาดฟันไปให้เฮีย เขาก็ทำไม่รู้ไม่ชี้ แต่ที่จริงเฮียคินก็บอกฉันแล้วล
หนึ่งชั่วโมงต่อมา...“ลิซ...จะไม่พูดไรหน่อยเลยหรอ?”นานเท่าไหร่ไม่รู้ที่ฉันนั่งฟังความจริงว่าพวกเขาเป็นใคร? Dark Shadow คืออะไร? จากปากเฮียคินและเจ๊เฟรย์ ซึ่งพี่เคนชินและพี่ไคยะเองก็อยู่ที่นี่และทุกคนกำลังจ้องมาแต่เฮียคินกับเจ๊ก็พูดไม่หมด ทั้งสองคนพูดถึงการทำความผิดของสภาก็จริง แต่ก็ไม่ได้พูดถึงวิธีน่ากลัวที่ใช้จัดการกับสภาไปแล้ว น้่นก็คือความโหดร้ายที่เฮียคินกับรุ่นพี่เตโชทำ ซึ่งอย่างที่รู้กัน ฉันเห็นภาพเหตุการณ์ตอนพิพากษาพวกนั้นเมื่อกี๊ ถึงจะไม่มีช่วงที่รุนแรงเลือดสาดมันก็พอจะรู้อยู่ดีและที่เล่ามามันก็มีเรื่องใหม่ๆที่ฉันไม่ได้รู้ลึกอย่างความสัมพันธ์ที่เคยมีปัญหาของเฮียคินกับรุ่นพี่ แต่บอกตามตรงนะฉันก็ยังแอบโกรธรุ่นพี่เตโชอยู่ดี แล้วก็กำลังสนใจเรื่อง XVII มากกว่าด้วยตอนนี้“หนูเข้าใจทุกอย่างเลยค่ะ”ฉันเลือกจะตอบคำถามท่ามกลางความเงียบในห้องแบบขอไปที เฮียคินพอเห็นฉันนิ่งก็มองมาและทำท่าจะพูดอะไร ฉันเลยชิงพูดไปก่อน“เจ๊คะ หนูขอยืมได้มั้ย โน้ตบุ๊คเครื่องนี้”ได้ฟังแบบนั้นเจ๊เฟรย์ไม่ได้อิดออดอะไร แถมยังหันไปพยักหน้าให้พี่เคนชินหยิบมันมาทันทีและพอได้มา สิ่งแรกที่ฉันอยากจะมั่นใจก่อน คือ X