Episode 16 ซง จุงฮีล

Episode 16

ซง จุงฮีล

“ไปไหนต่อ” ฮีลถามขึ้นในระหว่างที่เรากำลังขับรถกลับ

“กลับคอนโด แต่หาไรกินก่อน” พอฉันตอบกลับมันก็ไม่ได้ตอบรับ แต่ความเงียบของฮีลก็ทำให้เข้าใจไปเองโดยอัตโนมัติว่ามันต้องพาแวะทานข้าวก่อนแน่ ๆ

“แวะเซเว่นดีกว่า หาอะไรขบเคี้ยวกับมาม่าเกาหลีกิน” วันนี้ฉันไม่ได้อยากกินอะไรเป็นพิเศษนอกจากอาหารขยะ

อารมณ์แบบอยากนอนโง่ ๆ ดูซีรีส์เกาหลีกับกินอะไรอร่อย ๆ ไปด้วยอะ

ช่วงเป็นเมนส์ก็งี้ กินแหลก รอหายก่อนไว้ค่อยลด

เดี๋ยวไอ้ฮีลมันก็ชวนออกกำลังกาย หุหุ

ไม่นานนักฮีลมันก็ตบไฟเลี้ยวแล้วจอดเทียบริมฟุตพาท ฉันจึงลงไปจัดการกวาดขนมขบเคี้ยวและมาม่าเกาหลีมาหนึ่งตะกร้าเบา ๆ

“กินหมด?” คนที่รออยู่ในรถเอ่ยถามพลางมองไปที่ถุงขนมมากมาย ฉันจึงส่ายหน้าเป็นคำตอบ กินไม่หมดหรอก แต่ไม่แน่อาจจะแกะทุกห่อแก้อาการอยากสักหน่อย

หลังจากนั้นเราก็ขับรถกลับคอนโดกัน ในคราแรกฉันกะว่าจะดูซีรีส์เกาหลีฟิน ๆ แล้วบิดตัวอยู่คนเดียว แต่ไม่รู้อีท่าไหน ไอ้ฮีลมันบอกว่าไม่มีไรทำจึงขอมาอยู่ด้วย

อะจ้า เรื่องของมัน

ดังนั้นเมื่อมาถึงฉันก็จัดการให้มันทำมาม่ามาให้ แล้วทานไปด้วยไประหว่างดูซงจุงกิ

“หุ้ยยยยยย คะ…แค่ก ๆ”

“ขอบใจ” ฮีลยื่นแก้วน้ำเปล่ามาให้

เหตุการณ์เมื่อครู่คือฉันสำลักความเผ็ดในระหว่างที่กำลังจะชื่นชมพระเอกอย่างซงจุงกิในซีรีส์เกาหลี คนอะไร โคตรหล่อ! โคตรเท่! โคตรเก่ง! แถมยังไหวพริบดีอีกต่างหาก

หุ้ยยย อีมินนี่อยากมีผัวเป็นทนายมาเฟียเลย

“กินให้หมดก่อนไหม”

“เรื่องของฉัน!”

“ชอบเหรอหน้าแบบนั้นอะ”

“มากกกกก” ฉันหันไปมองมัน ก่อนจะทำหน้าฟินใส่ “ผู้ชายอะไร หล๊อหล่อ เห็นหน้าแล้วฟินจิกหมอนไปเลยจ้า”

“หึ” ฮีลร้องหึในลำคอแล้วขยับตัวมาหาฉัน พร้อมกันนั้นก็สอดแขนเข้ามาโอบเอวเอาไว้

“อะไรของนายเนี่ย!” ช่วงนี้มันลวนลามฉันบ่อยไป

ไม่ได้! ตอนนี้ไม่ได้ เดี๋ยวได้ผ่าไฟแดงอีก

“ไม่ต้องจิกหมอน มาจิกฉันแทน”

“หา!” ฉันร้องหาออกมาอย่างตกใจ ส่วนมันทำหน้านิ่งเหมือนเคย “ฉันจะเป็นซงจุงฮีลให้เธอเอง”

ฮ่า ๆ ฉันละอยากจะขำกร๊ากไปถึงดาวอังคาร

ก็รู้ว่ามันหล่อแต่หน้าตาแบบนี้ไม่ได้อยู่ในสายตาฉันเลยสักนิด มีอย่างเดียวที่เข้าตาฉันก็คือความใหญ่ของมันนั่นแหละ

“ถามจริง? นี่นายกำลังฝึกเอาไปใช้จีบผู้หญิงคนนั้นใช่ไหม”

“…” อะ มันเงียบ

งั้นคราวนี้ฉันจะถือว่าความเงียบเป็นคำตอบละกัน

“ถ้านายจีบเธอ เราก็คงต้องหยุดเรื่องของเราใช่ไหม” ฉันละสายตาจากซงจุงกิมามองหน้าฮีล เวลาของเราสองคนใกล้จะหมดลงแล้วจริง ๆ สินะ

เฮ้อออ สักวันมันก็ต้องมีวันนั้น

ฉันคงไม่ขอให้มันอยู่แบบนี้ไปเรื่อย ๆ หรอก เพราะยังไงฮีลมันก็ต้องมีแฟน มีครอบครัวเป็นของตัวเอง

“อือ”

“อีกนานไหม” ฉันกัดปากแน่น มองหน้ามันซึ่งฮีลเองก็ตั้งใจฟังฉันพูดอยู่ “อีกนานไหมที่นายจะรวบรวมความกล้าไปจีบเธอ”

“ไม่รู้”

มันตอบสั้น ๆ ก่อนก้มตัวลงมาประกบจูบฉันอย่างบางเบา จูบแบบทะนุถนอมจนฉันเผลอเคลิบเคลิ้ม ขยับจูบตอบอย่างยาวนาน งับกลีบปากของฮีลไปมาสลับกับขบเม้มไปทั่วเรียวปากกระทั่งเราสองคนผละออกจากกัน

“เผ็ด!” ฉันถอนหายใจ มันก็ต้องเผ็ดสิก็ฉันพึ่งทานมาม่าเกาหลี พูดเลยว่าเผ็ดขนาดที่แสบดากไปสามวันเลยแหละ

“แต่ฉันชอบ” แล้วมันก็ก้มตัวลงมาประกบจูบฉันอีกหน แต่ครั้งนี้เป็นจังหวะที่ร้อนแรงมาก ทั้งรสจูบ ทั้งการสัมผัสที่เริ่มจะลวนลามฉันมากขึ้นเรื่อย ๆ จนฉันต้องทุบหลังมันอย่างแรง

ปึก!

“ไอ้บ้า! พอเลย ฉันไม่ยอมให้นายผ่าไฟแดงรอบสองหรอก”

เชื่อเลยว่าถ้าฉันหมดเมนส์มันได้ขย้ำฉันทั้งวันทั้งคืนแน่ ๆ ช่วงนี้มันหื่นแรงจริงจัง หื่นเหมือนคนเสพติดการสกินชิปที่จะต้องหาเรื่องลวนลามฉันตลอดเวลาอะ

ไม่ไหวเลยจริง ๆ

“ไงคะ กว่าจะมาเรียนได้”

“อื้อ พอดีไม่รีบจบ” ฉันตอบลูกปลา หลังจากหยุดเรียนไปสามวันติดวันนี้ฉันก็ไปเรียนตามปกติ ความขี้เกียจฉันคงจะอ้างมันไม่ได้ตลอด ฉันยังมีหน้าที่ที่จะต้องทำ แต่ที่ตอบเมื่อกี้ก็แค่ขำขันเท่านั้นแหละ

“จ้า อีคุณหนู อีคนเกิดมาบนกองเงินกองทอง ไม่ต้องเรียน ไม่ต้องทำมาหากิน รวยจนต้องมาสายประจำ” ลูกปลาประชดต่อ อะไรของยัยคนนี้ บ่นเก่งยิ่งกว่าคนแก่ซะอีก

“ไม่สายสักหน่อย รอกันหน่อยก็ไม่ได้จะได้ติดรถมาด้วยไม่ต้องเปลืองน้ำมัน อยู่คอนโดเดียวกันแท้ ๆ” ฉันไหวไหล่แล้วตอบลูกปลา ในเวลาเดียวกันมันก็กระทบลูกพีชไปด้วย

“เมื่อวานลูกพีชกลับไปนอนบ้าน”

“ก็ไม่ได้ว่าอะไรลูกพีชเลย ว่าลูกปลามัน”

“ลูกพีชดูมันดิ ใครจะไปรอได้ ตื่นก็สายแถมยังต้องลุ้นอีกว่ารอแล้วจะเสียเที่ยวหรือเปล่า ขี้เกียจเรียนจริง คิดว่ามีผัวเป็นลูกเจ้าของมหา’ลัย จะทำอะไรก็ได้ไง้!”

ในเวลาเดียวกันคนที่ถูกพาดพิงซึ่งมาสายกว่าฉันก็เดินมาถึง “ไอ้นี่ก็อีกคน พอกันทั้งผัวทั้งเมีย”

ฉันหันไปเบะปากใส่ หมั่นไส้มันเรื่องเมื่อวานมาก จับจนฉันตัวเหลวไปหมดทั้งที่รู้ทั้งรู้ว่าฉันเป็นเมนส์ มาทำให้อยากแล้วก็จากไป

“ไม่นอนนี่เหรอจ๊ะผัวจ๋า”

“ไม่อะ เธอเป็นเมนส์”

“โวะ! ก็เป็นเมนส์แล้วนายจะมาจับทำหอกอะไร ไอ้ซงจุงฮีล ไอ้ผัวบ้า!”

ฉันจำได้ดี เมื่อวานฉันด่ามันไปตั้งหลายประโยค คอยดูเถอะ อย่าให้ถึงทีฉันบ้างนะ จะเอาให้ผู้ชายหน้านิ่งอย่างมันชักตายไปเลย

หุหุ คงจะสาแก่ใจอีช้อยน่าดู

“ปากเป็นสันนิบาต” ฉันหันขวับไปมองไอดี ไม่ทันจะได้สั่งสอนแสนดีก็ตบป๊าบเข้าให้

ป๊าบ!

“บูลลี่เพื่อนเหรอฮะ”

“เปล่าครับคุณแสนดี แค่รำคาญปากมัน”

“รำคาญมากไหม ปิดตาดิ โวะ!” ฉันทำท่าจะฟาดซ้ำ ไอดีจึงรีบเอนตัวหลบ

“หัวรุนแรงนะเดี๋ยวนี้ โกรธผัวก็อย่ามาลงกับคนอื่นดิ๊!” ไอดีว่าต่อ ฉันจึงหันไปมองไอ้ฮีลแล้วจิ๊ปากใส่มัน

“ไม่ได้โกรธโว้ยยยยย! จะเข้าเรียนไหม สายแล้ว!” ฉันตัดบท หลังจากนั้นทุกคนก็ดีดตัวลุกเก็บข้าวของพร้อมเข้าเรียน

“ทำเป็นกระตือรือร้น”

ป๊าบ! หมั่นไส้ ฉันจึงฟาดหนังสือใส่ซ้ำรอยแสนดีอีกฉาดหนึ่งเมื่อไอดีมันบ่นกระปอดกระแปดไม่หยุด

“เจ็บนะโว้ยยย ถ้าสมองกระทบกระเทือนทำไง” คนโดนตบว่าพลางยกมือลูบหัวตัวเอง

เหอะ หมั่นไส้

“เออ แค่นี้มันยิ่งโง่ ๆ อยู่” แล้วแสนดีก็ซ้ำ

“ได้ข่าวว่าเริ่มก่อน” ฉันเลิกคิ้วถาม แสนดีจึงได้เกาแก้มแก้เก้อคล้ายคนลืมตัว “นั่นดิ ลืมไป แฮร่!”

ฉันส่ายหน้า ถัดจากนั้นก็เดินตามหลังพวกเพื่อนเข้าห้องเรียน

วันนี้ฉันหัวรุนแรงอย่างไอดีว่าจริง ๆ นั่นแหละ แต่ที่เป็นแบบนี้ก็เพราะคนที่เดินตามหลังฉันอยู่ไง

มันควรต้องแคร์ฉันสักหน่อยไหม จะมาเอาแต่ใจตัวเองแบบนี้ไม่ได้ เรื่องเซ็กซ์ก็เหมือนกัน มันจะมาจับเล่น ๆ ให้อยากในวันที่ฉันเป็นเมนส์ไม่ได้

“อ๊ะ! อะไรเนี่ย! ปล่อย!” ฮีลเข้ามาโอบไหล่ฉัน ก่อนก้มลงมากระซิบข้างหู

“โกรธ?”

“เปล่า!”

“อ๊ะ!” ไอ้ห่านี่! มันจะรุนแรงเกินไปแล้ว พอฉันบอกเปล่ามันก็ผลักฉันชนกับกำแพง

“ฉันไม่ชอบให้นายจับนายลูบแบบเมื่อวานถ้าไม่ได้เอากัน” ฉันถอนหายใจออกมาแล้วบอกความจริง ถ้ายังดื้อดึงไม่ยอมตอบ มันคงได้ล็อกตัวฉันติดกำแพงทั้งวันทั้งคืนแน่ ๆ

“เธออยาก?” ใช่ดิ

“ขี้งอนนะเดี๋ยวนี้” มันว่าต่อ มีการยกมือขึ้นมาปัดผมหน้าม้าให้อีกต่างหาก “งั้นวันนี้ฉันจะให้อม เธอจะได้ไม่ต้องเสียเปรียบ เคนะ?”

“อะ…โอเค เอ๊ย! ไอ้บ้า ไม่โอเค” ฉันแหวใส่ เมื่อกี้เผลอตกลงปลงใจไปได้ยังไงก็ไม่รู้

“หึ” ฮีลร้องหึในลำคอ

มันขำฉันเหรอ เดี๋ยวเถอะ!

“ตลกนักหรือไง เมื่อกี้ฉันแค่ตอบผิด”

“แต่ฉันคิดว่าเธอตอบจากใจ”

“ไอ้บ้า ไม่ใช่!” แต่ในใจลึก ๆ อะเหรอ ฉันแอบคิดว่าของมันก็น่ากินอยู่

“อ้าว ๆ สองผัวเมีย มัวแต่พลอดรักกันอยู่ได้ เข้าเรียน!”

“ปล่อยเลย! ไปเรียนได้แล้ว”