บทที่ 136 : Evolution

เสียง "ป้ึง!!!" ครั้งที่หนึ่ง ทุกคนหันมองไปที่หม้อต้มเป็นสายตาเดียวกัน

.

เสียง "ปึ้ง!!!" ครั้งที่สอง จากฐานหม้อด้านล่างเริ่มมองเห็นการปูดบวมขึ้นเป็นก้อนกลมขนาดเท่ากับลูกบาส ทั้ง ๆ ที่ตัวของหม้อนั้นทำจากโลหะที่แข็งและทานแรงดันอากาศได้ในระดับสูง

.

"ปึ้ง!!! , ปึ้ง!!! , ปึ้ง!!! ๆ "

อีกสิบ ๆ ครั้งต่อมารอยบุ๋มดังกล่าวก็กระจายตัวออกไปในทุกทิศทาง มิหนำซ้ำแต่ละครั้งขนาดก็มีแต่ใหญ่ขึ้นเรื่อย ๆ โดยไม่ต้องสืบจากสายตามองปราดเดียวก็รู้ว่าเป็นฝืมือของคนที่อยู่ข้างใน เขาคงคิดที่จะหาทางออกมาข้างนอกให้ได้ในเสี้ยวอึดใจ แต่เพราะยังทำไม่ได้หลักฐานแห่งความพยายามก็เลยกระจายตัวออกเกลื่อน พร้อมกับฤทธาแห่งโทสะอารมณ์

.

ย่านเสียงแปรฝันตรงกับคลื่นอารมณ์ ที่ด้านนอกไม่มีใครนั่งอยู่เฉยได้อีกต่อไปแล้ว ราชาถอยหลังหลบฉาก , ผู้ช่วยหัวหน้าหน่วย , หรือแม้แต่บรรดาคฑาชายผู้พลีกายถวายหลั่งน้ำ ต่างพากันถอยกรูพลางเหลือบสายตาขึ้นมองบนจ้องเขม็งไปยังสิ่งแปลกปลอมที่เกิดขึ้น โคตรแม่มเอ๊ย! สแตนเลสยี่ห้ออะไร ถึงได้บุบเบี้ยวตะปุ่มตะป่ำราวกับลูกขนุนถึงเพียงนี้

.

ราชาเด็มบ้าบาชักมีหวั่น แกกระชากแขนหัวหน้าหน่วยเข้ามาใกล้ ๆ เพื่อเค้นเอาความจริง!

.

"มันเกิดเหี้ยอะไรขึ้น! แค่ข้างนอกก็จะคุมสถานการณ์ไว้ไม่ไหวอยู่แล้ว! อธิบายมา! มันคืออะไร?!"

.

"อะ.. เอิ่ม..ม..ม"

"ผมก็ไม่รู้เหมือนกันครับ.. แต่เดี๋ยวผมจะตรวจสอบให้!"

.

สองขาซอยยิกจะว่ากลัวก็กลัวอยู่หรอก แต่เพราะเป็นหน้าที่เขาเลยต้องทำ หัวหน้าหน่วยวิ่งเสี่ยงตายตัดผ่านหม้อต้มยักษ์ที่เริ่มคลอนและบวมปูด เขาตรงไปยังแผงควบคุมก่อนจะเร่งพรมนิ้วใส่คีย์บอร์ดดิจิตอล เพื่อแสกนดูว่ามีอะไรเกิดขึ้นภายใน

.

"แกร๊กก ๆ , แกร๊กกก ๆ , ติ๊ด ๆ "

เสียงแป้นกระทบนิ้วดังราวกับเครื่องคิดเงินของพนักงานเซเว่น ซึ่งพอเวลาผ่านไปได้ไม่นานผลก็ออก

.

"ชิบหายแล้ว! แรงดันภายในสูงมากเลยครับท่าน! ดูจากตัวเลขการกระจัดของคลื่นความร้อนพบว่าพวกมันต่างไหลมารวมกัน ณ จุด ๆ เดียวครับ!"

.

"แล้วมันหมายความว่ายังไงเล่า?"

.

"ผมเองก็ไม่รู้ครับ?! สิ่งนี้ไม่เคยเกิดขึ้นมาก่อน! ท่านดูเอาเองล่ะกัน บางทีเราอาจจะต้องอพยพ ห้องนิรภัยที่เคยใช้เก็บ Pussy Recon แห่งนี้ดูจะไม่ปลอดภัยอีกต่อไปแล้วครับ!"

จบประโยคเจ้าของเสียงพูดก็รีบกระโจนลงจากเก้าอี้หน้าแผงควบคุมทันที เขากระเสือกกระสนวิ่งย้อนกลับออกมาทางเดิม ระหว่างนั้นก็ฉุดเอาพวกผู้ชายให้ลุกออกจากเตียงมาพร้อมกันด้วย ต่างคนต่างวิ่งพล่านมาหลบอยู่หลังท่านราชาประหนึ่งพ่อปกครองบุตร

.

เสียง "ปึ้ง!" , "ปั๊ง!" , "ปึ้ง!" , "ปั๊ง!" ยังคงโรมรัน ขาค้ำยันหม้อต้มเอียงลงกระเท่เร่อย่างเห็นได้ชัด แถมยังมีสะเก็ดอะลูมีเนียมกับประกายไฟกะเทาะออกมาเป็นระยะ สันนิษฐานว่าอีกไม่นานมันคงถึงกาลปาวสาน

.

"แฮ่ก ๆ , แฮ่ก ๆ , ทุกคนปลอดภัยดีนะ!"

"ไม่ไหว ๆ ฉันว่าเราต้องออกไปข้างนอกลองดูบนจอโน่นสิ!"

.

"ตรงไหน? ยังไง?"

ราชาตรัสถามหัวหน้าหน่วย

.

"บนจอหลักเลยครับ ผมอัพเดตให้แล้ว"

.

ชี้นิ้วทีเดียวทุกสายตาก็มองไปพร้อมกัน ภาพบนจอใหญ่ที่เคยลิงค์สัญญาณเหตุการณ์ปฏิวัติสด ๆ จากด้านนอก บัดนี้ได้ถูกตัดแทรกด้วยภาพการสแกนอินฟาเรดจากในหม้อต้ม ครีมอสุจิกับสมุนไพรถูกแสดงออกมาเป็นสีฟ้า ในขณะที่ร่างกายของเจฟเฟอร์นั้นถูกแทนด้วยสีแดง จากตรงนี้ทุกคนมองเห็นเส้นสายพลังงานจำนวนมาก ไหลหลากเข้าไปพันล้อมตัวเจฟเฟอร์เยอะแยะเป็นกระจุก! พวกมันเต้นตุบ ๆ ๆ ! ราวกับตัวเอกของเรานั้นจะดูดเอาเซลล์อสุจิเข้าสู่ร่างกายเพื่อซ่อมแซมตัวเอง

.

ราชาเด็มบ้าบาถึงกับกัดเล็บ มันไม่น่าจะเป็นแบบนี้ สิ่งที่หัวหน้าหน่วยโม้เอาไว้เมื่อหลายตอนก่อน ร่างกายของเจฟเฟอร์จะต้องเป็นพลังงานให้ครีมอลาลัสเปี้ยนส์สิ! เส้นผมขนหมอยของเขาต้องเป็นวัตถุดิบชั้นเลิศ ที่จะเข้ามาเติมเต็มให้ครีมแห่งความเงี่ยนงวดนี้เข้มข้นมากยิ่งขึ้น! แต่นี่อะไรทำไมกลับตาลปัตร!

.

"อธิบายมาเดี๋ยวนี้นะ! ฉันให้นายเป็นคนรับผิดชอบโครงการไม่ใช่เหรอ? แล้วทำไมถึงออกมาเป็นแบบนี้ได้?!"

.

"ผมไม่รู้ครับ!"

.

"สัดเอ๊ย! เลี้ยงเสียข้าวสุก! หมดกันแผนการที่อุตส่าห์วางไว้ อีหรอบนี้อาณาจักรเราจะเอาอะไรไปต่อกรกับพวกกบฎอันเดอร์กราวน์ด้านนอก!เวร ๆ ๆ , เวรแท้ ๆ , เวรจริง ๆ !"

.

สายตานับร้อยดวงจากผสกนิกรชายมองกันล่อกแล่ก พวกเขาไม่รู้ว่าควรจะมองอะไรก่อนดีระหว่างจอ , หม้อต้มที่กำลังล้ม , กับการทะเลาะกันของชนชั้นปกครอง จนกระทั่งมีสิ่งหนึ่งเกิดขึ้น มันเปรียบเหมือนคำตัดสินหรือไม่ก็เป็นระฆังดังเป้ง! ให้ทุกคนแยกย้ายและง่ายแก่การตัดสินใจ

.

เมื่อจู่ ๆ ร่างกายที่ดูดพลังอยู่ภายในก็เริ่มขยับ เจฟเฟอร์เริ่มทำการเคลื่อนไหว แล้วก็ไม่ใช่การต่อยด้วยนะเขาแค่ตีขาแกว่งไกวหน่อยเดียว คลื่นน้ำอสุจิก็กระเพื่อมชนกับขอบหม้อจนเกิดเป็นรอยบุ๋มบึ้มบ้ำ อย่างที่เห็นกันไปแล้วการเคลื่อนไหวของเขาค่อนข้างอิสระ แขนขากลืนรวมไปกับคลื่นความร้อนได้ดี มวลอสุจิเป็นตัน ๆ สมานแผลแทรกซึมเข้าไปสู่รูขุมขน

.

ร่างไซบอร์กกำลังดูดซึมพลังงานทุกอย่างเข้าไป.. สมุนไพรเอย.. สารสะกัดเอย.. กำลังเสือโคร่ง , โด่ไม่รู้ล้ม , กระชายดำ , โสมเกาหลี , ระย่อม , โต่วต๋ง , กำลังวัวเถลิง , โกฐเฉียง ฟังรายชื่อแล้วอาจจะใกล้เคียงกับยาดองเหล้าตรา 9 เหรียญ แต่มันก็เยี่ยมจริง ๆ ล่ะนะสำหรับการฟื้นพลังและรักษาตัว

.

ด้วยเหตุนี้ครีมอลาลัสเปี้ยนส์จากหม้อใบเขื่อง ก็เลยตกเป็นสมบัติส่วนตัวของเจฟเฟอร์ไปโดยปริยาย อาการบาดเจ็บของเขาหายเป็นปลิดทิ้ง แผลพุพองเป็นหนองน้ำร้อนลวกหายไปหมดเกลื้ยง แม้แต่อาการควันออกนิ้วจากการใช้กระสุน "ทรงจำผันแปลง" กับน้องส้มส้มตอนงานจับมือก็ยังหายหมด! เขาเหมือนเกิดใหม่เป็นผู้ใหญ่ที่ทั้งควยใหญ่! , เฟลช! , แล้วก็แข็งแรงขึ้นกว่าเดิมมาก! เพราะงั้นพลังหมัดของเขาก็เลยหนักขึ้นตามเป็นเงาตามตัว ดูได้จากการง้างหมัดใส่ผนังหม้ออันแสนโคลงเคลงอันนี้!

.

"บุ๋ง ๆ ๆ ! , บุ๋ง ๆ ๆ !"

เสียงหมัดแหวกมวลน้ำอสุจิด้วยความยากลำบาก แต่พอแตะโดนตัวหม้อเท่านั้นแหละ

.

.

"โครมมมมมม!!!"

.

"เปรี๊ยะ! , แกร๊กกก ๆ , เปรี๊ยะ ๆ ๆ !"

.

"โครมมมมมม!!!"

.

เสาค้ำหัก! ผนังฝ้าเพดานสายไฟระโยงระยางล้มครือตามลงมาทั้งแผง! ประกายไฟสปาร์คจนไม่รู้ว่าจะช็อตต่อยังไง! ไม่เชื่อก็ต้องเชื่อ! ว่าสันหมัดที่สะกิดถูกอะลูมีเนียมแข็งกล้าแค่นิดเดียว กลับกลายเป็นการสร้างรูโบ๋ขนาดมหึมาให้แก่หม้อต้ม มันถูกฉีกคว้านราวกับตัวเองเป็นแกนกระดาษชำระ มิหนำซ้ำยังมีน้ำกามขุ่นขาวไหลหลากออกมาจากรู ประหนึ่งน้ำว่าวที่เอ่อออกมาจากจิ๋มผู้หญิงที่สูญเสียความซิงให้แก่ศัตรูผู้พิชิต

.

คนที่น่าสงสารที่สุดสำหรับเหตุการณ์นี้ก็คือราชาเด็มบ้าบา นอกจากแกจะไม่ได้คำตอบอะไรจากหัวหน้าหน่วยคนสนิทแล้ว พื้นพรมกำมะหยี่ที่เหยียบย่ำอยู่ก็ยังเละเทะพังไปหมด ของเหลวขาวขุ่นควันโขมงหลากล้นออกมาไม่หยุดหย่อน อสุจินับพันล้านเซลล์ตายอย่างอเน็จอนาถเพราะมิอาจทนต่อสภาพภูมิอากาศที่ผันแปรเฉียบพลันได้ พวกมันเหือดแห้งเป็นละอองขาวโพลนไปเป็นไอ กลิ่นคาวเหม็นมากชวนให้นึกถึงนางเอก AV นมใหญ่ ที่โดนชายยุ่นแตกใส่ส่วนบน

.

พวกมันคือครีมอลาลัสเปี้ยนส์ที่ไม่สมบูรณ์ มันคือของเสียที่ใช้การไม่ได้ นั่นเท่ากับว่าที่สู้อุตส่าห์นอนชักว่าวเล่าเรื่องเสียวกันมาคือล้มเหลวหมด ไม่ได้ห่าอะไรเลย! ทำให้ราชาถึงกับทรุดตัวลงเข่าอ่อน แกทอดสายตามองกลับไปยังผสกนิกรชายที่อยู่ด้านหลังแล้วก็ได้แต่ส่ายหัว เสียงระเบิดเอย.. แรงสั่นสะเทือนเอย.. ยังคงเกรี้ยวกราดเข้ามาให้ได้ยินจากภายนอก แล้วอีหรอบนี้แกจะทำยังไงต่อไป ครั้นจะเอาครีมไปป้ายให้พวกกบฎเงี่ยนแล้วเย็ดกันเองจนตายก็ทำไม่ได้อีกต่อไปแล้ว

.

"แจ๊ะ ๆ , แจ๊ะ ๆ "

"ซู่~!"

.

เสียงฝ่ามือตะปบใส่แอ่งอสุจิบนพื้น ควันสีขาวฟู่ขึ้นต่อหน้าต่อตา เปรียบได้กับอนาคตของอลาลัสที่กำลังจะเปลี่ยนมือไปเป็นของคนอื่น แกเจ็บอกเจ็บใจจนเผลอร้องไห้ออกมา ยิ่งไปกว่านั้นยังอยากจะรู้อีกด้วยว่าไอ้คนที่ทำมันเป็นใครกัน?!

.

"ไอ้คนสารเลว! มึงเป็นใคร?! ไม่สิ! มึงมันเป็นตัวเหี้ยอะไรกันแน่วะ!"

แยกเขี้ยวตะโกนถามทั้งน้ำตา ส่งผ่านสายตาอำมหิตไปยังร่างแกร่งดำทะมึนที่ยืนเด่นหลาอยู่บนขอบหม้อต้มก้นทะลุ

.

"มึงต้องการอะไรไอ้ห่า!? แผนที่กูวางไว้แม่งชิบหายวายวอดหมด , หึ้ย! มึงนี่มัน! "

.

สปริงตัวลุกขึ้นยืนโทง ๆ พลันเดินดุ่ม ๆ แบบไม่ดูสภาพตัวเองว่าบาลานซ์เสียในทุก ๆ ก้าว เดือดร้อนไปถึงหัวหน้าหน่วยที่ต้องรีบเอาตัวเองเข้ามาขวาง เขากางแขนออกสุดไหล่พลางส่ายหน้าประหนึ่งต้องการจะบอกกับท่านราชาว่า "อย่า" , "เราไม่ใช่คู่ต่อสู้ของหมอนี่" , "ไม่เลย..ไม่มีทาง!"

.

.

ในทิศประจิมเยื้องไปด้านหน้าราว 12 เมตร สายลับอันดับหนึ่งของ Parallel นามว่า "เจฟเฟอร์ บัตเจนแลนด์" ได้ถือกำเนิดใหม่ขึ้นอีกครั้ง เขายืนพอยท์เท้าทำมุมเฉียง 3 นาฬิกาแบบเดียวกับที่พริตตี้ชอบทำ มือสองข้างกอดอกผสานกันเชยคางขึ้นภาคถูมิใจในพลังอำนาจที่มีมากกว่าคนอื่น ใต้ตีนเขาคือเศษหม้อยักษ์ที่กระจุยกระจาย ใต้เศษเสี้ยวแห่งความเสียหายคือศพของพลเมืองชายที่หนีไม่ทันแล้วโดนทับอยู่

.

"ก๊อกแก๊ก! , ก๊อกแก๊ก!"

เจฟเฟอร์ขยับข้อต่อ สะบัดแขนสะบัดคอเรียกความสดชื่น

.

ด้วยความสัตย์จริงว่าตอนนี้เขานั้นฟิตพอ ๆ กับตอนที่ถูกหมอยูมิโกะรักษา และต่อให้คนมากมายจะพูดถึงน้ำควยว่าเป็นเรื่องต่ำช้าเลวทรามยังไง แต่เราก็ไม่ควรลืมไปนะว่าองค์ประกอบของมันล้วนแต่เต็มไปด้วยการให้กำเนิดแทบทั้งสิ้น! เจฟเฟอร์ก็เลยนำจุดนี้มาใช้! เขา Drain เอาเซลล์ให้กำเนิดทั้งหลายเข้ามาชดเชยในส่วนที่สึกหรอของตัวเอง ส่งผลให้แผลพุพองโดนน้ำร้อนลวกหายดี , นิ้วก็หาย , มิหนำซ้ำยังสามารถคลาฟท์ลูกกระสุนเงี่ยนจากน้ำเว่าเอามาเก็บไว้ในสต็อกได้อีกเพียบ

.

"วู่วววว.. อึดอัดชะมัด! แล้วก็โอ๊ะโอ๋! เหมือนจะเจอคนที่ต้องการตะโกนโหวกเหวกโวยวายอยู่แถวนี้พอดีเลยแฮะ.. หึ ๆ ! "

.

ออปติคอลซูมในม่านตาหมุนเป็นวงแฉก เจฟเฟอร์ซูมภาพเข้าไปเพื่อล็อคเป้าท่านราชาเอาไว้ แล้วทันใดนั้นเอง! กลไกตรงช่วงขาของเขาก็ทำงาน! ฟันเฟืองนับล้านตัวหมุนเวียนเปลื่ยนสลับ! ปลายท่อไอพ่นพลิกเด้งออกมา! และเพียงแค่นับ 1 - 3 ในใจ สิ่งนี้ก็เกิดขึ้น!

.

"ฟุ๊บบบ! , ฟิ้วววว~!"

.

แม่งพุ่งตรงทะยานเร็วจี๋อย่างกับหัวรบตอปิโด! กลไกที่ซ่อมแซมตัวเองมาใหม่ดีดอัดแรงมาก จนซากหม้อต้มครีมใหญ่ ๆ กับบรรดาเศษซากสายไฟฝ้าผนัง พากันปลิวว่อนไปกองรวมกันอยู่ที่มุมห้องฟากตรงข้าม!

.

หมอกควันอสุจิแหวกกระเจิง เผลอกระพริบตาด้วยความตกใจแป๊บเดียวร่างกึ่งคนกึ่งโรบอทของเจฟเฟอร์ก็คว้าหมับเข้าที่ลำคอของท่านราชาเข้าซะแล้ว!

.

"หมับ!"

.

"ชะ.. ช่วยด้วย.. แกต้องการ.. อะ..ไร , ช่วยด้วย..ย..ย"

เด็มบ้าบากระเสือกกระสนขาของแกลอยไม่ติดพื้น เพราะถูกจับชูขึ้นสุดแขนด้วยมือข้างเดียว แม้แต่หัวหน้าหน่วยก็ช่วยอะไรไม่ได้โดนแรงอัดอากกาศเข้าไป ไม่ทันไรก็สลบเหมือดไปแล้ว

.

"ผมต้องการอะไรน่ะเหรอ? ก็ต้องการแบบนี้ไงเล่า!"

.

จับฟาดโช๊คสแลมลงใส่พื้นกำมะหยี่แบบไม่มีปี่มีขลุ่ย!

.

"พั๊วววววว!!!"

.

"อั๊กกกก! นี่แกทำบ้าอะไรเนี่ยะ! แกเป็นใครฉันยังไม่รู้จักเลย.. อ๊ะ! , แขนฉัน! , ไม่นะ! , อย่าาา!"

.

"กร๊อบบบบ!!!"

เคยได้ยินแต่หักด้ามพร้าด้วยเขา มาวันนี้คือการหักแขนด้วยท่อนขา เจฟเฟอร์ดึงแขนอีกข้างของราชาออกมาแล้วกระทืบซ้ำจนมันหักห้อยลงเช่นกันทั้งคู่!

.

"กร๊อบบบบ!!!"

.

"อ๊ากกกกกกกกก!!! , อ๊ากกกกกกกกก!!!"

.

"ไม่ใช่แค่แขนนะ.. ขาผมก็จะเอา! , ฮึบ!"

.

"กร๊อบบบบ!!!"

.

"อ๊าาาาาาา! , แขนกูขากู , อ๊าาาาาก! , เจ็บบ ๆ ๆ , อ๊ากกกกกก!!!"

"อ๊าาาาาาา.. จัดการกับมันที ใครก็ได้ฆ่าไอ้หมอนี่ที อ๊ากกกกกกก!!! โอ๊ย!!! อ๊ากกกก! หึ ๆ ฮือ ๆ ฮืออออ.. เจ็บเหลือเกิน!"

"ฉันเจ็บเหมือนใจจะขาดอยู่แล้ววว.. อ๊าาาาากกกก!"

.

เจ็บปวดรวดร้าวดิ้นทุรนทุราย ทว่าแค่เจฟเฟอร์หลุบสายตาลงมอง พลางขยับขาเล็กน้อยเอาพอให้เห็นเครื่องยนต์กลไกมหาประลัยที่ติดตั้งอยู่ ผสกนิกรชายที่ภักดีต่อราชวงษ์ก็พากันถอยจ๊าก! พวกเขาวิ่งตื๋อออกจากห้องไปโดยไม่แคร์ว่าข้างนอกก็มีความรุนแรงจากไฟปฏิวัติโหมกระพืออยู่ จนสุดท้ายในห้องเก็บ Pussy Recon แห่งนี้ก็เลยเหลือแค่ท่านราชาเด็มบ้าบา , เจฟเฟอร์, แล้วก็ศพ!

.

สายลับหนุ่มยกฝ่าเท้าลงไปเหยียบเข้าที่ยอดอก ก่อนจะเบี่ยงปลายตีนเอาให้ตรงกับริมฝีปาก เตรียมจะกระทืบให้แกเงียบ!

.

"ที่เหลือผมจัดการเองเพราะคนอย่างท่าน มันทำเรื่องเดือดร้อนมามากเกินพอแล้ว จงอยู่เฉย ๆ ไม่ต้องขยับแขนขยับขาแบบนี้ต่อไปเถิิด ใช้แค่สายตามองสิ่งที่มันเป็นไปอยู่ในนี้ก็พอ , ฮึ่ย!"

.

"พั๊วววววววววว!"