/ โรแมนติก / SiRen เงือกสาว ผจญภัย / #32 ผู้ที่ตื่นจากการหลับไหล

공유

#32 ผู้ที่ตื่นจากการหลับไหล

last update 최신 업데이트: 2025-06-21 11:54:33

ขณะเดียวกัน แบร์กตันยืนอยู่หน้าชายฝั่ง

เขาโยนหินก้อนหนึ่งลงทะเล ไม่กี่วินาทีต่อมา ฟองน้ำจำนวนมากผุดขึ้น

และสายลมเย็นผิดธรรมชาติก็พัดมา เขาหัวเราะแผ่วเบา

“ข้าไม่ต้องการทองคำอีกแล้ว”

“ข้าอยากเป็น...สิ่งที่ไม่มีวันตาย ใต้ท้องทะเล…”

คืนแรม...ลมเย็นจนทะลุผิวกระดูก

บนฝั่ง ม่านหมอกบาง ๆ คลุมผืนทรายราวผ้าขาวคลุมศพ

อีธานสะดุ้งตื่น

เสียงอะไรบางอย่างดังจากริมหาด

แอ่ด...

เสียงโซ่ครูดพื้นหิน

เสียงหายใจลึกเหมือนจากปอดของสัตว์ที่ไม่เคยหายใจบนบก

เขาคว้าดาบทันที

“นีร่า?”

ไม่มีเสียงตอบ

เขาวิ่งออกมานอกถ้ำ

และภาพตรงหน้าทำให้หัวใจเขาชะงัก

กลางหมอกหนา

มีเงาร่าง 3–4 ตน สูงโปร่ง ผิวซีดเหมือนเปลือกหอย

พวกมันเดินช้า ๆ บนทราย

เสียงก้าวแต่ละก้าวลากเหมือนขาไม่มีพละกำลัง

แต่ในดวงตา — ไม่มีแววชีวิตใด ๆ

พวกมัน...ไม่ใช่เงือกธรรมดา เงือกพวกนี้มีรอยเย็บตามข้อมือเหมือนถูกฝังและเย็บปิด

ปากกว้างกว่าปกติ และเต็มไปด้วยฟันแหลมที่ไม่ควรอยู่ในร่างเงือก

อีธานก้าวถอยหลังอย่างเงียบเชียบ แล้วทันใดนั้น — พวกมันหันขวับมาทางเขา

“เราต้องหนี!” เขาตะโกนวิ่งกลับเข้าถ้ำ

ไอล่า กับมาริเบลลุกขึ้นคว้าอาวุธ

“เกิดอะไรขึ้น?”

“พวกมัน...ขึ้นมาจากน้ำแล้ว!”

“ใคร?”

นีร่าเดินออกมาช้า ๆ จากความมืด

ร่างเธอสั่น

เสียงในหัวเธอกำลังกระหน่ำซ้ำคำเดิม

"เลือดที่เจ้าไม่ควรมี...คือคำเชิญที่พวกข้ารอ"

ริมทะเล

พวกมันหยุดยืนเรียงกันที่ชายฝั่ง

เหมือนไม่กล้าก้าวเข้าฝั่ง

แต่แล้ว...เสียงฝีเท้าดังขึ้นจากอีกฟาก

ชายร่างสูงใหญ่ สวมเสื้อคลุมหนังเดินออกจากแนวต้นไม้

กัปตันแบร์กตัน

เขายิ้มให้พวกมัน

“ข้ารู้จักพวกเจ้า…เจ้าทะเลที่เก่าแก่…เจ้าอสูรในคราบเกล็ด”

หนึ่งในเงือกก้าวออกมา

มันไม่มีเสียงพูด

แต่คลื่นบางอย่างเคลื่อนจากตัวมัน มาถึงตัวแบร์กตัน

เขทรุดลงทันที

เลือดไหลออกจากจมูก แต่เขาหัวเราะ

“เจ็บดี…แบบนี้แหละที่เรียกว่า…ของจริง”

เขาคุกเข่าลงต่อหน้าพวกมัน

“ข้าจะให้เลือดข้า…เพื่อพลังของเจ้า จงให้ข้าเป็นหนึ่งในพวกเจ้า”

กลับมาที่ฝั่งพวกของนีร่า

เสียงลมเริ่มเปลี่ยน คลื่นกระทบฝั่งไม่เป็นจังหวะ

ทุกคนรู้ว่าอะไรบางอย่างกำลัง “มา” นีร่าหันไปบอกทุกคน

“พวกมัน...กำลังมองหาข้า” มาริเบลจับมือเธอ

“เจ้าจะหนีไหม?” นีร่าส่ายหน้า

“ข้าไม่หนีแล้ว” ธอค่อย ๆ เดินลงไปในน้ำ เธอหยุดตรงระดับคลื่นซัดหน้าแข้งแล้วพูดเสียงเรียบ

“พวกเจ้าขึ้นมาจากทะเล...ก็จงฟังเสียงของข้าด้วย”

เสียงสะท้อนก้องไปในน้ำ

ราวกับว่าเงือกที่ขึ้นฝั่งทุกตน “ได้ยิน”

กลางฝั่งทะเล...

พวกมันหยุดเคลื่อนไหว หนึ่งในเงือกหันมองแบร์กตัน

มันชี้ลงทะเล แล้วชี้ไปที่หัวใจของเขา จากนั้น...ก็หายลงน้ำไป

แบร์กตันหายใจแรง หัวใจเขาเต้นรัว ปากพึมพำ

“เลือดของข้า...มันยอมรับแล้ว”

แต่เขาไม่รู้เลย...ว่าเงือกพวกนั้น ไม่เคยเลือกใคร

มันแค่ใช้คนเป็นทางผ่าน — ก่อนจะกลืนทุกอย่างกลับคืนไป

อีธานยืนอยู่หน้าถ้ำ กุมดาบแน่น

สายตาคอยจับจ้องความมืดที่ปกคลุมเกาะ

“พวกมันกำลังมา” ไอล่าพูดเสียงแผ่ว

“และข้าได้กลิ่นเลือด...เลือดที่ไม่ใช่ของพวกเรา”

เสียงฝีเท้าราวกับน้ำหนักเท้าค่อย ๆ เคลื่อนเข้ามาใกล้

แต่ละก้าวมีเสียงกระซิบคล้ายคำสาป

“เจ้าคือของเรา…เลือดของเจ้าคือกุญแจ…”

นีร่าที่ผิวหนังเริ่มมีเกล็ดวาววับ รู้สึกได้ถึงแรงดึงภายในเลือด

“ข้าต้องควบคุมมันให้ได้...ข้าต้องไม่เป็นเหมือนพวกนั้น”

จากความมืด มันปรากฏ

เงือกร่างใหญ่ สูงกว่าคนสองเท่า

ผิวเปลือกหอยแตกกระจายเป็นแผ่นเกล็ดแข็งกระด้าง

ดวงตาว่างเปล่าและเปล่งแสงสีแดงจาง ๆ

“เงือกกินคน” ตัวจริง

มันเหยียบลงบนพื้นทราย ส่งเสียงคำรามต่ำ

เสียงเหมือนคลื่นทะเลถล่มซ้ำ ๆ

“อย่าปล่อยให้มันจับนีร่าได้!” อีธานตะโกน

“ถ้าพวกมันได้เลือดของเธอ…ข้าไม่รู้ว่าเธอจะกลายเป็นอะไร!”

กัปตันแบร์กตันปรากฏตัวบนยอดผา

ดวงตาของเขาแดงเรือง เหมือนถูกไฟใต้ทะเลเผาไหม้

“ข้าไม่ใช่ของพวกมัน” เขาตะโกน “ข้าจะเป็นผู้ครองทะเล และเป็นอมตะ!”

เสียงลมพัดแรง คลื่นซัดสูง

การไล่ล่าเริ่มต้นแล้ว

สายลมทะเลพัดแรง คลื่นซัดเข้าฝั่งอย่างไม่หยุดยั้ง

เสียงร้องคำรามและปืนดาบกระทบดังสะท้อนในอากาศ

กลุ่มลูกเรืออีธานกำลังต่อสู้กับเงือกกินคนกลุ่มหนึ่งที่ขึ้นจากทะเลมาโจมตี

เงือกเหล่านั้นมีร่างสูงใหญ่ แรงมหาศาล และดวงตาเปล่งประกายแดงก่ำ

“อย่าให้พวกมันจับตัวนีร่าได้!” อีธานตะโกนออกคำสั่ง

ไอล่าและมาริเบลกำลังใช้หอกและดาบฟาดฟันกับเงือกที่ดาหน้ามาอย่างไม่หยุดยั้ง

นีร่าที่ผิวเริ่มเปลี่ยนแปลง เฝ้าดูสงครามนี้ด้วยความรู้สึกผสมปนเป

ความกลัว ความโกรธ และความหวังผสมกันในใจ

บนยอดผา

กัปตันแบร์กตันยืนเฝ้ามองสนามรบ ดวงตาแดงเรืองเหมือนเปลวไฟแห่งนรก

“สงครามนี้...จะเป็นการกำเนิดของข้าและเผ่าพันธุ์ใหม่”

เขายกมือขึ้น กวาดลมทะเลให้ปั่นป่วน

คลื่นขนาดใหญ่ซัดเข้าหาฝั่ง ราวกับธรรมชาติกำลังลุกเป็นไฟ

ใจกลางความวุ่นวาย

นีร่าเริ่มสัมผัสพลังเลือดในตัวที่รุนแรงขึ้น

เกล็ดเงินกระจายทั่วแขนและลำตัว

เสียงกระซิบจากอดีตของเงือกกินคนดังก้องในใจ

“เลือดของเจ้าคือกุญแจแห่งสมดุล…เลือกระหว่างชีวิตและความตาย”

นีร่ายืนหยัด

“ข้าจะไม่ให้พวกเจ้าควบคุมข้า ข้าจะเลือกทางของข้าเอง!

นีร่าก้าวออกไปยังท่ามกลางสนามรบ เธอเผชิญหน้ากับกัปตันแบร์กตัน

“เจ้าต้องการให้ทะเลนี้กลายเป็นสุสานหรือ?” เธอถามด้วยเสียงแข็งกร้าว

“ข้าต้องการคืนชีพให้กับพวกเรา” แบร์กตันตอบ “และเจ้าจะเป็นราชินีของมัน”

การต่อสู้ระหว่างเลือดและจิตใจระหว่างทั้งสองเริ่มขึ้น

이 책을 계속 무료로 읽어보세요.
QR 코드를 스캔하여 앱을 다운로드하세요

최신 챕터

  • SiRen เงือกสาว ผจญภัย   #33 ผู้คุมกฏเเห่งทะเล

    เสียงดาบชนดาบ ปะทะกับคำสาปและพลังโบราณท้องฟ้าถูกฉีกเป็นสองขั้วแสงและเงาผสานกันในสมรภูมิครั้งนี้“สงครามแห่งสองโลก…เพิ่งเริ่มต้นเท่านั้น”หลังจากการต่อสู้ที่ดุเดือดจนพระอาทิตย์ลับขอบฟ้าอีธานกับนีร่าและมาริเบล รวมถึงไอล่า ได้หลบซ่อนตัวอยู่ในถ้ำเล็ก ๆ ริมผาเสียงคลื่นกระทบโขดหินเป็นจังหวะช้า ๆ คล้ายกล่อมให้ใจเย็นลงนีร่านั่งลงบนโขดหินขรุขระ มือยังสั่นจากพลังที่ไหลเวียนในตัวผิวเกล็ดเงินยังส่องแสงริบหรี่ในความมืด“ข้าไม่เคยรู้ว่าพลังนี้จะรุนแรงขนาดนี้...” เธอพูดเสียงเบา“ทุกครั้งที่ใช้...มันเหมือนข้ากำลังสูญเสียตัวเองไปทีละน้อย”อีธานนั่งลงข้าง ๆ“ข้าเข้าใจดี...แต่เจ้าไม่ได้อยู่คนเดียว”เขาวางมือทาบลงบนมือของนีร่า“ไม่ว่าจะเกิดอะไรขึ้น เราจะผ่านมันไปด้วยกัน”มาริเบลเงียบไปชั่วครู่ ก่อนจะพูด“พี่สาว...เรากลัวนะ กลัวว่าเจ้าอาจเปลี่ยนไปจนเราจำไม่ได้”นีร่าหันไปมองน้องสาวด้วยสายตาอบอุ่น“ข้าเองก็กลัว...กลัวว่าจะกลายเป็นสิ่งที่ข้ากลัวที่สุด”ไอล่ายืนเงียบ ๆ ข้างหลัง ก่อนพูดขึ้น“แต่ข้ารู้ว่า...พลังที่เจ้าได้รับ ไม่ใช่คำสาปอย่างเดียว มันคือโอกาส”“โอกาสอะไร?” อีธานถามด้วยความสงสัย“โอกาสที่จ

  • SiRen เงือกสาว ผจญภัย   #32 ผู้ที่ตื่นจากการหลับไหล

    ขณะเดียวกัน แบร์กตันยืนอยู่หน้าชายฝั่งเขาโยนหินก้อนหนึ่งลงทะเล ไม่กี่วินาทีต่อมา ฟองน้ำจำนวนมากผุดขึ้นและสายลมเย็นผิดธรรมชาติก็พัดมา เขาหัวเราะแผ่วเบา“ข้าไม่ต้องการทองคำอีกแล้ว”“ข้าอยากเป็น...สิ่งที่ไม่มีวันตาย ใต้ท้องทะเล…” คืนแรม...ลมเย็นจนทะลุผิวกระดูกบนฝั่ง ม่านหมอกบาง ๆ คลุมผืนทรายราวผ้าขาวคลุมศพอีธานสะดุ้งตื่นเสียงอะไรบางอย่างดังจากริมหาดแอ่ด...เสียงโซ่ครูดพื้นหินเสียงหายใจลึกเหมือนจากปอดของสัตว์ที่ไม่เคยหายใจบนบกเขาคว้าดาบทันที“นีร่า?”ไม่มีเสียงตอบเขาวิ่งออกมานอกถ้ำและภาพตรงหน้าทำให้หัวใจเขาชะงักกลางหมอกหนามีเงาร่าง 3–4 ตน สูงโปร่ง ผิวซีดเหมือนเปลือกหอยพวกมันเดินช้า ๆ บนทรายเสียงก้าวแต่ละก้าวลากเหมือนขาไม่มีพละกำลังแต่ในดวงตา — ไม่มีแววชีวิตใด ๆพวกมัน...ไม่ใช่เงือกธรรมดา เงือกพวกนี้มีรอยเย็บตามข้อมือเหมือนถูกฝังและเย็บปิดปากกว้างกว่าปกติ และเต็มไปด้วยฟันแหลมที่ไม่ควรอยู่ในร่างเงือกอีธานก้าวถอยหลังอย่างเงียบเชียบ แล้วทันใดนั้น — พวกมันหันขวับมาทางเขา“เราต้องหนี!” เขาตะโกนวิ่งกลับเข้าถ้ำไอล่า กับมาริเบลลุกขึ้นคว้าอาวุธ“เกิดอะไรขึ้น?”“พวกมัน...ขึ้

  • SiRen เงือกสาว ผจญภัย   #31 เงาสะท้อนของสายเลือด

    ภายในคือห้องกลวงขนาดใหญ่มีแคปซูลแก้วโบราณเจ็ดใบเรียงอยู่กลางห้องภายใน…คือร่างของเงือกอีกเจ็ดตน — ที่อยู่ในสภาพกึ่งหลับ กึ่งตื่นร่างพวกมันไม่เน่า ไม่ชรามีร่องรอยการดัดแปลงร่างกายคล้ายกับนีร่า แต่รุนแรงกว่าหลายเท่าเสียงในหัวเธอดังขึ้นอีกครั้ง“เลือดของเจ้า…คือสิ่งสุดท้ายที่ขาดไป”“พวกเรา...จะตื่นอีกครั้ง”นีร่าก้าวถอยหัวใจเธอเต้นแรงคำถามคือ…เธอควรจะ “ปลุก” พวกนี้จริง ๆ หรือไม่?เสียงก้องในหัวของเธอเบาลง จนเหลือเพียงคำเดียว “...เลือก...”เสียงจากใต้ทะเลเงียบลงนีร่าค่อย ๆ ว่ายออกจากห้องโบราณที่ฝังอยู่ใต้ผืนน้ำหัวใจยังเต้นแรง…แต่ครั้งนี้เป็นเพราะความหวั่นไหว ไม่ใช่ความกลัวในหัวเธอมีคำถามเต็มไปหมด"พวกเขาคือเผ่าพันธุ์ของข้า...หรือคือฝันร้ายของข้า?""ข้าควรปลุกพวกเขาไหม...หรือปล่อยให้สิ่งเหล่านั้นตายไปตามกาลเวลา?"เธอไม่ได้ให้คำตอบเธอเลือกที่จะ "ปิดประตู" นั้น…ชั่วคราวเมื่อกลับขึ้นฝั่งอีธานรีบวิ่งเข้ามาหาเธอทันที“เจ้าโอเคไหม!?”นีร่าพยักหน้าเบา ๆ แต่แววตาเธอยังว่างเปล่าเล็กน้อยเหมือนคนที่กลับมาจากการเห็นบางสิ่ง…ที่ไม่ควรมีอยู่ในโลกนี้เธอไม่พูดถึงห้องนั้นไม่พูดถึงเงือกเจ็ดตน

  • SiRen เงือกสาว ผจญภัย   #30 เสียงเรียกจากใต้ทะเล

    เสียงดังจากข้างใน มาริเบลวิ่งออกมา พร้อมไอล่า“อย่าเข้าใกล้นาง” ไอล่ากัดฟันแต่ช้าไปแบร์กตันสะบัดมือทหารกลุ่มหนึ่งโผล่จากป่า กระชับปืนหอกทะเลในมือเขาไม่ได้มาคนเดียว... เขาวางแผนไว้ตั้งแต่ต้น ในกระท่อมนีร่าสะดุ้งตื่น ดวงตาเธอยังแดงเรืองนิด ๆเธอรู้...พลังของเธอเรียกใครบางคนมาเสียงของแบร์กตันดังลอดเข้ามา “นีร่า — ออกมาเถอะ ข้าไม่ใช่ศัตรูของเจ้า ข้าแค่ต้องการให้เจ้าช่วย...แบ่งเลือดของเจ้าให้ข้าสักหยด”“แค่นั้นจริง ๆ ข้าสาบาน”นีร่าลุกขึ้นช้า ๆเธอรู้ดี...เขาโกหกสายตาแบบนั้น แววโลภแบบนั้น — ไม่มีใครหยุดเพียงแค่ “หยดเดียว”นีร่าเดินออกมาเธอยืนต่อหน้ากัปตันแบร์กตันดวงตาเธอยังคงมีลายสีเงินอ่อน แผ่นผิวบนแขนยังเผยเกล็ดบาง ๆ“เจ้ากลัวตายงั้นหรือ?” เธอถามเบา ๆแบร์กตันหัวเราะ“ไม่ใช่กลัว...แค่เบื่อการรอคอยอย่างไม่มีจุดจบ”เธอเงียบไปครู่หนึ่ง ก่อนพูดเรียบ ๆ“ข้าไม่ให้เลือดข้าแก่คนที่เห็นชีวิตเป็นสิ่งแลกเปลี่ยน”“ข้าเกิดมาเพื่อหยุด...ไม่ใช่ส่งต่อมัน”แบร์กตันขมวดคิ้ว“งั้นข้าจะเอาเลือดเจ้าด้วยตัวข้าเอง”เขาดึงมีดออกจากข้อมือ — และทหารทั้งหมดกรูก้าวหน้าอีธานร้อง “นีร่า อย่า!”แต่สายไ

  • SiRen เงือกสาว ผจญภัย   #29 การเป็นอมตะ

    กลับสู่ปัจจุบันนีร่าผงะออกจากแท่นหิน ดวงตาเธอเปลี่ยนกลับเป็นปกติ แต่น้ำตาไหลอาบแก้ม“ไม่...ข้าไม่อยากเป็นแบบนั้น” เธอกระซิบ “ข้าไม่อยากฆ่าใคร...ไม่อยากกลายเป็นสัตว์ร้าย”อีธานประคองเธอแน่น “เจ้าคือเจ้าคนเดิม นีร่า...เราเลือกทางเดินของตัวเองได้”ชายชราเพียงเงียบ ก่อนเดินไปยังผนังด้านหลัง เขาดึงแผ่นศิลาออก เผยให้เห็น ตราประทับสุดท้าย — รูปเกล็ดเงือกสีเงินไขว้กับเลือดสีแดง“เลือดเจ้าคือประตูสุดท้ายที่จะเปิดพลังของ ‘อาทรามา’”“แต่หากเจ้าปิดมันด้วยตนเอง — เจ้าจะสูญเสียพลังทั้งหมด... กลายเป็นเพียงมนุษย์ธรรมดา”นีร่าก้มหน้าสั่น “ข้าต้องเลือกระหว่าง ‘เป็นตัวข้า’ หรือ ‘เป็นสิ่งที่ไม่อาจควบคุมได้’...”มาริเบลเดินเข้ามาจับมือพี่สาว“ไม่ว่าพี่จะเลือกอะไร ข้าก็จะอยู่กับพี่...จนกว่าจะถึงที่สุด”เสียงจากเบื้องบนเริ่มดังขึ้นอีกครั้งแสงไฟจากตะเกียงและเสียงรองเท้าเหล็กกระทบพื้นหินสะท้อนเข้ามาในอุโมงค์กองทหารของเจ้าชายเฟอเรส...อีธานหันมามองทุกคนเสียงฝีเท้าเริ่มใกล้เข้ามาทหารของเจ้าชายเฟอเรสกำลังเข้าประชิดอุโมงค์ใต้พระราชวัง พวกอีธานไม่มีเวลาอีกแล้วนีร่ายืนหน้าตรงต่อหน้าตราประทับสุดท้ายเธ

  • SiRen เงือกสาว ผจญภัย   #28 อาทรามาผู้ตื่นขึ้นจากการหลับไหล

    บรรยากาศในวิหารใต้ดินเงียบงันจนได้ยินเสียงลมหายใจของทุกคนชัดเจนแสงจากลวดลายโบราณบนพื้นค่อย ๆ จางลง ทิ้งไว้เพียงแสงสีน้ำเงินสลัวจากแท่นศิลาเบื้องหน้านีร่ายืนเซเล็กน้อย เธอรู้สึกเหมือนร่างกายเบาหวิว แต่ขณะเดียวกันกลับร้อนรุ่มภายในอีธานพยายามประคองเธอ “เจ้าไหวไหม?”“เหมือนข้า...ได้ยินเสียง...” นีร่ากระซิบ ดวงตาของเธอกำลังเปลี่ยนเป็นสีฟ้าเรืองแสงจาง ๆ โดยที่เธอไม่รู้ตัวมาริเบลเบิกตากว้าง “ตาของเจ้า...นีร่า...เหมือนตาของแม่เราในคืนสุดท้าย...”ทันใดนั้นเอง เสียงบางอย่างดังขึ้นจากมุมมืดของวิหารเสียงฝีเท้าเก่าแก่... และเงาหนึ่งปรากฏออกจากหลังเสาหินชายชราผิวซีดในผ้าคลุมสีดำเดินออกมาช้า ๆ ดวงตาเขาขุ่นมัวคล้ายคนมองทะลุอดีตมาหลายร้อยปี“ในที่สุด... นางก็ตื่นขึ้นมาอีกครั้ง”ทุกคนชะงัก“เจ้าคือใคร?” ไอล่าถาม มือแตะดาบอย่างระวังชายชราไม่ตอบคำถามตรง เขาจ้องนีร่าแน่นิ่งก่อนพูดเสียงแผ่ว “เงือกแห่งคำสาป...เงือกที่ถูกสร้างขึ้นจากเลือดของราชาและคราบเกลือพันปี”นีร่าถอยหลังไปก้าวหนึ่ง หัวใจเธอเต้นแรงจนรู้สึกชาไปทั้งร่าง“ข้า...ไม่เข้าใจ” เธอพูดเบา ๆชายชราก้าวเข้าใกล้แท่นศิลาเขาวางมือลงบนตราสัญลั

더보기
좋은 소설을 무료로 찾아 읽어보세요
GoodNovel 앱에서 수많은 인기 소설을 무료로 즐기세요! 마음에 드는 책을 다운로드하고, 언제 어디서나 편하게 읽을 수 있습니다
앱에서 책을 무료로 읽어보세요
앱에서 읽으려면 QR 코드를 스캔하세요.
DMCA.com Protection Status