NABABALOT na ng dugo at sugat ang buong katawan ni Aleng Carmen dahil sa paulit-ulit na bugbog na natatamo nito mula kay Kathleen.
Halos pumutok na ang labi nito sa paulit-ulit na sampal, suntok at sapak ng kamay ni Kathleen, at mula roon ay umaagos ang masaganang dugo.
"Ano, huh, hindi ka parin magmamakaawa sa akin? Hindi ka parin makikiusap na itigil ko na itong pambubugbog ko sa iyo, huh, tanda?" bigla pa niyang dinuraan ang duguang mukha ni Aleng Carmen.
Bagamat mahapdi na ang buo niyang katawan dahil sa mga sugat niyang natamo ay nanatili paring matatag ang ekspresyon ni Aleng Carmen. "Patayin mo na lang ako, Kathleen," bakas ang galit sa boses nito.
"Aww! Too bad ho, Aleng Carmen, kasi nasisiyahan pa akong paglaruan ka, eh. Tsk. Kundi kasi dahil sa anak mong ambisyosa sana masaya ako ngayon sa piling ni Damon. Dapat buhay reyna ako ngayon at hindi ako naghihirap. Sana limpak-limpak ang pera ko ngayon,"
Tumawa si Aleng Carm
MALUNGKOT ang puso ni Camille habang pinagmamasdan niya ang kulay kahel na ulap at ang napakaganda ngunit makahulugan para sa kaniya na sunset. Isang buwan na ang nakalilipas pero sariwa parin sa kaniyang isipan ang nangyari noon at sa bawat araw na lumilipas ay hindi nawawala sa isip niya ang sanggol na ipinagbuntis niya ngunit hindi naman napagbigyang masilayan ang mundo.Pero sinikap parin niya ang magpakatatag alang-alang sa mga taong mahal niya at lubos din siyang minamahal, lalo na ang anak na si Joana na araw-araw ay pinapasaya siya, at si Damon na oras-oras ay pinaparamdam sa kaniya kung gaano siya nito kamahal.May lungkot sa puso niya dahil sa nangyari kay George, pero dahil sa ginawa nitong kasamaan ay nararapat lang talagang parusa ang sinapit nito. Nalaman din naman nina Camille mula kay Kathleen na si George talaga ang nagpapatay sa lola nito. Hindi makapaniwala si Camille na magagawa iyon ni George kahit sa sariling kadugo nito.
61 years later.... Nakaupo lamang sa kaniyang paboritong upuan ang siyamnapung taong gulang na si Camille. Ang kaniyang puwesto ay naroon sa tabi ng bintana kung saan tanaw ang sunset kung kaya masaya niyang pinapanood ang paglubog ng araw at ang kulay kahel na ulap. Sa kaniyang isip ay ginugunita niya ang nakaraan na may halong tuwa at kirot sa kaniyang puso dahil alam niyang sa alaala na lamang talaga niya maaaring mabalikan ang lahat. Ngayon ay kulu-kulubot na ang balat ni Camille at maputing-maputi na rin ang kaniyang buhok. Hindi na rin niya kayang tumayo ng mag-isa at mahinang-mahina na rin siya kung kaya ang kaniyang maghapon ay umiikot na lamang dito sa loob ng kaniyang kuwarto. At kahit saan niya ibaling ang kanitang paningin ay ang mga pictures nila ni Damon ang nakikita niya, magmula no'ng ikinasal sila hanggang sa tumanda sila. Napangiti si Camille, ang kuwartong ito nila ni Damon ay saksi sa kanilang pag-iibigan. Ang bawat haligi, at ding
MALAPAD na napangiti si Camille sa repleka niya sa salamin. Walang mapagsidlan ang tuwa sa kaniyang dibdib, unang araw niya ngayon bilang isang manager sa pinapasukang Restaurant. Sa apat na taun niyang pagta-trabaho sa Chef's Kusinas ay laking pasalamat ni Camille dahil last week lamang ay na-promote na siya bilang Manager nito, at dahil iyon sa pagiging hard worker at consistent niya sa trabaho."Naks naman, ang ganda naman ng anak ko. Bagay na bagay sa iyo ang uniform mo bilang manager ng Las Kusinas," nakangiting sabi ni Aleng Carmen. Kagagaling lang nito sa palengke, at agad siyang sinalubong ng anim na taung gulang niyang apo. Kinuha ng bata ang mga pinamili ni Aleng Carmen na gulay at isda at ito na ang naglagay sa kusina. Nagpasalamat naman si Aleng Carmen sa bata."Nanay, Chef's Kusinas po," natatawang pagtatama naman ni Camille sa ina."Pareho na rin iyon, anak," tugon ni Aleng Carmen at dahil sa pangangalay ng mga paa niya sa ilang
DAMON Monteverde, the handsome businessman and famous owner and CEO Billionaire President of the Sapphire J-well, a famous Jewellry Company in the whole of Asia. He's a half Filipino-half American, and he has a good look, kaya hindi kataka-takang lapitin siya ng mga babae.Dahil si Damon lang naman ang nag-iisang anak ng kaniyang mga magulang ay sa kaniya ipinamana ng mga ito ang Sapphire J-well, na dating mina-manage ng kaniyang mga magulang noong nabubuhay pa ang mga ito.Pero sa kabila ng karangyaan at tagumpay niyang nakamit sa buhay ay may lungkot naman siyang nararamdaman sa puso. Matagal nang pangarap ni Damon ang magkaroon ng anak, ngunit hanggang sa mamatay ang kaniyang asawa dahil sa sakit na Cancer ay hindi siya nito nabigyan ng anak, dahil na rin sa may problema ito sa matris.Hindi sana nararamdaman ng lalaki ang lungkot kung nagkaroon man lang sana siya ng kahit isang anak, na siyang magmamana ng lahat ng ari-arian at yamang may
PANAY ang pagsulyap ni Damon sa kaniyang mamahaling wristwatch. Katatapos lang ng kaniyang speech para sa mga mag-aaral ng paaralang napili niyang handugan ng mga bags at school supplies. Kasalukuyan nang ipinamamahagi ng mga teachers sa mga batang estudyante ang mga bags at school supplies. "Mr. Monteverde, maraming salamat sa mga donations mong school supplies para sa mga estudyante namin dito. Masayang-masaya ang mga bata dahil sa mga munting handog mo para sa kanila," taus-pusong pasasalamat ng principal sa kaniya. "Masaya rin ho akong makatulong sa mga bata, mrs. Ventura," aniya, bukal sa loob ni Damon ang pagtulong lalo sa mga bata. Ganiyan din kasi ang kaniyang mga magulang noong nabubuhay pa ang mga ito. "Sadgirl. Walang daddy. Sadgirl," pareho silang napabaling ng principal na si mrs. Ventura sa mga estudyante sa unang baitang na tinutukso ang kaklase ng mga ito. "Kids, ano nanaman 'yan. Bakit niyo nanaman inaaway an
PAKIRAMDAM ni Damon ay siya na ang pinaka-masayang tao sa buong mundo, halos araw-araw siyang bumibisita sa anak na si Joana at wala iyong palya. Katulad nalang ngayon, dahil Sabado at walang pasok sa school ang bata ay ipinagpaalam niya ito kay Camille at dinala sa Sapphire J-well. Marami sa mga empleyado ng kumpanya ang nagulat nang ipakilala niya si Joana sa mga ito na kaniyang anak. "Woah! Dude, may anak ka na pala," ngingisi-ngising sabi ni George. "Hindi naibigay sa iyo ng dati mong asawa, si ex mo lang pala ang makakapagbigay sa iyo," anito at sinundan pa iyon ng malakas na tawa. Ngumisi lang naman si Damon sa kaniyang pinsan, then he glanced at his daughter who was happily chatting with his employees. Wala sa sariling napangiti siya habang pinapanood ang kaniyang anak. "So, may balikan na bang magaganap sa inyo ng ex mo?" Nakangising tudyo pa ni George. Damon shrugged. "That will never happened, George. Alam mo nama
SI DAMON ang first boyfriend ni Camille, at ito rin ang una niyang pinag-alayan ng lahat-lahat, maging ng kaniyang puso. Ngunit ang lalaki rin ang kauna-unahang nagwasak sa kaniyang puso. Kaya naman no'ng maghiwalay sila nito six years ago ay itinapon niya ang lahat ng bagay na may kinalaman sa lalaki dahil ayaw na niya itong maalaala pa. Aaminin niyang hanggang ngayon ay masakit parin sa puso niya ang ginawa nito noon, at sa tuwing nakikita niya ang lalaki ay iyon at iyon parin ang bumabalik sa kaniyang gunita, sinaktan siya nito, niloko, pinaasa, at pinaglaruan lamang ang damdamin niya. Hanggang ngayon ay may galit parin siyang nararamdaman dito, pero sinisikap niyang pakitunguhan ng maayos si Damon para sa kanilang anak. Dahil ayaw niyang ipakita kay Joana ang galit niya sa ama nito. Ayaw niyang masaktan ang anak kapag malaman nito na ganoon ang ginawa sa kaniya ng daddy nito kaya hindi nila ito nakasama sa loob ng ilang taun. Ayaw niyang sirain ang im
MATULIN ang pagpapatakbo ni Camille sa kaniyang sasakyan, ganito siya magmaneho kapag mag-isa lang siya at walang traffic sa kalsada. Nagagawa lang niyang maghinay-hinay sa pagmamaneho kapag nakasakay ang kaniyang anak, dahil masyado niyang iniingatan si Joana.Nakatuon ang kaniyang paningin sa kalsada nang bigla namang tumunog ang kaniyang cellphone. Sasagutin niya sana ang tawag ngunit nagulat siya nang biglang may sumulpot na matanda at papatawid ito. Sa takot niya dahil muntikan na niya itong mabangga ay mabilis niyang tinapakan ang break."Holy shit!" malakas siyang naka-pagmura, pagkatapos ay nagmamadali niyang inalis ang seatbelt at bumaba ng kotse niya saka nilapitan ang matanda. "Lola, ayos lang po ba kayo? Nasaktan ho ba kayo?"Umiling naman ang matandang babae. "Ayos lang ako, hija. Hindi naman ako tinamaan ng sasakyan mo dahil napreno mo agad,"Nakahinga siya ng maluwag. "Bakit ho pala mag-isa lang kayo? May kasama ho ba ka