LOGINวันถัดมา น้ำนิ่งเดินทางไปทำงานแบบปวดกล้ามเนื้อ ทั้งบ่าไหล่ ลำตัวร้าวแถมช่วงล่างรู้สึกขาแข็งได้อีก แต่ต้องปั้นหน้าแบบปกติแม้ว่าจะปวดร้าวไปทั้งตัวก็เถอะ น้ำนิ่งเปิดประตูห้องทำงานพบเจ้านายสาวนั่งหน้านิ่งตรวจงานเหมือนกับทุกๆ วัน ราวกับราชวังแวร์ซายด์ในการ์ตูนอมตะ มีดอกกุหลาบรายล้อมบอสแสนสวยสาวสองต่อหน้าน้ำนิ่ง
เธอเผลอยืนตะลึงไปบ้างเมื่อจินตนาการยามเช้าราวกับฝันค้างกลางวัน จนถูกบอสเรียกปลุกตื่นจากภวังค์ไปชั่วครู่
“น้ำนิ่งวันนี้เป็นยังไงบ้าง? เห็นเมื่อวานเธอบ่นเจ็บกล้ามเนื้อ?” บอสสาวถามด้วยความห่วงใย แววตาเขาจ้องมองเธออย่างจริงจัง เพราะเห็นน้ำนิ่งใส่ชุดโยคะเมื่อวานแล้ว เขารู้สึกมีชีวิตชีวาขึ้นมาก บอกตามตรงเลยในใจลึกๆ อยากสวมกอดน้ำนิ่งให้อุ่นใจบ้าง เพราะเขาเหงามานานตั้งแต่เมียจากไป
“ปวดไหล่ค่ะบอส ร้าวมาตามลำตัวเลยล่ะค่ะ” น้ำนิ่งตอบไปตามตรง พลางเดินไปวางกระเป๋า และพร้อมจะยกแขนขึ้นทีละข้าง เพื่อยืดไหล่ เธอมองเห็นกล่องใส่เอกสารแล้วสองกล่อง นึกเลยว่าจะต้องทำรูปแบบเดิมคือยกไปสแกนเป็นไฟล์ แล้วส่งเหมือนกับทุกๆ วัน
“มาหาฉันหน่อย!” บอสสาวเรียกพลางกระดิกนิ้วให้น้ำนิ่งเดินไปหาเธอใกล้ๆ ก่อนที่จะยอมยกกล่องกระดาษตรงหน้า น้ำนิ่งเดินไปหาบอสสาวแบบเป็นกันเอง โดยไม่ทันได้ระวังตัวเลยว่า สองมือหนา พร้อมกลิ่นน้ำหอมชวนรัญจวนใจ ทำน้ำนิ่งยอมจำนนต่อสาวสวยตรงหน้าอย่างสิ้นเชิง
สองมือหนาบีบหัวไหล่เบาๆ ให้น้ำนิ่งอย่างตั้งใจ บรรจงทำอย่างนิ่มนวลเพื่อให้เธอหายปวด เพราะเขาชวนเธอเล่นโยคะ วันนี้เธอจึงปวดกล้ามเนื้อ เพราะเขาลืมไปว่า หากไม่เคยเล่นมาก่อน การเล่นครั้งแรก ยังไงก็ปวดกล้ามเนื้อแน่นอน แต่เพราะอยากชวนให้น้ำนิ่งมาเล่นโยคะด้วยกัน วันนี้เขาตั้งใจจะให้งานเธอน้อยลง
“บอสใจดีจังเลยค่ะ ที่บีบไหล่ให้” น้ำนิ่งหลับตายิ้มหวานพริ้ม พลางกล่าวขอบคุณที่บอสทั้งใจดีและก็บีบนวดให้เธอแบบนี้ น้ำนิ่งเลยไม่ทันได้ระวังตัวเลยระหว่างที่หันหน้าเข้าหาบอสสาวซึ่งนั่งอยู่ตรงหน้า เธอกำลังยืนอยู่
“นั่งลงต่ำ เธอยืนสูงไปฉันจะเมื่อยแขนแทนนะ” บอสสาวกล่าวน้ำเสียงหวานห้าวทุ้มเจือปน น้ำนิ่งรู้สึกว่ายืนค้ำหัวเจ้านายไปหน่อย เธอจึงยอมลดตัวลงคุกเข่าต่ำๆ ระหว่างที่กำลังเพลินยอมให้บอสสาวตรงหน้าบีบไหล่ให้ แต่จากการบีบไหล่ เริ่มเปลี่ยนเป็นโดนจับหัว และน้ำนิ่งรู้สึกว่ามันแปลกๆ ตรงที่ มือบอสสาวกำลังพยายามกดหัวเธอให้เข้าหาตัวเขาระหว่างนั่งอยู่ตรงหน้า...
“เอ่อ...บะ...บะ...บอส...คะ??” น้ำนิ่งเริ่มตกตะลึงเมื่อใต้กระโปรงของบอสกลับมีบางอย่างงอกเงยโผล่ชูงวงยาวออกมาจากใต้กระโปรงสีขาว และมือของบอสก็พยายามดึงศรีษะของน้ำนิ่งให้เข้าหาไปใกล้ๆ เพื่อพยายามให้เธออ้าปากกลืนมันเข้าไปให้เขาหน่อย
“ช่วยฉันหน่อย คือฉันเอามันไม่ลง... เธอทำเป็นมั๊ย?” บอสบอกด้วยความเขินอาย และหน้าแดง และความจริงก็คือ เขาเกิดอารมณ์ขึ้นมา และอยากให้น้ำนิ่งช่วยเขาระงับมันที... น้ำนิ่งเริ่มยิ้มเจื่อๆ ว่านี่มันก็เกินหน้าที่ของผู้ช่วยบอสส่วนตัว และเธอกำลังนั่งคุกเข่าอยู่ตรงโต๊ะข้างๆ บอสแบบนี้ อีกอย่าง... ไอ้ง่วงตรงหน้าดันสวยกว่ากล้วยหอมแถมยาวเรียวสวยขนาดนี้ จะอ้าปากกลืนก็เกรงใจ เพราะบอสสาวก็ดันสวยแถมใจดีแบบนี้
น้ำนิ่งมองตาค้างระยะหนึ่ง พลางกลืนน้ำลายรอบหนึ่งก่อนจะทำตามที่เขาสั่ง ใจหนึ่งก็กลัวใจสั่น อีกใจก็เต้นระรัวตื่นเต้นอยากทำจนไม่อยากจะยับยั้งชั่งใจ เพียงน้ำนิ่งเริ่มจะอ้าปากเล็กน้อย มือหนาของบอสสาวเน้นเค้นกดหัวของน้ำนิ่งให้คว่ำปากงาบส่วนปลายงวงเขาทันที
ส่วนยอดหัวบากถูกครอบงำจนมือบอสสาวเริ่มสั่น ออกแรงกดหัวน้ำนิ่งให้กลืนลงไปให้ได้อีกครึ่งลำ ก้อนเนื้อยาวกว่านิ้วแปด เข้าไปในปากน้ำนิ่งอย่างช้าๆ ความร้อนของมัน ทำน้ำนิ่งเพลินกับขนาดที่เกือบคับปาก และร้อนระอุตอนกลืนเข้าไปอย่างช้า อีกมือของน้ำนิ่งจับขนาดงวงของบอสสาว ค่อยๆ รูดคลึงนวดเบาๆ ช่วยให้บอสสาวนั่งหายใจได้ทั่วท้องหัวใจค่อยๆ เต้นแผ่วลง แต่ตื่นเต้นระรัวยิ่งขึ้น
นานแล้วที่ไม่ได้ถูกใครใช้ปากให้มาแบบนี้ ตั้งแต่ภรรยาเขาตายไป ส่วนใหญ่บอสสาวสองจะใช้มือในการช่วยตัวเองตลอดเวลา ยังทำใจกับการตัดมันออกไม่ได้ และดันมาเกิดอารมณ์กับผู้ช่วยสาวตอนใส่ชุดโยคะเมื่อวานนี้ ตอนที่เธอรวบผมม้าสูง เผยลำคอตอนอยู่ในชุดรัดรูปแล้ว เขาดันเกิดอารมณ์ของแข็งขึ้นมา
น้ำนิ่งรู้สึกเพลิดเพลินกับการใช้ปากทำรักให้บอสสาว นอกจากขนาดจะคับปาก แถมยาวได้ใจจนกลืนแทบไม่ไหม เธอผงกหัวหลายระรอบจนลืมไปว่า ทำงานให้กับเจ้านายบอสสาวสวยอยู่ แต่ก็อิ่มปากอิ่มท้องได้กลืนกินงวงอุ่นยาวในปากอย่างเพลิดเพลินเช่นนี้
ระหว่างที่น้ำนิ่งหลับตาอ้าปากดูดเลียกลืนกินแทบจะสุดลำมิดด้าม บอสสาวนั่งตัวแข็งตาค้างแทบตัวสั่น สองมือบอสสาวจับศรีษะของน้ำนิ่งเอาไว้ทั้งสองมือ ราวกับควบคุมให้เธอยังต้องใช้ปากทำรัก ช่วยให้เขาเสร็จสมอารมณ์ที่คั่งค้างนี่ที น้ำนิ่งทำไปจนเริ่มลืมตัวว่า เธอไม่ควรทำอะไรละลาบละล้วงแบบนี้ แต่เป็นเพราะบอสเรียกและกดหัวเธอนี่แหละ น้ำนิ่งน่าจะเรียกร้องค่าเสียหาย แต่ถ้าเทียบกับงวงที่อยู่ในปากแล้ว เธอควรจะเรียกร้อง หรือร้องเรียกต่อดีนะ
น้ำนิ่งดูดส่วนปลายยอดหัวบาก พร้อมจะงาบกลืนเข้าไปอีกครั้ง ครานี้ บอสสาวใช้มือกดหัว ดันน้ำนิ่งกลืนลึกเข้าไปแทบสุดลำพร้อมๆ กับอัดฉีดของเหลวร้อนหลั่งไหลทะลักเข้าคอของน้ำนิ่งอย่างต่อเนื่อง จนกระทั่งเธอสำลักทั้งกลืนทั้งงับจนทำอะไรไม่ถูก
ของเหลวขาวขุ่นล้นปรี่ขอบปากสาวน้ำนิ่ง กับแววตาเล็ดน้ำตาของเธอนั่งคุกเข่าอยู่กองกับพื้น น้ำนิ่งช้อนดวงตาขึ้นมามองหน้าบอสสาวที่ยิ้มหวานให้เธออย่างพอใจ พลางสะเด็ดเก็บงวงที่พ้นน้ำเสร็จแล้วเข้ากระโปรงได้อย่างพอดิบพอดี เธอหันไปหยิบเช็คมาใบหนึ่งแล้วเซ็นต์ให้น้ำนิ่ง
“ถือเป็นค่าแรงพิเศษที่ช่วยฉันในกรณีฉุกเฉินนะ ขอโทษด้วยนะน้ำนิ่ง แต่ก็ขอบคุณนะ ช่วยรับไปที ฉันยังไม่อยากให้ลูกน้องที่เหลือต้องมากังวลฉันเรื่องนี้...” บอสสาวส่งให้น้ำนิ่งเพื่อขอให้เธอรับไว้ อย่างน้อยเขารู้สึกไว้ใจเธอที่จะปิดเรื่องนี้ไว้ และเขาขอโทษเธอจริงๆ ที่ต้องขอให้ใช้ปากช่วยเรื่องพิเศษเรื่องนี้ เขาไม่กล้าขอให้ลูกน้องคนอื่นๆ มารู้ความลับนี้
“ทำไมบอสถึงให้น้ำนิ่งทำให้คะ? ไม่กลัวน้ำนิ่งจะบอกใครรึคะ?”
“ขนาดฉันจะไปโยคะกับลูกชาย เธอยังเงียบเลยนิ ฉันคิดว่าเธอไว้ใจได้ แต่ถ้าเรื่องนี้ฉันรับรองว่ามันจะไม่เกิดขึ้นบ่อย” บอสสาวบอกน้ำเสียงปกติ และเมินที่จะมองหน้าน้ำนิ่ง ไม่อยากให้ความสนิทนี้ทำให้น้ำนิ่งคิดอะไรมากไป และเธอก็ไม่อยากให้มันเกินเลยมากไปอีก แม้ว่าจะเป็นสถานการณ์คับขันก็ตาม
“คือ... ขอพูดอะไรหน่อยได้มั๊ยคะ?” น้ำนิ่งหันมามองดูตัวเลขที่อยู่ในเช็คถึงห้าหลักที่เธอใช้แค่ปากทำให้แล้วยังได้ขนาดเงินเดือนปกติถึงหกเดือน เพียงแค่สิบห้านาที น้ำนิ่งเริ่มรู้สึกชอบที่จะใช้ปากให้เป็นประโยชน์ และเธอก็ดันเริ่มชอบขนาดงวงของบอสเสียแล้ว จากเหตุการณ์เมื่อสักครู่
“ได้สิ!” บอสสาวคิดว่าจะต้องโดนผู้ช่วยงานต่อว่าแน่ๆ แต่เธอก็พร้อมที่จะโดนตำหนิ และอยากจะชดเชยอะไรก็ได้ เพื่อมิให้ความลับนี้รั่ว แต่กลับผิดคาด...
“งวงของบอสสวยมากค่ะ และก็แข็งได้ใจจริงๆ ค่ะ น้ำก็อร่อย ถ้าหากว่าติดขัดเรื่องปัญหาส่วนตัวยังไง ก็เรียกน้ำนิ่งช่วยได้นะคะ... น้ำนิ่งเข้าใจว่า บอสอยู่ในสถานการณ์ที่ลำบากใจ”
ราวกับเสียงสวรรค์ที่ทำให้บอสสาวรู้สึกได้ว่า จะได้ไปต่อกับผู้ช่วยสาวที่รู้งานและรู้ใจแบบนี้ แถมเป็นงานด้วย เธอรู้สึกยิ้มออกและปลื้มในตัวน้ำนิ่งมาก
“มิเสียแรงที่ฉันตัดสินใจเลือกเธอมาช่วยงาน...” เขาตอบอย่างพอใจ และให้เธอไปพักสองชม. ก่อนจะให้ไปทำงานยกกล่องกระดาษไปสแกนตามปกติ เพื่อมิให้ดูน่าสงสัย น้ำนิ่งเข้าใจงานส่วนนี้จึงไปทำโดยไม่เถียงอะไร หลังจากได้เช็คใบแรกไปแล้ว เธอก็เริ่มมีเงินเก็บขึ้นมาทันที
******
พักเที่ยงเหมือนเดิมยามสาวใช้เข็นอาหารมาให้ช่วงเที่ยง วันนี้นพทานอาหารเสร็จเร็ว แต่กลับหยิบขนมของว่างเอาไว้ในมือ พลางชักชวนครูเชนให้ออกไปรับแดดที่สวนหลังบ้านด้วยกัน มันเป็นส่วนที่เขาได้พักผ่อนก่อนจะต้องเรียนหนักยามบ่าย“บ้านนายสวยมากเลยนะ นพ” เชนเดินตามออกมา พร้อมน้ำดื่มในมือที่ถือเอาไว้ เขารู้สึกได้ว่า นพเป็นคนที่มองโลกในแง่ดี ร่าเริง แล้วก็นิสัยดีเวลาเรียนกับเขาด้วย“ผมแค่อยากถามว่า ถ้าเราจะทำอย่างในหนังสือ ผมอยากรู้ว่ามันรู้สึกยังไง?” นพถามในฉากเดียวที่ตัวละครเพศเดียวกันเขาได้ทำร่วมกัน ทำให้สีหน้าของเชนถึงกับตกตะลึงที่โดนถาม เพราะเขาอ่านส่วนนี้แล้ว บอกเลยว่าเขารู้สึกแฮปปี้มากๆ และมากกว่าตอนอยู่กับแฟนของตัวเองเรือนหน้าของครูเชนเริ่มร้อนและเขินแดง เรียวปากเริ่มสั่น ยามมองริมฝีปากหวานๆ เนียนสวยตรงหน้าที่ได้ร้องขอให้เชนสาธิตให้เขาหน่อย“มันคงไม่ดีหรอกนะ นพ ครูมาติวหนังสือนะ เราไม่ได้มาเน้นเนื้อหาในนิยายที่เราได้แลกเปลี่ยนกันบ่อยครั้ง” เชนเริ่มเสียงสั่นเพราะในใจลึกๆ เขารู้สึกกับนพ แต่จะให้ทำแบบนั้นตามคำร้องของหนุ่มน้อย เขาเริ่มไม่แน่ใจแล้วว่าจะต้องรู้สึกกับนพต่อไปอย่างไร“ดีสิครับ ผมอุต
วันที่สองของการติว วันนี้นพออกมายืนรอครูเชนถึงหน้าบ้าน รอเสียงรถมอร์เตอร์ไซค์ของเชนมาถึงก่อนเวลาเรียน เพราะวันนี้นพอยากคุยเรื่องหนังสือแฟนตาซีก่อนเรียน มันจะทำให้เขาอารมณ์ดีและอยากเรียนวิชายากๆในชม.ถัดไปหนุ่มน้อยหยิบหนังสือที่ตัวเองอ่านค้างไว้ เพราะอยากคุยเรื่องเนื้อหาในเรื่องนี้ เขารู้สึกตื่นเต้น ใจชื่นหลังจากเสียงรถมอร์เตอร์ไซค์เรซซิ่งเดินทางมาถึง เสียงกริ่งดังและสาวใช้เดินออกไปเปิดประตู เพื่อให้เชนเข็นรถเข้ามาในบ้าน“สวัสดีครับ ครูเชน ดีใจจังเลยครับที่ครูมาก่อนเวลาเรียนที่ผมขอไว้” หน้าตาของหนุ่มน้อยหวาน ก็ทำให้เชนรู้สึกดีด้วยเช่นกันว่า เขาเป็นเด็กดีมาก โตขึ้นจะต้องเป็นผู้ชายที่ดีมากๆ แน่ๆ เขาเองก็คิดเช่นนั้น คงจะไม่ทำตัวงี่เง่า เป็นหนอนหนังสือจนกระทั่งโดนแฟนสาวทิ้งไปในที่สุด“ที่ให้มาเร็วๆ ก่อนชม.เรียนจริงคือ มีอะไรสำคัญรึเปล่า?” เชนถามด้วยสีหน้าสนใจ เพราะเขากำลังถอดถุงมือขับรถ และค่อยๆ ถอดเสื้อนอกเช่นเดิม สายตาของนพมองดูเขาอย่างปลาบปลื้ม และชอบรูปร่างท่าทางของเชนมากขึ้นเรื่อยๆ จนทำให้พวกเขารู้สึกสนิทกันเร็วมาก เพราะความเป็นเพศเดียวกัน“คือผมอยากคุยเรื่องหนังสือแฟนตาซีที่ผมอ่านค้า
พักเที่ยงที่ สาวใช้เดินเข็นรถส่งอาหารเที่ยงมาให้นพ และครูเชน เธอมีอาหารกลางวันและขนมหวาน พร้อมน้ำดื่มกับผลไม้มาสองชุด ทำให้ชม.ช่วงครึ่งวันเช้าเป็นไปอย่างราบรื่น ติวไปสองวิชาอย่างเข้มแข้ม แต่จะต้องทบทวนในวันพรุ่งนี้อีกครั้ง ก่อนจะผ่านวิชาต่อไปนพได้อาหารชุดของตัวเอง เมื่อสาวใช้ยกมาให้ฝั่งของเขา ตรงกันข้ามครูเชนนั่งปิดหนังสือ พลางถอดแว่นตา พลางบีบขมับกึ่งกลางหน้าผาก เพื่อพักสายตา จนกระทั่งสาวใช้ยกอาหารส่วนของครูเชนมาส่ง จากนั้นจึงลาออกจากห้อง เพื่อให้สองหนุ่มได้พักเที่ยงทานอาหาร และเธอจะกลับมาอีกครั้งในอีกชม.ข้างหน้า เพื่อเก็บของเหล่านี้ ให้พวกเขาได้ติวหนังสือกันต่อไป...“ตอนนี้ผมคุยเรื่องเนื้อหาในแฟนตาซีเล่มนี้ได้รึยังครับ?” นพยังตื่นเต้นกับเหตุการณ์ในหนังสือแนววาย ความจริงมันเป็นหนังสือสำหรับผู้หญิงนิยายชายรักชายนะ แต่เชนมีมันเพราะแฟนเก่าของเขาดันซื้อมาครบเซ็ทนี่แหละ แต่ก็เลิกกันในที่สุด จนเธอไม่ได้เอาหนังสือพวกนี้ไปด้วย เขาก็ไม่รู้ว่าทำไมถึงทิ้งไว้ให้เขาอ่านจนครบทุกภาค“ได้สิ ตอนนี้เวลาพัก เราจะกินข้าวเที่ยง และคุยเรื่องอื่นได้เลยนะ อย่างเช่นว่า พ่อแม่เธอเป็นคนที่ดีกับเธอมากๆ ที่ให้อ
เชน เป็นครูสอนพิเศษเพื่อติวนร.ผู้ว่าจ้างเขา มาสอนติวเพื่อสอบเข้ามหาวิทยาลัย เขาเป็นหนุ่มหล่อหน้าตาดีมาก หน้าตาดีจนไม่น่าคิดว่าเขาจะไม่มีแฟน จริงอยู่ว่าเขาเคยมีแฟนสาวสวยเพราะความหน้าตาดี แต่เพราะเขาไม่ค่อยมีเวลาให้แฟนสาว มัวแต่สนใจหนังสือที่อ่านจนทำให้แฟนสาวต้องเบื่อและเลิกรากันไปชีวิตของเชนจึงมีแต่หนังสือและแว่นตาที่ใส่เพื่ออ่านได้ทุกอย่างที่เขาต้องการ มันเป็นความสุขของเขาที่มีหนังสืออยู่ข้างกาย ชายหนุ่มขับมอร์เตอร์ไซค์เรซซิ่งเดินทางมาถึงบ้านของลูกศิษย์ เป็นบ้านเดี่ยวหลังใหญ่ ในหมู่บ้านโซนคฤหาสน์คงรวยมากน่าดู ถึงกล้าจ้างเขาให้มาสอนพิเศษถึงที่บ้าน พอจะรู้ว่าเป็นลูกชายนิสัยดี และกำลังจะสอบเข้ามหาวิทยาลัยเขากดกริ่งและทักทายสาวใช้ที่ออกมาต้อนรับเขา เพื่อเชิญเชนเข้าไป ชายหนุ่มจึงขอเข้าไปจอดรถในบ้าน เพื่อจะได้ใช้เวลากว่า 6 ชม. 3 วิชาในการติววันนี้ แบบทุกๆ วันในระยะเวลาอาทิตย์เดียว เชนจึงเดินเข็นรถมอร์เตอร์ไซค์สีดำของตัวเองอย่างช้าๆ และจอดมันให้ดี เพื่อถอดเสื้อลมกันแดด จากนั้นค่อยไปเปิดกล่องประดับรถมอร์เตอร์ไซค์ หยิบหนังสือและเอกสารพิเศษ ที่เกี่ยวกับข้อสอบในการสอบครั้งนี้ รวมไปถึงข้อมูลสำห
น้ำนิ่งอยู่ในร่างเปลือยเปล่ากับบอสสาวบนเตียงของเธอในห้องใหญ่ เรียวปากหญิงสาวกำลังห่อกว้าง เพื่อกลืนงวงใหญ่ยาวอวบอัดของบอสสาวตรงหน้าซึ่งกำลังนอนหงาย ปล่อยให้เธอกลืนกินอย่างง่ายดาย ต่อเนื่อง หญิงสาวผงกหัวขึ้นลง พร้อมๆ กับใช้มือเค้นนวดคลึงเบาๆ ให้งวงใหญ่ยาวอวบอ้วน เนื้อแข็งเกร็งตลอดลำ ตื่นตัวเต็มที่...“ซี๊ด... ขึ้นมาขี่งวงฉันสิ น้ำนิ่ง!” บอสสาวบอกให้น้ำนิ่งคลานขึ้นไปบนตัวนาง เพื่อถ่างขาขึ้นคร่อม ควบขี่อยู่บนงวงยาวให้มุดลอดสอดเสียบน้ำนิ่งเข้าไปให้สุดกู่...ร่างบางค่อยๆ หย่อนตัวลงมา เพื่อปล่อยให้ปลายงวงอวบใหญ่ร้อนแข็ง แทงเข้าร่างตรงจากเบื้องล่าง ค่อยๆ เสียบลึกลงไปเรื่อยๆ เมื่อน้ำนิ่งลดกายนั่งลงอย่างช้าๆ หญิงสาวอ้าปากครางหายใจแทบสะดุด จนกระทั่งมันหายไปครึ่งลำแล้ว สองมือบอสสาวจับกายหญิงสาวจากสีข้างร่างกาย กดเรือนร่างบางให้นั่งทับลงมาจนเกือบจะหมดด้าม“อ๊า...” น้ำนิ่งครางกรีดร้องอย่างเสียวซ่าน เพราะขนาดงวงของบอสสาวมันแข็งร้อนยาวใหญ่แบบนี้ไม่เคยเลยที่จะเล็กลง หลังจากใช้งานกับเธอมาตั้งแต่ทำงานด้วยกันมาตลอดแรงตอกกระแทกเสียบลึก จัดหนักเสียกายสาวอยู่เบื้องบนสะท้านไปทั่วร่าง สายธารเปียกฉ่ำหลั่งไหล
เมื่อน้ำนิ่งเดินทางมาถึงบ้านของบอสสาว เธอพึ่งจะเดินทางออกมาจากบ้านบอสตอนช่วงหัวค่ำ หลังแตกน้ำไปสองดอก แล้วนี่ก็กลับมาที่นี่อีก แต่น้ำนิ่งคงไม่มีอารมณ์อะไรจะทำงานให้บอสสาวแล้ว นอกจากเธอต้องการที่พักใจ เมื่อพบว่าแฟนหนุ่มนอกใจเธออย่างแท้จริง“รปภ.บอกฉันว่า เธอไปอยู่ที่ทำงานคนเดียว เธอไปทำไมที่นั้น” บอสสาวอยู่ในชุดนอน และปวรุทก็กำลังจะเข้านอนหลังจากอาบน้ำสะอาดมาใหม่ๆ สีหน้าเขาขาวใส นวลผ่อง แต่สำหรับน้ำนิ่งแล้ว ตอนนี้ชีวิตเธอกำลังดำมืดเพียงลำพัง หลังจากพบความจริงเกี่ยวกับปองมาหมาด เธอทำใจกลับไปพบเขาและคบหากันแบบเดิมไม่ได้หรอก ในเมื่อเขานอกใจเธออย่างชัดเจน“คือ... น้ำนิ่งเพิ่งเลิกกับแฟนค่ะ น้ำนิ่งไม่รู้จะย้ายไปไหน เลยขอไปอยู่ที่ทำงานเพื่อกำลังคิดอยู่ว่าจะย้ายไปเช่าห้องที่ไหนดี....” น้ำนิ่งตอบไปตามตรง สีหน้าเธอตอนนี้มีแต่ความกังวลและหาทางออกไม่ได้บอสสาวเห็นว่าน้ำนิ่งกำลังตกที่นั่งลำบาก และเธอก็เห็นว่าน้ำนิ่งก็เพิ่งจะเป็นโสด ก็คงจะเหมาะหามาอยู่บ้านเธอด้วยกัน มันจะสะดวกมากเลยเมื่อน้ำนิ่งอยู่กับเธอในฐานะผู้ช่วยที่มาทำงานเต็มเวลาเต็มตัว และไปไหนมาไหนด้วยกับตลอดเวลา ก็คงจะดีมิใช่น้อย“ถ้ายังนึกไ







