9 หมั้นหมาย

หม่าชิงเทียนย่นจมูกเมื่อถูกถ้อยคำดุสาดมา แต่เขาหาได้เกรงกลัวไม่ ร่างสูงผอมก้าวยาวๆ มากั้นทางเดินที่ฮูหยินจินกำลังจะขึ้นไปยังกระโจมใหญ่ หวังเฉ่าเสียนก้าวมาดักหน้าอีกคนพร้อมกระบี่ข้างหลังถูกชักออกมาขู่

“ไปไม่ได้” หวังเฉาเสี่ยนเอ่ยเสียงเย็นชา

“พวกเจ้าคิดจะขู่ข้าหรือ รู้หรือไม่ว่าต่อไปลูกสาวข้าจะ...”

“ท่านแม่!”

“เรียกทำไม” นางตวาด

จินฮุ่ยอิงหดคอกลัวหงอ ดวงหน้านวลจืดเจื่อนเพราะมิอาจขัดมารดาได้ ฮูหยินจินตาขวางชี้ไปยังกระโจมก่อนเอ่ยเสียงกราดเกรี้ยว “หากอยากให้ข้าสิ้นสงสัยก็ให้คนของข้าตรวจค้นให้สิ้นซาก”

“ไม่มีทาง”

หวังเฉาเสี่ยนกำกระบี่เตรียมพร้อมเต็มที่ สีหน้าจริงจังทำให้จินฮุ่ยอิงรู้สึกหวาดหวั่น แต่มารดาของนางกลับหากลัวไม่

“นอกจากคนด้านในจะเป็นโอรสสวรรค์ นอกนั้นใครหน้าไหนก็ห้ามข้าไม่ได้” นางตวาดเท้ายังจ้ำต่อไปไม่ฟังคำทัดทานและผลักหม่าชิงเทียนออกห่าง

กระทั่ง...

“ข้ามศพข้าไปก่อนเถอะ” หวังเฉาเสี่ยนโพล่งขึ้น

จินฮุ่ยอิงสะดุ้งโหยงสีหน้าแปรเปลี่ยนทันทีที่เห็นท่าทีขึงขังเย็นชาของบุรุษรูปงามตรงหน้า นางไม่คิดไม่ฝันว่าคนผู้นี้นอกจากรูปงามแล้วยังเย็นชาเช่นนี้

“หากไม่มีสิ่งใดปิดบังก็ต้องให้ข้าเข้าไป”

“บอกว่าไม่ได้ก็คือไม่ได้”

“เอ๊ะ! เจ้า!”

ไม่ทันที่นางจะว่ากล่าวก็มีเสียงกรีดร้องดังลั่น ทั้งหมดหันขวับไปยังต้นเสียงพร้อมกันทันใด

“กรี๊ดดดดด ปล่อยข้า ไอ้คนบ้า คนไม่ดี คนใจร้าย ปล่อย!”

“ปล่อยรึ อยู่ในมือข้าแล้วเจ้าอย่าหวัง”

“ปล่อย!”

“ปล่อยให้เจ้าหนีรึ ฝันไปเถอะกระต่ายน้อย”

“ข้าจะไป ปล่อย!”

เสียงทุ่มเถียงกันตามมาด้วยเสียงของหนักๆ หล่นลงพื้นสะท้านสะเทือนทำให้ทั้งหมดตกอยู่ในความตะลึงงันกระทั่งจินฮุ่ยอิงตั้งสติได้ก่อนใคร

“นั่นเสียงซิงซิน ท่านแม่!” จินฮุ่ยอิงร้องเสียงหลงตั้งท่าจะวิ่งขึ้นไปยังกระโจม ทว่าช้ากว่าผู้เป็นมารดาที่พริบตาเดียวก็กระโจนถึงหน้ากระโจมไม่ทันที่สองขุนพลจะทัดทานนางก็เปิดม่านเข้าไปทันใด

“ว้าย! ตายแล้ว! ช่วยด้วย! ใครก็ได้ช่วยนางที คนสารเลวกำลังข่มเหงน้ำใจลูกข้า!”

ฮูหยินใหญ่สกุลจินร้องลั่นไม่พอยังยืนอุดปากตัวแข็งค้างอยู่หน้าประตู สองขุนพลคู่ใจอ๋องสี่กับจินฮุ่ยอิงตามมาทันก็มีอันแข็งค้างตามๆ กัน เพราะภาพตรงหน้าที่เห็นคือร่างกำยำของอ๋องสี่หลี่หลานหมิงที่นั่งคุกเข่าคร่อมร่างอรชรที่กำลังดิ้นรนไปมาทั้งเตะทั้งถีบแต่ไม่พ้นเรี่ยวแรงคนด้านบน สองมือของนางถูกผูกไว้ด้วยผ้าผูกผมสีฟ้าอ่อนของตัวเองจนผมเผ้าหลุดลุ่ยสยายไม่เป็นทรงดูน่าประหลาด อีกทั้งริมฝีปากบางเฉียบสีดอกท้อของนางยังบวมช้ำจนเห็นได้ชัด

อ๋องสี่หลี่หลานหมิงมุ่นคิ้ว หน้าตึงเพราะถูกขัดจังหวะ “ข้าบอกว่าห้ามเข้ามา พวกเจ้าไม่ได้เรื่องจริงๆ”

“ข้าพยายามทัดทานแล้วแต่นางไม่ฟัง” หม่าชิงเทียนโบ้ยให้ฮูหยินจินทันใด

“แต่ว่า พะ... พวกท่าน” หวังเฉาเสี่ยนเอ่ยได้เท่านั้นก็หน้าชาเมื่อหันไปสบตาดรุณีงามที่โผล่พรวดมายืนข้าง ต่างคนต่างประดักประเดิดเกินทนที่เห็นภาพหมิ่นเหม่ของทั้งสอง

“พี่หลานหมิง นี่พี่กำลังจะ...”

หม่าชิงเทียนเอ่ยไม่ทันจบ หลี่หลานหมิงหันมามอง ดวงตากร้าวสาดมาชะงักไปครู่ที่เห็นบุคคลที่สามหลายคนแต่ที่แปลกใจที่สุดคงไม่พ้นหญิงชราร่างอวบที่พรวดพราดเข้ามาก่อนใครทำให้เขาเคืองที่สุด

“เจ้าเป็นใคร เข้ามาที่นี่ได้อย่างไร”

“ข้าก็มาตามลูกสาวที่ท่านกำลังกักขังหน่วงเหนี่ยวกลับบ้านน่ะสิ” นางว่าจบก็ก้าวฉับๆ มาถึงที่

จินซิงซินเห็นหน้าฮูหยินจินรีบผลักอ๋องสีออกห่างจนร่างกำยำที่ไม่ทันตั้งตัวหงายหลังไปอีกทาง ร่างอ้อนแอ้นคล้ายจะปลิวลมถลาเข้าหาร่างอวบอัดของฮูหยินจิน แต่ไม่ทันได้สวมกอดก็ถูกต้อนรับด้วยฝ่ามือฟาดเข้าที่ข้างแก้มจนหน้าหันเซถลาลงกองกับพื้น นางไม่คาดคิดถึงกับยกมือสั่นเทาขึ้นกุมหน้าน้ำตารินหลั่งสะอึกสะอื้นจ้องอีกฝ่ายดวยแววตาหวาดกลัวยิ่ง

“แม่ใหญ่ตีข้าทำไม”

“ไม่ให้ตีได้หรือ เจ้าทำงามหน้าขนาดนี้”

“ข้าไม่ได้ทำอะไร แค่...”

“แค่ให้คนแปลกหน้าถึงเนื้อตัว เจ้ายังจะเรียกว่าไม่มีอะไรงั้นรึ”

“ข้าไม่รู้ ไม่รู้” ดรุณีน้อยคิดแก้ต่างให้ตัวเองไม่ออก จึงตอบไปอย่างข้างๆ คูๆ แต่มิคาดเมื่อถูกมือหนาประคองไหล่นางทั้งสองข้างให้ลุกขึ้นจากด้านหลัง แม้นางขัดขืนแต่อีกฝ่ายหายอมไม่

“กระต่ายน้อย... อย่าดื้อ” 

เสียงทุ้มกระซิบข้างหูทำให้จินซิงซินงันไป นางเหลือบตามองอีกฝ่ายด้วยแววตาตื่นตระหนกแต่ครู่หนึ่งก็ถูกกระชากไปด้านหลังโดยที่อ๋องสี่ยืนอยู่ด้านหน้าต่อหน้าฮูหยินจิน

“มีอะไรว่ามา”

“กล้าเผชิญหน้าข้าแล้วรึ บอกมาว่าพ่อค้าอย่างเจ้าจะเอาอะไรมาชดใช้ค่าเสียหายของลูกสาวข้าได้”

“ข้าจะรับผิดชอบนางเอง”

“รับผิดชอบอย่างไรถึงจะสมศักดิ์ศรีสกุลจินของเรา หรือเจ้ามีเงิน”

“ข้าจะตบแต่งนางเป็นภรรยา”

ทุกสรรพสิ่งราวกับหยุดการเคลื่อนไหว ทันทีที่อ๋องสี่หลี่หลานหมิงประกาศเจตนารมณ์ออกไป สองขุนพลหน้าหยกต่างสบตากันด้วยความหวั่นใจในขณะที่ผู้เป็นนายกระตุกยิ้มท้าทายหญิงชราตรงหน้า นางมีท่าทีอึกอักครู่หนึ่งเหมือนไม่คิดว่าจะได้ยินคำตอบเช่นนี้แต่ก็ปรับสีหน้าเป็นปกติทันใด