서재
검색
홈 / รักโบราณ / ของหวงของ ท่านแม่ทัพ / ตอนที่ 48 จำได้แค่ไหน

공유

ตอนที่ 48 จำได้แค่ไหน

작가: กระต่ายหยก
last update 최신 업데이트: 2025-08-18 11:46:58

นางรู้ดีว่าบุรุษคนนี้ไม่เคยพูดล้อเล่นก็เหมือนกับตอนนี้ ที่พอมาถึงจวนปุ๊บเขาก็ชวนนางมาที่ห้องเลยน่ะสิ

มือเรียวรับชุดทำแผลมาจากสาวใช้คนสนิท ก่อนที่พวกนางจะออกไปแล้วปิดประตูให้อย่างเสร็จสับ รู้งานเสียจนน่าหมั่นไส้

นางหันกลับไปมองคนที่นั่งถอดเสื้อรออยู่ที่เตียง แต่พอเดินเข้าไปใกล้ก็เห็นรอยช้ำสีม่วงขนาดใหญ่บนไหล่ของเขาอย่างชัดเจนขึ้น

มือเรียวสัมผัสรอยช้ำอย่างแผ่วเบา ก่อนที่จะลงมือทายาให้กับเขา

" ท่านช่วยอยู่นิ่ง ๆ ได้ไหมเจ้าคะ "

นางบ่นเบา ๆ เมื่อคนตรงหน้าขยับไปมาและชอบเอานิ้วมามาหมุนผมของนางเล่นซนเหมือนเด็ก ๆ เลย

เมื่อเขายังไม่หยุดนางจึงหยุดทายาแล้วเงยหน้าขึ้นสบตาคมที่มองนางอยู่ก่อนแล้ว เขายิ้มมุมปากด้วยใบหน้าเจ้าเล่ห์

คล้ายกับหมาป่าที่กำลังวางแผนตะครุบเหยื่อ ซึ่งไม่ใช่ใครที่ไหน เหยื่อที่ว่า ก็คงจะเป็นนาง

" เอ่อ ...ยาเจ้าค่ะ "

หลี่เจินเดินเข้ามาพร้อมกับถ้วยยา ดวงตาของนางหันไปสบตา กับสาวใช้คนสนิทของตนและมองถ้วยยาด้วยรอยยิ้ม

이 책을 계속 무료로 읽어보세요.
QR 코드를 스캔하여 앱을 다운로드하세요
잠긴 챕터
이전 챕터 다음 챕터

최신 챕터

  • ของหวงของ ท่านแม่ทัพ   ตอนที่ 53 ห่างไกล

    สายตาคมทอดมองใบหน้าหวานที่กำลังนอนหลับสนิทอยู่บนอกกว้างของตน ความสัมพันธ์ของพวกเขากำลังพัฒนาไปในทางที่ดี ความรักกำลังเบ่งบาน แถมพวกเขากำลังจะมีพยานรักด้วยกันอีก ในสถานการณ์เช่นนี้ เขากับมีเรื่องต้องเดินทางไกล ' มันใช่เวลาที่ไหน แถมเพื่อนร่วมเดินทาง ก็ยังชอบทำหน้าตากวนประสาทเขาอยู่เรื่อยอีก หากไม่ติดว่าเป็นพี่ภรรยาแล้วก็นะ ' และหากไม่ใช่เรื่องสำคัญล่ะก็ เขาไม่มีทางที่จะรับปากฝ่าบาทเป็นแน่ อีกทั้งเขาต้องไปดูให้เห็นกับตา ว่าสหายของเขา นางยังปลอดภัยดีหรือไม่ " นอนไม่หลับหรือเจ้าค่ะ " เสียงหวานที่เอ่ยขึ้นข้างกายดึงสติของเขาให้กลับมา มือเรียวสวยสัมผัสใบหน้าของเขาอย่างแผ่วเบา เขาจึงเอื้อมมือมาจับมือของนางมากุมไว้ " พรุ่งนี้เช้าจะต้องเดินทางแล้ว " " จะเดินทางก็ยิ่งต้องพักนะ " เขาพ่นลมหายใจออกมาเมื่อได้ยินนางเอ่ยเช่นนั้น และกระชับอ้อมแขนให้แน่นขึ้น แต่ก็มิวายหอมแก้มนวลไปฟอดใหญ่ และตักตวงกลิ่นหอมจากคนในอ้อมแขน หลายเดือนมานี้เขากับนางตัวติดกันตล

  • ของหวงของ ท่านแม่ทัพ   ตอนที่ 52 ราชทูต

    ไป๋มู่จินนั่งลงตรงข้ามกับซานเป่าโจที่มาในนามของราชทูต พร้อมกับองค์ชายสาม เขามองสบตาองค์ชายสามเหมือนต้องการคำอธิบาย " นี่คือราชทูตคนใหม่ของแคว้นเหลียง ลู่ซีหยาง บุตรชายบุญธรรมของท่านเสนาบดีฝ่ายซ้าย ลู่เกาหยง " เขากุมมือภรรยาของตนให้แน่นขึ้น น่าดูเหมือนว่านางจะหน้าซีด เมื่อได้ยินชื่อของใครบางคน แต่ที่มากกว่านั้นคงจะเป็นเพราะ นางเพิ่งจะรู้ว่าสหายตรงหน้า ความจริงแล้วเขาเป็นใครมากกว่า " มา เรามาทานอาหารกันดีกว่า " เมื่อองค์ชายสามเอ่ยเช่นนั้นทุกคนในห้องจึงลงมือทานอาหารอย่างเงียบ ๆ องค์ชายสามหันไปมองสบตากับศิษย์พี่ของเขา เพราะเริ่มรู้สึกว่าบรรยากาศในห้องดูเงียบผิดปกติ แต่ศิษย์พี่ของเขาก็ไม่ได้ตอบอะไร เพียงแค่จ้องมองราชทูตคนใหม่ ที่แอบมองฮูหยินน้อยอยู่เป็นระยะ ๆ แต่นางก็เอาแต่นิ่งเงียบและไม่พูดกับใครเลยแล้วจะครึ่งคำ ซานเป่าโจรู้ดีว่าสักวันวันนี้ต้องมาถึง แล้วเขาก็ทำใจเอาไว้แล้วว่า ยังจะต้องโกรธและเกลียดเขามากเป็นแน่ แต่ก็นึกไม่ถึงว่า เมื่อถึงเวลาจริง ๆ แล้ว เขากลับอ

  • ของหวงของ ท่านแม่ทัพ   ตอนที่ 51 ไม่สัญญา

    บุรุษร่างสูงสวมชุดคลุมสีดำ เดินตรงไปด้านหน้าอย่างมั่นคง สายตาคมกวาดมองหาใครบางคนที่บอกว่าจะมารอเขา ใบหน้าคมเผยรอยยิ้มบางๆออกมาเมื่อมองเห็นสตรีชุดสีขาวที่ยืนอยู่กลางสะพาน นางเหม่อมองขึ้นไปบนท้องฟ้า ก่อนที่นางจะยกมือขึ้นมาประสานกันที่หน้าอกเหมือนกำลังขอพรกับหมู่ดาวที่ส่องแสงสกาวระยิบระยับเต็มท้องนภา ตอนนี้ผู้คนเริ่มทยอยเข้าไปในงานกันหมดแล้ว คงจะเหลือเพียงแค่ไม่กี่คนที่ยังยืนรอคนรักของตนอยู่ และมีบางคนที่เดินกลับไปอย่างหมดหวังเพราะคนที่รอคงไม่มาแล้ว เท้ายาวก้าวเดินตรงไปหาคนตัวเล็กที่ยังยืนหลับตาอยู่ตรงราวสะพาน จูหลงหันมายิ้มให้เขาก่อนที่จะเดินเลี่ยงออกไปอีกทาง บนสะพานแห่งนี้จึงเหลือแค่เขากับนางเพียงสองคน เขาเดินตรงเข้าไปสวมกอดนางจากทางด้านหลัง และใช้มือของตนกุมมือเล็ก ๆ ของนางเอาไว้ คนในอ้อมแขน นางลืมตาขึ้นมาและเอียงหน้ามามองหน้าเขา และมองสบตากับเขา " อธิฐานต่อสิ " นางส่งยิ้มบาง ๆ มาให้ก่อนที่จะหันกลับไปแล้วหลับตาลงเหมือนเดิม เขากระชับอ้อมแขนให้แ

  • ของหวงของ ท่านแม่ทัพ   ตอนที่ 50 เทศกาลหยวนเซียว

    ซูหวินซีนั่งมองกล่องไม้ใบเล็กที่สลักลวดลายสวยงามวางทับซองจดหมายฉบับหนึ่งอยู่ มือเรียวหยิบซองจดหมายมาเปิดอ่าน ข้อความข้างในทำให้นางยิ้มกว้างและส่ายหน้าไปมาเมื่อนึกถึงคนที่เขียนจดหมายฉบับนี้ ก็ไม่ใช่ใครที่ไหนแต่เป็นสามีของนางนั่นเอง เขาหายตัวไปตั้งแต่เช้า ทิ้งไว้เพียงกล่องไม้กับซองจดหมาย แต่เมื่อนึกไปถึงเหตุการณ์เมื่อคืนนี้ก็ยิ่งทำให้ใบหน้าหวานแดงขึ้นไปอีก พูดอะไรผิดนิดผิดหน่อยก็ไม่ได้ เขาคนนั้น เป็นต้องคอยย้ำตลอดเลย แค่บอกว่าไม่ต้องอยู่เป็นเพื่อนยังผิดเลย และยังมีหน้ามาบอกอีกว่าเขาไม่ใช่เพื่อนนางแต่เป็น..... คนอะไรเอาแต่ใจชะมัดเลย " อ่านอะไรอยู่อะ " " อะ จูหลงเจ้า.....เสียมารยาท " นางรีบเก็บจดหมายไว้ในแขนเสื้อทันทีเมื่ออยู่ ๆ จูหลงก็โผล่มาแบบไม่ให้ซุ่มให้เสียง ถึงแม้ว่านางจะมองไม่ทัน แต่ก็ยังทำหน้าล้อเลียนอยู่ไม่ไกล " ใต้เท้าเสี่ยว " ซูหวินซีหันไปโบกมือเรียกเสี่ยวฮัวที่กำลังเดินผ่านมาพอดี แต่จูหลงนั่งหันหลังอยู่จึงมองไม่เห็นเขา " หุห

  • ของหวงของ ท่านแม่ทัพ   ตอนที่ 49 สามีไม่ใช่สหาย

    แดนเหนือที่สงบสุขมานานพักหลังนี้เกิดเรื่องวุ่นวายมากมายนับไม่ถ้วน ไป๋มูจินมองข้อความในกระดาษที่เสี่ยวฮัวนำมาให้ ด้วยความกังวลใจ ช่วงนี้ที่แถบชายแดนมีคนต่างแคว้นลักลอบเข้ามาอยู่บ่อยครั้ง ถูกหน่วยลับที่ต้าฉีจัดตั้งจับตัวได้ เห็นทีเขาต้องออกไปดูด้วยตัวเองเสียแล้ว ว่าคนพวกนั้นมีจุดประสงค์อะไรกันแน่ " เสี่ยวฮัว ไปเตรียมม้าด่วนเลย " " ขอรับ " ร่างสูงเดินออกจากห้องตำราเขาเดินตรงไปยังเรือนของตนเอง แต่ก็ต้องหยุดมองใครบางคนที่นั่งอยู่กลางสวนดอกไม้ นางกำลังทำอะไรบางอย่างกับแปลงดอกไม้พวกนั้น " ซีซี เจ้าทำอะไร " เขาเอ่ยถามคนตัวเล็กพร้อมกับพยุงนางให้ลุกขึ้น จากแปลงดอกไม้ที่นางกำลังพรวนดินอยู่ " ก็แค่....ปลูกดอกไม้เอง.....ไม่ได้หรอ " ใบหน้าหวานหันมามองเขาด้วยความสงสัย หากเขาบอกว่าไม่ได้ นางคงจะหาว่าเขาเป็นจอมบงการหรือเปล่า ตอนนี้นางยังตั้งครรภ์อยู่ ก็ไม่ควรที่จะมาทำอะไรแบบนี้ " เอ่อ ได้เดี๋ยวข้าช่วย " " ท่านไม่ต

  • ของหวงของ ท่านแม่ทัพ   ตอนที่ 48 จำได้แค่ไหน

    นางรู้ดีว่าบุรุษคนนี้ไม่เคยพูดล้อเล่นก็เหมือนกับตอนนี้ ที่พอมาถึงจวนปุ๊บเขาก็ชวนนางมาที่ห้องเลยน่ะสิ มือเรียวรับชุดทำแผลมาจากสาวใช้คนสนิท ก่อนที่พวกนางจะออกไปแล้วปิดประตูให้อย่างเสร็จสับ รู้งานเสียจนน่าหมั่นไส้ นางหันกลับไปมองคนที่นั่งถอดเสื้อรออยู่ที่เตียง แต่พอเดินเข้าไปใกล้ก็เห็นรอยช้ำสีม่วงขนาดใหญ่บนไหล่ของเขาอย่างชัดเจนขึ้น มือเรียวสัมผัสรอยช้ำอย่างแผ่วเบา ก่อนที่จะลงมือทายาให้กับเขา " ท่านช่วยอยู่นิ่ง ๆ ได้ไหมเจ้าคะ " นางบ่นเบา ๆ เมื่อคนตรงหน้าขยับไปมาและชอบเอานิ้วมามาหมุนผมของนางเล่นซนเหมือนเด็ก ๆ เลย เมื่อเขายังไม่หยุดนางจึงหยุดทายาแล้วเงยหน้าขึ้นสบตาคมที่มองนางอยู่ก่อนแล้ว เขายิ้มมุมปากด้วยใบหน้าเจ้าเล่ห์ คล้ายกับหมาป่าที่กำลังวางแผนตะครุบเหยื่อ ซึ่งไม่ใช่ใครที่ไหน เหยื่อที่ว่า ก็คงจะเป็นนาง " เอ่อ ...ยาเจ้าค่ะ " หลี่เจินเดินเข้ามาพร้อมกับถ้วยยา ดวงตาของนางหันไปสบตา กับสาวใช้คนสนิทของตนและมองถ้วยยาด้วยรอยยิ้ม

더보기

다른 추천

좋은 소설을 무료로 찾아 읽어보세요
GoodNovel 앱에서 수많은 인기 소설을 무료로 즐기세요! 마음에 드는 책을 다운로드하고, 언제 어디서나 편하게 읽을 수 있습니다
앱에서 책을 무료로 읽어보세요
앱에서 읽으려면 QR 코드를 스캔하세요.
DMCA.com Protection Status