ตอนที่ 6 เมื่อเขามาฉันจะไป

ตอนที่ 6 เมื่อเขามาฉันจะไป

สนามบินสุวรรณภูมิ – ทางออกขาเข้า

สนามบินสุวรรณภูมิคึกคักไปด้วยเสียงผู้โดยสารขาเข้าที่ทยอยเดินออกจากทางออกขาเข้า

ชายหนุ่มในเสื้อเชิ้ตขาวสะอาด กับกางเกงสแล็กสีเข้มยืนเด่นอยู่กลางกลุ่มคน เขามีรูปร่างสูงสง่า ใบหน้าคมเฉียบเรียบนิ่ง

เขารอคอย เวลานี้มาทั้งชีวิต แต่ทำไมถึงรู้สึกไม่ดีใจ

“ธาม!”

เสียงสดใสดังขึ้นจากด้านหน้า ก่อนที่จะโผเข้ามากอดเขาแน่นโดยไม่รอคำอนุญา

หญิงสาวผมยาวดัดลอนพริ้วสีน้ำตาลอ่อน ใบหน้าแต่งแต้มด้วยเมคอัพไร้ที่ติ กลิ่นน้ำหอมแบรนด์หรูอบอวลทันทีที่เธอซบหน้าอกเขา

ธราธร รีบผละหญิงสาวออกอย่างมีมารยาท ตอนนี้เขาเป็นผู้ชายที่แต่งงานแล้ว ไม่สมควรที่จะกอดกับผู้หญิงคนอื่น

ปาริฉัตร แสร้งส่งยิ้มเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น เธอรู้สึกถึงความห่างเหิน

“ไม่ได้เจอกันตั้งนาน ยังหล่อเหมือนเดิมเลยนะเนี่ย ขอบใจนะ ที่มารับ”

“ยินดีต้อนรับกลับมานะ” เขาพูดเสียงเรียบ

ความจริงวันนี้เขาไม่ได้ตั้งใจมารับปาริฉัตร แต่ว่านี่เป็นความต้องการของแม่ของเขา จึงปฏิเสธไม่ได้

การแต่งงานกับลลิน เป็นแค่การแต่งผ่านบุญคุณ และครอบครัวของเขาไม่ได้ชอบใจเท่าไหร่นัก เพราะเหมือนลูกชายของตัวเอง ถูกบีบบังคับ กับการแต่งงานครั้งนี้ ตั้งแต่แต่งงานกับลลินมาสามปี ครอบครัวของเขาทำเหมือนหญิงสาวไม่มีตัวตน

“ฉันขอไปเยี่ยมคุณป้าก่อนได้ไหม ฉันซื้อของมาฝากคุณป้ากับคุณลุงเยอะเลย” ตอนนี้เธอต้องรีบทำคะแนน กับพ่อแม่ของสามีในอนาคต

พอได้ข่าวว่า ผู้หญิงแพศยาคนนั้น ออกจากบ้านของธามไปแล้ว เธอก็รีบจองตั๋วบินกลับประเทศไทยทันที ทั้งที่ยังเรียนปริญญาระดับ ดร ไม่จบ

“ก็ได้” เขาไม่มีเหตุผลอะไรที่ต้องปฏิเสธ และปริฉัตรก็สนิทกับครอบครัวของเขามาก เพราะว่าแม่ของเขาแม่ของเธอเป็นเพื่อนสนิทกัน

รถยนต์สีดำรุ่นล่าสุดเคลื่อนตัวผ่านประตูรั้วเหล็กอัตโนมัติของคฤหาสน์ทรงคลาสสิกที่ตั้งตระหง่านอยู่กลางเนื้อที่เกือบสองไร่ บนถนนในย่านหรูของกรุงเทพฯ

สนามหญ้าด้านหน้าถูกตัดอย่างเรียบร้อย ดอกไม้หลากสีแต่งแต้มริมทางเดินราวกับถูกจัดวางโดยนักจัดสวนมืออาชีพ

ปาริฉัตร ที่นั่งสงบเรียบร้อยในท่าทางของหญิงสาวผู้เพียบพร้อม เธอหันมายิ้มให้เขา ก่อนจะเปิดประตูลงจากรถอย่างสง่างาม

“ไม่ได้มาตั้งนานแล้ว ที่นี่ยังเหมือนเดิมไม่เปลี่ยนเลย” เธอเอ่ยเบาๆด้วยความคิดถึง เมื่อก่อนจะมาที่นี่บ่อยมาก ไม่ต่างจากบ้านหลังที่สอง

คุณหญิงดารา เมื่อได้เห็นลูกชายเดินเข้าบ้านมาพร้อมกับปาริฉัตร ยิ้มออกมาอย่างดีใจรีบลุกขึ้นจากโซฟา

ปาริฉัตร ยกมือไหว้ทักทาย “สวัสดีค่ะ คุณป้า”

“หนูปาริไปอยู่อังกฤษตั้งหลายปี สวยขึ้นเยอะเลยนะลูก”

“ขอบคุณค่ะ หนูซื้อของมาฝากคุณป้า เลยอยากแวะเอามาให้ด้วยตัวเองก่อนกลับบ้านค่ะ”

คำพูดของปาริฉัตรอ่อนหวานและนุ่มนวล ช่างถูกใจคุณหญิงดาราเสียเหลือเกิน

ผิดกับอีกคน ที่บังคับให้ลูกชายของเธอแต่งงานด้วย ครอบครัวกาฝาก เธออยากให้ลูกชายรีบหย่า และมาแต่งงานกับหนูปาริฉัตรตรงหน้า

ในขณะที่เธออยากเริ่มต้นชีวิตใหม่ แต่ว่าชีวิตเก่าก็ยังค้างคา เสียงโทรศัพท์ดังขึ้นในช่วงสายของวันเสาร์ ขณะที่ลลิลกำลังจัดเอกสารงานโปรเจกต์ใหม่ในคอนโดห้องเล็ก

หน้าจอ ขึ้นชื่อว่า แม่ ซึ่งเป็นคนที่เธอไม่อยากรับสายมากที่สุด

“ว่ายังไงคะ”

แม่โทรมา มีไม่กี่เรื่องหรอก ถ้าไม่ใช่เรื่องเงินก็โทรมาด่า

“ลิน คนใช้ที่บ้านของคุณธามโทรมารายงานแม่ ว่า ปาริฉัตร กลับมาประเทศไทยแล้วนะ คุณธามไปรับที่สนามบินด้วยตัวเอง แกรู้เรื่องบ้างไหม”

พอได้ยินเรื่องอดีตสามีกับคนรัก ทำให้เธอรู้สึกเจ็บแปลบขึ้นมาทันที แต่ต้องเก็บกั้นอารมณ์เอาไว้

“แกนี่มันโง่จริง ๆ ลลิล! แต่งกับเขามาตั้งสามปี ทำไมถึงไม่มีลูกไว้บ้าง! อย่างน้อยถ้าเขาจะเขี่ยแกทิ้ง แกก็ยังมีลูกเป็นตัวประกัน หรือเรียกค่าเลี้ยงดูลูก”

มีลูกอย่างนั้นหรือ หากพูดไปใครจะเชื่อ แต่งงานกันมาสามปี ธนาธรไม่เคยแตะต้องตัวเธอเลย ไม่เคยแม้แต่จะทำท่าเหมือนมีใจให้กัน

“พอเถอะแม่ หนูกับเค้าหย่ากันแล้ว แค่นี้นะคะ” พูดเสร็จเธอก็ตัดสายแม่และบล็อกเบอร์

เวลานี้เป็นเวลาที่สำคัญที่สุดในชีวิต แม้ว่าเธอจะรู้สึกเสียใจ และอิจฉาผู้หญิงที่ชื่อ ปาริฉัตร แต่สิ่งหนึ่งที่เธอได้เรียนรู้จากการแต่งงานในครั้งนี้ ก็คือการเรียนรู้ที่จะตัดใจ

ต่อไปนี้เธอจะไม่รักผู้ชายที่ชื่อธนาธรอีกแล้ว และขออวยพรให้เขาโชคดี

แม้ว่าเอกสารหย่าร้างยังไม่เสร็จสมบูรณ์อย่างเป็นทางการ แต่เธอเชื่อว่าเขาต้องเซ็นใบหย่าอย่างแน่นอน อีกไม่กี่วันก็คงให้คนติดต่อไปเจอกันที่อำเภอ